• "ლამაზი და წარმატებული მეგობრის მშურს"

    ხანდახან ვფიქრობ, რომ ცუდი გოგო ვარ. ჩემი საქციელი თავადაც ვერ ამიხსნია. საკუთარი მეგობრის მშურს, არადა მას ჩემთვის კარგის მეტი არაფერი უნდა.
    ჩემი დაქალი ულამაზესი გოგოა, თანაც წარმატებული. თავის კლასში ყველაზე ძლიერი ისაა. მშობლები ამაყობენ მისით და, ჩემი დედ–მამისაგან განსხვავებით, სულ მის ქებაში არიან. ჩემი მშობლები კი მეგობრის თანდასწრებითაც კრიტიკას მაყრიან თავზე. ცუდი შვილი არ ვარ, მაგრამ რა ვქნა, თუ ჩემი მეგობრის მსგავსად ყველა წარმატება და იღბალი არ მარგუნა ღმერთმა?!
    მასთან სახლში რომ მივდივარ, ვხვდები, როგორი ბედნიერი ცხოვრება აქვს. მშობლები ზედ ყვებიან, ეფერებიან...
    და მაინც, ვერ ამიხსნია, ჩემში ამხელა შურმა როგორ დაიბუდა. ჩემი დაქალი, მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან წარმატებული გოგოა, ქედმაღლურად არასოდეს იქცევა, მასზე დაბლა მდგომად არასოდეს მაგრძნობინებს თავს, პირიქით, ჩემი კალიგრაფია რომ მოეწონება, საკუთარ თავს აკრიტიკებს, შენნაირად ლამაზად არ ვწერო.
    მე კიდევ, ჩემდაუნებურად, მაინც შურით ვარ სავსე. რაღა დაგიმალოთ და, არც ჩემი მეგობრის კარგი ნიშნები მახარებს და არც მისი გარეგნობის ქება–დიდება მსიამოვნებს. სახეზე პატარა მუწუკი რომ გამოუვა, ვცდილობ, ამის დემონსტრირებაც მოვახდინო, ეს ჩემდაუნებურად ხდება. მინდა, მასზე ლამაზი და ბედნიერი ვიყო.
    ერთადერთი რამ, რისიც არ მშურს, მისი უზარმაზარი ბინაა, რადგან ვიცი, რომ მატერიალური მდგომარეობა ბედნიერების განმსაზღვრელი არაა. მე ჩემი ოროთახიანი ბინაც მაკმაყოფილებს. მეც მინდა მოსიყვარულე მშობლები, რომლებიც ისეთს დამაფასებენ, როგორიც ვარ და მინდა ისეთი გარეგნობა, სარკეში ყურებით რომ ვერ ვძღებოდე.
    მეგობარს ცუდს არასოდეს გავუკეთებ. თუ დავჭირდები, მხარში დავუდგები, მაგრამ არ ვიცი, ამ შურს რა მოვუხერხო.
    სარკის მკითხველი, 15 წლის
    1 704 ნახვა
    22-10-2014, 21:32
    GOGATV

    abezara