"თაფლობისთვეში გავიგე, რომ ჩემი ქმრისგან სხვა ქალი აჩენდა ბავშვს"

უკვე დროა შენი გათხოვებისო, მითხრეს ოჯახში და ისე წამომაცვეს ნიშნობის ბეჭედი, ბევრი რამის გააზრება ვერც მოვასწარი. 27 წლის ვიყავი. მამაჩემის დაბადების დღეზე მეზობელი მასთან ერთად მოვიდა. გაგვაცნო, ჩემი ნათესავიაო. თურმე წინასწარ ჰქონდა ჩაფიქრებული, რომ ჩვენი გაცნობა მომხდარიყო. მეორე დღიდან კი მაჭანკლობას შეუდგა. ჩემებს ყურები გამოუჭედა, ასეთ სასიძოს თქვენ ვეღარ ნახავთ, 27 წლის ქალებს კი არა, 20 წლის გოგოებს უჭირთ უკვე გათხოვება და ეს შანსი ხელიდან არ უნდა გაუშვათო. მათაც დაიწყეს ჩემი დამუშავება, მეუბნებოდნენ, შეიძლება მეტი შანსი აღარც მოგეცესო. მიუხედავად იმისა, რომ ის ადამიანი ჩემს გემოვნებაში არანაირად ჯდებოდა, მაინც დამითანხმეს, რომ ცოლად გავყოლოდი.
გაცნობიდან 3 თვის შემდეგ ჩვენი ნიშნობა და ქორწილი შედგა. თაფლობისთვის გასატარებლად მის აგარაკზე წავედით სოფელში. თავიდან ყველაფერი კარგად იყო. მასზე უკვე შეყვარებული ვიყავი, მაგრამ ერთ საღამოს ყველაფერი თავზე დამემხო. მეორე სართულიდან დავინახე, რომ ჩვენს ეზოში ორსული ქალი შემოვიდა. უცებ ჩემი ქმარი მივარდა და ჭიშკრისკენ ძალით წაათრია. ის კი უძალიანდებოდა და რაღაცეებს ყვიროდა. მაშინვე ქვემოთ ჩავედი. მეზობლებიც შემოვიდნენ და ცდილობდნენ, ის ქალი გაეყვანათ. ის კი მე მომმვარდა, მითხრა, ვერასოდეს გაიხარებ, რადგან შენ გამო მე და ჩემი შვილი მიგვატოვაო. მუცელზე ხელს იდებდა და იწყევლებოდა, ამ ბავშვის ცოდვით არ გაიხაროო.
ჩემს ქმარს სხვა გზა არ ჰქონდა, სიმართლე უნდა ეთქვა. მითხრა, რომ ის ქალი მისი საყვარელი იყო და მისგან ბავშვს ელოდებოდა. წარმოიდგინეთ, ჩემ გასაცნობად რომ მოვიდა, ის ქალი უკვე ორსულად იყო. ეს ყველაფერი "კაცურად" ამიხსნა, კი, საყვარლად შეიძლება კარგია, მაგრამ ეგეთი ცოლი არ მინდა, ბავშვს გააჩენს, მაგრამ მათთან საერთო არაფერი მექნებაო.
დედამთილ–მამამთილიც იმით მამშვიდებდნენ, იმ ბავშვს საერთოდ არ ნახავს, იმ ქალს შვილი უნდოდა და აჩენს, მას თვითონ მიხედავსო. რატომღაც ეგონათ, რომ ასეთ საქციელს პლუსად ჩავთვლიდი. კაცი რომ თავის შვილზე უარს იტყვის, მას როგორ უნდა ენდო?!
ოჯახი თაფლობისთვეში დამენგრა. იმ კაცთან, ვინც ასე მწარედ მატყუებდა, ვერ გავჩერდებოდი. ახლაც თვალწინ მიდგას, ორსულ ქალს როგორ მიათრევდა ჭიშკრისკენ, როგორი სახე ჰქონდა... მის მიმართ თუკი რაიმე გრძნობა გამაჩნდა, ერთბაშად გამიქრა ყველაფერი. 2 წელია იმ ტკივილს ვებრძვი, რომელიც იმ ადამიანმა მომაყენა, მაგრამ წყენამ არაფრით გამიარა.
"სარკის" ერთგული მკითხველი