მაია დობორჯგინიძემ და გოგა ბარბაქაძემ ახალშეძენილი გოგონას სახელზე იკამათეს
მაია დობორჯგინიძისა და გოგა ბარბაქაძის ოჯახს იმ დროს ვესტუმრეთ, როდესაც მამიკო პატარა ბარბარეს აძინებდა. ცოტა ხნის წინ წყვილს მეორე შვილი შეეძინა, სახელის შერჩევაზე ბევრი იფიქრეს, ბოლოს კი ბარბარე დაარქვეს. ამ პატარა ქალბატონის გარდა, რომელმაც მთელი ოჯახის ცხოვრება თავდაყირა დააყენა, ჩვენს რესპონდენტს 8 წლის გაბრიელი ჰყავს, რომელიც წელს სკოლაში შედის.
- ბარბარე 19 მაისს დაიბადა. დროზე ადრე მოევლინა ქვეყანას, 38 კვირის ვიყავი, როცა გაჩნდა. საკმაოდ მძიმე ორსულობა მქონდა, გაბრიელზეც არ ვიყავი ნაკლებად, მაგრამ შრომისუნარიანი მაინც გახლდით, აქტიურობით გამოვირჩეოდი, ამ შემთხვევაში კი მქონდა ტოქსიკოზი და სხვა პრობლემები, რამაც ნაადრევი მშობიარობა გამოიწვია.
- ფიზიოლოგიურად იმშობიარე?
- არა, პირველი ფიზიოლოგიურად გავაჩინე, ამ შემთხვევაში კი საკეისრო კვეთა დამჭირდა. მთელი ორსულობის პერიოდი სახლში გავატარე და შეიძლება ითქვას, რომ ყველანაირ საქმეს ჩამოვშორდი. ძალიან შემიწყო ხელი თეატრალურმა უნივერსიტეტმა, სადაც რეჟისორ ანდრო ენუქიძესთან ასისტენტად ვმუშაობ, პედაგოგიურ საქმიანობას ვეწევი, პირველი კურსი ჰყავდა და ძალიან საპასუხისმგებლო იყო მათთან მუშაობა, მაგრამ ვერ მოვახერხე გასვლა. ამასთან ერთად, თავისუფალ თეატრში ბატონმა ავთო ვარსიმაშვილმა ჩემ გამო სპექტაკლი `ვალსი ძილის წინ~ რეპერტუარიდან მოხსნა, მართალია, ჩემამდე იყო გარკვეული პრობლემები ამ სპექტაკლთან დაკავშირებით, შემდეგ მოგვარდა და შეიძლებოდა დაბრუნება, მაგრამ ბატონმა ავთომ გადაწყვიტა, რომ ჩემს გასვლამდე შეეჩერებინა. მე და მარიამ ჯოლოგუას გვაქვს სტუდია, რომლისთვისაც ასევე ვერაფერს ვაკეთებდი. დაწყებული მქონდა სპექტაკლის დადგმა თავისუფალ თეატრში, მაგრამ ესეც გავაჩერე, მოკლედ, მთელი ფეხმძიმობა ვერაფერი გავაკეთე გარდა საკუთარი თავისა და მუცლადმყოფი შვილის მოვლისა.
სექტემბრიდან უკვე ვაპირებ სახლიდან გასვლას, შეიძლება, ბოლომდე ფორმაში არ ვიყო, მაგრამ რომელიმე სამსახურში აუცილებლად უნდა დავბრუნდე, იმედია, ბარბარე ხელს შემიწყობს და ძიძასთან უპრობლემოდ დარჩება.
- ბავშვს სახელი ვინ შეურჩია?
- ამაზე ძალიან ბევრი ვიფიქრეთ, ბოლო წუთამდე ბავშვს სახელი არ ჰქონდა, ბევრი ვიმსჯელეთ. ორსულობისას სქესი არც გაბრიელის შემთხვევაში გაგვიგია და არც ბარბარესი, გოგონა რომ დაიბადა, დიდი სიურპრიზი იყო.
