თიკა ჯამბურია: "ბექა ხოფერიას შემდეგაც მქონდა ძალიან დიდი გულისტკენა პირად ცხოვრებაში"

ახალგაზრდა მომღერალ თიკა ჯამბურიას ცხოვრებაში ახლა, შეიძლება ითქვას, იმედგაცრუების ეტაპია. ამიტომაც უცხოეთში წასვლაზე ფიქრობს, რათა სრულიად სხვა ქვეყანაში სრულიად ახალი ცხოვრება დაიწყოს. ბექა ხოფერიასთან ოჯახის დანგრევის შემდეგ მის ცხოვრებაში იყო კიდევ ერთი სერიოზული ურთიერთობა, მაგრამ ისიც უიღბლო აღმოჩნდა. ამის გამო თიკა პირადი ცხოვრების მოწყობაზე ჯერჯერობით აღარ ფიქრობს, აპირებს, კარიერასა და შვილის მომავალზე იზრუნოს. ამჟამად სადიპლომო სპექტაკლზე მუშაობს, ზაფხულში დაისვენებს, ზამთრისპირზე კი ბედის საძიებლად ევროპისკენ ან ამერიკისკენ გზას დაადგება. ამ გეგმების შესახებ მან "სარკეს" უამბო.

– თიკა, რა სიახლეებია თქვენს ცხოვრებაში?
– ახლა ჩემს ცხოვრებაში ჩვეულებრივი, არაფრით გამორჩეული ეტაპია. მთლიანად თეატრალურ უნივერსიტეტზე ვარ გადართული, სადიპლომო სპექტაკლს ვდგამთ.
– თეატრალურის დამთავრების შემდეგ რა მიზანი გაქვთ, უკვე აირჩიეთ გზა, რომელსაც გაჰყვებით?
– არა. მხოლოდ ის ვიცი, რომ ძალიან მაგრად მინდა უცხოეთში წასვლა. საქართველოდან აუცილებლად უნდა გავემგზავრო. ერთადერთი, რაც მაყოვნებს, ჩემი შვილი ნინაა. არ ვიცი, მის გარეშე როგორ უნდა ვიყო. საზღვარგარეთ ან უნდა ვიმუშაო, ან ვისწავლო, ბავშვთან ერთად კი ამას ვერ მოვახერხებ. არჩევანს ევროპასა და ამერიკას შორის გავაკეთებ. ვნახოთ, რომელი უფრო გაამართლებს. ამ ეტაპზე ისე ძალიან მინდა აქედან წასვლა, რომ მეტი არ შეიძლება.
– საქართველოდან რაიმეს ან ვინმეს გაურბიხართ?
– ძალიან ბევრმა ადამიანმა გამიცრუა იმედები და მინდა, უბრალოდ წავიდე. ტვინი ისე მაქვს გადაღლილი, მეტი აღარ შეიძლება!
– იმედები სიყვარულში, მეგობრობაში თუ საქმეში გაგიცრუეს?
– ზედმეტს ვაკეთებ იმ ადამიანებისთვის, რომლებიც ამისი ღირსნი არ არიან. სიკეთეს, ერთგულებას, პატივისცემას რატომღაც უკვე მერამდენედ უკან ძალიან ცუდად მიბრუნებენ. კომუნიკაბელური და გახსნილი ვარ, შემიძლია ყველას თვალდახუჭული ვენდო და ეს ჩემი დიდი მინუსია. ახლო მეგობრებში იმედები ჯერჯერობით არ გამცრუებია და, იმედია, არც გამიცრუვდება, მაგრამ... ან უნდა შევიცვალო და სხვანაირად ვიცხოვრო, ანდა უნდა შევეგუო, რომ ასე გაგრძელდება ჩემი ცხოვრება.
– უცხო ქვეყანაში მარტო ცხოვრებაც უამრავ სირთულეს უკავშირდება. მზად ხართ, რომ ყველაფერს გაუმკლავდეთ?
