• რატომ ემართება ნინო მუმლაძეს "ქალური დეპრესიები"

    მსახიობი ნინო მუმლაძე, როგორც ნამდვილი ქალი, გამუდმებით წუწუნებს, რომ ჩასაცმელი არ აქვს, არადა ამ დროს მისი გარდერობი გამოტენილია. სახლში ხუთი ქალის დაგროვილი ტანსაცმელი ფუთებად აწყვია, მას კი, როცა "სადმე" მიდის, ისტერიკა ემართება, რა ჩავიცვაო. ამ ჭირვეულობას კეკლუცად "ქალურ დეპრესიას" უწოდებს. მეორე მხრივ კი, ქალთა მოდგმისგან განსხვავებით, ნინოსთვის შოპინგი დიდი სტრესია და არა – თერაპია. როცა ინტერვიუსთვის ვეწვიეთ, აღმოჩნდა, რომ სწორედ ახლა ეს სტრესი აქვს გადასალახი, რადგან "კომედი არხზე" ახალი გადაცემის წამყვანი ხდება და ამ ამპლუისთვის შესაფერისი ტანსაცმელი აქვს საყიდი.
    – ნინო, თქვენთვის რამდენად მნიშვნელოვანია სამოსი, კარგად ჩაცმა?
    – გააჩნია, სად მივდივარ. რამდენიმე დღის წინ ჩამოვედი გრიგოლეთიდან, სადაც დასასვენებლად ვიყავი. საცურაო კოსტიუმზე პარეოს შემოვიხვევდი, ასე დავდიოდი და ძალიან ბედნიერი ვიყავი. გრიგოლეთიდან რამდენიმე დღით ბათუმში გადავედი, სადაც ჩემს მეგობრებს შევხვდი. მთელი თბილისი იქ იყო და ამიტომ იქ უფრო მიწევდა იმაზე ფიქრი, რას რა მოუხდებოდა.
    როცა აგარაკზე მივდივარ, იქაც ნაკლებად მაინტერესებს ჩაცმა, რადგან ამ დროს სრულიად ვწყდები ცივილიზაციას.
    – საყვარელი ფერები თუ გაქვთ, რაც თქვენს გარდერობში ჭარბობს?
    – ფერები, რომლებიც მთელი ცხოვრება მომყვება, წითელი და შინდისფერია. ამ ორ ფერში ძალიან კომფორტულად ვგრძნობ თავს. წითელი პომადა და აქსესუარებიც მიყვარს და ვფიქრობ, რომ მიხდება კიდეც. არსებობს ისეთი ფერებიც, რომლებსაც ჩემს გარდერობში ვერ ნახავთ.
    – მაგალითად, რა ფერებს ვერ იხდენთ?
    – არ მაქვს ყვითელი, ვარდისფერი და სალათისფერი ტანსაცმელი. სალათისფერს ვერ ვიტან, არარსებული ფერია. შეიძლება ოდესმე გავრისკო და ყვითელი ფერის ტანსაცმელი ჩავიცვა, მაგრამ სალათისფერს არასოდეს მივიკარებ. თეთრიც მიყვარს, მაგრამ ადამიანს გასუქებულს აჩენს და ვერიდები. როცა ძალიან გამხდარი ვიყავი, ერთადერთი კაბა მქონდა, რომელიც წელზემოთ თეთრი იყო და ქვემოთ შავი, ძალიან მომწონდა.
    – სხვადასხვა სტილის მორგების ექსპერიმენტები ჩაგიტარებიათ?
