მარიამ როინიშვილი და ნოდიკო ტატიშვილი: "ჩვენი სიყვარული უფრო და უფრო ძლიერდება"

მომღერლები ნოდიკო ტატიშვილი და მარიამ როინიშვილი ხშირად კამათობენ და ერთმანეთს ებუტებიან. ამ დროს მათი მომრიგებელი მარიამის შვილი, 3 წლის ელენეა, რომელიც ნოდიკოს ურეკავს და ეუბნება, რომ ძალიან ენატრება. ამ სიტყვებს ნოდიკოს გული ვერ უძლებს და წყენა მაშინვე ავიწყდება.
ამ ზაფხულშიც მოასწრეს ჩხუბი. ორ მეგობარს ინტერვიუს ჩასაწერად რომ ვესტუმრეთ, ახალი შერიგებულები იყვნენ.
– მაყურებელმა პირველად მიუზიკლ "ჩხიკვთა ქორწილში" გიხილათ ერთად. მაშინ დამწყები მომღერლები იყავით. როგორც ვიცი, ერთმანეთიც მაშინ გაიცანით. როგორ გახსენდებათ თქვენი პირველი შეხვედრა?
მარიამი: არასოდეს დამავიწყდება ნოდიკოს პირველი შემოსვლა. ბრიჯები ეცვა და რომ დავინახე, გული ამიფართხალდა. მაშინვე მივხვდი, რომ ჩემთვის საოცრად ახლობელი ადამიანი შემოვიდა.
ნოდიკო: ეს იყო 2008 წელს. როცა მითხრეს, მარიამი ქეთევანი უნდა ყოფილიყო და მე – ზაქარა, ძალიან გამიხარდა, რადგან მიმაჩნია, რომ მარიამი ჩემს თაობაში ერთ–ერთი საუკეთესო შემსრულებელია. ისეთივე აღმოჩნდა, როგორიც ეკრანზე ჩანდა – ძალიან ნაზი, ზრდილობიანი, კულტურული...

მარიამი: სათნო.
ნოდიკო: ყველამ იცის, რომ მარიამი ძალიან კარგად მღერის, მაგრამ ის შესანიშნავი პარტნიორიცაა და მასთან ურთიერთობა სასიამოვნოა. ჩვენი გაცნობის დღე მეც მახსოვს. შევხედე თუ არა, მაშინვე მივხვდი, რომ ჩემი მონათესავე სული იყო. რამდენიმე კვირაში სიღნაღში დაიწყო ხანგრძლივი გადაღებები და იქ უკეთესად გავიცანი. მისმა ბევრმა თვისებამ გამაოგნა და გამაოცა.
მარიამი: ნოდიკო, რა საზიზღარი ხარ!
ნოდიკო: ცუდს არაფერს ვამბობ. მივხვდი, რომ ჩემიანი იყო. ერთადერთი, რამაც მაშინ ძალიან გამაბრაზა, ის იყო, რომ რეჟისორთან "ჩამიშვა".

მარიამი: ჩემ გამო რამდენჯერმე გაუფუჭდათ კადრი. ნოდიკოს ვთხოვე, ჩემთან ერთად დადექი–მეთქი, ეს კი ყავას სვამდა და საითკენაც წავიდოდა, თვალს ვაყოლებდი. ამიტომ დამიყვირეს, რა გჭირსო და მეც ვუთხარი.
ნოდიკო: ნოდიკო მაცინებსო, მაშინვე "ჩამიშვა"... მართლა ძალიან მიხარია, რომ დღეს ასეთი ახლო ურთიერთობა გვაქვს.

მარიამი: მე უფრო მიხარია.

ნოდიკო: მე უფრო და არ შემეკამათო!

– თქვენ სულ ასე კინკლაობთ?

მარიამი: ჯობია, ჩვენს კამათს არ შეესწროთ.

ნოდიკო: ჯობია, არ მოვყვეთ, რატომ ვკამათობთ ხოლმე, თორემ კიდევ უფრო გავბრაზდები.

მარიამი: როგორც წესი, ნოდიკო არის ხოლმე ჩემზე გაბრაზებული.
ნოდიკო: როცა შეურაცხადი და საშინლად გაბრაზებული ვარ მარიამზე, ამ დროს კი მირეკავს და ჩვეულებრივად მეკითხება – "რას შვრები, ნოდ?" – სულ ვგიჟდები! იმის მაგივრად, რომ დამირეკოს და მაგრძნობინოს, თავის შეცდომას მიხვდა, ვითომც არაფერი, ისე მეუბნება, რას შვრები, მომენატრეო. რა თქმა უნდა, არ მჯერა. ზაფხულის განმავლობაში არ ველაპარაკებოდი.
მარიამი: რომ ვურეკავდი და ვეკითხებოდი, რას შვრები–მეთქი, რა ვიციო, მპასუხობდა; როგორ ხარ–მეთქი და, სერიოზული ტონით მპასუხობდა, კარგადო. "ფეისბუქზე" ფოტო დავუდე, დავაწერე, მომენატრე–მეთქი და რაღაც საშინელი კომენტარი დაწერა, ამიტომ ისევ წავშალე.
– ნოდიკო, ასე როგორ გაგაბრაზათ მარიამმა?
ნოდიკო: ამას მხოლოდ მარიამს თუ ვაპატიებდი. სხვას არავის გაუბედავს ჩემთვის ასეთი რამ.
შევთანხმდით, რომ ერთ კვირადღეს, საღამოს, მარიამისთვის უნდა გამევლო და ქალაქგარეთ წავსულიყავით. იმ დღეს დავურეკე და არ მიპასუხა, მივწერე, არც მესიჯზე მიპასუხა და მივხვდი, რომ აღარასოდეს დავურეკავდი. დაახლოებით ერთი თვე არ მომიკითხავს. მერე დამირეკა და ისე მელაპარაკა, თითქოს მე არ ვპასუხობდი ერთი თვის წინ. თავის კონცერტზე დამპატიჟა, თითქოს მანამდე არაფერი მომხდარა...
მარიამი: ახსენდება რაღაცეები და ნელ–ნელა ისევ ბრაზდება.
ნოდიკო: კონცერტი კარგი მიზეზია, რომ მეგობარი დაპატიჟო და შემოირიგო. მაგრამ, რა თქმა უნდა, მე ვერ შემირიგებდა. დაიწყო რაღაცეების ახსნა, ბევრი რამ იბოდიალა.
– მარიამ, რატომ არ უპასუხეთ ტელეფონზე, არ გინდოდათ მასთან ერთად ქალაქგარეთ წასვლა?
მარიამი: იმ დღეს, როცა ნოდიკო მირეკავდა და ვერ ვპასუხობდი, მართლა ისეთი მნიშვნელოვანი რაღაცეები მოხდა, რომ ვერც ვუპასუხე, ვერც გადავურეკე.
ნოდიკო: მეორე დღესაც ასეთი მნიშვნელოვანი რაღაცეები "ხდებოდა", მესამე დღესაც და ერთი თვე, რომ ვეღარასოდეს შემეხმიანა, ვიდრე კონცერტზე ჩემი დაპატიჟება არ გადაწყვიტა. აბა, მოყევი, ასეთი რა მნიშვნელოვანი ამბავი ხდებოდა!
მარიამი: მართლა სერიოზული რაღაც ხდებოდა, საჯაროდ ვერ მოვყვები. რომ ვერ გიპასუხე, მივხვდი, რომ ძალიან ცუდად იყო ჩემი საქმე და აღარც დაგირეკე.
ნოდიკო: აი, როგორი აღმოჩნდა ეს სათნო გოგონა!
– ბოლოს როგორ შერიგდით?
ნოდიკო: მივხვდი, რომ ძალიან მომენატრა. ვიცოდი, ბაკურიანში იყო. სიურპრიზი გავუკეთე და მარიამს ბაკურიანის პარკში დავხვდი.
მარიამი: ნოდიკო რომ დავინახე, ყველაზე ბედნიერი ვიყავი!

ნოდიკო: შვილიც თან ახლდა. საოცარი ბავშვია ელენე. ზუსტად ისეთი იუმორი აქვს, როგორიც ჩვენ.
მარიამი: ნოდიკო ძალიან უყვარს. როცა იცის, რომ ჩვენთან უნდა მოვიდეს, იმ დღეს დღესასწაული აქვს.
ნოდიკო: მარიამს რომ არ ველაპარაკებოდი, ელენეს დაარეკვინა. ვუპასუხე, მარიამ, გისმენ–მეთქი და ელენეს უნდა შენთან ლაპარაკიო, მოიმიზეზა.
მარიამი: შენს თავს ვფიცავარ, მართლა მითხრა ელენემ, ნოდიკოსთან დამარეკვინეო!
– ნოდიკო, ხშირად სტუმრობთ მარიამს?
ნოდიკო: ძალიან მიყვარს მათთან სტუმრობა. თამრიკოს (თამრიკო ჭოხონელიძე – მარიამის დედა. ავტ.) გაკეთებულ კერძებზე ვგიჟდები. ის კლავიშთან ჯდება და ელენესთან ერთად მღერის, ხანდახან ჩვენც ვუერთდებით.
– მარიამი თუ ტრიალებს სამზარეულოში სპეციალურად მეგობრებისთვის?
ნოდიკო: არასოდეს მიჭამია მარიამის გაკეთებული საჭმელი.
მარიამი: იმიტომ, რომ ძალიან იშვიათად ვაკეთებ. როცა თამრიკოა სამზარეულოში, იქ ვერ გავჭაჭანდები. ჩემს მეგობრებსაც ყოველთვის დედა მასპინძლობს. ნოდიკო, ჩემი გაკეთებული ბრაუნი არ გაგისინჯავს? არ მოგეწონა?
ნოდიკო: საგურამოში ვჭამე და ძალიან გემრიელი იყო... (იცინის).
მარიამი: ძალიან ცუდად გეცინება. დავიჯერო, დამეწვა და არ მოგეწონა?
ნოდიკო: მართლა გემრიელი იყო.
– გეტყობათ, რომ მართლაც ახლოს ხართ ერთმანეთთან. ერთმანეთის ცხოვრება, ამბები, ყველაფერი იცით?
მარიამი: ერთმანეთის ცხოვრებაზე საკმაოდ ბევრი ვიცით. ნოდიკოს როგორი სერიოზული პრობლემაც უნდა ჰქონდეს, არ არსებობს, თავს მოგახვიოს. მის ცხოვრებაში ყოფილა პერიოდები, როცა სულ არ უნდოდა გაღიმება, მაგრამ ეს სხვებისთვის არ დაუნახვებია. მე კი არ შემიძლია, ცუდი განწყობა დავმალო. ამის გამო ზოგჯერ ჩემს მეგობრებსაც არ ვნახულობ.

ნოდიკო: არ ვიცი, რა უნდა მოხდეს ისეთი, რომ მარიამზე სერიოზულად ნაწყენი დავრჩე. როცა ადამიანი გიყვარს, გამორიცხულია, მას შეგნებულად დასწყვიტო გული. მარიამი 18 წლის იყო, როცა გავიცანი და დღესაც ზუსტად ისეთია, როგორიც მაშინ.
– ნოდიკო, როცა მარიამი ცუდ ხასიათზეა, როგორ გამოხატავს, როგორ ატყობთ?
ნოდიკო: ქალი უფრო ემოციურად გამოხატავს ყველაფერს, მაგრამ მარიამი დაუფიქრებელი არასოდეს ყოფილა. ქარაფშუტა გოგოების რიცხვს არ განეკუთვნება, ძალიან დალაგებულია და ზუსტად იცის, რა უნდა. ჩემთვისაც ბევრჯერ უკითხავს აზრი. ბევრჯერ ერთად განგვიხილავს რაღაც პრობლემები და ორივეს ჩვენი აზრი გვითქვამს.

მარიამი: ნოდიკო საოცარი მოსაუბრეა, ყოველთვის ბოლომდე მისმენს. მასთან შემიძლია ჩემი სათქმელი ამოვხეთქო. ადამიანები ვიცვლებით, მაგრამ ჩვენი სიყვარული უფრო და უფრო ღვივდება, ჩვენ შორის სხვა არაფერი იცვლება.
ნოდიკო: იმიტომ, რომ მარიამს რაც ეხება, ყველაფერი მაინტერესებს.
მარიამი: ჩვენ ერთმანეთს პირდაპირ ვეუბნებით სათქმელს. ერთი პერიოდი ძალიან მოვიმატე წონაში. ნოდიკომ რომ დამინახა, მითხრა, რა არის, "კორმით" ხომ არ იკვებებიო. იცით, რა დამემართა? ტირილი მომინდა! კიდევ კარგი, ეს ის ადამიანი არ არის, ვისაც შემიძლია თვალი ჩავუპაჭუნო ან გავეპრანჭო, თორემ შეიძლებოდა მართლა გული გამსკდომოდა.
ნოდიკო: იყო ისეთი პერიოდიც, როცა ეგონათ, რომ მე და მარიამი ერთმანეთს თვალებს ვუპაჭუნებდით.
მარიამი: სახლში მირეკავდნენ და ნოდიკოზე გათხოვებას მილოცავდნენ.
ნოდიკო: მე და მარიამი დილის ეთერში ვიყავით, მაშინ ყველამ გაიგო, რომ მარიამი გათხოვდა და რატომღაც ჩათვალეს, რომ ჩვენ დავქორწინდით. ცნობილი ადამიანები მილოცავდნენ, გვიხარია, რომ ერთად ხართო. ერთს ვუთხარი, ტყუილია–მეთქი და არ არის ტყუილიო, მიმტკიცებდა. ვიდრე მარიამმა ქორწილი არ გადაიხადა და საზოგადოებამ გიორგი მახარაძე არ გაიცნო, მანამდე ეგონათ, რომ ჩვენ ვიყავით ცოლ–ქმარი. მამაჩემსაც უმტკიცებდნენ, ნოდიკომ მარიამი მოიყვანა ცოლადო.
– ამ ჭორებზე რა რეაქცია გქონდათ?
მარიამი: სერიოზულად როგორ უნდა მიგვეღო? გვეცინებოდა.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე