ბავშვი რომ ზარმაცი არ გაიზარდოს - როგორ უნდა მიაჩვიოთ შრომას

შრომისმოყვარეობასა და დასახული მიზნისაკენ სწრაფვას ბავშვს მხოლოდ სიტყვით ან ძალდატანებით ვერ შთააგონებთ. ბავშვი რომ ზარმაცი არ გაიზარდოს, შრომის მაგალითი თავად მშობლებმა უნდა მისცენ. თუმცა არც ეს იქნება საკმარისი, თუ ბავშვს ვერ გააგებინებთ, რომ მიზნისკენ სწრაფვის პროცესიც კი სიამოვნების მომტანია. ასევე მნიშვნელოვანია შრომის სწორად ორგანიზების უნარი. ამოცანის დასახვა და მისი შესრულება ზედმეტი ძალებისა და დროის ფლანგვის გარეშე, მთელი ხელოვნებაა, რომელიც ბავშვმა თანდათან უნდა აითვისოს.

პირველ რიგში, მიეცით ბავშვს შეცდომის უფლება. ხოლო მათი გამოსწორების პროცესში მხარში ამოუდექით.
ნუ გგონიათ, რომ ბავშვიც თქვენსავით ფიქრობს, სწავლა და შრომა ჩემი უპირველესი მოვალეობააო. ორივე მის წინაშე დასმული ამოცანაა, რომელსაც მეტ-ნაკლები მონდომებითა და ენთუზიაზმით ასრულებს.

ბავშვისთვის სასურველი შედეგისკენ სწრაფვას თან ახლავს მთელი ფსიქოლოგიური ალგორითმი: მიზნის ჩამოყალიბება, მისი მიღწევის სურვილი, საამისოდ საშუალებების მოძიება და ამის შემდეგ - მოქმედება. ბავშვმა რომ შრომას გემო გაუსინჯოს, ამისათვის მხოლოდ ეს ფსიქოლოგიური ალგორითმი არ კმარა. პატარაობიდანვე უნდა მისცეთ საშუალება, რომ სცადოს, იმოქმედოს, გააკეთოს, თავად გადალახოს წინააღმდეგობები. უნდა დაუმტკიცოს საკუთარ თავს, რა კარგი შეგრძნებაა შრომის ნაყოფის მიღება, მიზნის მიღწევა, შედეგის დანახვა.

იზრუნეთ და ხელი შეუწყვეთ იმაში, რომ ყოველთვის ჰქონდეს თავისი საქმე. დასაწყისისთვის შეიძლება მხოლოდ ფეხსაცმელების ან წინდების ერთ ადგილას მოთავსება დაავალოთ. შემდეგ რომელიმე სათამაშოს მოვლა მიანდეთ, მომდევნო ეტაპზე შეიძლება ოჯახში არსებულ ქოთნის მცენარეებზე იყოს პასუხისმგებელი: ყოველ დილით მორწყას და მოაშორის გაყვითლებული ფოთლები. თვეში ერთხელ კი დედას ან მამას გენერალურ დალაგებაშიც დაეხმაროს.
მთავარია, ყოველდღიური საქმიანობა ჰქონდეს. ოღონდ ნურც ძალიან მოსაბეზრებელსა და რუტინულ რამეს დაავალებთ. შეიძლება სულ ელემენტარული და მარტივი რამ მიანდოთ, მთავარია, გაიაზროს, რომ ეს საქმე მას ეხება, მას "ელოდება" და მისი პასუხისმგებლობის ქვეშაა.