ვინ ინახავს ალეკო ელისაშვილს – ''სამი თვეა, კაპიკის გარეშე ვარ''...

რამდენიმე კვირაა, რაც ალეკო ელისაშვილმა ჟურნალისტიკიდან პოლიტიკაში გადაინაცვლა. მართალია, არავინ ელოდა, რომ ''კავკასიას'' ოდესმე შეელეოდა, მაგრამ საზოგადოება მის არჩევანს მაინც ინტერესით შეხვდა. ამაზე მისი გამარჯვებაც მეტყველებს. ერთადერთი დამოუკიდებელი კანდიდატი გახლავთ, რომელმაც ''ქართული ოცნების'' დეპუტატობის კანდიდატი დაამარცხა. ინტერვიუ ამჯერად პოლიტიკოსის ამპლუაში ჩავწერეთ. ჯერჯერობით ერთ-ერთი გამორჩეული თვისება - პირდაპირობა და მთავრობის კრიტიკა, შენარჩუნებული აქვს და დარწმუნებულია, რომ კაბინეტი ვერ შეცვლის.

- ალეკო, რა შეიცვალა შენს ცხოვრებაში მას შემდეგ, რაც ჟურნალისტიკიდან დიდ პოლიტიკაში გადაინაცვლე?
- (იცინის) მთლად კარგად არ ვარ. საკრებულოს წევრები, ორშაბათის შეხვედრის შემდეგ, აღარ მინახავს. ერთი სული მაქვს, შევუდგე საქმიანობას.
- ქუჩაში რომ დადიხარ, ახლა როგორ გხვდება ხალხი?
- ადრე უფრო იმის განცდა ჰქონდათ, რომ გულს ვფხანდი და ბევრის სათქმელს ხმამაღლა ვამბობდი. ახლა იმედით მიყურებენ, რომ ხალხს პრობლემებს მოვუგვარებ, ამიტომ მაქვს ერთი სული, როდის დავიწყებ მუშაობას.
- საკრებულოს დეპუტატობა შენი მაქსიმუმია პოლიტიკაში თუ უფრო შორს წასვლას აპირებ?
- ხალხს ვპირდებოდი, რომ მათზე ვიზრუნებდი, თბილისის ბიუჯეტი ისე დაიგეგმებოდა, რომ პრობლემების გადაჭრას მოხმარდებოდა. ამ წუთას მხოლოდ იმის სურვილი მაქვს, რომ ეს დაპირებები შევასრულო და მეორეც, მინდა დავამტკიცო, რომ შეიძლება, პოლიტიკაში ისე შეხვიდე და წამოხვიდე, რომ ფული არ აკეთო და არ იმამაძაღლო. ჯერჯერობით ამ ორი რაღაცის დამტკიცება მინდა.
- ბევრი ცნობილი სახე გვახსოვს, რომლებიც ხალხის დიდი სიყვარულით სარგებლობდნენ პოლიტიკაში წასვლამდე და ახლა პირიქითაა.
- ერთ რამეში ვარ დარწმუნებული, მე იქ ფულის საკეთებლად და სამამაძაღლოდ არ მივსულვარ. რაღაც შეცდომები მექნება, ამისგან არავინ არის დაზღვეული, ადამიანური ამბავია, რომ შეიძლება, რაღაც შეგეშალოს, მაგრამ მამაძაღლობას არ ვაპირებ.
- როგორ ფიქრობ, კაბინეტი არ შეგცვლის?
- კაბინეტი უკვე მქონდა, როცა შეწყალების კომისიის თავმჯდომარე ვიყავი. ჯერ სახელმწიფო კანცელარიის შენობაში და შემდეგ პრეზიდენტის რეზიდენციაში. იქ განსაკუთრებულად კარგი კაბინეტი მქონდა (იღიმის). მაინტერესებდა, ჩემი თავი კაბინეტში გამომეცადა და რადგან გამომივიდა, იმიტომ წავედი პოლიტიკაში. საკუთარ თავში დარწმუნებული ვარ.
- ჟურნალისტობის პერიოდში ხმაურიან განცხადებებსაც არ ერიდებოდი, ხანდახან ჩხუბობდი კიდეც, ახლა ცოტა თავშეკავებული ხომ არ გახდები?
- არა, უკვე ნახეთ, როდესაც ორშაბათს საკრებულოს შეკრებაზე განვაცხადე, რომ დეპუტატებს პერსონალურ მანქანებზე უარი უნდა გვეთქვა. საკრებულოს პერსონალური ავტოპარკი არ უნდა ჰქონდეს, აზრი ახლაც არ შემიცვლია. პოლიტკორექტულობას არ ვაპირებ, რაც იქნება სათქმელი, ხმამაღლა ვიტყვი. სწორედ ამის გამო არ შევედი ''ქართულ ოცნებაში''. მინდა, თავისუფალი ადამიანი ვიყო. საკრებულოს სხდომის შემდეგ ''ქართული ოცნების'' რამდენიმე დეპუტატი მოვიდა და მითხრეს, რა ბედნიერი ხარ, რასაც გინდა, იმას ამბობო. თქვენც თქვით-მეთქი, არა, ჩვენ პარტიაში ვართ და ვერ ვიტყვითო.
- შენ არ ისარგებლებ სამსახურის პერსონალური მანქანით?
- მე ამაზე ჯერ კიდევ შეწყალების კომისიაში მუშაობის დროს ვთქვი უარი, რადგან არ მჭირდებოდა. მივიჩნევ, რომ საკრებულოში უნდა მოქმედებდეს სამსახურებრივი ავტოპარკი და არა პერსონალური. თუ საქმისთვის დამჭირდება, მხოლოდ ამ შემთხვევაში ვისარგებლებ.
- როგორ შეხვდა შენი მეუღლე ახალ ამპლუას, ოჯახისთვის დრო თუ გრჩება?
- გულწრფელად რომ ვთქვა, ოცნების ერთადერთი დამსახურება ის არის, რომ შიშის ფაქტორი მოიხსნა. ადრე რეალური საფრთხის წინაშე ვიყავი, რომ ვინმეს გავეტაცე ან მოვეკალი. მაშინ მეუღლე ძალიან განიცდიდა. ახლაც ნერვიულობს, როდესაც მანქანებზე გაკეთებული ჩემი განცხადება სხვანაირად თარგმნეს, დეპუტატებმა ველოსიპედებით იარეთო.


- მგონი, ველოსიპედით სიარულში ცუდი არაფერი არ არის.
- ისე წარმოაჩინეს, თითქოს ძალიან შეურაცხმყოფელი იყო. ველოსიპედებზე რომც მეთქვა, რა არის ამაში ცუდი? მეუღლე ამას ჩემზე მეტად დარდობს, მაფრთხილებს, ნერვებს არ აჰყვეო.
- შენი შემოსავალი გაიზარდა თუ შემცირდა?
- სამი თვეა, კაპიკის გარეშე ვარ. მშობლები და მეგობრები მინახავენ. აქამდე ორი სამსახური მქონდა. ბოლო სამი თვეა, წინასაარჩევნო კამპანიის დროს, ორივე სამსახურიდან წამოვედი. დარცხვენილი დავდივარ მეგობრების ხარჯზე. იმედია, საკრებულოში ხელფასი მექნება, თორემ უბედურ დღეში ვარ.
- ჟურნალისტობა არ მოგენატრება?
- არა, დადგა ჩემს ცხოვრებაში მომენტი, რომ ეს საქმე უნდა მეკეთებინა. თავდაუზოგავად ვშრომობდი შეწყალების კომისიაში, მაგრამ ის არ იყო ჩემი საქმე. აი, ეს არის, რაც უნდა მეკეთებინა, თუმცა პუბლიცისტურ ჟურნალისტიკას არ შევეშვები და თბილისზე რაღაცებს დავწერ.
- სწორი დრო შეარჩიე პოლიტიკაში წასასვლელად?
- მე მგონი, კი, რადგან ამის ატანა აღარ შეიძლებოდა. წელიწად-ნახევარი ნაციონალებმა და ''ოცნებამ'' კინკლაობაში გაატარეს და ქვეყანა დაავიწყდათ. გზებზე ორმოები გაჩნდა. საკრებულოში ერთმანეთს დასდევდნენ, ზოგი ანძას აქრობდა, ზოგი ანთებდა. მივხვდი, რომ ასე აღარ შეიძლებოდა.
- ალეკო, როგორც პოლიტიკოსი, როგორ აფასებ პრეზიდენტის დღევანდელ მდგომარეობას და მის შეკვეცილ უფლებებს?
- ცოტა სუბიექტური ვიქნები, გიორგი ჩემი მეგობარია. ჟურნალისტობის დროს რესპონდენტებთან არ ვმეგობრობდი, განსაკუთრებულად პოლიტიკოსებთან. ვერ წარმომედგინა, რომ გიორგი პოლიტიკოსი გახდებოდა. დავმეგობრდით... გადაცემის შემდეგ ხშირად დაგვილევია, სახლშიც მოდიოდა ჩემთან. მე მაინც დარწმუნებული ვარ, რომ ჯერჯერობით გიორგი ღირსეულად და ჩუმად იგერიებს შეურაცხყოფას, მაგრამ ვფიქრობ, თავის სათქმელს აუცილებლად იტყვის.
- ვისი მხრიდან იგერიებს შეურაცხყოფას?
- როგორც ექცევა პრემიერ-მინისტრი, ამაზე ხელს არ მოგაწერინებ, იმაზე ხელს არ მოგაწერინებო... საჯაროდაც ვამბობდი, რომ 30 წლის ბიჭის პრემიერ-მინისტრობა არ შეიძლებოდა, დღესაც ვფიქრობ, რომ ამ თანამდებობაზე დავით სერგეენკო უნდა ყოფილიყო. შეუძლებელია, 30 წლის ბიჭს ამხელა თანამდებობა თავში არ აუვარდეს. ამის მაგალითი თვალსაჩინოა. როგორ იქცევა ღარიბაშვილი? საფრანგეთის პრეზიდენტი ჩამოვიდა და სასახლეში შეხვედრაზე არ მივიდა, ან რა ამბები მოჰყვა ასოცირებაზე ხელმოწერის თემას? გაბოროტებული პატარა ბიჭივით იქცევა. ეს ქვეყნისთვის არ ვარგა და უნდა გააცნობიეროს. საშუალო რგოლის მენეჯერი კი არ არის, რომელიც მეორეს რამეს უჩალიჩებს, ქვეყნის პრემიერ-მინისტრია. ცოტა მოეშვას და საქმე აკეთოს. თუმცა ვფიქრობ, პრეზიდენტიც არ უნდა იყოს ასე ჩუმად.
- დასასრულ გკითხავ, რას ელოდები ჟურნალისტიკაში წასული ბიძინა ივანიშვილისგან?
- ეს გადაწყვეტილება მოულოდნელი იყო. ყოველთვის დარწმუნებული ვიყავი, რომ ის პრემიერ-მინისტრობიდან არ უნდა წასულიყო. მე ღარიბაშვილი არ ამირჩევია და მისთვის არ მიმიცია ხმა. მე ხმა ბიძინას მივეცი და მას ვანდე ქვეყნის ბედი. მისი წასვლა ნაადრევი იყო და ქვეყანა ძალიან დაზარალდა. გადაცემის წამყვანობა ამის კომპენსირებას ვერ მოახდენს. რა თქმა უნდა, მეც ვუყურებ ახალ გადაცემას, მაგრამ მერჩივნა, პრემიერის ამპლუაში ყოფილიყო, როდესაც მინისტრები ფეხაკრე-ფით დადიოდნენ. ისეთ თავგასულობას ვერ ბედავდნენ, როგორც ახლა იქცევა ზოგ-ზოგიერთი. საჯარო ფიგურა იყო და ახლა დადის ხმები, რომ ქვეყანა სოლოლაკიდან იმართება. კულუარული ხელისუფლება არ უნდა არსებობდეს.
- ბიძინასთან იკრიბება სოლოლაკში მთავრობა?
- არ ვიცი, მე არც სანთლით ვდგავარ და არც გამადიდებელი შუშით, მაგრამ ასეთი რამ მსმენია. მე დღესაც ვენდობი ბიძინა ივანიშვილს, ვფიქრობ, რომ არ წასულიყო, ქვეყანას წაადგებოდა.
- მიხვალ მასთან გადაცემაში სტუმრად?
- მივალ და პირისპირ იმავეს ვეტყვი. ვეცდები, თავი არ მივაჯირყვნინო.

ნინო გიგიშვილი
ჟურნალი ''რეიტინგი''