– მირჩევნია, აბსოლუტურად ყველაფერი ნულიდან დავიწყო და მშვიდად ვიყო. დამოუკიდებელ ცხოვრებას ბავშვობიდან ვარ მიჩვეული. ახლა ძალიან მჭირდება ახალი გარემო, ახალი ხალხი და ყველაზე მეტად – სწავლა. მინდა, მუსიკალურ კოლეჯში ჩავაბარო და მიუზიკლების განხრით ვისწავლო.
– ბოლოს პროექტში "ცეკვავენ ვარსკვლავები" გამოჩნდით, რამდენიმე ტურის შემდეგ კი კონკურსის მიღმა დარჩით. ერთ–ერთი იმედგაცრუება ესეც იყო?
– არა, ამ პროექტმა ბევრი დადებითი რამ მომიტანა, გამოცდილება მივიღე, ცეკვა ვისწავლე, თან ფორმაშიც ჩავდექი, 12 კილო დავიკელი. ამას გარდა, უამრავი მეგობარი შევიძინე. მათთან ყოველდღე მაქვს კონტაქტი. რა თქმა უნდა, გული დამწყდა, პროექტის მიღმა რომ დავრჩი. საერთოდ არ ვფიქრობდი, რომ მე მომიწევდა წამოსვლა და ალბათ ეს ჩემი შეცდომა იყო, ყველაფრისთვის მზად უნდა ვყოფილიყავი. როცა სულ გაქებენ, შენით კმაყოფილები არიან და უცებ ეს ყველაფერი მთავრდება, ძალიან რთულია შეგუება.
– დადებითი შეფასებები მართლაც არ გაკლდათ არც ჟიურის მხრიდან და არც მაყურებლის, მაგრამ მაინც აუტსაიდერებში აღმოჩნდით.
– ჟიურის ქულაც დამაკლდა და ესემეს–ებიც ნაკლები შემომივიდა. უკვე იმდენი ტელეპროექტი გადის, რომ ხალხი ვეღარ ხვდება, ვის დაუმესიჯოს. ასე რომ, არავის ვამტყუნებ.

– რთულ პერიოდებში რა განიჭებთ შვებას, რა არის თქვენთვის ყველაზე კარგი განტვირთვა?

– ჩემთვის ახლა ყველაზე დიდი განტვირთვა იქნება უახლოეს მეგობრებთან ერთად სადმე გამგზავრება. ბარგის ჩალაგებით, თვითმფრინავის ტრაპზე ასვლით, სადმე ჩასვლით, სხვა ჰაერის ჩასუნთქვით ვიქნები ძალიან ბედნიერი. რა თქმა უნდა, აუცილებლად ზღვაზე წავიდოდი. ჩემთვის ყველაზე დიდი განტვირთვა წყალია. შემიძლია საათობით ვიყო წყალში.
– ნინასთან ურთიერთობა სულიერად არ გამშვიდებთ, არ გაწონასწორებთ?
