ირინა ონაშვილი: "ჩემი ადგილი სამზარეულოში არასდროს ყოფილა"
მოდელ ირინა ონაშვილის ცხოვრებაში ორი დიდი გამარჯვება იყო – 2003 წელს "მისსაქართველოს" ტიტული მოიპოვა, 2014 წელს პროექტში "ორი ვარსკვლავი" გაიმარჯვა და ორივეჯერ პრიზად მანქანა მიიღო. და მაინც, მისი ცხოვრების ყველაზე დიდი გამარჯვება ოჯახია. მას და სპორტისა და ახალგაზრდობის ყოფილ მინისტრ ლადო ვარძელაშვილს ერთი საერთო შვილი ჰყავთ – საბა.
ირინას საქმიანობა ჯერჯერობით მოდის სფეროს არ გასცილებია. აქვს სამოდელო სააგენტო, დროდადრო პოდიუმზეც გამოდის და სილამაზის სალონიც გახსნა. შეცვალა თუ არა მისი პროფილი სიმღერის კონკურსში გამარჯვებამ? ინტერვიუს დასაწყისში სწორედ ამ კითხვით მივმართეთ.
– ირინა, პროექტ "ორ ვარსკვლავში" დაამტკიცეთ, რომ მომღერლის მონაცემები გაქვთ. ამ მიმართულებით კარიერის გაკეთებაზე ხომ არ ფიქრობთ?
– არა, ეს რომ მდომოდა, სხვანაირად მოვახერხებდი გზის გაკვალვას. ეს სფერო იმ დონეზე არ არის განვითარებული, რომ კონცერტებზე გამოსვლა ღირდეს, რეალურად არაფერი ტარდება საქართველოში. კლუბებსა და რესტორნებში სიმღერა კი არ მინდა.
– საკონკურსო ცხოვრება მოგეწონათ?
– ის დღეები სასიამოვნოდ მახსენდება. ახალი მეგობრები, საინტერესო ადამიანები შევიძინე. ახლა ყველა დასასვენებლადაა წასული და მათთან ყოფნის დეფიციტს განვიცდი. მათთან ურთიერთობა ძალიან მენატრება, იმედია, სექტემბრიდან ერთმანეთთან კონტაქტს აღვადგენთ.
– თუმცა საკონკურსო ცხოვრებას დიდი განცდებიც ახლავს თან. ამ პროექტმა თქვენი ნერვებიც ხომ არ შეანჯღრია?
– კონკურსის მტერია ნერვიულობა, მაგრამ ამ პროექტს ჩემი ნერვული სისტემა არ დაუზიანებია. იყო რთული დღეები, განსაკუთრებით ფინალი, როცა ორი სიმღერა ვიმღერე და ბევრი შეცდომაც დავუშვი. ფინალის დღეს, როცა სამი ფინალისტი ვიდექით სცენაზე, დამამშვიდებელი წვეთები და წყალი მოვითხოვე. მეგონა, დრო გაიწელა, გული შემიწუხდა, ჰაერი არ მყოფნიდა. შედეგების გამოცხადების დროს იმდენად ვნერვიულობდი, რაღაცეები ამომივარდა თავიდან, ბევრი რამ არ მახსოვს.
– თქვენი სამოდელო კარიერის დასაწყისშიც იყო დიდი გამარჯვება, როცა "მის საქართველო" გახდით. მთელმა საქართველომ მაშინ გაგიცნოთ. ამ ორ კონკურსში გამარჯვების ემოციები განსხვავდებოდა ერთმანეთისგან?
– 17–18 წლის ასაკში გაუცნობიერებლად აკეთებ ბევრ რამეს, 28 წლისა კი მეტად უკვირდები ყველაფერს. ამიტომ მგონია, რომ ეს გამარჯვება მეტად გავაცნობიერე, მაშინ კი ის წარმატება ბავშვურად მივიღე, თუმცა ვერ ვიტყვი, რომელი უფრო გამიხარდა. ზოგადად გამარჯვება ძალიან მაგარი შეგრძნებაა.
– პოდიუმს გამოემშვიდობეთ თუ აგრძელებთ მოდელობას?