    – ყოველთვის იმ სტილში ვიცვამ, რაც კონკრეტულ სიტუაციას შეეფერება. ცოტა კონსერვატული, კლასიკური სტილი მაქვს. ალბათ აღზრდასაც აქვს მნიშვნელობა. ბავშვობაში ფორტეპიანოზე დავდიოდი, ამიტომ ძირითადად გიპიურის კაბები მეცვა და თავზე ბაფთა მეკეთა. ჩემი ჩაცმის სტილზე ამან ალბათ ამან გარკვეული ზეგავლენა მოახდინა. ბიჭივით არასოდეს მცმია. მაღალქუსლიანი ფეხსაცმლის გარეშე ჩემი თავი ვერ წარმომიდგენია. ე.წ. ბალეტკები არასოდეს მცმია. იმდენად მიჩვეული ვარ მაღლებს, რომ დაბალქუსლიანებზე ფეხები მტკივდება.
    – სპორტულად ჩაცმაც არ გიყვართ?
    – ქუჩაში ვერასოდეს მნახავთ სპორტულად ჩაცმულს, არც კედებს და შორტებს ვიცვამ. მე და სპორტი ძალიან შორს ვართ ერთმანეთისგან, ამიტომ რამდენიმე წელიწადში ერთხელ თუ მივდივარ სპორტულ დარბაზში. ჩემს დას ბავშვობაში სულ ბიჭივით ეცვა, მე კი სულ გოგო ვიყავი.
    – ე.ი. დახეულ ჯინსებშიც ვერასოდეს გნახავთ?
    – ოდნავ გახეხილ ჯინსებს ვიცვამ, მაგრამ დახეულს – არასოდეს. იმასაც მაშინ ვიცვამ, როცა რეპეტიციებზე მივდივარ, ან რადიოში, რადგან ამ დროს მსმენელი ვერ მხედავს. როცა ვიპრანჭები, არ არსებობს, ჯინსები ჩავიცვა, ამ დროს ყოველთვის კაბა მაცვია.

    – შოპინგი თქვენთვის რა პროცესია?
    – სტრესია. დაღლილი თუ ვარ და ნერვები მაქვს დასამშვიდებელი, რა მეშოპინგება, რა სისულელეა! ჩემთვის მოსაბეზრებელია ამდენჯერ გახდა–ჩაცმა, მორგება. ცოტა არასტანდარტული ფიგურა მაქვს და, ბუნებრივია, ყველაფერი არ მიხდება. ის, რაც მანეკენზე მომწონს, შეიძლება მე ცუდად დამადგეს, ამიტომ ნერვები მეშლება.
    – სამაგიეროდ, სამოსის პრეზენტაციაა სასიამოვნო.
    – გეთანხმებით. როდესაც სადმე მივდივარ, ისტერიკა მემართება, რა უნდა ჩავიცვა. დილიდან იმ წუთამდე, ვიდრე სახლიდან გავალ, ოთხი "ინფარქტი" მაინც გადამაქვს. როცა მნიშვნელოვან ადგილზე მივდივარ, მგონია, რომ აღარაფერი მაქვს და ვწუწუნებ, ყველგან ეს მაცვია და სულ ერთსა და იმავეს ხომ არ ჩავიცვამ–მეთქი. ამ დროს კი კარადები ისეთი გადატენილი მაქვს, აღარ ვიცი, ამდენი ტანსაცმელი სად წავიღო. ასეთი ქალური დეპრესიები მახასიათებს.
    – სხვებს თუ აფასებთ იმის მიხედვით, რა აცვიათ?
    – ტანსაცმელი ადამიანის ხასიათზე მეტყველებს. პირველ რიგში, ამით ვხვდები, თუ რა გემოვნების არის. ადვილი მისახვედრია, რა კატეგორიას განეკუთვნება მამაკაცი, რომელიც ზედმეტად გადაპრანჭული, გამოწკეპილია, წარბები და ვარცხნილობა გაკეთებული აქვს. ვფიქრობ, რომ მამაკაცი აუცილებლად მოწესრიგებული უნდა იყოს, მაგრამ როცა მილიმეტრებში აქვს ყველაფერი გათვლილი, ის აღარ მაინტერესებს. ასეთები მთელ აქცენტს გარეგნობას უთმობენ და შინაარსობრივი მხარე ყურადღების მიღმა რჩებათ. მათთვის თოჯინა უფრო საინტერესო იქნება, ვიდრე შინაარსიანი ქალი. კაცს ოდნავ ქარიზმატული არეულობა უხდება, რაღაც დეტალი მოუწესრიგებელი უნდა ჰქონდეს.
    – ძველ, მობეზრებულ, მაგრამ არაგაცვეთილ სამოსს რას უშვრებით?
    – ეს სერიოზული პრობლემაა ჩვენს ოჯახში. ჩემი ოჯახის ყველა წევრს ჰგონია, რომ "ოდესმე რამეში გამოგვადგება" და ფუთები დაუსრულებლად გროვდება. ათასში ერთხელ დედაჩემს ისტერიკა ეწყება, დაერევა ყველაფერს და ნაგავში ყრის.
    ჩვენს სახლში ნებისმიერი ზომის და ეპოქის ტანსაცმლის პოვნა შეიძლება. ამაში ჭეშმარიტებაცაა – მოდა ტრიალებს, ბრუნდება და დედაჩემის ნაქონი არაერთი კაბა გადამიკეთებია ჩემთვის. ყველამ კარგად იცით, რომ არტისტები ჩვენი გარდერობიდან ვიცვამთ ეკრანზეც და თეატრშიც. სახლში ძველმანებში ვიქექები და, როგორც წესი, აუცილებლად ვპოულობ რაღაცას. ძალიან რთულია ეკრანზე ყოველთვის განსხვავებული ტანსაცმლით გამოჩენა, რადგან მსახიობებს არც ისე დიდი ხელფასი გვაქვს, როგორც ბევრს ჰგონია.
    ხუთი ქალი ვართ სახლში და წარმოიდგინეთ, რამდენი რამ გვაქვს დაგროვილი! ამ დროს კი, რომ მკითხოთ, არასოდეს არაფერი მაქვს ჩასაცმელი. ახლაც ვფიქრობდი, რა უნდა ჩამეცვა ფოტოებისთვის, ამიტომ ის ტანსაცმელი შევარჩიე, რომელიც ბოლო დროს ხშირად მაცვია და ვფიქრობ, მიხდება.
    – განწყობის შესაბამისად ირჩევთ გარდერობიდან სამოსს?
    – კი. ძალიან ემოციური ვარ და ბევრი რამ იმის მიხედვით წყდება, თუ როგორ ხასიათზე ვდგები დილით. თუ ფეხსაცმელი მომიჭერს, პრობლემა არ მაქვს, მთავარია, თავი ზედმეტად გამომწვევად არ ვიგრძნო, ან არ მივხვდე, რომ ყველა კაშკაშად გამოიყურება და მე ჩამქრალი ვარ. ამის გამო შეიძლება თავი მოვიკლა!
    – სამოსს აქსესუარებით იმრავალფეროვნებთ?
    – აქსესუარები ძალიან მიყვარს. ზოგჯერ უბრალო ტანსაცმელი შეიძლება აქსესუარებით ისე გავალამაზო, რომ ეფექტური გამოვიდეს. სადა კაბა შეიძლება ისე გაფორმდეს ლამაზი აქსესუარებით, რომ საღამოს შესანიშნავი კაბა გამოვიდეს.
    – თქვენზე შეიძლება ითქვას, რომ პრანჭია ხართ?
    – კი, რადგან სახლიდან გასვლამდე მომზადებაში ძალიან დიდ დროს ვხარჯავ. ამის გამო ყველა ჩემს თანამშრომელს, მეგობარს "ვეზიზღები". დღესაც, რომ ვიცოდი, ფოტოები უნდა გადამეღო, იმდენი ვიპრანჭე, თქვენც დიდხანს გალოდინეთ. მთლად უმაკიაჟოდ მხოლოდ ზღვაზე ვარ, როცა კანს ვასვენებ.
    ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე
    2 128 ნახვა
    16-09-2014, 09:38
    GOGATV

    abezara