გიორგი ვარდოსანიძე სალომე ჭაჭუასთვის მეწყვილეს ეძებს

პოპულარული წყვილი, მსახიობი გიორგი ვარდოსანიძე და მოცეკვავე სალომე ჭაჭუა დიდი ხანი არ არის, რაც ერთ უღელში არიან, მაგრამ უკვე ბევრი სირთულე გადალახეს ერთად. ერთობლივი ცხოვრების დაწყება ახალ ბინაში იაფი სიამოვნება ნამდვილად არ გახლდათ. იყო პატარ–პატარა შეცდომები, ტკივილები, ხასიათების შეწყობის პერიოდი, ჯანმრთელობის პრობლემები... მეტნაკლებად გაუძლეს ყველაფერს და წინ მიდიან. სალომემ საკუთარი სტუდია დააარსა და მოსწავლეებთან მუშაობს. გიორგიც დატვირთულია როლებით. ასე რომ, სულისმოსათქმელად ზაფხულში კარგად დასვენება მათთვის ექიმის გამოწერილი რეცეპტივით იქნება.
თავიანთ ოჯახურ ყოფაზე გიორგი და სალომე "სარკეს" უამბობენ.
– ერთმანეთის გაცნობიდან დღემდე თქვენმა ურთიერთობამ რა სირთულეები და გამოცდები გაიარა?
გიორგი: სალო, რამე სირთულეების გადალახვა მოგვიწია?

სალომე: არანაირი!

გიორგი: ერთმანეთი სპექტაკლ "ვერის უბნის მელოდიებზე" მუშაობის დროს გავიცანით, მერე დავმეგობრდით, ერთმანეთი შეგვიყვარდა, მერე დავქორწინდით. რაღაც გადაწყვეტილებების მიღება, ასე თუ ისე, რთული იყო – სახლის ყიდვა, ოჯახის შექმნა... ეს ძალიან სერიოზული ნაბიჯებია, მაგრამ "კანფეტად" მოვდივართ.
– სალომე, საოჯახო საქმეებს ყოჩაღად უძღვებით?
სალომე: დამხმარე ქალი გვყავს, რომელიც ყველაფერში მეხმარება.
– ერთხელ გიორგიმ "სარკესთან" თქვა, სალომე თუ გაბრაზდა, შეუძლია შუაზე გადაგჭრასო. რამ შეიძლება ასეთ მდგომარეობამდე მიგიყვანოთ?
სალომე: არ ვიცი, ეს რატომ თქვა. ერთი მაინტერესებს – ვინ ნახა, რომ შუაზე გადავჭერი?!
გიორგი: არ გინდა გაპრანჭვა, ეს თუ ბრაზდება, მტერს! ძალიან "აპასნი" ხდება.
სალომე: ვინ როგორ მოიქცევა, იმის მიხედვით შეიძლება გავბრაზდე. როგორც წესი, ძალიან ბევრის მოთმენა შემიძლია.

გიორგი: ამაში ძალიან ვგავართ ერთმანეთს, მაგრამ არის რაღაცეები, რაზეც მე მაშინვე ვფეთქდები. ჩემთვის ერთადერთი კატალიზატორი უსამართლობაა. ამას არავის ვპატიობ. არ აქვს მნიშვნელობა, მე მომექცევი უსამართლოდ თუ სხვას, ყველა შემთხვევაში ვღიზიანდები და შემიძლია თავი შევაკლა. ხშირად საკუთარ თავსაც ვიჭერ უსამართლობაში და ამ დროს თავი მეზიზღება. ზოგჯერ, როცა უკან ვიყურები, ვხვდები, რომ რაღაცეებში ძალიან უსამართლოდ მოვიქეცი.
– სალომე, საკუთარი სტუდიის გახსნასა და ამუშავებაში გიორგი გეხმარებოდათ?
სალომე: გიორგი ყოველთვის გვერდში მიდგას, რჩევებს ხშირად ვეკითხები. ისე კარგად გაერკვა ცეკვის ამბებში, რომ რაღაცეებში მჯობნის კიდეც. ტურნირებში რა როგორ ხდება, ყველაფერი იცის.
გიორგი: იმიტომ, რომ ვქომაგობ ჩემს ცოლს და შეჯიბრებზე მასთან ერთად დავდივარ.

– თქვენი სტუდიის ბავშვებმა საქართველოს ჩემპიონატზე სამეჯლისო ცეკვებში უკვე მოიპოვეს წარმატება. ამაში გიორგის წვლილიც არის?
სალომე: გიორგის გარეშე მაინც შევძლებდი, მაგრამ ეს მართლა ბევრ რამეში დამეხმარა. ისიც შეიძლებოდა, რომ მის გარეშე რაღაცეები მაინც ვერ გამეკეთებინა ისე, როგორც ახლაა.
– გიორგი, სალომესაც ისევე კარგად ესმის თქვენი პროფესიის სირთულეები, როგორც თქვენ მისი?

გიორგი: სალომემ იცის, რომ მსახიობობა ძალიან რთული საქმეა, შრომატევადია და სწორედ ამიტომ ყველანაირად გვერდში მიდგას ჩემი გოგო.
სალომე: მე ისე კარგად ვერ დავუახლოვდი გიორგის პროფესიას, როგორც ის ცეკვას. მსახიობობა ძალიან რთულია, ამიტომ არ შემიძლია, მას პროფესიული რჩევები მივცე.

გიორგი: სალომე კი არა, მე თვითონ ვერ დავუახლოვდი ჩემს პროფესიას. მსახიობობა მთელი ცხოვრება სწავლას მოითხოვს.
სალომე: ამაში გეთანხმები და ცეკვაც ზუსტად ასეა. მთელი ცხოვრება უნდა ისწავლო. ვერასოდეს იტყვი, რომ ეს შენი მაქსიმუმია. სულ ძიებაში ვართ.
– სალომე, გიორგის სპექტაკლებზე ხშირად დადიხართ?
სალომე: როცა გიორგის სპექტაკლი აქვს, ყოველთვის მივდივარ. ახლახან ჰქონდა პრემიერა ფილმის "ხუთი ნახვით შეყვარება", ძალიან კარგი გამოსულა.
– როგორც ჩანს, ბევრი საქმის მიუხედავად, ერთმანეთისთვის დროს ყოველთვის პოულობთ.
გიორგი: რთული თემაა, ჯობს, სხვა რამე გვკითხოთ.
სალომე: ჩემთან შედარებით გიორგის უფრო აქვს თავისუფალი დრო. მე კვირადღესაც არ ვისვენებ. ზაფხულია და საათები ცოტა გამომითავისუფლდა, მაგრამ მაინც ყოველდღე ვმუშაობ.

გიორგი: ზაფხულში რომ არ დავისვენო, უკვე გავრეკავ, ორივე გადავიწვებით!
სალომე: 10 დღით მაინც წავალთ სადმე.
– გადაწყვეტილი გაქვთ, სად დაისვენებთ?
სალომე: ჯერ ტიბეტში გვინდოდა, შემდეგ ინდოეთში, მაგრამ გავიგეთ, რომ ორივეგან წვიმიანი ამინდია და გადავიფიქრეთ. ჯერჯერობით არ ვიცით, სად წავალთ, შეიძლება ეგვიპტეზე გავაკეთოთ არჩევანი.

გიორგი: აუცილებლად საზღვარგარეთ წავალთ, თორემ საქართველოში დასვენება უკვე ყელშია ამოსული.
– დასვენების ერთნაირი სტილის მოყვარულები ხართ?
გიორგი: დასვენების დროს აქტიურობა ნული უნდა იყოს. თუ ზღვაზე ვარ, შუა ზღვაში გავდივარ და მძინავს. თუ ისეთ ადგილას ვარ, სადაც ბევრი საინტერესო რამ არის, მაშინ დასათვალიერებლად დავდივარ და მხოლოდ ღამე შევდივარ სასტუმროში დასაძინებლად. განსაკუთრებით ფეხით სიარული მიყვარს, ვგიჟდები უცხო ხალხის გაცნობაზე და სხვა ქვეყნების კულტურის შეცნობაზე.
სალომე: ასეთ დასვენებაში კი ვუერთდები გიორგის, მაგრამ მე უფრო აქტიური დასვენება მიყვარს, როცა კარგად ვერთობი.
– გაქვთ ისეთი ინტერესები, რითიც ერთმანეთისგან განსხვავდებით?
სალომე: თევზაობის სურვილი არასოდეს მქონია, მაგრამ ერთხელ გიორგის სათევზაოდ გავყევი. იმ დღეს მასზე მეტი თევზი მე დავიჭირე.
გიორგი: მე და ჩემს მეგობრებს თევზაობაში სერიოზულად გვაჯობა, ასე რომ, აღარ წავიყვან!

