"ვნანობ, რომ დედაჩემს რძალთან ვამტყუნებდი"

ამ წერილს რომ გწერთ, მეტირება. რას არ მივცემდი, წლების უკან დაბრუნება რომ შემეძლოს. ჩემს დედიკოს ძალიან გავუფრთხილდებოდი, მოვეფერებოდი, მაგრამ, სამწუხაროდ, ვეღარაფერს შევცვლი. დედა ჩემ გვერდით აღარ არის და ეს ტკივილი არასოდეს გამინელდება.
დედა ასაკში იყო, როცა ჩემმა ძმამ ცოლი მოიყვანა. ჩემს რძალთან დედას მალევე მოუვიდა უთანხმოება. მე რომ შემომჩივლა, ვუთხარი, თქვენი ჩხუბი არ გამაგონოთ–მეთქი. საქმე ის იყო, რომ მე ძალიან მკაცრი დედამთილი მყავდა. ცხოვრებას მიმწარებდა. მთელი ახალგაზრდობა ტირილსა და ჩხუბში გამატარებინა. ამიტომ ყველა რძალს ვუთანაგრძნობდი. არ მინდოდა, დედაჩემიც ცუდ დედამთილად გადაქცეულიყო, ამიტომ რძალთან მისი გამტყუნება დავიწყე. იქამდე მივედი, რომ თუ ასი პროცენტით ვიყავი დარწმუნებული რძლის უსამართლობაში, მაინც დედაჩემს მივდგებოდი და ვეჩხუბებოდი.
ერთხელ მასთან მივედი. ახლაც თვალწინ მიდგას ის სცენა. ჩემი ხმა რომ გაიგონა, უცებ შეტრიალდა და სახელო თვალებში ამოისვა. მივხვდი, ცრემლი მოიწმინდა. ერთი კი ვუთხარი, რა გჭირს–მეთქი. მიპასუხა, კიდეც რომ გითხრა, რა აზრი აქვს, შენგან თანაგრძნობას მაინც ვერ ვეღირსებიო. მივხვდი, რძალთან ჰქონდა უსიამოვნება და მეტს აღარ ჩავძიებივარ. ჩემი ჭკუით, ასეთი პოზიციით ოჯახში სიტუაციას ვაბალანსებდი, არ ვამწვავებდი. იმაზე კი არ ვფიქრობდი, რომ დედას გულს ვუკლავდი. რომ მოვფერებოდი, რომ მეთანაგრძნო, იქნებ რძალთან უფრო გამოენახა საერთო. ის კი ყველამ გავრიყეთ. ჩემი ძმაც მუდმივად საყვედურობდა, ბედნიერად ცხოვრებას არ მაცლიო. არადა რას აშავებდა, ჩვენთვის შრომობდა და წვალობდა. ჩვენგან კი მხოლოდ თბილ სიტყვებს ითხოვდა.
დედის გარდაცვალების შემდეგ მალევე მივხვდი, მას რისი გაძლება უწევდა. ჩემმა ქმარმა ბინის შეცვლა მოისურვა და ისე მოხდა, რომ რამდენიმე დღით სხვაგან უნდა გვეცხოვრა. ერთ კვირაზე ცოტა მეტი მომიწია ჩემს ძმასთან ცხოვრება და რძლის საქციელმა კინაღამ გამაგიჟა. მაშინ მივხვდი დედაჩემის გულისწუხილს. რძალს ვუთხარი, თურმე საცოდავ დედას რისთვის გაუძლია–მეთქი. იქიდან წამოვედი და მას შემდეგ იმ სახლში ფეხი არ მიმიდგამს.
შემეძლო დედა ჩემს სახლში წამომეყვანა და სიცოცხლის ბოლო წლები ბედნიერად გაეტარებინა, მაგრამ თანაგრძნობა დამეკარგა ან იქნებ სიყვარულიც?.. დედის სულს ყოველდღე ვეხვეწები, რომ მაპატიოს. მინდა, მის სულს ლოცვით ხმა მივაწვდინო, რომ ყოველთვის ძალიან მიყვარდა. იქნებ მაპატიოს, რომ ამ სიტყვებს სიცოცხლეში ვერ ვეუბნებოდი.
სარკის ერთგული მკითხველი