• ლენუკა ყიფშიძე: "მოვჭამე ის დრო, როცა ბათუმში დღე და ღამე ვცეკვავდი და ვერთობოდი"

    ცნობილი არტისტული ოჯახის წარმომადგენელმა, ყოფილმა მოდელმა ლენუკა ყიფშიძემ, დასვენების "სტილი" შეიცვალა. ადრე ტყე–ღრეში კარვებით სიარული, საზღვაო კურორტებზე ღამის კლუბებში დილამდე ცეკვა ხიბლავდა, ახლა სიმშვიდე და კომფორტი მოსწონს. 13 წლის შვილთან ერთად მეგობრის აგარაკზე, სოფელ დიღომში ისვენებს. ეს ნაწილობრივ მისი ჯანმრთელობის მდგომარეობამაც განაპირობა. რამდენიმე თვის წინ ლენუკას და დედამისს ექიმებმა ერთი და იგივე დიაგნოზი დაუსვეს – ანევრიზმა. სტამბულში ორივემ ერთდროულად გაიკეთა სასწრაფო ოპერაცია. მალე ისევ თურქეთში გაემგზავრებიან გამოკვლევების ჩასატარებლად და ლენუკა სწორედ მაშინ გადაწყვეტს, ზღვაზე წავიდეს თუ არა. მას, რა თქმა უნდა, იმ მოარულ ხმებზეც ვკითხეთ, რომლებიც მისი ძმის, მსახიობ გიორგი ყიფშიძისა და მოცეკვავე ჯულიანა ბარგ–ნარის სასიყვარულო ურთიერთობაზე გავრცელდა. მის პასუხს ქვემოთ შეიტყობთ.
    – ლენუკა, ბავშვობაში როგორი არდადეგები გქონდათ?
    – როგორც კი ზაფხული დგებოდა, ქალაქს ვტოვებდით და დასასვენებლად მივდიოდით. ამბროლაურის რაიონში სოფელი გვაქვს – სხვავა. იქ ჩვენი დედულეთია, სადაც, მინიმუმი, 2 თვეს ვატარებდით. დედას ხშირად უთქვამს, ჩვენს სოფელში ჭინკები არიანო და რატომღაც ეს შიში დღემდე გამომყვა. რაჭიდან ბიჭვინთაში მივყავდით მშობლებს. მართალია, პატარები ვიყავით, მაგრამ ბიჭვინთის სანაპიროზე გატარებული დრო კარგად გვახსოვს.
    – რაჭაში ახლაც ხშირად ჩადიხართ?
    – ალბათ 10 წელია, რაც ჩვენს სოფელში აღარ ჩავსულვარ, მიწისძვრის დროს ჩვენი სახლიც დაინგრა და მხოლოდ მიწა დაგვრჩა. სულ გვინდოდა სახლის აშენება, მაგრამ ვერ შევძელით. მამას ქართლის რაიონში, სოფელ საღოლაშენში ჰქონდა სახლი, სადაც მხოლოდ ერთხელ ვიყავი. მერე ის სახლი გავყიდეთ.
    – თქვენი ბებია, ცნობილი მსახიობი ლენა ყიფშიძე ახერხებდა თქვენთან ერთად დასვენებას?
    – ლენას ჩვენთვის არასდროს ეცალა, სულ თეატრში იყო, მხოლოდ დასვენების დღეებში თუ ვნახულობდით ერთმანეთს. ვგიჟდებოდი მასთან სტუმრობაზე, მედაქალებოდა. ერთხელ ლენა ბებო დავუძახე და გამიბრაზდა, ბებია არასოდეს დამიძახოო. მე დედის დედამ გამზარდა. ჩემი შვილი 6 წლის იყო, როცა ბებია ჰერა გარდაიცვალა. რომ მივიხედ–მოვიხედავ და აღარც ბებიები მყავს და აღარც ბაბუები, გული მწყდება, მენატრებიან... რაც დრო გადის, მით უფრო ვაფასებ მათ.
    – თქვენი ძმა, გიორგი, არდადეგებზე ანცობდა და ცელქობდა?
    – მე მაუგლი ბავშვი ვიყავი, ტანსაცმელს ვერ მაცმევდნენ, სულ ტრუსებით დავრბოდი. გიორგი კი მშვიდი იყო. ყოველთვის ერთად ვთამაშობდით, მაგრამ სულ ვჩხუბობდით. ჩემი ძმა მაგრად მატერორებდა, კლდეს გახეთქავდა და მეტყოდა, იქ განძია, მივიდეთ, ჩავალაგოთ ჩანთებში და აქედან გავიქცეთო. მეც ვუჯერებდი, ჩავალაგებდით საგზალს და მერე ტყეში გვიჭერდნენ მშობლები.
    ჩვენ სხვანაირ პერიოდში გავიზარდეთ, ეზოში გვიყვარდა თამაში, ბადმინტონს, დაჭერობანას ვთამაშობდით... ახლა 13–14 წლის გოგოს რომ უთხრა, ბადმინტონი ითამაშეო, დაგცინებს. სულ სხვა თაობაა.
    – ახლა როგორი დასვენება გიყვართ პასიური თუ აქტიური?
    – მთელი ცხოვრება გიჟური დასვენება მხიბლავდა, წლების მატებასთან ერთად კი ვღვინდები. მოვჭამე ის დრო, როცა ბათუმში დღე და ღამე ვცეკვავდი, ვერთობოდი, სხვადასხვა ფესტივალებზე დავდიოდი. კლუბური ცხოვრება აღარ მხიბლავს. 2008 და 2010 წლებში კვიპროსზე ვისვენებდი, სადაც ყოველდღე გიჟური გართობა იყო. დეიდა და ბიძა ცხოვრობენ იქ და ორივეჯერ სამ–სამი თვით ჩავედი. რასაკვირველია, შვილიც თან მყავდა. იქ გატარებული დღეები საუკეთესოდ მახსენდება.
    – ცნობილია, რომ ზამთარში თქვენ და დედათქვენმა მძიმე ოპერაცია გაიკეთეთ. ეს როგორ აისახა თქვენი დასვენების რეჟიმზე?
    – 2 წელია ჩავარდნა გვაქვს. შარშან კვარიათიდან რომ ვბრუნდებოდით, ჩემს შვილს, ნიკუშას, გზაში საშინელი თავის ტკივილები დაეწყო, მფრინავი მენინგიტი აღმოაჩნდა. მადლობა ღმერთს, მსუბუქ ფორმებში და იოლად გადავრჩით, მაგრამ 10 დღე იაშვილის კლინიკაში გავატარეთ. ზამთარში კი მე და დედას ისეთი დიაგნოზი დაგვისვეს, სიკვდილს გადავურჩით. რამდენიმე კვირაში ისევ მივდივართ სტამბულში გამოკვლევების ჩასატარებლად და, თუ ექიმები ზღვაზე წასვლის ნებას დამრთავენ, აუცილებლად წავალ. მთაზე მეტად ზღვა მიყვარს.
    ახლა მე და ჩემი შვილი ზაფხულის ცხელ დღეებს სოფელ დიღომში, მეგობრის აგარაკზე ვატარებთ. აუზიანი სახლი აქვს, მაგრამ მზეს მხოლოდ დილის 10 საათამდე ვეფიცხები. მშვიდად ვატარებთ დღეებს, ვკითხულობთ, ერთმანეთს ვუვლით, შუადღეზე ვიძინებთ, მოკლედ, ბებრულად ვისვენებთ.
    – რეალითი შოუ "კოდში" მაყურებელმა ნახა, როგორი აქტიური ხართ, იქ ბევრი სიძნელის გადალახვა მოგიხდათ.
    – მაშინ გოდერძის უღელტეხილიდან ბათუმამდე ფეხით ჩამოვედით. 28 წლის ვიყავი და ეს არ იყო ჩემთვის დისკომფორტი, მაგრამ ასეთი დასვენების და გართობის სურვილი ახლა ნამდვილად არ მაქვს. მთაში, კარავში დასვენება აღარ მხიბლავს.
    – რა ნივთები გჭირდებათ დასვენების დროს?
    – ბევრი არაფერი, რამდენიმე მაისური, შორტი და 2 კაბა პლაჟზე ჩასაცმელად, მეტი არაფერია საჭირო. დიდი ჩემოდნით ადრე მივდიოდი, ახლა მხოლოდ ის სამოსი მიმაქვს, რომელიც მჭირდება.
    – შემოდგომიდან რა გეგმები გაქვთ?
    – სიახლეებს ველოდები. პირველი, ის, რომ მე და დედას კარგი ანალიზები გვექნება და მეორე, სამსახურს ვიშოვი და ჩემი საქმე გამიჩნდება. ჩვენმა ოჯახმა თავიდან დაიწყო ცხოვრება და ამით ბედნიერი ვარ. როცა მე და დედას მძიმე დიაგნოზი დაგვისვეს, არეული პერიოდი დაგვეწყო, ბევრ რამეზე მოგვიწია უარის თქმა. აგარაკი გვაქვს ბირთვისში, მისი კეთილმოწყობა გვინდოდა, მაგრამ ვერ შევძელით. მთავარია, გადავრჩით, ყოფითი პრობლემებისთვის კი მოვიცლით.
    – ლენუკა, ბოლო დროს გავრცელებულ ამბავზეც უნდა გკითხოთ. ამბობენ, რომ თქვენი ძმა, მსახიობი გიორგი ყიფშიძე, ცოლს გაშორდა და მოცეკვავე ჯულიანა ბარგ–ნარზე დაქორწინებას აპირებს.
    – რა სისულელეა! გიორგი და ჩემი რძალი, ანი, ერთად ცხოვრობენ. ჩემი ძმის პირად ცხოვრებაში არასდროს ჩავერევი, მაგრამ ის, რომ მას ცოლი მოჰყავს, მტკნარი სიცრუეა! ანის და გიორგის შვილი ჰყავთ და ყველანი ერთად ვცხოვრობთ. ანი ჩვენი ოჯახის რძალია და მათ პირადში რა ხდება, ამაზე ჩემგან ლაპარაკი ზედმეტია! არასასიამოვნოა ასეთი უაზრო ჭორების მოსმენა, თუმცა მთელ ოჯახს ამაზე უკვე გამოგვიმუშავდა იმუნიტეტი. ამის გამო ნერვიულობა არ ღირს. ძალიანაც კარგია, თუ ლაპარაკობენ, ესე იგი ხალხს ჩვენი ცხოვრება აინტერესებს.
    ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე
    2 038 ნახვა
    23-08-2014, 06:56
    GOGATV

    abezara