სახელის დარქმევისას ბარბარესა და კესარიას შორის უნდა გაგვეკეთებინა არჩევანი, მე და გოგამ ამაზე ვიკამათეთ, ვერ ვიღებდით გადაწყვეტილებას. ბავშვი სამი დღის დაბადებული იყო და სახელი კიდევ არ ჰქონდა, გოგა საბუთების შესავსებად მიდიოდა, რომ დამირეკა, მითხრა, ახლა თუ არ მეტყვი, რა ჩავაწერინო, ბავშვს სახელი არ ექნებაო, ვუთხარი, ბარბარე-მეთქი და 5 წუთში მირეკავს, ეგებ, კესარია სჯობსო (იცინის). ბოლოს მაინც ბარბარე დავარქვით და ვფიქრობ, კარგი არჩევანია, მაგრამ ახლა დაძახებაზეა დიდი ამბავი, მე და ჩემიანები ბარბარას ვეძახით, გოგა - ბარბარეს, თან მეუბნება, ბავშვი წერია ბარბარედ და ასევე უნდა დაუძახოთო, თუმცა პრინციპი ერთია და მერე ეს პატარა გოგო გადაწყვეტს, რომელი ფორმა უფრო მისაღები იქნება მისთვის.
- ბარბარე როგორი გასაზრდელია?
- ზნით არაა ცუდი, გაბრიელი უფრო მტირალა იყო, მაგრამ ბარბარეს დღისით სძინავს, ღამე კი ფხიზლობს, ამის გამო ყველაფერი არეული მაქვს, როდის მძინავს, როდის მღვიძავს, როდის ვჭამ, თვითონაც არ ვიცი. რაც გაჩნდა, სახლიდან სულ ორჯერ, ისიც გადაუდებელი აუცი-ლებლობისთვის გავედი. ამ ეტაპზე გარემო პირობები ასე მოითხოვს, ბავშვს არ აჭამო და სადმე წახვიდე, ეს მიუღებელია, ამას ვერ ვაკეთებ, არ შემიძლია.
- მეორე შვილის დედობა განსხვავებული ემოციაა?
- ემოცია მეათე შვილზეც ისეთივე ძლიერი იქნება, როგორიც პირველზე, მაგრამ მეორე და ალბათ, შემდგომ შვილებსაც, ძალიან, ძალიან დიდი პასუხისმგებლობა მოაქვს. რაც მეტი შვილი გყავს, მით მეტი შემოსავალი გჭირდება, რადგან გინდა, შენმა შვილმა კარგ ბაღში, კარგ სკოლაში იაროს, მიიღოს შესაბამისი განათლება. ზოგი 9 ბავშვს აჩენს და ამაზე არ ფიქრობს, მაგრამ მე ასე არ ვარ, სულ წინ ვიყურები და მინდა ვიცოდე, რომ ყველაფერი კარგად იქნება, განათლება ძალიან მნიშვნელოვანია, ამის გარეშე შორს ვერ წავალთ. როცა მშობელი ხარ, თავს ვალდებულად მიიჩნევ, რომ შვილს კარგი პირობები შეუქმნა.
- როგორ შეხვდა ოჯახის ახალ წევრს გაბრიელი?
- გაბრიელი ძალიან ელოდებოდა დაიკოს, ეფერებოდა ჩემს დიდი მუცელს და ეუბნებოდა, როდის გამოხვალ, გელოდებიო. მას შემდეგ, რაც დაიბადა, სულ მოფერება, ხელში დაჭერა უნდა და ეს პრობლემა გვაქვს. შენიშვნებს მაინც ვერიდებით, ეჭვიანობის მომენტი რომ არ გაუჩნდეს, თუმცა ცოტ-ცოტა ეჭვიანობას მაინც ვამჩნევ, თუ ბარბარე ხელში მიჭირავს და ვაკოცე, მის მზერას ვგრძნობ, მერე, რასაკვირველია, მივდივარ და მასაც ვეფერები, ისედაც ვცდილობ, არ მოვაკლო ყურადღება და ეს არ იგრძნოს. გაბრიელი უცნაურად, თავისებურად ეფერება პატარას, ბარბარა, შე პატარა ბუზოო (იცინის), სულ რომ სძინავს, ძილისგუდააო ამბობს და პატარა `სონიათი~ ეფერება. მართალია, გაბრიელი გამართულად ლაპარაკობს, მაგრამ ბავშვს ბაბაწეს ეძახის, რადგან პატარაა, ცდილობს, ენა მოუჩლიქოს. სხვათა შორის, წელს გაბრო სკოლაში მიდის, ძალიან აქტიურია, ცელქია. ერთ რაღაცაზე კონცენტრაცია უჭირს, ხან ერთი თამაში უნდა, ხან – მეორე. ცურვაზე დადის და როგორც თავად ამბობს, ცურვის კაცი უნდა გამოვიდეს (იცინის).
- რომ შემოვედი, ვნახე, რომ გოგა ძალიან ჩართულია ბავშვის გაზრდაში...
- გაბრიელზე ასე არ იყო, ახლა კი მეხმარება, თან ეტყობა, ცოტა ვეცოდები კიდეც, რადგან ათას საქმეს ვარ მოდებული (იცინის). სხვათა შორის, ბარბარე რომ დაიბადა, მაშინვე გოგას დააწვინეს გულზე, ის ორი საათი განსაკუთრებულად ახსოვს, ამბობს, ისე ვიყავი დაძაბული და დაჭიმული, ვერ ვიგებდი, რა უნდა გამეკეთებინაო, თან თურმე პატარა ძუძუს ეძებდა და ძალიან უხერხულ მდგომარეობაში ვიყავიო, - იხსენებს. გოგას ბარბარეს მიმართ გამორჩეულ დამოკიდებულებას ვატყობ. ღამით, თუ ბავშვი ჭამის შემდეგ არ იძინებს და მეც აღარ შემიძლია ფეხზე დგომა, ვაღვიძებ, მასაც ბევრი საქმე აქვს, მაგრამ მეც ხომ ცოდო ვარ, ესეც მნიშვნელოვანია.
- თუმცა, ალბათ იმაზე ნაკლები დრო გრჩება მისთვის, ვიდრე აქამდე გრჩებოდა..
- მაქსიმალურად ვცდილობ, ასე არ იყოს, მაგრამ დიდ სირთულეს უკავშირდება. მყავს მეგობრები, რომლებიც ახერხებენ სახლში საჭმლის მომზადებას, ბავშვების მოვლას, საკუთარი თავის ფორმაში მოყვანას და გაკვირვებული ვრჩები, როგორ ახერხებენ ამდენს. დედაჩემი ძალიან მეხმარება და სადილების კეთება არ მიწევს, მაგრამ მაინც მიჭირს, შესაბამისად, ალბათ, გოგასაც აკლდება რაღაც ყურადღება, მაგრამ ეს დროებითია, ბარბარე გაიზრდება და ყველაფერი ძველებურ რიტმში ჩადგება.
- გოგას შემოქმედებაში რა ხდება?
- თავისუფალ თეატრში ამ სეზონზე ითამაშა პრემიერა `რიჩარდ III~, რომელიც ვფიქრობ, მისთვის მნიშვნელოვანი ეტაპი იყო. ითამაშა სერიალში `პანიკის გარეშე~, რომელიც დასრულდა, მაგრამ, როგორც ვიცი, სექტემბრიდან ისევ ის რეჟისორი, ლევან დაბრუნდაშვილი, იწყებს ახალი სერიალის გადაღებას, სადაც გოგა როლზე უკვე დამტკიცებულია.
- მაია, ქალისთვის მშობიარობის შემდეგ ფორმაში დაბრუნება ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი საკითხია.
- ჯამში 14 კილო მქონდა მომატებული, ძალიან ბევრი არ მაქვს დასაკლები, მაგრამ ფორმების პრობლემა, რასაკვირველია, არის. ამბობენ, ორსულობა აახალგაზრდავებსო, მაგრამ მე ასე არ მგონია, გიჟური რეჟიმით ვცხოვრობდი, ახლა რომ ეს რეჟიმი მქონდეს, გავუძლებ თუ არა, არ ვიცი. უნდა აღვნიშნო, რომ ქალები ვართ გმირები, თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ ერთი შვილის დედაც გმირია და შვილების სიმრავლესთან ერთად, მისი გმირობის ხარისხიც იწევს. ამას რომ ვამბობ, გოგა მეთანხმება, გასაგებია, რომ ესმის, იზიარებს, მაგრამ განცდა მაინც სულ სხვაა. რთულია შვილების გაზრდა, მაგრამ ეს დიდ სიხარულსაც უკავშირდება.
ციცი ომანიძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
- ბარბარე 19 მაისს დაიბადა. დროზე ადრე მოევლინა ქვეყანას, 38 კვირის ვიყავი, როცა გაჩნდა. საკმაოდ მძიმე ორსულობა მქონდა, გაბრიელზეც არ ვიყავი ნაკლებად, მაგრამ შრომისუნარიანი მაინც გახლდით, აქტიურობით გამოვირჩეოდი, ამ შემთხვევაში კი მქონდა ტოქსიკოზი და სხვა პრობლემები, რამაც ნაადრევი მშობიარობა გამოიწვია.
- ფიზიოლოგიურად იმშობიარე?
- არა, პირველი ფიზიოლოგიურად გავაჩინე, ამ შემთხვევაში კი საკეისრო კვეთა დამჭირდა. მთელი ორსულობის პერიოდი სახლში გავატარე და შეიძლება ითქვას, რომ ყველანაირ საქმეს ჩამოვშორდი. ძალიან შემიწყო ხელი თეატრალურმა უნივერსიტეტმა, სადაც რეჟისორ ანდრო ენუქიძესთან ასისტენტად ვმუშაობ, პედაგოგიურ საქმიანობას ვეწევი, პირველი კურსი ჰყავდა და ძალიან საპასუხისმგებლო იყო მათთან მუშაობა, მაგრამ ვერ მოვახერხე გასვლა. ამასთან ერთად, თავისუფალ თეატრში ბატონმა ავთო ვარსიმაშვილმა ჩემ გამო სპექტაკლი `ვალსი ძილის წინ~ რეპერტუარიდან მოხსნა, მართალია, ჩემამდე იყო გარკვეული პრობლემები ამ სპექტაკლთან დაკავშირებით, შემდეგ მოგვარდა და შეიძლებოდა დაბრუნება, მაგრამ ბატონმა ავთომ გადაწყვიტა, რომ ჩემს გასვლამდე შეეჩერებინა. მე და მარიამ ჯოლოგუას გვაქვს სტუდია, რომლისთვისაც ასევე ვერაფერს ვაკეთებდი. დაწყებული მქონდა სპექტაკლის დადგმა თავისუფალ თეატრში, მაგრამ ესეც გავაჩერე, მოკლედ, მთელი ფეხმძიმობა ვერაფერი გავაკეთე გარდა საკუთარი თავისა და მუცლადმყოფი შვილის მოვლისა.
სექტემბრიდან უკვე ვაპირებ სახლიდან გასვლას, შეიძლება, ბოლომდე ფორმაში არ ვიყო, მაგრამ რომელიმე სამსახურში აუცილებლად უნდა დავბრუნდე, იმედია, ბარბარე ხელს შემიწყობს და ძიძასთან უპრობლემოდ დარჩება.
- ბავშვს სახელი ვინ შეურჩია?
- ამაზე ძალიან ბევრი ვიფიქრეთ, ბოლო წუთამდე ბავშვს სახელი არ ჰქონდა, ბევრი ვიმსჯელეთ. ორსულობისას სქესი არც გაბრიელის შემთხვევაში გაგვიგია და არც ბარბარესი, გოგონა რომ დაიბადა, დიდი სიურპრიზი იყო.
სახელის დარქმევისას ბარბარესა და კესარიას შორის უნდა გაგვეკეთებინა არჩევანი, მე და გოგამ ამაზე ვიკამათეთ, ვერ ვიღებდით გადაწყვეტილებას. ბავშვი სამი დღის დაბადებული იყო და სახელი კიდევ არ ჰქონდა, გოგა საბუთების შესავსებად მიდიოდა, რომ დამირეკა, მითხრა, ახლა თუ არ მეტყვი, რა ჩავაწერინო, ბავშვს სახელი არ ექნებაო, ვუთხარი, ბარბარე-მეთქი და 5 წუთში მირეკავს, ეგებ, კესარია სჯობსო (იცინის). ბოლოს მაინც ბარბარე დავარქვით და ვფიქრობ, კარგი არჩევანია, მაგრამ ახლა დაძახებაზეა დიდი ამბავი, მე და ჩემიანები ბარბარას ვეძახით, გოგა - ბარბარეს, თან მეუბნება, ბავშვი წერია ბარბარედ და ასევე უნდა დაუძახოთო, თუმცა პრინციპი ერთია და მერე ეს პატარა გოგო გადაწყვეტს, რომელი ფორმა უფრო მისაღები იქნება მისთვის.
- ბარბარე როგორი გასაზრდელია?
- ზნით არაა ცუდი, გაბრიელი უფრო მტირალა იყო, მაგრამ ბარბარეს დღისით სძინავს, ღამე კი ფხიზლობს, ამის გამო ყველაფერი არეული მაქვს, როდის მძინავს, როდის მღვიძავს, როდის ვჭამ, თვითონაც არ ვიცი. რაც გაჩნდა, სახლიდან სულ ორჯერ, ისიც გადაუდებელი აუცი-ლებლობისთვის გავედი. ამ ეტაპზე გარემო პირობები ასე მოითხოვს, ბავშვს არ აჭამო და სადმე წახვიდე, ეს მიუღებელია, ამას ვერ ვაკეთებ, არ შემიძლია.
- მეორე შვილის დედობა განსხვავებული ემოციაა?
- ემოცია მეათე შვილზეც ისეთივე ძლიერი იქნება, როგორიც პირველზე, მაგრამ მეორე და ალბათ, შემდგომ შვილებსაც, ძალიან, ძალიან დიდი პასუხისმგებლობა მოაქვს. რაც მეტი შვილი გყავს, მით მეტი შემოსავალი გჭირდება, რადგან გინდა, შენმა შვილმა კარგ ბაღში, კარგ სკოლაში იაროს, მიიღოს შესაბამისი განათლება. ზოგი 9 ბავშვს აჩენს და ამაზე არ ფიქრობს, მაგრამ მე ასე არ ვარ, სულ წინ ვიყურები და მინდა ვიცოდე, რომ ყველაფერი კარგად იქნება, განათლება ძალიან მნიშვნელოვანია, ამის გარეშე შორს ვერ წავალთ. როცა მშობელი ხარ, თავს ვალდებულად მიიჩნევ, რომ შვილს კარგი პირობები შეუქმნა.
- როგორ შეხვდა ოჯახის ახალ წევრს გაბრიელი?
- გაბრიელი ძალიან ელოდებოდა დაიკოს, ეფერებოდა ჩემს დიდი მუცელს და ეუბნებოდა, როდის გამოხვალ, გელოდებიო. მას შემდეგ, რაც დაიბადა, სულ მოფერება, ხელში დაჭერა უნდა და ეს პრობლემა გვაქვს. შენიშვნებს მაინც ვერიდებით, ეჭვიანობის მომენტი რომ არ გაუჩნდეს, თუმცა ცოტ-ცოტა ეჭვიანობას მაინც ვამჩნევ, თუ ბარბარე ხელში მიჭირავს და ვაკოცე, მის მზერას ვგრძნობ, მერე, რასაკვირველია, მივდივარ და მასაც ვეფერები, ისედაც ვცდილობ, არ მოვაკლო ყურადღება და ეს არ იგრძნოს. გაბრიელი უცნაურად, თავისებურად ეფერება პატარას, ბარბარა, შე პატარა ბუზოო (იცინის), სულ რომ სძინავს, ძილისგუდააო ამბობს და პატარა `სონიათი~ ეფერება. მართალია, გაბრიელი გამართულად ლაპარაკობს, მაგრამ ბავშვს ბაბაწეს ეძახის, რადგან პატარაა, ცდილობს, ენა მოუჩლიქოს. სხვათა შორის, წელს გაბრო სკოლაში მიდის, ძალიან აქტიურია, ცელქია. ერთ რაღაცაზე კონცენტრაცია უჭირს, ხან ერთი თამაში უნდა, ხან – მეორე. ცურვაზე დადის და როგორც თავად ამბობს, ცურვის კაცი უნდა გამოვიდეს (იცინის).
- რომ შემოვედი, ვნახე, რომ გოგა ძალიან ჩართულია ბავშვის გაზრდაში...
- გაბრიელზე ასე არ იყო, ახლა კი მეხმარება, თან ეტყობა, ცოტა ვეცოდები კიდეც, რადგან ათას საქმეს ვარ მოდებული (იცინის). სხვათა შორის, ბარბარე რომ დაიბადა, მაშინვე გოგას დააწვინეს გულზე, ის ორი საათი განსაკუთრებულად ახსოვს, ამბობს, ისე ვიყავი დაძაბული და დაჭიმული, ვერ ვიგებდი, რა უნდა გამეკეთებინაო, თან თურმე პატარა ძუძუს ეძებდა და ძალიან უხერხულ მდგომარეობაში ვიყავიო, - იხსენებს. გოგას ბარბარეს მიმართ გამორჩეულ დამოკიდებულებას ვატყობ. ღამით, თუ ბავშვი ჭამის შემდეგ არ იძინებს და მეც აღარ შემიძლია ფეხზე დგომა, ვაღვიძებ, მასაც ბევრი საქმე აქვს, მაგრამ მეც ხომ ცოდო ვარ, ესეც მნიშვნელოვანია.
- თუმცა, ალბათ იმაზე ნაკლები დრო გრჩება მისთვის, ვიდრე აქამდე გრჩებოდა..
- მაქსიმალურად ვცდილობ, ასე არ იყოს, მაგრამ დიდ სირთულეს უკავშირდება. მყავს მეგობრები, რომლებიც ახერხებენ სახლში საჭმლის მომზადებას, ბავშვების მოვლას, საკუთარი თავის ფორმაში მოყვანას და გაკვირვებული ვრჩები, როგორ ახერხებენ ამდენს. დედაჩემი ძალიან მეხმარება და სადილების კეთება არ მიწევს, მაგრამ მაინც მიჭირს, შესაბამისად, ალბათ, გოგასაც აკლდება რაღაც ყურადღება, მაგრამ ეს დროებითია, ბარბარე გაიზრდება და ყველაფერი ძველებურ რიტმში ჩადგება.
- გოგას შემოქმედებაში რა ხდება?
- თავისუფალ თეატრში ამ სეზონზე ითამაშა პრემიერა `რიჩარდ III~, რომელიც ვფიქრობ, მისთვის მნიშვნელოვანი ეტაპი იყო. ითამაშა სერიალში `პანიკის გარეშე~, რომელიც დასრულდა, მაგრამ, როგორც ვიცი, სექტემბრიდან ისევ ის რეჟისორი, ლევან დაბრუნდაშვილი, იწყებს ახალი სერიალის გადაღებას, სადაც გოგა როლზე უკვე დამტკიცებულია.
- მაია, ქალისთვის მშობიარობის შემდეგ ფორმაში დაბრუნება ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი საკითხია.
- ჯამში 14 კილო მქონდა მომატებული, ძალიან ბევრი არ მაქვს დასაკლები, მაგრამ ფორმების პრობლემა, რასაკვირველია, არის. ამბობენ, ორსულობა აახალგაზრდავებსო, მაგრამ მე ასე არ მგონია, გიჟური რეჟიმით ვცხოვრობდი, ახლა რომ ეს რეჟიმი მქონდეს, გავუძლებ თუ არა, არ ვიცი. უნდა აღვნიშნო, რომ ქალები ვართ გმირები, თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ ერთი შვილის დედაც გმირია და შვილების სიმრავლესთან ერთად, მისი გმირობის ხარისხიც იწევს. ამას რომ ვამბობ, გოგა მეთანხმება, გასაგებია, რომ ესმის, იზიარებს, მაგრამ განცდა მაინც სულ სხვაა. რთულია შვილების გაზრდა, მაგრამ ეს დიდ სიხარულსაც უკავშირდება.
ციცი ომანიძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
1 762 ნახვა
29-07-2014, 06:42
