ვინ არის ქართველი სტილისტი, რომელიც რუსი სელებრითების იმიჯს ქმნის
მარინა დოლიძე მოსკოვის კიდევ ერთი ცნობილი სახეა, გემოვნებითა და სტილის შეგრძნებით გამორჩეული, რომელსაც ამ სფეროში საკმაო გამოცდილება დაუგროვდა.
ლონდონში St. Martins-ის კოლეჯში მიიღო განათლება და კარგა ხანს მუშაობდა ცნობილ სტილისტ კირა პლასტინინასთან და მისი ცალკე ხაზის, LUBLU Kira Plastinina-ს ხელმძღ-ვანელიც გახდა.
ასევე უმუშავია მოდური გამოცემების ფეშენექსპერტად, მონაწილეობდა მიუზიკლ ''მეტროს'' მოსამზადებელ პერიოდში. მერე კი საკუთარი მოდური სააგენტო დააარსა - Fashion IQ. მისი სააგენტო დიდი პოპულარობით სარგებლობს მოსკოვის მოდურ ქალბატონებს შორის: სააგენტოს სტილისტები მუშაობენ ქსენია სობჩაკის, ნადეჟდა მიხალკოვას და სხვა ცნობილი სახეების იმიჯისა და სტილის შექმნაზე. ყველას, ვისაც სურს, გემოვნებიანად და მოდურად ითვლებოდეს, შეუძლია, თავისი სტილისტი ჰყავდეს, რაშიც მარინა დოლიძე ეხმარება.
თვით მარინას სამოსი ყოველთვის განიხილება მოდურ საზოგადოებაში. ყველა ღონისძიებაზე გამოირჩევა ჩაცმის სტილით და მერე ამაზე ხშირად მსჯელობენ. მას მოსკოველ ალექსა ჩანგსაც უწოდებენდა მის მორიგ თამამ სამოსს ხშირად მოჰყვება ხოლმე წამოძახილი: ''დოლიძე გაგიჟდა!'' მის გარდერობში ყველაზე საყვარელი ბაფთიანი კაბაა, რომელიც თავისი ქალიშვილის ესკიზის მიხედვით შეიკერა და სამი ათასი დოლარი დაჯდა. მარინა გათხოვილია - ორი ქალიშვილი ჰყავს, 8 წლის ლიზა და 1 წლის სოფია.
- როდის დაიწყო თქვენი მოდით გატაცება?
- ჯერ კიდევ სტუდენტობის დროიდან. მართალია, ლონდონში თავდაპირველად ეკონომიკის სკოლაში ჩავაბარე, მაგრამ ნახევარ წელიწადში მივხვდი, რომ საჩემო არ იყო და ფეშენსკოლაში გადავედი. იქ მივხვდი, რომ მიყვარს მოდა, ქალის სილამაზე, მომწონს ადამიანების გამოწყობა, სამოსის მოფიქრება.
- რატომ გადაწყვიტეთ საკუთარი საქმიანობის წამოწყება და კონკრეტულად Fashion IQ -ს გახსნა?
- ლოს-ანჯელესში არის მსგავსი სააგენტოები - იქ ეს ძალიან გავრცელებული მოვლენაა: სტილისტები ბევრს მუშაობენ და ბევრს შოულობენ, მათზე დიდი მოთხოვნაა. ვიფიქრე, რომ ეს არ არის ცუდი პროფესია, მით უმეტეს, ქალისთვის, რომელსაც მოდა უყვარს.
- გარდა იმისა, რომ ცნობილ ადამიანებს სტილის შექმნაში ეხმარებით, კიდევ რა მომსახურებაა პოპულარული თქვენთან?
- მაგალითად, კარადის დალაგება. ხშირად ხდება, რომ მთელი ზაფხული ქალმა მაღაზიებში ირბინა და იყიდა სამოსი, მერე მოსკოვში დაბრუნდა და გული უსკდება გარდერობთან მისვლაზე. ამ დროს ეხმარება ჩვენი სტილისტი: მიდის, ნივთებს აწყობს, აძლევს რჩევებს, რა შეინახოს, რა დაიტოვოს - იქმნება კოსტიუმები, თუ კლიენტს არ სცალია, იღებენ ფოტოებს და ფოსტით უგზავნიან.
- კლიენტები იმიჯის შეცვლაზე იოლად გთანხმდებიან?
- რასაკვირველია, ეს მტკივნეული პროცესია: როგორც წესი, მოდიან და გვეუბნებიან, რომ რაღაც ახალი სურთ, თუმცა როცა ვარიანტებს სთავაზობ, მაშინვე ეჭვი ეპარებათ. ზოგ შემთხვევაში გოგონა პირდაპირ აცხადებს: ''ამას არ ჩავიცვამ, იმიტომ, რომ მრუდე ფეხები მაქვს!'' არადა, იდეალური ფეხები აქვს.
- ამ შემთხვევაში სტილისტი ფსიქოლოგივითაც იქცევა ალბათ?
- დიახ, აქ მნიშვნელოვანია კლიენტთან მიდგომის პოვნა, მასთან მორგება სტილისტიკის თვალსაზრისით. უნდა მოძებნო ერთგვარი ზღვარი: ისე ჩააცვა, რომ კომფორტულად იგრძნოს თავი, მაგრამ იმავდროულად საკუთარი სტილი იპოვოს.
- ქალებისთვის ახლა უფრო იოლია საკუთარი სტილის პოვნა? თუნდაც 2000-იანი წლების დასაწყისთან შედარებით? უკეთ დაიწყეს ჩაცმა?
- ერთი მხრივ, იოლი გახდა იმიტომ, რომ ადრე ჭირდა რაღაცის შოვნა და ყიდვა. მეორე მხრივ, ახლა პირიქით, საქონლის სიჭარბეა. ფეშენინდუსტრიამაც ცოტა დაგვაბნია, ისეთი სისწრაფით იცვლება ტენდენციები. მაგალითად, ''ბანანი-შარვლები'' სამი წელი იყო აქტუალური, ახლა კი რთულია ტენდენციების მიდევნება: დღეს მაქმანია, ხვალ - 1980-იანები, ზეგ უკვე - 1990-იანები...
- ამიტომაც დასჭირდათ სტილისტები...
- დიახ, რადგან ადრე ტანსაცმლისთვისაც არავის სცხელოდა, რომ აღარაფერი ვთქვათ სტილისტებზე. როცა პოსტსაბჭოთა სივრცეში გაჩნდა გარკვეული ასორტიმენტი და ბრენდები, ჩვენმა ქალებმაც დაიწყეს სტილზე ფიქრი. თანდათან ექსპერიმენტების ჩატარებასაც ბედავენ.
- თქვენ საჯარო ადამიანი ხართ და, რა თქმა უნდა, თქვენს სამოსს გამუდმებით განიხილავენ. კრიტიკას როგორ ხვდებით?
- ძალიან მშვიდად. ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ მე მომწონდეს ჩემი თავი ამა თუ იმ სამოსში, სხვები რას ფიქრობენ, ეს მეორეხარისხოვანია. თუ კომფორტულად ვგრძნობ თავს, მომწონს და მიმაჩნია, რომ კარგად გამოვიყურები, ე.ი. ასეც არის. თუ ვინმე სხვანაირად ფიქრობს, ეს მისი საქმეა. ადამიანმა თავისი შეგრძნებებით უნდა იცხოვროს, სხვანაირად ძალიან სწრაფად დაიკარგება ამ სამყაროში.
- თავად თუ გიფიქრიათ დიზაინერობაზე?
- ძალიან მინდა, განსაკუთრებით მომწონს საღამოს კაბების შექმნა, მაგრამ ჯერ დრო არ მყოფნის. ბავშვები ცოტა წამოიზრდებიან და მერე აუცილებლად განვახორციელებ ჩანაფიქრს.
ჟურნალი ''რეიტინგი''
ლონდონში St. Martins-ის კოლეჯში მიიღო განათლება და კარგა ხანს მუშაობდა ცნობილ სტილისტ კირა პლასტინინასთან და მისი ცალკე ხაზის, LUBLU Kira Plastinina-ს ხელმძღ-ვანელიც გახდა.
ასევე უმუშავია მოდური გამოცემების ფეშენექსპერტად, მონაწილეობდა მიუზიკლ ''მეტროს'' მოსამზადებელ პერიოდში. მერე კი საკუთარი მოდური სააგენტო დააარსა - Fashion IQ. მისი სააგენტო დიდი პოპულარობით სარგებლობს მოსკოვის მოდურ ქალბატონებს შორის: სააგენტოს სტილისტები მუშაობენ ქსენია სობჩაკის, ნადეჟდა მიხალკოვას და სხვა ცნობილი სახეების იმიჯისა და სტილის შექმნაზე. ყველას, ვისაც სურს, გემოვნებიანად და მოდურად ითვლებოდეს, შეუძლია, თავისი სტილისტი ჰყავდეს, რაშიც მარინა დოლიძე ეხმარება.
თვით მარინას სამოსი ყოველთვის განიხილება მოდურ საზოგადოებაში. ყველა ღონისძიებაზე გამოირჩევა ჩაცმის სტილით და მერე ამაზე ხშირად მსჯელობენ. მას მოსკოველ ალექსა ჩანგსაც უწოდებენდა მის მორიგ თამამ სამოსს ხშირად მოჰყვება ხოლმე წამოძახილი: ''დოლიძე გაგიჟდა!'' მის გარდერობში ყველაზე საყვარელი ბაფთიანი კაბაა, რომელიც თავისი ქალიშვილის ესკიზის მიხედვით შეიკერა და სამი ათასი დოლარი დაჯდა. მარინა გათხოვილია - ორი ქალიშვილი ჰყავს, 8 წლის ლიზა და 1 წლის სოფია.
- როდის დაიწყო თქვენი მოდით გატაცება?
- ჯერ კიდევ სტუდენტობის დროიდან. მართალია, ლონდონში თავდაპირველად ეკონომიკის სკოლაში ჩავაბარე, მაგრამ ნახევარ წელიწადში მივხვდი, რომ საჩემო არ იყო და ფეშენსკოლაში გადავედი. იქ მივხვდი, რომ მიყვარს მოდა, ქალის სილამაზე, მომწონს ადამიანების გამოწყობა, სამოსის მოფიქრება.
- რატომ გადაწყვიტეთ საკუთარი საქმიანობის წამოწყება და კონკრეტულად Fashion IQ -ს გახსნა?
- ლოს-ანჯელესში არის მსგავსი სააგენტოები - იქ ეს ძალიან გავრცელებული მოვლენაა: სტილისტები ბევრს მუშაობენ და ბევრს შოულობენ, მათზე დიდი მოთხოვნაა. ვიფიქრე, რომ ეს არ არის ცუდი პროფესია, მით უმეტეს, ქალისთვის, რომელსაც მოდა უყვარს.
- გარდა იმისა, რომ ცნობილ ადამიანებს სტილის შექმნაში ეხმარებით, კიდევ რა მომსახურებაა პოპულარული თქვენთან?
- მაგალითად, კარადის დალაგება. ხშირად ხდება, რომ მთელი ზაფხული ქალმა მაღაზიებში ირბინა და იყიდა სამოსი, მერე მოსკოვში დაბრუნდა და გული უსკდება გარდერობთან მისვლაზე. ამ დროს ეხმარება ჩვენი სტილისტი: მიდის, ნივთებს აწყობს, აძლევს რჩევებს, რა შეინახოს, რა დაიტოვოს - იქმნება კოსტიუმები, თუ კლიენტს არ სცალია, იღებენ ფოტოებს და ფოსტით უგზავნიან.
- კლიენტები იმიჯის შეცვლაზე იოლად გთანხმდებიან?
- რასაკვირველია, ეს მტკივნეული პროცესია: როგორც წესი, მოდიან და გვეუბნებიან, რომ რაღაც ახალი სურთ, თუმცა როცა ვარიანტებს სთავაზობ, მაშინვე ეჭვი ეპარებათ. ზოგ შემთხვევაში გოგონა პირდაპირ აცხადებს: ''ამას არ ჩავიცვამ, იმიტომ, რომ მრუდე ფეხები მაქვს!'' არადა, იდეალური ფეხები აქვს.
- ამ შემთხვევაში სტილისტი ფსიქოლოგივითაც იქცევა ალბათ?
- დიახ, აქ მნიშვნელოვანია კლიენტთან მიდგომის პოვნა, მასთან მორგება სტილისტიკის თვალსაზრისით. უნდა მოძებნო ერთგვარი ზღვარი: ისე ჩააცვა, რომ კომფორტულად იგრძნოს თავი, მაგრამ იმავდროულად საკუთარი სტილი იპოვოს.
- ქალებისთვის ახლა უფრო იოლია საკუთარი სტილის პოვნა? თუნდაც 2000-იანი წლების დასაწყისთან შედარებით? უკეთ დაიწყეს ჩაცმა?
- ერთი მხრივ, იოლი გახდა იმიტომ, რომ ადრე ჭირდა რაღაცის შოვნა და ყიდვა. მეორე მხრივ, ახლა პირიქით, საქონლის სიჭარბეა. ფეშენინდუსტრიამაც ცოტა დაგვაბნია, ისეთი სისწრაფით იცვლება ტენდენციები. მაგალითად, ''ბანანი-შარვლები'' სამი წელი იყო აქტუალური, ახლა კი რთულია ტენდენციების მიდევნება: დღეს მაქმანია, ხვალ - 1980-იანები, ზეგ უკვე - 1990-იანები...
- ამიტომაც დასჭირდათ სტილისტები...
- დიახ, რადგან ადრე ტანსაცმლისთვისაც არავის სცხელოდა, რომ აღარაფერი ვთქვათ სტილისტებზე. როცა პოსტსაბჭოთა სივრცეში გაჩნდა გარკვეული ასორტიმენტი და ბრენდები, ჩვენმა ქალებმაც დაიწყეს სტილზე ფიქრი. თანდათან ექსპერიმენტების ჩატარებასაც ბედავენ.
- თქვენ საჯარო ადამიანი ხართ და, რა თქმა უნდა, თქვენს სამოსს გამუდმებით განიხილავენ. კრიტიკას როგორ ხვდებით?
- ძალიან მშვიდად. ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ მე მომწონდეს ჩემი თავი ამა თუ იმ სამოსში, სხვები რას ფიქრობენ, ეს მეორეხარისხოვანია. თუ კომფორტულად ვგრძნობ თავს, მომწონს და მიმაჩნია, რომ კარგად გამოვიყურები, ე.ი. ასეც არის. თუ ვინმე სხვანაირად ფიქრობს, ეს მისი საქმეა. ადამიანმა თავისი შეგრძნებებით უნდა იცხოვროს, სხვანაირად ძალიან სწრაფად დაიკარგება ამ სამყაროში.
- თავად თუ გიფიქრიათ დიზაინერობაზე?
- ძალიან მინდა, განსაკუთრებით მომწონს საღამოს კაბების შექმნა, მაგრამ ჯერ დრო არ მყოფნის. ბავშვები ცოტა წამოიზრდებიან და მერე აუცილებლად განვახორციელებ ჩანაფიქრს.
ჟურნალი ''რეიტინგი''
1 422 ნახვა
16-04-2014, 02:00
