რითი ამაყობს კესარია აბრამიძე - ''ფეხის წვერებზე აწეული უყურებდა ბუნკერს იქნებ რამე საჭმელიც იყოსო
კესარია აბრამიძე ''ფეისბუქზე'' სტატუსს აქვეყნებს, სადაც თავისი დის ქველმოქმედებაა აღწერილი.
''რამდენიმე კვირის წინ ჩემი პატარა და მაღაზიაში ჩავიდა. იქვე თურმე მამა და 3 წლის შვილი ნაგვის ბუნკერში საჭმელს ეძებდა და სამწუხაროდ მხოლოდ სპრაიტის ბოთლში სულ ცოტაოდენი სპრაიტი ესხა და მამამ შვილს მიაწოდა.
ბავშვს ძალიან გაუხარდა და უცებ გადაკრა და დალია. ფეხის წვერებზე აწეული უყურებდა ბუნკერს იქნებ რამე საჭმელიც იყოსო. აი, ამ სცენას წააწყდა ჩემი ანასტასია და ძალიან დათრგუნული ამოვიდა და ფული მთხოვა. რა თქმა უნდა, მივეცი და წამში გაქრა.
ტელეფონი დატოვა, რამდენიმე საათი დაიკარგა. როცა დაბრუნდა, მომიყვა აბსოლუტურად სხვა ქუჩაზე უპოვია დიდი ძებნის შემდეგ მამა-შვილი და რომ საჭმელი უყიდია. მამამ მოუყვა თავისი ისტორია, რომ წერა-კითხვაც კი არ იცის და ძალიან გაჭირვებით ცხოვრობენ და საჭმლის მოსაპოვებლად უწევთ გამოსვლა ყოველდღე მრავალშვილიან ოჯახს. თურმე რამდენიმე ბავშვი სკოლაშიც მიდის. რა თქმა უნდა, არც ტანსაცმელი ჰქონიათ.
ამის შემდეგ ჩემ დას შეუგროვებია თბილი ქურთუკები, სასკოლო მაისურები. დაუბარებია იქვე მარკეტში და გადაუცია. საკონტაქტო ნომერიც მიუცია. მობილურ ტელეფონს დაჰპირდა და კიდევ წიგნებს. უთქვამს, რითიც შევძლებ, დაგეხმარებითო.
მე მის ასაკში ნამდვილად არ მომივიდოდა აზრად მსგავსი რამ. თუმცა ძალიან შემეცოდებოდა. მიხარია, რომ ის ასეთი კეთილშობილია და ქველმოქმედი. მეც დამაინტერესა ამ თემით და გადავწყვიტეთ, უპატრონო ბავშვთა სახლებს ვესტუმროთ და შეძლებისდაგვარად დავეხმაროთ.
აღფრთოვანებული ვარ მისი თითეული ნაბიჯით. ის ჩემი გაზრდილია და მეამაყება ისეთი დის ყოლა, როგორიც ანასტასიაა. დიდი მადლობა ჩემ დას ყველაფრისთვის და აუცილებლად დავეხმარები მსგავსი ჩანაფიქრების განხორციელებაში''.
სალომე დადიანი
''რამდენიმე კვირის წინ ჩემი პატარა და მაღაზიაში ჩავიდა. იქვე თურმე მამა და 3 წლის შვილი ნაგვის ბუნკერში საჭმელს ეძებდა და სამწუხაროდ მხოლოდ სპრაიტის ბოთლში სულ ცოტაოდენი სპრაიტი ესხა და მამამ შვილს მიაწოდა.
ბავშვს ძალიან გაუხარდა და უცებ გადაკრა და დალია. ფეხის წვერებზე აწეული უყურებდა ბუნკერს იქნებ რამე საჭმელიც იყოსო. აი, ამ სცენას წააწყდა ჩემი ანასტასია და ძალიან დათრგუნული ამოვიდა და ფული მთხოვა. რა თქმა უნდა, მივეცი და წამში გაქრა.
ტელეფონი დატოვა, რამდენიმე საათი დაიკარგა. როცა დაბრუნდა, მომიყვა აბსოლუტურად სხვა ქუჩაზე უპოვია დიდი ძებნის შემდეგ მამა-შვილი და რომ საჭმელი უყიდია. მამამ მოუყვა თავისი ისტორია, რომ წერა-კითხვაც კი არ იცის და ძალიან გაჭირვებით ცხოვრობენ და საჭმლის მოსაპოვებლად უწევთ გამოსვლა ყოველდღე მრავალშვილიან ოჯახს. თურმე რამდენიმე ბავშვი სკოლაშიც მიდის. რა თქმა უნდა, არც ტანსაცმელი ჰქონიათ.
ამის შემდეგ ჩემ დას შეუგროვებია თბილი ქურთუკები, სასკოლო მაისურები. დაუბარებია იქვე მარკეტში და გადაუცია. საკონტაქტო ნომერიც მიუცია. მობილურ ტელეფონს დაჰპირდა და კიდევ წიგნებს. უთქვამს, რითიც შევძლებ, დაგეხმარებითო.
მე მის ასაკში ნამდვილად არ მომივიდოდა აზრად მსგავსი რამ. თუმცა ძალიან შემეცოდებოდა. მიხარია, რომ ის ასეთი კეთილშობილია და ქველმოქმედი. მეც დამაინტერესა ამ თემით და გადავწყვიტეთ, უპატრონო ბავშვთა სახლებს ვესტუმროთ და შეძლებისდაგვარად დავეხმაროთ.
აღფრთოვანებული ვარ მისი თითეული ნაბიჯით. ის ჩემი გაზრდილია და მეამაყება ისეთი დის ყოლა, როგორიც ანასტასიაა. დიდი მადლობა ჩემ დას ყველაფრისთვის და აუცილებლად დავეხმარები მსგავსი ჩანაფიქრების განხორციელებაში''.
სალომე დადიანი
1 766 ნახვა
17-09-2014, 06:25
