"გამოსაშვებ ბანკეტზე დაქალის დედამ ბავშვების თვალწინ დამამცირა"

ადამიანებში თუ ამხელა ღვარძლი იყო, ვერ წარმომედგინა. 18 წლის ვარ და აქამდე ასეთ ბოროტებას არ შევხვედრივარ. დედა მეუბნება, ჯერ სად ხარ, ათასჯერ წაიმტვრევ ცხვირს, ამიტომ ბრმად არავის ენდოო. ახლა მეც ასე ვფიქრობ, მაგრამ ის კი არ ვიცი, ცუდი ადამიანებისგან თავი როგორ დავიცვა.
ბანკეტი მქონდა და ამ დღეს თავი მართლა პრინცესა მეგონა. ულამაზესი კაბა და ფეხსაცმელი მეცვა. მეზობლებმა რომ დამინახეს, მითხრეს, პრინცესასავით ლამაზი ხარო. მეც ბედნიერი წავედი ბანკეტზე, იქ კი ზოგიერთებს აშკარად არ ესიამოვნათ ჩემი დანახვა. მივხვდი, რომ არ მოელოდნენ, ასეთ ფორმაში თუ ვიქნებოდი და ცოტა შეშურდათ, ეს ბევრს დაეტყო სახეზე.
ჩემთან უახლოესი დაქალი მოვიდა და გადამკოცნა. თან დედაც ახლდა. მეგობარი კაბით იყო უკმაყოფილო, მგონი, ზედმეტად მოკლე მაქვს და თავს უხერხულად ვგრძნობო. ამ დროს დედამისმა დამშვიდება დაუწყო, მოკლე სულაც არ გაქვს, აბა, ამან რა ქნას, ფეხები წელიდან რომ აქვს გაღუნულიო. ეს სიტყვები ბავშვების თვალწინ მითხრა და უცებ ყველა გაირინდა, უხერხული სიჩუმე ჩამოწვა. იმის ნაცვლად, რომ იმ ქალისთვის საკადრისი პასუხი გამეცა, ძალიან შემრცხვა და გავერიდე. კლასელი ბიჭის დედამ კი უთხრა, ბავშვს მოდელის ტან–ფეხი აქვს და გაღუნული ფეხები სად დაუნახეო.
ის დღე ჩამშხამდა. ისე დავკომპლექსდი, რომ საცეკვაოდ ვერ გავდიოდი. ჩემი დაქალი იმ მოკლე კაბით აქეთ–იქით ბზრიალებდა, მე კი მოწყენილი ერთ ადგილას ვიჯექი. მალე წამოვედი იქიდან. კლასელებმა მითხრეს, შენ რომ წახვედი, ყველაზე მაგარი დრო მერე ვატარეთ და ასე რატომ მოიქეციო. მეც გული დამწყდა, მაგრამ თავს მართლა საშინლად ვგრძნობდი. მეგონა, რომ ის კაბა მამახინჯებდა და გაღუნულ ფეხებს მიჩენდა, ამიტომაც არ მინდოდა იქ დარჩენა.
სახლშიც არ ელოდნენ, ისე მალე თუ მივიდოდი. დედას ეს ამბავი რომ მოვუყევი, ძალიან გაბრაზდა, იმ ქალს დაურეკა და უთხრა, არ გაპატიებ, ჩემს შვილს ასე რომ მოექეცი და ლამაზი დღე ჩაამწარე, შენი შვილის ცხვირს და ფეხებს რატომ არ უყურებ, ჩემს გოგოს რას მისჩერებიხარო. დედას ვუსაყვედურე, ჩემი კლასელის ფიზიკურ ნაკლზე ხაზი არ უნდა გაგესვა–მეთქი, მაგრამ ისე იყო გამწარებული, ვერ მოზომა.
იმ ქალმა ისტერიკა დაიმართა. ახლა დგას და ყველას თავს აცოდებს, თითქოს დედაჩემი მისი შვილის ნაკლზე ლაპარაკობს. ერთი მშობლისთვის ისიც კი უთქვამს, ბანკეტის დღეს იმიტომაც ვუთხარი ასეთი მწარე სიტყვები, რომ დედამისი ჩემს შვილსაც ასე ექცევაო. არადა ეს ძალიან დიდი ტყუილია. დედას ასეთი სიტყვების თქმა აზრადაც არ მოუვიდოდა, უბრალოდ იმ დღეს ძალიან გამწარდა.
კლასელებზეც გული მტკივა. იმ ქალისთვის უნდა ეთქვათ, რომ ცუდად მოიქცა, ამის ნაცვლად კი უფლებას აძლევენ, ჩემზე იჭორაოს. თურმე კლასელებს არც ისე ვყვარებივარ, როგორც მეგონა. კიდევ კარგი, ყველაფერი დასრულდა და მათთან ყოველდღიური შეხება აღარ მომიწევს. რადგან ჩემ მიმართ ასეთი დამოკიდებულება აქვთ, ისინი არც მე მჭირდებიან.
სარკის ერთგული მკითხველი