– ბოლოს წელს გამოვედი თბილისის მოდის კვირეულზე და რამაზო რომას ჩვენება დავხურე. სამოდელო სააგენტო "ფეშენ შარმში" დამწყებ მოდელებს ჩემს გამოცდილებას ვუზიარებ, მათ ვუკვალავ გზას, რადგან მათია ეს ასპარეზი. არ მიმაჩნია სწორად, მასწავლებელი და მოსწავლე ერთად გამოდიოდეს პოდიუმზე. ძალიან ლამაზი თაობა მოდის, 14–15 წლის ბავშვებს რომ ვუყურებ, გაოცებული ვარ მათი გარეგნობით. მათი გაგზავნა საზღვარგარეთ რთულია, რადგან სანდო ხელში უნდა მოხვდნენ, რომ წარმატებას მიაღწიონ. კარგი შუამავალია საჭირო.
– რაზე გწყდებათ გული, რას ვერ მიაღწიეთ სამოდელო სფეროში?
– ძალიან ბევრი შემოთავაზება მქონდა, მაგრამ პრიორიტეტი სწავლას მივანიჭე. ისეთ ასაკში ვიყავი, არჩევანი სწავლასა და საზღვარგარეთ წასვლაზე უნდა გამეკეთებინა. მაშინ არასრულწლოვანი ვიყავი და უცხო ქვეყანაში წასვლა რთულად მეჩვენებოდა. დღესაც, როცა ახალბედა მოდელები ასეთი გადაწყვეტილების წინაშე დგებიან, მათ ვურჩევთ, სწავლისკენ მეტად გადაიხარონ. განათლება ყველაზე დიდი ინვესტიციაა, რომელსაც ვერავინ წაგართმევს. პარალელურ რეჟიმში კი შეგიძლია პოდიუმზე გახვიდე.
– როგორც გავიგეთ, სილამაზის სალონი გახსენით. როგორ მიდის თქვენი ბიზნესის საქმე?
– სალონი ჩემი საქმიანობის პატარა ნაწილია. ეს საქმე კრედიტით წამოვიწყე. დაძაბულ რეჟიმში მიწევს მუშაობა. მთავარია, რომ პროფესიონალი თანამშრომლები მყავს და ჩვენი სალონიდან უკმაყოფილო არავინ გადის. არ არის ადვილისალონის მართვა. ყველაფერს კლიენტის თვალით ვუყურებ, რომ იმას, რაც სხვა სალონებში არ მომწონდა, ჩვენს სალონშიც არ წავაწყდე. ძალიან სასიამოვნო საქმეა, რადგან ყოველდღიურად ხედავ, როგორ ლამაზდებიან ქალები, როგორ უვლიან თავს.
– ზაფხულს სად ატარებთ?
– ჩემი შვილი 2 წელი მხოლოდ თბილისთან ახლოს გამყავდა დასასვენებლად. ახლა საბა 2 წლისა და 6 თვისაა და ზღვაზე წავიყვანე. შვილთან ერთად დასვენება დიდი ბედნიერებაა. ვერც კი წარმოვიდგენდი, ერთფეროვანი დასვენება ასეთ სიამოვნებას თუ მომანიჭებდა.
ქალაქიდან დიდი ხნით გასვლას საბას დაბადებამდეც ვერ ვახერხებდით. ლადო მუშაობდა და მარტივად ვერ მოდიოდა დასასვენებლად. შეიძლება ითქვას, რომ განმარტოებით არასოდეს დაგვისვენია, თუ არ ჩავთვლით ტურნირებს, სადაც, როცა შესაძლებელი იყო, მეც მივყავდი ქმარს. საბას დაბადების შემდეგ იშვიათად ვახერხებთ ერთად დასვენებას, მაქსიმუმი, 3–4 დღით თუ გავიპარებით სადმე. ამჯერად მთელი ოჯახი ერთად ვგეგმავთ ბაკურიანში წასვლას. საბა უკვე დიდი ბიჭია და დისკომფორტს არ შეგვიქმნის, თან ძალიან ჭკვიანია.
– ქორწინების 4 წელს როგორ შეაფასებდით, რა ეტაპები და გამოცდები გაიარა თქვენი და ლადოს ურთიერთობამ?
– რაც დრო გადის, ლადო უფრო და უფრო ჩემიანი ხდება. თითქოს ცოლ–ქმარი უფრო ერთიანდებიან, ერთმანეთს ეჩვევიან და ვეღარც წარმოუდგენიათ სხვანაირად ცხოვრება. მე და ლადო ერთმანეთს ძალიან კარგად ვეწყობით. მას ბევრი კარგი თვისება აქვს, რაშიც შეიძლება მიბაძო, მისგან რაღაცეები ისწავლო, თუმცა ვერ ვიტყვი, რომ მე არ მაქვს კარგი თვისებები. ხშირად ვაძლევთ ერთმანეთს რჩევებს და ვითვალისწინებთ კიდეც. ლადო დადებითი, წესიერი პიროვნებაა, თან ძალიან მიმნდობი, ადამიანის ამოცნობის დროს ხშირად დაუშვია შეცდომები. ამაზე გვისაუბრია და ერთიმეორისთვის აზრი გაგვიზიარება, ძირითადად ეს არის ხოლმე ჩვენი განხილვის თემა.
– რას ურჩევდით იმ ქალებს, რომელთაც კარიერასა და ოჯახს შორის არჩევანის გაკეთება უწევთ?
– ქალისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ოჯახია. ცხოვრების რაღაც ეტაპამდე კი ვთვლიდი, რომ ოჯახი ძალიან მნიშვნელოვანი არ იყო, მაგრამ ახლა პირიქით ვფიქრობ. შვილზე დიდი ბედნიერება არაფერია. საბას დაბადებამ ძალიან შემცვალა. მინდა, რომ ყველას შვილი ჯანმრთელი იყოს, ვისაც არ ჰყავს, ეყოლოს. დედობა დიდი ემოციაა.
– წყვილი რომ შედგეს, ქალს და მამაკაცს დათმობის უნარი უნდა გააჩნდეთ. თქვენ შორის ვინ უფრო დამთმობია?
– კონფლიქტური არც მე ვარ და არც ლადო. სკანდალები არ გვიყვარს. საერთოდ, რაც დროს გადის, უფრო კარგად ხვდები, რა სურს შენს პარტნიორს. იცი, როგორ უნდა მოიქცე ან რა რეაქცია ექნება ამა თუ იმ საკითხზე. ქორწინების საწყის ეტაპზე უფრო იყო სირთულეები, მაგრამ ახლა მარტივი გახდა ურთიერთობა.
– შვილის დაბადებამაც ალბათ ბევრი რამ შეცვალა თქვენს ურთიერთობაში.
– რა თქმა უნდა, საბა რომ არ იყოს ჩვენს ცხოვრებაში, რაღაც–რაღაცეები ბევრად რთული იქნებოდა. შვილი რაღაცას ანეიტრალებს, გაძლიერებს,ს ოჯახში მეტი პოზიტივი შემოაქვს, გაძლევს იმის უნარს, რომ ბევრი სიკეთე აკეთო.
– საბას თქვენ ზრდით თუ ძიძა გეხმარებათ?
– დღის განმავლობაში საბა ძიძასთან არის, მაგრამ დანარჩენი, რაც კი სჭირდება, ყველაფერი ჩემზეა. ხელს ვუწყობ, რომ რეჟიმში იყოს, სწორად იკვებოს. ჩემთვის მთავარია, ჯანსაღი აზროვნებით გაიზარდოს, იყოს ზრდილობიანი. ჯერჯერობით ჩემი მთავარი მიზანი ეს არის, მაგრამ სკოლის ასაკის რომ გახდება, მის მიმართ ჩემი მოთხოვნებიც გაიზრდება.
– ლადო ყურადღებიანი მამაა?
– კი, ძალიან ყურადღებიანია. ახლა მეტი თავისუფალი დრო აქვს და საბასთვისაც და თავისი შვილებისთვისაც (პირველი ქორწინებიდან ლადო ვარძელაშვილს ორი შვილი ჰყავს. ავტ.) უფრო იცლის. შვილებს ძალიან ანებივრებს.
– როგორია ირინა ონაშვილი პოდიუმსა და სცენაზე, ყველამ უკვე იხილა, სამზარეულოშიც ასეთი ყოჩაღი ხართ?
– ჩემი ადგილი სამზარეულოში არასდროს ყოფილა და ვერც ახლა დავიკვეხნი, რომ საჭმელების კეთება კარგად გამომდის. ამის გამო ლადო ხშირად მსაყვედურობს, მეუბნება, ერთხელ შენც მოამზადე რამე საჭმელიო. რა ვქნა, არ მიყვარს სადილ–ვახშმების კეთება. მხოლოდ საბასთვის ვაკეთებ. სამზარეულოში ტრიალი არ მიყვარს და ეს შეიძლება ჩემს ნაკლად ჩაითვალოს.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე
ირინას საქმიანობა ჯერჯერობით მოდის სფეროს არ გასცილებია. აქვს სამოდელო სააგენტო, დროდადრო პოდიუმზეც გამოდის და სილამაზის სალონიც გახსნა. შეცვალა თუ არა მისი პროფილი სიმღერის კონკურსში გამარჯვებამ? ინტერვიუს დასაწყისში სწორედ ამ კითხვით მივმართეთ.
– ირინა, პროექტ "ორ ვარსკვლავში" დაამტკიცეთ, რომ მომღერლის მონაცემები გაქვთ. ამ მიმართულებით კარიერის გაკეთებაზე ხომ არ ფიქრობთ?
– არა, ეს რომ მდომოდა, სხვანაირად მოვახერხებდი გზის გაკვალვას. ეს სფერო იმ დონეზე არ არის განვითარებული, რომ კონცერტებზე გამოსვლა ღირდეს, რეალურად არაფერი ტარდება საქართველოში. კლუბებსა და რესტორნებში სიმღერა კი არ მინდა.
– საკონკურსო ცხოვრება მოგეწონათ?
– ის დღეები სასიამოვნოდ მახსენდება. ახალი მეგობრები, საინტერესო ადამიანები შევიძინე. ახლა ყველა დასასვენებლადაა წასული და მათთან ყოფნის დეფიციტს განვიცდი. მათთან ურთიერთობა ძალიან მენატრება, იმედია, სექტემბრიდან ერთმანეთთან კონტაქტს აღვადგენთ.
– თუმცა საკონკურსო ცხოვრებას დიდი განცდებიც ახლავს თან. ამ პროექტმა თქვენი ნერვებიც ხომ არ შეანჯღრია?
– კონკურსის მტერია ნერვიულობა, მაგრამ ამ პროექტს ჩემი ნერვული სისტემა არ დაუზიანებია. იყო რთული დღეები, განსაკუთრებით ფინალი, როცა ორი სიმღერა ვიმღერე და ბევრი შეცდომაც დავუშვი. ფინალის დღეს, როცა სამი ფინალისტი ვიდექით სცენაზე, დამამშვიდებელი წვეთები და წყალი მოვითხოვე. მეგონა, დრო გაიწელა, გული შემიწუხდა, ჰაერი არ მყოფნიდა. შედეგების გამოცხადების დროს იმდენად ვნერვიულობდი, რაღაცეები ამომივარდა თავიდან, ბევრი რამ არ მახსოვს.
– თქვენი სამოდელო კარიერის დასაწყისშიც იყო დიდი გამარჯვება, როცა "მის საქართველო" გახდით. მთელმა საქართველომ მაშინ გაგიცნოთ. ამ ორ კონკურსში გამარჯვების ემოციები განსხვავდებოდა ერთმანეთისგან?
– 17–18 წლის ასაკში გაუცნობიერებლად აკეთებ ბევრ რამეს, 28 წლისა კი მეტად უკვირდები ყველაფერს. ამიტომ მგონია, რომ ეს გამარჯვება მეტად გავაცნობიერე, მაშინ კი ის წარმატება ბავშვურად მივიღე, თუმცა ვერ ვიტყვი, რომელი უფრო გამიხარდა. ზოგადად გამარჯვება ძალიან მაგარი შეგრძნებაა.
– პოდიუმს გამოემშვიდობეთ თუ აგრძელებთ მოდელობას?
– ბოლოს წელს გამოვედი თბილისის მოდის კვირეულზე და რამაზო რომას ჩვენება დავხურე. სამოდელო სააგენტო "ფეშენ შარმში" დამწყებ მოდელებს ჩემს გამოცდილებას ვუზიარებ, მათ ვუკვალავ გზას, რადგან მათია ეს ასპარეზი. არ მიმაჩნია სწორად, მასწავლებელი და მოსწავლე ერთად გამოდიოდეს პოდიუმზე. ძალიან ლამაზი თაობა მოდის, 14–15 წლის ბავშვებს რომ ვუყურებ, გაოცებული ვარ მათი გარეგნობით. მათი გაგზავნა საზღვარგარეთ რთულია, რადგან სანდო ხელში უნდა მოხვდნენ, რომ წარმატებას მიაღწიონ. კარგი შუამავალია საჭირო.
– რაზე გწყდებათ გული, რას ვერ მიაღწიეთ სამოდელო სფეროში?
– ძალიან ბევრი შემოთავაზება მქონდა, მაგრამ პრიორიტეტი სწავლას მივანიჭე. ისეთ ასაკში ვიყავი, არჩევანი სწავლასა და საზღვარგარეთ წასვლაზე უნდა გამეკეთებინა. მაშინ არასრულწლოვანი ვიყავი და უცხო ქვეყანაში წასვლა რთულად მეჩვენებოდა. დღესაც, როცა ახალბედა მოდელები ასეთი გადაწყვეტილების წინაშე დგებიან, მათ ვურჩევთ, სწავლისკენ მეტად გადაიხარონ. განათლება ყველაზე დიდი ინვესტიციაა, რომელსაც ვერავინ წაგართმევს. პარალელურ რეჟიმში კი შეგიძლია პოდიუმზე გახვიდე.
– როგორც გავიგეთ, სილამაზის სალონი გახსენით. როგორ მიდის თქვენი ბიზნესის საქმე?
– სალონი ჩემი საქმიანობის პატარა ნაწილია. ეს საქმე კრედიტით წამოვიწყე. დაძაბულ რეჟიმში მიწევს მუშაობა. მთავარია, რომ პროფესიონალი თანამშრომლები მყავს და ჩვენი სალონიდან უკმაყოფილო არავინ გადის. არ არის ადვილისალონის მართვა. ყველაფერს კლიენტის თვალით ვუყურებ, რომ იმას, რაც სხვა სალონებში არ მომწონდა, ჩვენს სალონშიც არ წავაწყდე. ძალიან სასიამოვნო საქმეა, რადგან ყოველდღიურად ხედავ, როგორ ლამაზდებიან ქალები, როგორ უვლიან თავს.
– ზაფხულს სად ატარებთ?
– ჩემი შვილი 2 წელი მხოლოდ თბილისთან ახლოს გამყავდა დასასვენებლად. ახლა საბა 2 წლისა და 6 თვისაა და ზღვაზე წავიყვანე. შვილთან ერთად დასვენება დიდი ბედნიერებაა. ვერც კი წარმოვიდგენდი, ერთფეროვანი დასვენება ასეთ სიამოვნებას თუ მომანიჭებდა.
ქალაქიდან დიდი ხნით გასვლას საბას დაბადებამდეც ვერ ვახერხებდით. ლადო მუშაობდა და მარტივად ვერ მოდიოდა დასასვენებლად. შეიძლება ითქვას, რომ განმარტოებით არასოდეს დაგვისვენია, თუ არ ჩავთვლით ტურნირებს, სადაც, როცა შესაძლებელი იყო, მეც მივყავდი ქმარს. საბას დაბადების შემდეგ იშვიათად ვახერხებთ ერთად დასვენებას, მაქსიმუმი, 3–4 დღით თუ გავიპარებით სადმე. ამჯერად მთელი ოჯახი ერთად ვგეგმავთ ბაკურიანში წასვლას. საბა უკვე დიდი ბიჭია და დისკომფორტს არ შეგვიქმნის, თან ძალიან ჭკვიანია.
– ქორწინების 4 წელს როგორ შეაფასებდით, რა ეტაპები და გამოცდები გაიარა თქვენი და ლადოს ურთიერთობამ?
– რაც დრო გადის, ლადო უფრო და უფრო ჩემიანი ხდება. თითქოს ცოლ–ქმარი უფრო ერთიანდებიან, ერთმანეთს ეჩვევიან და ვეღარც წარმოუდგენიათ სხვანაირად ცხოვრება. მე და ლადო ერთმანეთს ძალიან კარგად ვეწყობით. მას ბევრი კარგი თვისება აქვს, რაშიც შეიძლება მიბაძო, მისგან რაღაცეები ისწავლო, თუმცა ვერ ვიტყვი, რომ მე არ მაქვს კარგი თვისებები. ხშირად ვაძლევთ ერთმანეთს რჩევებს და ვითვალისწინებთ კიდეც. ლადო დადებითი, წესიერი პიროვნებაა, თან ძალიან მიმნდობი, ადამიანის ამოცნობის დროს ხშირად დაუშვია შეცდომები. ამაზე გვისაუბრია და ერთიმეორისთვის აზრი გაგვიზიარება, ძირითადად ეს არის ხოლმე ჩვენი განხილვის თემა.
– რას ურჩევდით იმ ქალებს, რომელთაც კარიერასა და ოჯახს შორის არჩევანის გაკეთება უწევთ?
– ქალისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ოჯახია. ცხოვრების რაღაც ეტაპამდე კი ვთვლიდი, რომ ოჯახი ძალიან მნიშვნელოვანი არ იყო, მაგრამ ახლა პირიქით ვფიქრობ. შვილზე დიდი ბედნიერება არაფერია. საბას დაბადებამ ძალიან შემცვალა. მინდა, რომ ყველას შვილი ჯანმრთელი იყოს, ვისაც არ ჰყავს, ეყოლოს. დედობა დიდი ემოციაა.
– წყვილი რომ შედგეს, ქალს და მამაკაცს დათმობის უნარი უნდა გააჩნდეთ. თქვენ შორის ვინ უფრო დამთმობია?
– კონფლიქტური არც მე ვარ და არც ლადო. სკანდალები არ გვიყვარს. საერთოდ, რაც დროს გადის, უფრო კარგად ხვდები, რა სურს შენს პარტნიორს. იცი, როგორ უნდა მოიქცე ან რა რეაქცია ექნება ამა თუ იმ საკითხზე. ქორწინების საწყის ეტაპზე უფრო იყო სირთულეები, მაგრამ ახლა მარტივი გახდა ურთიერთობა.
– შვილის დაბადებამაც ალბათ ბევრი რამ შეცვალა თქვენს ურთიერთობაში.
– რა თქმა უნდა, საბა რომ არ იყოს ჩვენს ცხოვრებაში, რაღაც–რაღაცეები ბევრად რთული იქნებოდა. შვილი რაღაცას ანეიტრალებს, გაძლიერებს,ს ოჯახში მეტი პოზიტივი შემოაქვს, გაძლევს იმის უნარს, რომ ბევრი სიკეთე აკეთო.
– საბას თქვენ ზრდით თუ ძიძა გეხმარებათ?
– დღის განმავლობაში საბა ძიძასთან არის, მაგრამ დანარჩენი, რაც კი სჭირდება, ყველაფერი ჩემზეა. ხელს ვუწყობ, რომ რეჟიმში იყოს, სწორად იკვებოს. ჩემთვის მთავარია, ჯანსაღი აზროვნებით გაიზარდოს, იყოს ზრდილობიანი. ჯერჯერობით ჩემი მთავარი მიზანი ეს არის, მაგრამ სკოლის ასაკის რომ გახდება, მის მიმართ ჩემი მოთხოვნებიც გაიზრდება.
– ლადო ყურადღებიანი მამაა?
– კი, ძალიან ყურადღებიანია. ახლა მეტი თავისუფალი დრო აქვს და საბასთვისაც და თავისი შვილებისთვისაც (პირველი ქორწინებიდან ლადო ვარძელაშვილს ორი შვილი ჰყავს. ავტ.) უფრო იცლის. შვილებს ძალიან ანებივრებს.
– როგორია ირინა ონაშვილი პოდიუმსა და სცენაზე, ყველამ უკვე იხილა, სამზარეულოშიც ასეთი ყოჩაღი ხართ?
– ჩემი ადგილი სამზარეულოში არასდროს ყოფილა და ვერც ახლა დავიკვეხნი, რომ საჭმელების კეთება კარგად გამომდის. ამის გამო ლადო ხშირად მსაყვედურობს, მეუბნება, ერთხელ შენც მოამზადე რამე საჭმელიო. რა ვქნა, არ მიყვარს სადილ–ვახშმების კეთება. მხოლოდ საბასთვის ვაკეთებ. სამზარეულოში ტრიალი არ მიყვარს და ეს შეიძლება ჩემს ნაკლად ჩაითვალოს.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე
1 541 ნახვა
26-08-2014, 21:35
