• "ძმა, რომელიც ჩემს მოხუც მშობლებს სცემდა, სახლიდან გავაგდე"

    ბოროტ ადამიანად ვიქეცი და ეს ზოგჯერ ისე მაშინებს, ცახცახი ამივარდება ხოლმე. არასოდეს მიფიქრია, ვინმეს ცუდი დაემართოს–მეთქი, ახლა კი ამას ყველაზე ძვირფას ადამიანზე, ჩემს ძმაზე ვამბობ. ამას წინათ ისე დავწყევლე, დედაჩემმა პირზე ხელები ამაფარა, არა, დედა, ასე არ თქვაო. ჰო, არ უნდა ვთქვა, მაგრამ რა ვუყო იმ ბოღმას, რაც შიგნით მიტრიალებს?
    ჩემმა მშობლებმა მე და ჩემი ძმა კარგ პირობებში გაგვზარდეს. მამაჩემი უტკბესი ადამიანია. მისგან მოფერების მეტი არაფერი გაგვიგია. დედა კი ცოტა მკაცრი იყო, მაგრამ, არ მახსოვს, ხელით შეგვხებოდა. ამიტომაც მიკვირს, ჩემი ძმა ასეთი მოძალადე ვის დაემსგავსა, ტვინი ისე როგორ გადაუბრუნდა, რომ მოხუც მშობლებს ხელით ეხება?
    ის საბჭოთა ჯარში მსახურობდა. იქიდან ისეთი შეცვლილი ჩამოვიდა, ზოგჯერ ვფიქრობდი, ჩემი ძმის ორეულია, ის არ არის–მეთქი. არ ვიცი, იქ რა გადახდა თავს, მაგრამ ფსიქიკა აშკარად აღარ ჰქონდა ნორმალური. მერე აფხაზეთშიც იბრძოდა, "მხედრიონშიც" იყო და იმ დაძაბულმა წლებმა საერთოდ გადარია. ცოლი ორჯერ მოიყვანა, ორივე ქალისგან შვილები ეყოლა, მაგრამ ოჯახს გული ვერ დაუდო. რა აღარ გადაიტანა, ჩემი მშობლები ნაადრევად დააბერა, სანათესაო გააგიჟა. მის ცუდ საქციელს ახალგაზრდა ასაკით ამართლებდნენ.
    ახლა პატარა ბიჭი აღარ არის, მაგრამ მაინც გარეწრად დარჩა. დიახ, ამ სიტყვას ვიხმარ იმიტომ, რომ მისი ქცევის ატანა უკვე აღარ შემიძლია. სამ თვეში ერთხელ რაღაცას თუ შეიტანს ოჯახში, თორემ ამხელა კაცი მშობლების და ჩემი ქმრის ხელის შემყურეა, მაგრამ თავი მაინც ისე მოაქვს, როგორც ბატონს, რომელსაც ყველა უნდა ემსახუროს. თავის ლოთ ძმაბიჭებს მიუყვანს მოხუც დედას, სუფრას გააშლევინებს, არ ასვენებს, მერე კი, როცა დათვრება, აგინებს და, თუ მოუნდება, ურტყამს კიდეც.
    დედა ბევრ რამეს არ მეუბნება, არ უნდა, გული მატკინოს, მაგრამ ამას წინათ მამამ დამირეკა, შვილო, მოდი, მოგვხედეო. რომ მივედი, სახლში ყველაფერი დამტვრეული დამხვდა, მამას ხელი ჰქონდა ჩალურჯებული, თურმე ჩემმა ძმამ გადაუგრიხა...
    გონებაზე ბინდი გადამეკრა, ძმას დავურეკე და ისე დავწყევლე, რომ... ვუთხარი, აქ აღარ მოხვიდე, მშობლებთან მე უნდა ვიყო–მეთქი. მართლაც წამოვედი ქმარ–შვილისგან და დედ–მამასთან ვცხოვრობ. ერთხელ გაბედა და მთვრალი მოვიდა, მე კი სახლიდან გავაგდე. ვუყვირე, შენზე გიჟი მე ვარ, აბა, გაბედე და ამ ტერიტორიაზე გაიარე, მოგკლავ–მეთქი. ეტყობა, ისეთი სახით ვეუბნებოდი, შეეშინდა და გამეცალა. ახლა მითვლის, ჩემთვის ქონების წართმევა გინდაო. რა თქმა უნდა, მშობლებს ანდერძს შევაცვლევინებ, კანონით რაც ეკუთვნის, მხოლოდ იმას მიიღებს, დანარჩენს ჩემს ძმისშვილებს გავუნაწილებ. ის ღირსი არ არის, ჩემი მშობლების წვალებით შეძენილი ქონებიდან რამე დარჩეს!
    სარკის ერთგული მკითხველი
    1 444 ნახვა
    31-07-2014, 09:02
    GOGATV

    abezara