სალომე: სადაც კი მიდიან, ყველგან დიდი სიამოვნებით დავყვები. თევზაობასაც დავუჭირე მუღამი.
გიორგი: მგონი, ისეთი არაფერი არსებობს, რაშიც ძალიან განვსხვავდებით ერთმანეთისგან. ერთადერთი ისაა, რომ სალომეს საზღვარგარეთ კლუბებში სიარული ასე თუ ისე მოსწონს, ჩემთვის კი არც საქართველოში არსებობს კლუბები და არც უცხოეთში. ხალხმრავლობაში ყოფნა არ შემიძლია. დიდი ხანია თინეიჯერი აღარ ვარ, კლუბის ასაკიდან გამოვედი.
სალომე: მე და გიორგი ერთნაირად ვაზროვნებთ, ერთნაირი შეხედულებები გვაქვს, მაგრამ, ამის მიუხედავად, ხანდახან რაღაცეებში მაინც ვერ ვთანხმდებით.
– სალომე, ფართო საზოგადოებამ პროექტიდან "ცეკვავენ ვარსკვლავები" გაგიცნოთ და მაშინვე გაღიარათ. წლევანდელ სეზონში კი აღარ მონაწილეობთ. გული არ გწყდებათ?

სალომე: პროექტში ცეკვა რომ მდომოდა, აუცილებლად ვიქნებოდი, მაგრამ სურვილი აღარ მაქვს. ამ ეტაპზე ძალიან მინდა, სპორტულ ცეკვაში გავაგრძელო კარიერა. ამისთვის კი მთავარია მეწყვილის ნახვა და მერე ნელ–ნელა ისე აეწყობა ყველაფერი, როგორც მინდა. ისეთი მეწყვილის პოვნა, როგორიც მსურს, ძალიან რთულია. მოცეკვავეებს საქართველოში ცხოვრება არ უნდათ, მე კი ჯერჯერობით ძიებაში ვარ.
– აუცილებლად უცხოელი უნდა იყოს თქვენი მეწყვილე?
გიორგი: ქართველი არავინაა ისეთი, როგორიც გვინდა. ასე რომ, გაგვიჭირდა სალომესთვის მეწყვილის პოვნა.
სალომე: ცოტა დროა საჭირო, ნებისმიერის ჩამოსვლა არ მინდა, კარგ მეწყვილეს ვეძებ. წინასწარ არ მიყვარს ლაპარაკი და ვნახოთ, როგორ იქნება.
– სალომე, თქვენი ჯანმრთელობის პრობლემა უამრავმა ადამიანმა მიიტანა გულთან ახლოს, განიხილავდნენ, გქომაგობენ. ხალხის ასეთმა ყურადღებამ თქვენზე როგორ იმოქმედა?
სალომე: ხალხისგან მართლაც დიდ თანადგომას ვგრძნობდი, "ფეისბუქზე" მწერდნენ, მკითხულობდნენ, რჩევებსაც მაძლევდნენ. ვიღაცეები სტუდიაშიც მოვიდნენ, მეუბნებოდნენ, ჩვენ მოგარჩენთო. ექიმბაშებიც მოდიოდნენ. ხალხისგან დიდი სითბო და გვერდში დგომა ვიგრძენი, რის გამოც ყველას მადლობას ვუხდი. სავალალო მდგომარეობა არ მქონია, ექიმებმა ხერხემალზე ანთებითი პროცესი ჩამიქრეს და მადლობა მათ ამისთვის. ახლა ძალიან კარგად ვარ.
– რაიმე შეზღუდვები გაქვთ?
სალომე: ნელ–ნელა დავიწყე ვარჯიში და ყოველდღიურად ვუმატებ, სპეციალურ ვარჯიშებსაც ვაკეთებ. 3 თვეში ერთხელ სპეციალური კურსებიც უნდა გავიარო. უკვე ვისწავლე თავის გაფრთხილება. აქამდე ჩემს ჯანმრთელობას ყურადღებას არ ვაქცევდი, ფეხის ტკივილი რომ არ დამწყებოდა, კიდევ არ მივაქცევდი ყურადღებას, რადგან პატარ–პატარა ტკივილებს მიჩვეული ვარ და ჩემთვის ასატანია. არ მიყვარს ექიმებში სიარული, არადა თურმე ყველაფერს თავის დროზე უნდა მიხედო. მე რომ თავიდანვე წავსულიყავი ექიმთან, ასე არ გამირთულდებოდა. ყველაფერი ჩემი ბრალია.
– მეგობრებთან ერთად გართობისთვის იცლით?
გიორგი: მე ყველაზე დიდ დროს მეგობრებს ვუთმობ. სალომემ მოიწყო კომფორტი, რომ თავისი მეგობრები ჯგუფში მიიღო და ცეკვას ასწავლის.

სალომე: ამიტომ მათ დეფიციტს არ განვიცდი.
გიორგი: სალომე ჩემს მეგობრებსაც "კერავს", რომ მასთან მივიდნენ ცეკვაზე. ჩვენი მეგობარი, ბაჩო გურგენიძე, ნიჭიერი მოცეკვავეა, მაგრამ ვერ ჩავითრიეთ, არადა ნამდვილი ტალანტია. მე სალომეს სახლში ვეხმარები ილეთების "დამუღამებაში".
სალომე: მოყვარულის დონეზე გიორგი ძალიან კარგად ცეკვავს.
გიორგი: სააბაზანოშიც ვმღერი კარგად, მაგრამ ეს იმას ხომ არ ნიშნავს, რომ მართლა კარგად ვმღერი? მე სალომეს მეწყვილეობა გავლილი მაქვს, ვიცი, როგორიც არის და არ მინდა! რასაც ეს მირტყამდა!.. ამისი ნათითურები კიდევ მაქვს ზურგზე, ხუთი თითი მატყვია, ასე რომ, აღარ მინდა!
სალომე: შენ თუ ფეხი გიცურდებოდა და თავს არტყამდი, მე რა შუაში ვარ?!
გიორგი: იმ დროიდან, როცა პროექტში ერთად ვცეკვავდით, ათასი კურიოზი მახსენდება. ფინალზე რომ გავედი, 39 გრადუსი მქონდა ტემპერატურა და მერე სამი დღე ვიწექი. სამაგიეროდ, რომ გამოვფხიზლდი და ქვემოთ კარგი მანქანა მეყენა... ამიტომ ღირდა. მანქანის გარდა, აგერ ჩემი სალომეც მყავს.
– სალომე, სტუდია "თელადან" შემოგრჩათ მეგობრები?
სალომე: არა. ისე მოხდა, რომ "თელას" ხალხთან არამცთუ მეგობრობა, აღარანაირი კონტაქტი მაქვს. იქ ბევრი წელი გავატარე, იმ სტუდიაში გავიზარდე და ამას ნამდვილად არ მოველოდი. არავინ მეხმიანება და არც მე ვეხმიანები.
გიორგი: ვინც დასაკარგია, ის უნდა დაიკარგოს. ვიღაცასთან ერთად გაზრდა და დროის გატარება სულაც არ ნიშნავს იმას, რომ შენი მეგობარია.

სალომე: მეგონა, ჩემი მეგობრები იყვნენ.

გიორგი: ცხოვრებაში ბევრი იკარგება, ბევრიც დაიკარგება, ცხოვრების გზა ასეთია. სამაგიეროდ, სალომეს ბევრი ახალი მეგობარი ჰყავს. მეც ბევრი ვინმე დამიკარგავს, მაგრამ სხვები შემიძენია. რა თქმა უნდა, გულდასაწყვეტია, მაგრამ...

სალომე: მაგრამ, როცა სიტუაცია დავინახე, აღარ ვდარდობ იმ განცდების გამო, რაც მქონდა. ყველაფერი წარსულს ჩაბარდა.
გიორგი: მთავარია, რეალობა დაინახო სწორად და დანარჩენი ყველაფერი კარგად დალაგდება.
– სალომე, მიმნდობი ხართ?
გიორგი: საკუთარ თავზე ასეთ რაღაცას არ იტყვის, გაიპრანჭება, ამიტომ მე გეტყვით, რომ ძალიან მიამიტი და უბრალოა, რის გამოც ბევრჯერ მოხვდა ცხოვრებისგან. მეც ბევრჯერ მომხვედრია და ალბათ ორივეს კიდევ ბევრჯერ მოგვხვდება, მაგრამ სამაგიეროდ ვიზრდებით. ერთმანეთს რაღაცეებს ვასწავლით და კიდევ უფრო გავიზრდებით, უფრო ადვილად გავუმკლავდებით პრობლემებს.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე