"როგორც კი საყვარელ კაცს ცოლობა მოვთხოვე, მიმატოვა"

პირველი სიყვარული 20 წლის ასაკში მეწვია, შემიყვარდა კაცი, რომელიც დაოჯახებული აღმოჩნდა. ეს რომ გავიგე, მასთან ურთიერთობას არ ვაპირებდი, არ მინდოდა, მისი ოჯახის დანგრევის მიზეზი გავმხდარიყავი. ის არ მომეშვა, მეფიცებოდა, რომ ვუყვარდი, ცოლთან დაშორებას კი ჩემს გაცნობამდეც აპირებდა. მიმტკიცებდა, ჩემი ოჯახი უკვე დიდი ხნის დანგრეულია, უბრალოდ ფორმალურად ერთად ვცხოვრობთო.
ძალიან მიყვარდა, თუმცა ბრმად არ მივენდე. მისი ამბები გავიკითხე და, როგორც პიროვნება, ყველამ აქო. მის ცოლზე კი ათას რაღაცას ამბობდნენ, რომ თითქოს ქორწინებამდე დაორსულდა და ცოლადაც იმიტომ მოიყვანა. ამ ყველაფრის მერე გრძნობებს წინააღმდეგობა ვეღარ გავუწიე. ამიტომ მივენდე ბედს და იმ ადამიანს, რომელიც უსაზღვროდ მიყვარდა. არაფერს ვთხოვდი, ვეუბნებოდი, როცა შენ გადაწყვეტ, ცოლს მაშინ დაელაპარაკე–მეთქი.
თითქმის 3 წელი ვიყავით ერთად, მის გარდა სხვა ვერაფერზე ვფიქრობდი. ერთი წელი ისე ვხვდებოდით ერთმანეთს, როგორც შეყვარებულები, მერე კი სარეცლის გაზიარებაც მომთხოვა. თავიდან უარზე ვიყავი, მინდოდა, მაშინ გავმხდარიყავი მისი, როდესაც ჩემი ქმარი ერქმეოდა. მან კი მითხრა, ნუ გგონია, რომ მიგატოვებ, სიგიჟემდე მიყვარხარ და თუ ერთმანეთს კიდევ მეტად დავუახლოვდებით, უფრო მალე შევძლებ ცოლთან დალაპარაკებასო. ასეთი საქციელი ჩემთვის მიუღებელი იყო, ერთი პერიოდი დავშორდი კიდეც, მაგრამ მანამდე არ დამანება თავი, სანამ თავის საწადელს არ მიაღწია.
ჩვენი ასეთი ურთიერთობა 2 წელი გაგრძელდა, ბოლოს კი კატეგორიულად მოვთხოვე, ცოლს დალაპარაკებოდა. ისიც შემპირდა, რომ ისე მოიქცეოდა, როგორც ვუთხარი. იმ დღის შემდეგ კი თვალით აღარ მინახავს. მესიჯებს ვწერდი, ვურეკავდი, მაგრამ ის არანაირად მეკონტაქტებოდა, თავს მარიდებდა.
ერთ დღეს მისმა ცოლმა დამირეკა. მითხრა, ყველაფერი ვიცი, მაგრამ ქმარს მხოლოდ იმიტომ არ მივატოებ, რომ შენ არ გაგახარო, თვითონ კი ვერ მიმატოვებს, რადგან კაცად მე ვაქციეო. 2 წელი ვცდილობდი, მენახა, დავლაპარაკებოდი, მაგრამ ვერ შევძელი. მთელი ის დრო ტირილში გავატარე. ახლაც ცუდად ვარ, თუმცა ვცდილობ, დავიჯერო, რომ ის ჩემი ღირსი არ იყო და მას კაცი არ ერქვა.
რამდენიმე ხნის წინ ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდა მამაკაცი, რომელსაც მართლა ვუყვარვარ და უნდა, ჩემთან ოჯახი შექმნას. მე კი მასთან ურთიერთობას ვერ ვახერხებ, რომ ვუყურებ, ჩემს ძველ სიყვარულს ვადარებ, სულ ის მახსენდება. მინდა, ქმარი, ოჯახი მყავდეს, მაგრამ წარსულში მიღებულ ჭრილობას ვერ ვიშუშებ, ეს ტკივილი საშუალებას არ მაძლევს, მომავალზე ვიფიქრო. ვიცი, ცუდი იქნება, მთელ ცხოვრებას ტირილსა და მასზე ფიქრში თუ გავატარებ, მაგრამ გულს ვერაფერს ვუხერხებ. მირჩიეთ, როგორ დავივიწყო კაცი, რომელიც 3 წელი მატყუებდა, მაგრამ მე ის მაინც ძალიან მიყვარდა და ახლაც მიყვარს.
სარკის ერთგული მკითხველი