– ნინა უკვე დიდი დოზით მყავს "მიღებული". ყველა დედა გამიგებს, თუ ვიტყვი, რომ ზოგჯერ საჭიროა, შვილის გარეშე დაისვენო. რა თქმა უნდა, ნინას გარეშე დიდხანს ვერ ვძლებ, საკმარისია, ორი დღე გავატარო მის გარეშე და მერე უკვე საშინლად მენატრება, მზად ვარ მისი უამრავი კითხვის მოსასმენად. კაბაზე რომ მექაჩება, არაფრის კეთებას რომ არ მაცდის, ეგეც კი მენატრება. საბოლოო ჯამში, მაინც მირჩევნია, ჩემთან ერთად იყოს, მაგრამ ნებისყოფა არ მაქვს, რომ მის ყველა კითხვას პასუხი გავცე. განსაკუთრებით ის მაცოფებს, როცა რაღაცას ვუყურებ და აუცილებლად ჩემს ყურთან ახლოს უნდა იჯდეს, მთელ ხმაზე გაუგებარ სიმღერას მღეროდეს. თუ ვეუბნები, ნინა, გაჩუმდი–მეთქი, ძალიან სწყინს და მპასუხობს, მე ხომ ვმღეროდიო, ამიტომ მეცოდება და მერე ჩვენი შერიგების პროცესი იწყება. თუ რაღაცაზე ტვინს მიჭამს და ვეჩხუბები, თავს იმით იმართლებს, მინდოდა, მეკოცნა და ჩაგხუტებოდიო. სულ ასეთ რაღაცეებს მეუბნება და გული მიჩუყდება. თუ სადმე მივდივარ, მაშინვე ტირილს იწყებს, კოცნა მინდაო და ლიფტიდან უკან გამოვყავარ. მერე მეხუტება და აღარ მიშვებს, ხუთი კაცი ცდილობს, ამაგლიჯოს და ვართ ასე ერთ ამბავში. გამაგიჟა ამ ბავშვმა! რომ ვზივარ და ვმეცადინეობ, აუცილებლად კალთაში უნდა მეჯდეს... ჩვენ შორის უამრავი ფარული ძაფია.
ძალიან დიდი მადლობა ჩემს მშობლებს და დედამთილს, ხათუნა ხოფერიას, რომ ცდილობენ, შვილის გამო მეგობრებთან ურთიერთობა არ მომაკლდეს და მაქსიმალურად დავტკბე ახალგაზრდობით.
– როცა რამდენიმე დღით მეგობრებთან ერთად მიდიხართ, ნინას ვისთან ტოვებთ, მამამისთან?
– რა თქმა უნდა. მამამისთან არაჩვეულებრივი ურთიერთობა აქვს. მას ხშირად ვერ ხედავს, მაგრამ როცა მასთან არის, დიდი სიყვარულით და სითბოთი ურთიერთობენ.
– ახალი სიყვარული თუ გამოჩნდა თქვენს ცხოვრებაში, მის მისაღებად განწყობა გექნებათ?
– ამბობენ, ადამიანები შეცდომებზე სწავლობენო, მაგრამ, როგორც ჩანს, მე ვერ ვსწავლობ. მთელი ცხოვრება სულ ერთსა და იმავე შეცდომებს ვუშვებ, ეს ეხება ჩემს პირად ცხოვრებასაც და კარიერასაც. გული მატკინა ჩემმა ყოფილმა ქმარმა, ბექა ხოფერიამ. მის შემდეგაც მქონდა ძალიან დიდი გულისტკენა პირად ცხოვრებაში. ეს არ იყო ისეთი სერიოზული ურთიერთობა, როგორიც ცოლქმრობაა, მაგრამ ბევრ რაღაცაზე ძალიან დამწყდა გული. ახლა სულ ვფიქრობ, უკვე იმდენად ჩამოყალიბებული ადამიანი ვარ, რომ შეიძლება აღარც ვიფიქრო პირადი ცხოვრების აწყობაზე. მგონი, ამას აზრიც აღარ აქვს. თუ ოდესმე გამოჩნდება ვინმე სასწაული ადამიანი, შეიძლება, მაგრამ არ მგონია.
– ზაფხულის გატარებას როგორ აპირებთ?
– სადიპლომოს როგორც კი დავამთავრებ, ჯგუფელები ძალიან სახალისო ტურის გაკეთებას ვაპირებთ. უნივერსიტეტის დამთავრებას თურქეთში წასვლით აღვნიშნავთ, მერე ალბათ ბათუმში წავალთ. სექტემბრისთვის თბილისში დავბრუნდები და უცხოეთში წასვლის სამზადისს შევუდგები. ალბათ ზამთრისთვის ყველაფერი მზად იქნება ჩემს გასამგზავრებლად.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე