რატომ ურტყამს თავში გიგა ტაბიძეს თათია სულუაშვილი

"კომედი შოუს" მსახიობმა თათია სულუაშვილმა ფრაზა "ჭამე, ნოდარი" ერთ–ერთ სკეტჩში სრულიად იმპროვიზებულად მიაძახა გიგა ტაბიძის პერსონაჟ ნოდარს და ეს სიტყვები უმალ აიტაცა მაყურებელმა, ინტერნეტსივრცე ამ ხუმრობით გაივსო. ახლა თათიას და გიგას დანახვისას თითქმის ყველა "ჭამე, ნოდარი"–ს გაიძახის და ერთმანეთს კეფაში უთაქებენ. ხალხმა ეს გამოთქმა ფინანსთა მინისტრ ნოდარ ხადურთან დააკავშირა, მაგრამ თავად თათია და გიგა ირწმუნებიან, რომ მინისტრზე ხუმრობა აზრადაც არ მოსვლიათ, თუმცა მათი პერსონაჟები რეალური ცხოვრებიდან არიან აღებული.
თათია სულუაშვილი: ერთ–ერთ სკეტჩში "ჭამე, ნოდარი" სრულიად იმპროვიზებულად ვთქვი, ასე მომინდა და შემოვძახე, ჭამე, ნოდარი–მეთქი.
გიგა ტაბიძე: მოუნდა, რომ ჩემთვის დაერტყა.
თათია: ერთხელ გიგას დავარტყი, ერთხელ თემუკა პატარიძეს. ვის საიდან ხვდებოდა ჩემი დარტყმები, არავინ იცოდა, ანუ წინასწარ გათვლილი არ გვქონია. ხალხის რეაქციის შემდეგ დარტყმა გავიმეორე, შემდეგ გავასამმაგე და ა.შ.
გიგა: თათიამ დარტყმები ძირითადად თავის არეში გააძლიერა. თავიდან მხოლოდ თათიას და მიშა ანდღულაძის პერსონაჟები უნდა ყოფილიყვნენ. მერე გადაწყდა, რომ შვილები ჰყოლოდათ. თათიას შვილი მე აღმოვჩნდი, მიშას შვილი – თემუკა პატარიძე. თათიამ გადაწყვიტა, რომ მას ისეთი შვილი მოუხდებოდა, როგორიც ნოდარია. ჩემი პერსონაჟის შექმნა თავიდან ბოლომდე თათიას დამსახურებაა და მადლობა მას.
– თათია, როგორ შექმენით ნოდარის დედა, ასეთი პერსონაჟი ცხოვრებაში სადმე შეგხვედრიათ?
თათია: როცა თეატრალურში ვსწავლობდი, რეჟისორი გვავალებდა, ხალხმრავალ ადგილებში გვევლო. რვეული მქონდა, სხვადასხვა ტიპაჟის ადამიანებს ვუყურებდი და ვინიშნავდი. ერთ მშვენიერ დღეს გადავწყვიტე, მეტროში ჩავსულიყავი. ახმეტელის თეატრიდან ვარკეთილამდე ორჯერ წავედი და წამოვედი. იქ აღმოვაჩინე ასეთი ტიპაჟი, უფრო სწორად, ტიპაჟები.
გიგა: ამას ალბათ ბიცოლაჩემი შეხვდა. პირველად ვამბობ, მაგრამ ეგეც ასეთია. მეტროთი მგზავრობს ხოლმე და ალბათ ის შეხვდა.
თათია: მოკითხვა ბიცოლას! მოკლედ, ასეთი ტიპაჟი მეტროში აღმოვაჩინე. საქართველოში ხომ 40 წლის ზემოთ ქალები საკუთარ თავს დროს არ უთმობენ, განადგურებულები არიან. ქმარმა თუ მიატოვა, ხომ საერთოდ! მოკლედ, ნოდარის დედას ქმარმა დიდი დარტყმა მიაყენა და ახლა შვილს ერჩის. ასეთი ადამიანები ყოველთვის ვიღაცას ამოიჩემებენ ხოლმე. ჩემს პერსონაჟს შვილის მეტი არავინ ჰყავს და ის ამოიჩემა.
ძალიან დიდ მნიშვნელობას ვანიჭებ, სკეტჩის დროს რა მაცვია. შეიძლება ხუმრობა დიდი არაფერი იყოს, მაგრამ მაქსიმალურად ვცდილობ, ჩემი პერსონაჟის შესაფერისად მეცვას ან რაღაც დეტალით გავამრავალფეროვნო, თუნდაც ხალათით, ჩუსტით, ვარცხნილობით. არასდროს ვფიქრობ იმაზე, ლამაზად გამოვიყურები თუ არა, ეს ჩემთვის მეორეხარისხოვანია. ჩემთვის მთავარია, ტიპაჟი სასაცილო, ხალხისთვის საინტერესო გამოვიდეს, თორემ ჩვეულებრივი თათია სულუაშვილი არავის აინტერესებს.
– გიგა, თქვენც შეგხვედრიათ ნოდარისნაირები?
გიგა: კი, როგორ არა. ამ სკეტჩის ეთერში გასვლის შემდეგ ნოდარისნაირ ბიჭებზე დაკვირვება დავიწყე. რამდენიმე ხნის წინ ქუთაისში ვიყავი, ჩემი სკოლის ბანკეტის ვიდეო ვნახე, დავაკვირდი, რომ ბიჭები, ვინც იქ ვიყავით, თითქმის ყველა ნოდარი იყო.
თათია: ნოდარის ტიპაჟები ბოლო ზარზე და ბანკეტებზე არიან ხოლმე. გოგონებს ტაფტის ან "პლაშოვკის" ქსოვილის, ხარაბუზასფერი კაბები აცვიათ, თმაზე ბევრი ლაქი აქვთ შესხმული. ბიჭებს კი წვეტიანი, ლაქშესხმული "ჩოლკები" აქვთ.
– იფიქრებდით, რომ დედა–შვილის სკეტჩი ასეთი პოპულარული გახდებოდა?
თათია: ნამდვილად არ მეგონა, თან, ეს ყველაფერი დაგეგმილი არ გვქონია, თუნდაც ფრაზები – "გამოდი გარეთ", "ჭამე, ნოდარი" და ა.შ. უბრალოდ ვიცოდი, რომ ასეთი, წნევიანი ქალი უნდა მეთამაშა. შემდეგ კი ისეთი გამოხმაურებები და შეფასებები მოჰყვა... სხვათა შორის, პოლიტიკურიც. ეს ნოდარი მინისტრ ნოდარ ხადურთან დააკავშირეს და რატომ, არ ვიცი.
გიგა: ნოდარი რომ ჰქვია, ალბათ იმიტომ.
– თქვენი პერსონაჟები გიყვართ?
თათია: სხვათა შორის, ჩემთვის ეს პერსონაჟი ყველაზე საყვარელია. აქამდე არც ერთ პერსონაჟზე გავგიჟებულვარ, ეს გმირი კი მომწონს. როცა ნოდარის დედას ვთამაშობ, როლში აბსოლუტურად მთლიანად ვარ ჩართული.
გიგა: კი, აბა! ტექსტი არ ახსოვს და მე ვახსენებ ხოლმე.
თათია: ამ ქალს ტექსტი არ სჭირდება, ძირითადად იმპროვიზაციებია.
გიგა: ამის იმპროვიზაცია ძირითადად ძალისმიერი რაღაცეებით შემოიფარგლება. ტექსტი რომ ავიწყდება, ის ადგილი რაღაცით ხომ უნდა შეავსოს? ჰოდა, ან თავში მირტყამს, ან შპალერს ხევს, ან რაღაცას აგდებს ძირს.
თათია: ოღონდ ამას სხვა ვერავინ ხვდება. ტექსტი თუ დამავიწყდა, ხელი უცებ გიგას კეფისკენ ან შპალერისკენ გამირბის. ახლა გამახსენდა, საახალწლო კონცერტის დროს ანთებული შუშხუნა უნდა ჩამედო პირში, ვითომ სიგარეტი იყო. მე კი როლში იმდენად შევიჭერი, შემეშალა და შუშხუნა პირში წაღმა ჩავიდე. ორჯერ გამომაღებინეს ბიჭებმა, მაგრძნობინებდნენ, რომ არასწორად ვიდებდი, მაგრამ ანთებული შუშხუნა მაინც წაღმა ჩავიდე პირში, საოცარი იყო...
– გიგა, მგონი, თათია საკმაოდ ძლიერად იქნევს ხელს, არა?
გიგა: თათიას მარჯვენა ხელი ძლიერი აქვს, მარცხენას კი ვარჯიში სჭირდება.
თათია: რადგან ხალხმა ასე აიტაცა, ესე იგი კარგი გამოვიდა. ხალხს ნუ ჰგონია, რომ გიგას მთელი ძალით ვურტყამ, ერი ნუ ამიჯანყდება, პირიქით, მსუბუქი, ჰაეროვანი თითები და თითის ბალიშები მაქვს. გამორიცხულია, ადამიანს დავარტყა და რამე დაემართოს.
გიგა: როგორ შეიძლება მსუბუქი ხელი ჰქონდეს, როცა მიშა ანდღულაძეს და რამდენიმე ადამიანს ხელის გადაწევაში სჯობნის?!
– როცა გირტყამთ, გტკივათ?
გიგა: აბა, რა!
თათია: ხალხს აცოდებს ახლა თავს!
გიგა: ჩემს ადგილას სხვა მსახიობი დღეს შეიძლებოდა მკვდარი ყოფილიყო, მაგრამ რადგან ნავარჯიშევი ვარ, თათიას დარტყმებს ვუძლებ.
თათია: გიგას კისერი ჩემს დარტყმებს იტანს. სხვათა შორის, ქუჩაში თუ ბავშვებმა ჩამირბინეს, ყველა ერთმანეთს ურტყამს.
გიგა: ჰო, თან ეს "ჭამე, ნოდარი" ისეთი ფრაზაა, მოქმედებაც უნდა ახლდეს თან, ხელი თავისით მიდის.

– თათია, გიგა გოგონებში თანდათან სულ უფრო პოპულარული ხდება. შეხვედრიხართ მის თაყვანისმცემლებს?
თათია: გოგონები აქ მოდიან, კარს ანგრევენ! ერთხელ დაცვის წევრმა დამირეკა, გიგას თაიგული გამოუგზავნეს და შეიტანეო. ამას წინათ "რაფაელო", შამპანური და ბომბონერი მოუტანეს.
გიგა: რეებს მაბრალებ?!
თათია: რა თქმა უნდა, ვხუმრობ, მაგრამ, როგორც ვიცი, ძალიან ბევრი თაყვანისმცემელი გოგონა ჰყავს.
– ერთმანეთის რა თვისებებს გამოარჩევდით?
თათია: გიგა ანეკდოტების მოყოლაზე გიჟდება. თუ სადმე ახალ ანეკდოტს გაიგონებს, ორშაბათ დღეს მათი მოყოლით იწყებს. თანამშრომლებს წინ დაგვისხამს ხოლმე და გვიამბობს.
გიგა: ჩემი მოყოლილი ანეკდოტი ძალიან იშვიათი შემთხვევაა. მგონი, ნიკა არაბიძეში ავერიე.
თათია: არ მახსოვს, გიგა რამეზე გაბრაზებულიყოს. ასეთი ბუნების და კარგი ხასიათის ბიჭი არ მინახავს. ღმერთო, ნეტა, ჩემს შვილს შეხვდეს ასეთი ბიჭი!
გიგა: მეიცა ახლა, რა!
თათია: მთავარია, აი, ეს "მეიცა" არ თქვას. ამის "მეიცა" და "სიმონ" მაღიზიანებს!
გიგა: შინაურულ სიტუაციაში ასე ვლაპარაკობ. ისე, თათიას უეცარი აფეთქებები სჩვევია, იმპულსურიც არის, მთლიანობაში კი ისეთი ადამიანია, იმ გაბრაზებასაც გაუგებ.
თათია: კონკრეტულად კი იმაზე ვბრაზდები, როცა გიგა კომპიუტერთან დიდხანს ზის. ერთხელ რეპეტიციას გავდიოდი, ეს კი მუსიკას უსმენდა, ავფეთქდი და მერე დავწყნარდი.
გიგა: ეს ყველაფერი წამებში ხდება ხოლმე. ყურადღებით რატომ არ ხარო, მეჩხუბება, მაგრამ, მაპატიეო, რომ ეტყვი, ეგრევე წყნარდება.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე