როგორ იქცნენ მამიკოს გოგოები "სპარკლის" სექსუალურ მომღერლებად

ანი ჩხეიძე, სალომე მერებაშვილი და ნინი გველესიანი პროექტმა "იქს ფაქტორმა" გააერთიანა. მეგობრებმა უცებ მიიღეს გადაწყვეტილება, რომ ჯგუფი შეექმნათ და კონკურსზე გასულიყვნენ. ექსპერიმენტმა გაამართლა, ფინალამდე მივიდნენ და დაამტკიცეს, რომ პოტენციალი აქვთ, შოუბიზნესში თავი დაიმკვიდრონ.
ნინი 20 წლის არის, ანი – 19 წლის, სალომე კი ყველაზე უმცროსია – 16 წლის. ნინი ჟურნალისტიკის ფაკულტეტის სტუდენტია, ანი ხელოვნებისა და მეცნიერების ფაკულტეტის პირველ კურსზე სწავლობს, სალომე კი სკოლაში ოქროს მედლის კანდიდატია. ჯერჯერობით სიყვარულისთვის არც ერთს სცალია, ახლა მათი მთავარი სიყვარული ჯგუფი "სპარკლია".
– გოგოებო, როგორ მოძებნეთ ერთმანეთი?
ანი: ერთი წლის წინ ვიპოვეთ ერთმანეთი პროექტში "ახალი ხმა". დათო ფორჩხიძის გუნდში მოვხვდით სამივე, ფაქტობრივად კონკურენტები ვიყავით, იქიდან შეგვიყვარდა ერთიმეორე და მას შემდეგ სულ ერთად ვართ.
სალომე: "იქს ფაქტორში" მონაწილეობა სამივეს გვსურდა, ამიტომ ვთქვით, რაღა ცალ–ცალკე ვიმღეროთ, გავერთიანდეთ და ჯგუფი ჩამოვაყალიბოთო.

– როგორ შეარჩიეთ ეს სახელი – "სპარკლ"?

სალომე: სახელის მოფიქრებაზე ძალიან ვიწვალეთ. ბოლოს პროექტიდან დაგვირეკეს და გვითხრეს, ხვალ 2 საათზე დაგირეკავთ და სახელი მოფიქრებული გქონდეთო. იმ საღამოს ვუყურე ფილმს უიტნი ჰიუსტონის მონაწილეობით. მის პერსონაჟს ჰყავდა სამი მომღერალი ქალიშვილი და მათ ჯგუფს ერქვა "სპარკლ". მომეწონა, რადგან ქართულად გაბრწყინებას ნიშნავს. გვინდა, ჩვენც ვიბრწყინოთ.
– თქვენს თამამ კოსტიუმებს დიდი გამოხმაურება მოჰყვა სოციალურ ქსელში, იყო ბევრი კრიტიკაც. ამაზე ხომ არ ინერვიულეთ?
ნინი: ჯანსაღი კრიტიკა მისაღებია ჩვენთვის, მაგრამ როცა წერენ, რომ ესენი ვერ მღერიან და მარტო ცეკვავენო, ეს არ არის მისაღები.
ანი: ფულიანი მამიკოს გოგოები არიან, ბაყვები რომ გადმოყარეს, მაგიტომ გადაჰყავთ ტურიდან ტურშიო, წერდნენ...

– მშობლები, განსაკუთრებით მამები, თქვენს გამოსვლებს როგორ აფასებდნენ, ჩაცმულობის გამო ხომ არ გიბრაზდებოდნენ?
ნინი: სასცენო ნომერს როცა სჭირდებოდა, არ გვეუბნებოდნენ, ეს და ის არ ჩაიცვათო. მამები გვქომაგობდნენ, თავიანთი რიგი ჰქონდათ ფილარმონიაში.
სალომე: მთავარია, სცენის მიღმა არ მეცვას თამამად. ჩემი ძმა, გიორგი, ფეთქებადი ხასიათისაა. სწყინდა, როცა ჩვენზე რაიმე არასასიამოვნოს წერდნენ. ბევრჯერ გვიწოდეს ფულიანი მამიკოს გოგოები, არადა არც იციან, რეალურად ვის რა ცხოვრება აქვს გამოვლილი.
ანი: მამაჩემი, გოგა ჩხეიძე, მსახიობია. "თავისუფალ თეატრში", ერთ–ერთ სპექტაკლში, მამას წითელი კოლგოტი ეცვა. მან ძალიან კარგად იცის, რას ნიშნავს სცენაზე მუშაობა. ასე რომ, ჩვენი კოსტიუმები მისთვის გამაღიზიანებელი არ ყოფილა.
პროექტის ბოლოს ასეთი რამ წავიკითხე სოციალურ ქსელში, გოგონებო, ესემეს–ს კი იყიდით, მაგრამ სასიმღერო ხმას – ვერაო. ამაზე ბევრი ვიცინეთ.
ნინი: "კაბარეს" კოსტიუმები რომ გვეცვა, სამივეს გვეგონა, სცენიდან როგორც კი ჩამოვიდოდით, საშინელი აგრესია დაგვხვდებოდა სოციალურ ქსელში, მაგრამ პირიქით, ყველას მოეწონა. ალბათ საზოგადოება ნელ–ნელა ეჩვევა, რომ სცენას და კონკრეტულ ნომერს შესაბამისი სამოსი უხდება. "იქს ფაქტორის" შემდეგ სეზონზე ალბათ გოგონათა ბევრი ჯგუფი მიიღებს მონაწილეობას და მერე საზოგადოება მიხვდება, რომ ამაში ცუდი არაფერია.
– ფიქრობთ, რომ ბევრი გოგონა მოგბაძავთ?
ანი: რა თქმა უნდა, ჩვენ ვართ საცდელი, პირველი ჯგუფი ასეთ კონკურსში.
– როგორია თქვენი ცხოვრება ამ ყველაფრის მიღმა?
ნინი: ჟურნალისტიკის ფაკულტეტის მესამე კურსზე ვსწავლობ. 5 წლიდან ვმღერი, ჩემი ვოკალის პედაგოგი ნანა ჟღერია გახლავთ. არაერთ საერთაშორისო კონკურსში, ფესტივალზე გავსულვარ, პირველი ადგილიც არაერთგზის ამიღია. "ნუცას სკოლაში", "ახალი ხმაში", საბავშვო ევროვიზიაზე მივიღე მონაწილეობა. მოკლედ, ბავშვობიდან "ვაწვები" ამ საქმეს.
სალომე: მე მეათეკლასელი ვარ, კარგად ვსწავლობ.
ნინი: სალომე კარგი მოსწავლე კი არა, ოქროს მედალოსანია!
სალომე: სიმღერისა და სწავლის გარდა, ყველაფერი მალე მბეზრდება, ხატვა დავიწყე, მაგრამ მალევე მივანებე თავი, ცეკვაც მივატოვე, გიტარის შესწავლაც, ტანვარჯიშიც... ყველაფერი მაინტერესებს, თუმცა სადაც საკუთარ თავს ვერ ვპოულობ, იქიდან მოვდივარ. მიზანდარის სახელობის მუსიკალური ათწლედი დავამთავრე, ანსამბლ "ნერგებში" ვმღეროდი.
ანი: მე მუსიკალურ საბავშვო ბაღში დავდიოდი, ამიტომ სიმღერა 3 წლიდან დავიწყე. რომ წამოვიზარდე, მყავდა მუსიკის პედაგოგები – ნანა დაუშვილი, მეკო ქავთარაძე. პროფესიულ სცენაზე კი ერთი წლის წინ გამოვჩნდი. მანამდე ვმღეროდი ჩემთვის ოთახში, მეგობრების გარემოცვაში. მუსიკალური ათწლედის 6 კლასი დავამთავრე და ის 6 წელი დედაჩემმა ყურით მატარა. ახლა ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტში ხელოვნებისა და მეცნიერების ფაკულტეტზე ვსწავლობ.
– ახლა ხშირად მოექცევით ყურადღების ცენტრში, რაც თქვენთვის უცხოა. მზად ხართ ამისთვის?
ანი: ყოველთვის მქონდა სურვილი, მამაჩემივით მეც ცნობილი ვყოფილიყავი. ეს ბედნიერება კი ამ პროექტმა მომანიჭა. სოციალურ ქსელში გაათმაგდა ადამიანების ყურადღება, შეტყობინებები, მეგობრების რაოდენობა. ეს ყველაფერი ისეთი საინტერესოა, რომ ვერ გადმოგცემთ. ახლა ისეთი გადაღლილი ვარ, ხშირად ვწუწუნებ, მაგრამ – არა, ნამდვილად კარგია უცხო ადამიანებისგან ყურადღება.
სალომე: ჩემი ძმა, გიორგი მერებაშვილი, "დინამოს" ფეხბურთელია. ვხედავდი, რომ ყოველთვის ყურადღების ცენტრში იყო, მაგრამ არასოდეს მდომებია, მასავით ცნობილი ვყოფილიყავი. ახლა, როცა დიდი სითბო და სიყვარული ვიგრძენი ხალხისგან, პოპულარობა მსიამოვნებს. როცა ამ პროექტში მოვდიოდი, მამა მეუბნებოდა,შენზე არ უნდა თქვან, რომ გიორგი მერებაშვილის და ხარ, შენ ხარ სალომეო.

ნინი: ჩემს ოჯახში ცნობილი არავინ არის. მინდოდა, პოპულარობა თავისით მოსულიყო, შრომის შედეგად.
– როგორი ბიჭები მოგწონთ?
ნინი: შავგვრემანი ბიჭები მომწონს, მაგრამ ვინც აქამდე მომწონებია, ყველა ქერათმიანი ყოფილა.
სალომე: მე გამხდარი ბიჭები არ მომწონს, სპორტსმენი, დაკუნთული ბიჭები მხიბლავენ. სიმაღლეს და სახის ნაკვთებს მნიშვნელობა არ აქვს. მთავარია, კაცს მიზანი ჰქონდეს. უმიზნო და უსაქმურს გვერდით არ დავიყენებ.
ანი: 16 წლის რომ ვიყავი, მაშინ მომწონდა გამხდარი ბიჭები. ახლა არ ვიცი, როგორი ბიჭები მომწონს.
– სიმღერა ნამდვილად კარგად გამოგდით, მაგრამ საოჯახო საქმეები თუ გეხერხებათ?
ნინი: კი, მეხერხება, საკმაოდ დამოუკიდებელი ვარ და არც ისე პატარა, რომ რაიმეს გაკეთება ვერ შევძლო. მთავარია, საამისოდ განწყობა მქონდეს.
სალომე: მე დედიკოს გოგო ვარ, ყველაფერს ის მიწესრიგებს, მაგრამ ვთვლი, რომ ყველა ქალმა უნდა იცოდეს გემრიელი საჭმლის მომზადება.
ანი: ამ პროექტის გამო ყველაფრის გაკეთებას დედას ვთხოვდი, არ მინდოდა, დრო და ენერგია ასეთ რამეებში დამეხარჯა. თუ მოვინდომე, სახლსაც ვალაგებ და საჭმელსაც ვაკეთებ.
– დაბოლოს, "იქს ფაქტორი" დასრულდა. თქვენი ჯგუფის ცხოვრებაც ხომ არ დასრულდება პროექტთან ერთად?

სალომე: არა. ჩვენ ამ პროექტზე გაჩერებას არ ვაპირებთ, გვინდა, წინ და წინ ვიაროთ. ჩვენს ჯგუფს დაშლა არ ემუქრება, ამაზე არც ვფიქრობთ.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე