გიორგი მარშანიას ცოლად მარიკა სამანიშვილის ქალიშვილი მოჰყავს

"კომედი გრუპისა" და "თავისუფალი თეატრის" მსახიობი, გიორგი მარშანია, უკვე ოფიციალური სასიძოა. მისი რჩეულიც მსახიობი გახლავთ და, თავის მხრივ, მსახიობების ოჯახიდან არის. იგი თეკლა ჯავახაძე გახლავთ – "ჩემი ცოლის დაქალების" ცნობილი მადონას, ანუ მარიკა სამანიშვილისა და თენგო ჯავახაძის ქალიშვილი. სასიდედრომ და სასიმამრომ გიორგი გაიცნეს, მიიღეს და აღიარეს.
ახალგაზრდა წყვილი დაქორწინებას არ ჩქარობს. ჯერ სურთ, საკუთარ შესაძლებლობებსა და მიზნებს შეასხან ხორცი. 26 წლის გიორგი ანიმაციური ფილმების შექმნაზე ოცნებობს, 24 წლის თეკლა – მნიშვნელოვან როლებზე. თუმცა ჯვრისწერა, უკვე წარმოდგენილი აქვთ, როგორი იქნება – სოფლის პატარა საყდარში რამდენიმე ახლობელი ადამიანის თანხლებით.
თავიანთი ჩანაფიქრები შეყვარებულებმა "სარკეს" გაუზიარეს.
– დავიწყოთ იმით, როგორ აღმოაჩინეთ ერთმანეთი.
გიორგი: თეატრალურ უნივერსიტეტში თეკლაზე ორი კურსით წინ ვსწავლობდი. დავინახე თუ არა, თავისი ხუჭუჭა თმითა და გარეგნობით დიდი ეფექტი მოახდინა ჩემზე. მერე სტუდენტურ სპექტაკლში ვითამაშეთ ერთად, ნელ–ნელა დავმეგობრდით. ჩვენი გაცნობიდან 4–5 წელი იყო გასული, როცა გრძნობა გაჩნდა. შარშან ჩემს დაბადების დღეზე შემთხვევით მოვიდა. "თავისუფალ თეატრს" ასეთი ტრადიცია აქვს – სპექტაკლი მსახიობის დაბადების დღეზე ინიშნება და შემდეგ ყველა ერთად აღვნიშნავთ. იმ საღამოს თეკლამ დამირეკა და დაბადების დღე მომილოცა. არ ვიცი, რატომ, მაგრამ ვუთხარი, რომ თეატრში მოსულიყო და მოვიდა კიდეც. ერთმანეთი დიდი ხანი არ გვყავდა ნანახი და ბევრი ვისაუბრეთ. ბოლოს კი გავრისკე, ვაკოცე და გაამართლა კიდეც.
თეკლა: უკვე გვიანი საღამო იყო, როცა მე და გიორგი ეზოში სასაუბროდ გამოვედით. ერთმანეთთან მეგობრულად ვიყავით ჩახუტებული, მის მხარზე ჩამომეძინა და ამ დროს გიორგიმ ჩემი კოცნა გარისკა. თავიდან ძალიან დავიბენი, ეს ყველაფერი ხუმრობა მეგონა, მაგრამ მალე მივხვდით, რომ ერთმანეთი გვიყვარდა.
გიორგი: მე კი მივხვდი, რომ უკან აღარ უნდა დამეხია და თეკლას ყოველდღე ვხვდებოდი. ჩემი დაბადების დღის შემდეგ თეკლა უკვე მიყვარდა.
თეკლა: მეორე დღეს გიორგის ესემესი რომ მივიღე, მივხვდი, "პეპლები" დამეხვია. ჩვენს სამეგობროს "ძმობის და ნიჭის საძმო" ჰქვია. გიომ მომწერა, როგორ არის ჩემი ძმობა და ნიჭიო, მაგრამ უკვე ორივემ კარგად ვიცოდით, რომ მხოლოდ მეგობრობა აღარ გვაკავშირებდა. წელიწადი და სამი თვეა, რაც ერთმანეთი გვიყვარს.
– მშობლებს ამცნეთ ეს ამბავი?
თეკლა: დედას ერთი თვის მერე ვუთხარი, ოღონდ მარტომ ვერ გავბედე, რადგან ეს ჩემთვის პირველი სერიოზული ურთიერთობაა და ამ საკითხთან დაკავშირებით მშობლებთან საუბარი არასდროს მქონია. დედას ეს ამბავი ჩემს დაქალთან ერთად ვუთხარი. "დედა, მე და გიორგის ერთმანეთი გვიყვარს", – მხოლოდ ამის თქმა შევძელი. მერე კი ჩემმა დაქალმა გააგრძელა: "ვაიმე, მარიკა დეიდა, იცით, როგორ უყვართ ერთმანეთი"... დედამ მიპასუხა, ძალიან კარგი, დრო იყო, ვინმე შეგყვარებოდა, მიხარია, კარგად რომ ხარ და შენ გვერდით მიგულეო. მან იცოდა, რომ გიორგისთან ვმეგობრობდი და მის მიმართ დიდი სიმპათიებით იყო განწყობილი, დღემდე ასე გრძელდება.
მამამ კი ეს ამბავი მაშინ გაიგო, როცა საკუთარ გრძნობებში დავრწმუნდი. მან და გიორგიმ ერთმანეთი გაიცნეს.
გიორგი: ქუთაისში "კომედი გრუპს" კონცერტი გვქონდა და ამ დროს მივედი თეკლას ოჯახში. ვნერვიულობდი, რადგან ასეთი ოფიციალური რაღაცეები მკლავს და არც არასდროს გამომიცდია. თეკლას მამამ კარი გამიღო თუ არა, ფილმ "მხიარული რომანიდან" ფრაზა წარმოთქვა: "შენ ხარ ის?". თან იპოლიტესავით თვალები მომიჭუტა და... დაძაბულობაც მომეხსნა.
თეკლამ პირველად ბებიაჩემი გაიცნო, შემდეგ – ჩემი დედ–მამა. ყველაფერი ყოველგვარი წარდგენის გარეშე მოხდა. დღესაც ჩვეულებრივად მოდის ჩემთან, ფილმს ვუყურებთ ან მანქანის ტარებას ვასწავლი. ძალიან ცუდი მოსწავლეა, უნდა, რომ ყველაფერი სწრაფად ისწავლოს. როცა დინჯად იქცევა, ყველაფერი კარგად გამოსდის.
– მშობლების აზრი როგორია იმაზე, რომ ორი მსახიობი აპირებთ ოჯახის შექმნას?
თეკლა: დედა ყოველთვის მეუბნებოდა, მსახიობის გვერდით სხვა პროფესიის ადამიანისთვის ცხოვრება ძალიან რთულია და რომელ ჭაობშიც ჩადგი ფეხი, იქაური ბაყაყი აირჩიეო. დაგეგმილი ნამდვილად არ მქონია, რომ ჩემი შეყვარებული აუცილებლად მსახიობი ან რეჟისორი უნდა ყოფილიყო. სხვა სფეროს წარმომადგენელი ისე ვერ შემიწყობდა კარიერაში ხელს, როგორც მე და გიორგი ვუდგავართ ერთმანეთს გვერდში. დედა ჩემი არჩევანით ძალიან კმაყოფილია.
გიორგი: ისევე, როგორც ჩემი მშობლები. თეკლა ზედმეტად ემოციურია. ხასიათის ეს თვისება მსახიობისთვის კი კარგია, მაგრამ ყოველდღიურ ცხოვრებაში – არა. იმდენად ემოციურია, ბოლოს კამათამდე მივდივართ. თეკლას სახლიდან მეზობელს წყალი რომ ჩაუვიდეს, ამაზეც დაუსრულებლად შეუძლია ინერვიულოს, რაზეც ხშირად ვუბრაზდები.
თეკლა: ასე არ არის. გიორგი ამ დროს ყოველთვის დუმს და თავისი ოლიმპიური სიმშვიდით მპასუხობს ყველაფერზე. ალბათ ჩემზე მეტი ცხოვრებისეული გამოცდილება აქვს და ამიტომაც არის ასე გაწონასწორებული, თუმცა ზედმეტად ჯიუტია და რასაც იტყვის, თავის სიტყვას არასდროს გადავა. იმედი მაქვს, გიორგის სიჯიუტესაც მოევლება და ჩემს ემოციურობასაც.
– თქვენ შორის რომელი უფრო რომანტიკულია?
გიორგი: თეკლა საკმაოდ რომანტიკული ადამიანია, ქალაქგარეთ მშვიდ გარემოში ჩემთან ერთად გასვლა ძალიან უყვარს. მე არ ვარ რომანტიკული.
თეკლა: იტყუება! დასაწყისში გიო ძალიან რომანტიკული იყო, ახლა ცოტა გადაუარა. რას აღარ ჩადიოდა! სპექტაკლ "რომეო და ჯულიეტას" მეათე ჩვენება იყო, როცა კუთხეში ოთახის ყვავილით ხელში დამხვდა, რომელიც ძველ, კოპლებიან ჩაიდანში იყო ჩარგული. ყვავილები ორივეს ძალიან გვიყვარს. რაც სახლში მაქვს, სულ მისი მოტანილია და ერთად ვუვლით.
რადგან ჩვენი გზები 26 მარტს, გიოს დაბადების დღეზე გადაიკვეთა, ყოველი თვის 26 რიცხვს აღვნიშნავთ, ერთმანეთს სიურპრიზებს ვუკეთებთ. ერთხელ თავისი დაყენებული ღვინო, ერთი ბოთლი "თავკვერი" მაჩუქა და 26 რიცხვი მომილოცა, რომელიც არ მახსოვდა.
– თავისუფალ დროს ალბათ სულ ერთად ატარებთ.
გიორგი: თავისუფალი დრო ნაკლებად გვაქვს. თეკლა მოზარდ მაყურებელთა თეატრის მსახიობია და სულ რეპეტიციები აქვს, მე კი "თავისუფალ თეატრშიც" ვმუშაობ და "კომედი გრუპის" წევრიც ვარ. თუ თავისუფალ დროს გამოვნახავთ, ფილმებს ვუყურებთ, მეგობრებთან, კინოში ან სპექტაკლზე დავდივართ. თეკლას სპექტაკლებსაც ვესწრები შეძლებისდაგვარად.
თეკლა: "კომედი შოუს" ჩაწერაზე მხოლოდ ორჯერ მოვახერხე მისვლა.
გიორგი: მირჩევნია, თეკლა არც დაესწროს ჩაწერას, რადგან ყურადღების განაწილება მიჭირს. ჯობია, თეკლამ ეკრანზე მიყუროს, ვიდრე ჩემს სპექტაკლს ან გადაცემის ჩაწერას დაესწროს.
თეკლა: "კომედი გრუპი" ერთადერთი ჯანსაღი იუმორისტული ჯგუფია საქართველოში, რომელიც წლების განმავლობაში რეიტინგულია. მომწონს, რომ ჩემი ბიჭი ამ ჯგუფის წევრია. გიორგი ეკრანზეც ეფექტურია და თეატრის სცენაზეც. არც ის უყვარს, როცა მის სპექტაკლს ვესწრები, იქაც ჩემზე გადმოაქვს ყურადღება.
– ერთმანეთს რა თვისებებით ჰგავხართ?
გიორგი: თეკლა ძალიან მოწესრიგებული ადამიანია. მეც მიყვარს წესრიგი, ტანსაცმელს აქეთ–იქით არ ვყრი და სახლს არ ვურევ, მაგრამ თეკლა რომ გავიცანი, მივხვდი, ძალიან შორს ვარ წესრიგისგან.
– როგორ წარმოგიდგენიათ თქვენი მომავალი?
თეკლა: ვფიქრობ, რომ ყველაზე დიდი ცხოვრებისეული წარმატება წინ მელის, როცა გიორგისთან ერთად კარგ ოჯახს შევქმნი და შვილები გვეყოლება. პროფესიული წარმატება კი ის იქნება, რომ მუდმივად მოთხოვნადი მსახიობი ვიყო. მინდა, ის ეტაპები გავიარო, რაზეც ყველა მსახიობი ოცნებობს. ჯულიეტას როლი ოცნებად არ მქონია, მაგრამ ეს როლი შევასრულე. დამწყები მსახიობისთვის ჯულიეტას თამაში კარიერის გასაღებია. ლევან წულაძის დადგმულ სპექტაკლში ჯულიეტას როლის შესრულება ჩემთვის ერთი წინგადადგმული ნაბიჯი იყო, ძალიან ბედნიერი ვარ და მინდა, მთელი ცხოვრება ასე გაგრძელდეს.
გიორგი: არ ვიცი, ამ ეტაპზე რამდენად წარმატებული ვარ, მაგრამ ძალიან მინდა, კარგ ფილმში მნიშვნელოვანი როლი შევასრულო. ძალიან მინდა, სპექტაკლი დავდგა, რაც საკმაოდ დიდ სირთულეებს უკავშირდება. მინდა, პატარებისთვის მულტფილმები გადავიღო, რომლებსაც ისინი ძალიან შეიყვარებენ. ამჟამად კარიკატურისტ მეგობარ კემოსთან ერთად სწორედ ამ საქმით ვარ დაკავებული, გვინდა, საქართველოში საბავშვო ანიმაცია განვითარდეს. რეგიონული ტელეკომპანიებისთვის ისტორიული მინი სერიალი შევქმენით, ასევე – საბავშვო ლექსის "დათუნია დრუნჩას" ეკრანიზაციის პროექტი, რომელიც ფინანსების არქონის გამო ვერ დავამთავრეთ. გვყავს საყვარელი პერსონაჟი – ჟირაფი ჟოზე, რომელიც საბავშვო სიმღერებს მღერის, მაგალითად, იმაზე, რომ ქუჩაში მანქანებს წინ არ უნდა გადაურბინონ.
თეკლა: ჩემი ბიჭი ძალიან ნიჭიერია და ეს მის ყველა საქმეში კარგად ჩანს. მინდა, გიორგის ნიჭი დაფასდეს.
– ქორწინების კონკრეტული თარიღი არ დაგითქვამთ?
გიორგი: დაოჯახებას ჯერჯერობით არ ვგეგმავთ. ჩვენს ურთიერთობას თუ სხვა ეტაპზე გადასვლა დასჭირდება, ყოველგვარი დაძაბულობის, ეტიკეტებისა და დემონსტრირების გარეშე გადავალთ.
თეკლა: ჩვენი ქორწილი ტრადიციული არ იქნება. საქორწინო კაბაზე ნებისმიერი გოგო ოცნებობს, მაგრამ 200 კაციანი ქორწილები ბავშვობიდან არ მომწონს. ვფიქრობ, რომ ჯვრისწერის სიხარული, რომელიც მხოლოდ ორი ადამიანის არის, მეჯვარეებმა და ოჯახის წევრებმა უნდა გაიზიარონ. ჩვენი ჯვრისწერა სოფლის პატარა საყდარშიც შეიძლება მოხდეს.
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე