"გეი თაყვანისმცემელი შანტაჟს მიწყობს"

ამ წერილს 18 წლის ბიჭი გწერთ. მეშინია, შეცდომა არ დავუშვა და ამიტომ მოგმართავთ. იქნებ ეს წერილი იმ ადამიანმა წაიკითხოს, რომელიც უკვე ყელში ამომივიდა და მიხვდეს, რომ არ ვეხუმრები და ცხვირ–პირს მართლა ჩავუნაყავ.
დეიდაჩემის მეზობლად ერთი შეძლებული ოჯახი ცხოვრობს. ბიჭი ჰყავთ, რომელიც ჩემზე 3 წლით უფროსია. ერთხელ დეიდასთან ვიყავი სტუმრად და იქ მოვიდა, მის ინტერნეტს ჰქონდა პრობლემა და დეიდაჩემის კომპიუტერი სჭირდებოდა. მაშინ გავიცანი. კომპიუტერთან ერთად ვისხედით. ისეთ საიტზე შევიდა, რომელსაც მეც ხშირად ვათვალიერებ ხოლმე და ლაპარაკიც გავაბით.
იმ დღის მერე "ფეისბუქზე" დამიმეგობრდა, ტელეფონის ნომრებიც გავცვალეთ. საეჭვო არაფერი შემინიშნავს, რადგან ჩვეულებრივი კულტურული ტიპია. ერთხელაც ტელეფონზე მესიჯი მომწერა, ახალი მანქანა ვიყიდე და, თუ გინდა, გამოვცადოთ, სადმე წავიდეთო. მეც სიამოვნებით დავთანხმდი.
იმ დღეს ცოტა უცნაური რაღაცეები კი შევნიშნე, რაღაცნაირი კომპლიმენტები მითხრა, მაგრამ გავიფიქრე, ცოტა აკლია–მეთქი და სულ ეს იყო. იმ საღამოსვე უცნაური სტატუსი დაწერა, რომ საოცრად ტკბილი საღამო გაატარა ტკბილ ადამიანთან ერთად. ისეთი სიტყვები იყო, ქალებს რომ უწერენ. კომენტარებში ძმაკაცებმა დაუწერეს, აბა, გვითხარი, როგორი "ნაშა" იყოო. ვიფიქრე, რომ ჩემ შემდეგ გოგო გაასეირნა და ის სიტყვებიც მას ეკუთვნოდა.
მისი მესიჯები გახშირდა და თან მოსაბეზრებელი გახდა. ზოგჯერ არ ვპასუხობდი, ზოგჯერ ზრდილობიანად ვიცილებდი თავიდან, მაგრამ არაფერმა გაჭრა. ბოლოს "ნაგლად" მომწერა, რომ მოვწონდი. თან მიხსნიდა, შეიძლება თავი მოვიკლა, უცნაური რაღაც მჭირსო. შემეშინდა, მართლა რამე არ აეტეხა თავისთვის, ამიტომ მშვიდად ავუხსენი, რომ ჩემთან არაფერი გამოუვიდოდა და მე ისეთი არ ვიყავი, როგორადაც წარმოვედგინე. მაინც არ შეისმინა და სხვა დღეებშიც იგივენაირი სიტყვები მომწერა. ყელში რომ ამომივიდა, მაგრად ვაგინე და მეგობრებიდანაც წავშალე. მერე სხვა ლინკით შემოვიდა, იქამდეც კი მივიდა, "ფეისბუქის" ჩემი გვერდი გატეხა და რაღაცეების წერა დაიწყო.
ამ ყველაფერს ვერავის ვუმხელ, მეშინია, რომ ღადაობას დამიწყებენ ან შეიძლება მეც ეჭვის თვალით შემომხედონ და იფიქრონ, სექსუალური გადახრები აქვსო. მე გოგონები მომწონს, განსაკუთრებით კი – ერთი, რომელსაც სიყვარულს ვერ ვუმხელ. იმ გეი თაყვანისმცემელს კი ვერ ვიშორებ. სხვადასხვა ნომრიდან მწერს, მირეკავს და ხმას არ იღებს. მერე რომ ვეუბნები, ასე ნუ აკეთებ–მეთქი, უარს ამბობს, მე არ ვარ, ეტყობა, სხვები გირეკავენო. არადა ზუსტად ვიცი, ის არის. ჩვეულებრივი პათოლოგია და არ ვიცი, თავიდან როგორ მოვიშორო. მის მშობლებს ალბათ ჰგონიათ, განათლებული და კულტურული შვილი აღზარდეს და არ იციან, პათოლოგს რომ ჰყვებიან თან, მის შავ ფანტაზიებს კიდევ მეტად ამდიდრებენ.
ამ წერილიდანაც ვაფრთხილებ, რომ თავი დამანებოს, თორემ აღარავის მოვერიდები და უამრავი ადამიანის თვალწინ ნიღაბს ჩამოვხსნი!
სარკის ერთგული მკითხველი