"შეყვარებულზე შური რომ მეძია, სხვა ბიჭს ვუთხარი, მიყვარხარ–მეთქი"

მოგესალმებით! გთხოვთ, ეს წერილი დამიბეჭდოთ. იმედი მაქვს, გულისხმიერებას გამოიჩენთ და გამოეხმაურებით. მართალია, უკვე 16 წლის გოგო ვარ, მაგრამ თქვენი რჩევა მჭირდება.
დაახლოებით ერთი წლის წინ ინტერნეტით გავიცანი ბიჭი, რომელთანაც ხშირი კონტაქტი მქონდა. საბოლოოდ კი ძალიან შემიყვარდა. ის მხიარული და საყვარელი იყო. ვხვდებოდი კიდეც და როცა ერთად ვიყავით, სულ მაცინებდა და კარგ ხასიათზე მაყენებდა. ძალიან შევეჩვიე, მაგრამ არდადეგები რომ დაიწყო, მე ბაბუასთან ერთად რაიონში წავედი. ბოლო დღეს დასამშვიდობებლად რომ მივედი, სიცილით მითხრა, აღარ გაგახსენდები, იქ სხვა ბიჭს გაიცნობ და შეგიყვარდებაო. დავამშვიდე, ნუ ნერვიულობ, ასე არ მოხდება–მეთქი. პირობა მივეცი, რომ სხვისკენ არ გავიხედავდი.
რაიონში რომ ჩავედი, იმავე საღამოს დიდხანს ვილაპარაკეთ ტელეფონით, მაგრამ მალე ყველაფერი შეიცვალა. მეზობლის დაბადების დღე იყო და მთხოვა, დავხმარებოდი. მეც უარი არ მითქვამს... მთელი დღე ვერ მოვიცალე, რომ მიმეწერა, ხან რას ვაკეთებდი, ხან რას. იმ საღამოს გაბრაზებულმა მომწერა, მე რომ არ მოგწერო, არც კი გახსოვარო და ვიჩხუბეთ. მითხრა, ახლა ისეთ ადგილას ვისვენებ, ტელეფონი არ იჭერს და ვერ მოგწერო. ამაზე საერთოდ გავგიჟდი. მშვენივრადაც იჭერდა, მაგრამ არ უნდოდა და არ მომწერა.
ისე გავიდა რამდენიმე კვირა, რომ არ დამეკონტაქტა. ამასობაში კი იქ ერთმა ბიჭმა სიყვარული ამიხსნა. თავიდან ვუთხარი, რომ დრო მჭირდებოდა მოსაფიქრებლად, სინამდვილეში საფიქრალი არც არაფერი მქონდა, უბრალოდ, შემეცოდა და ვერ ვუთხარი, რომ სხვა მიყვარდა. ველოდებოდი, შეყვარებული როდის დამირეკავდა, მაგრამ ის არ მეკონტაქტებოდა. არც ჩემს ზარებს და მესიჯებს პასუხობდა. ბოლოს ძალიან გავბრაზდი და შურისძიება გადავწყვიტე. სოფლელ ბიჭს ვუთხარი, რომ მეც მიყვარდა.
ეს იყო ყველაზე დიდი სისულელე, რაც ოდესმე ჩამიდენია. ამიტომ ყველას გირჩევთ, ცხელ გულზე არასდროს მიიღოთ გადაწყვეტილება. ჩემს საქციელს ძალიან ვნანობ. ახლაც ერთად ვართ, მაგრამ მის მიმართ არაფერს ვგრძნობ, მხოლოდ მეცოდება, ასე რომ მოვექეცი. ის ძალიან თბილი და მოსიყვარულეა და ჩემგან ასეთ რამეს არ იმსახურებდა...
ამ ამბების მერე ის ვაჟბატონი ისევ შემეხმიანა და მითხრა, მიყვარხარო. ვეჩხუბე, აქამდე როგორ არ გაგახსენდი, მთელი სამი თვე სადღაც გაქრი და ახლა სიყვარულს როგორ მიხსნი–მეთქი. მან კი მოკლედ მითხრა, ჩემო პატარა, ვერ მოვახერხეო. ვერ წარმოიდგენთ, რა დღეში ჩავვარდი. ვუთხარი, მე უკვე შეყვარებული მყავს და ჩვენ შორის ყველაფერი მორჩა–მეთქი. შენ პირობა დაარღვიეო, მითხრა და ისევ გაუჩინარდა. მეგონა, ყველაფერი დამთავრდა, მაგრამ ერთ დღეს კიდევ გამოჩნდა და მითხრა, რომ ჩემი გულისთვის იბრძოლებს და საბოლოოდ მაინც მასთან ვიქნები.
ცუდ დღეში ვარ. ვიცი, ყველაფერი ჩემი ბავშვური გრძნობების ბრალია. რომ არ მეჩქარა, ახლა ამ დღეში არ ვიქნებოდი, მაგრამ რა ვქნა? გამოუცდელი ვარ და სანამ საკუთარი თვალით არ ვნახავ და საკუთარი ყურით არ მოვისმენ, არავისი და არაფრის მჯერა...
მე ისევ მიყვარს ის, ვინც ასე გამაბრაზა, მინდა, მასთან ვიყო, მაგრამ რა ვუყო ბიჭს, რომელიც ასე მოვატყუე? გთხოვთ, მირჩიეთ, როგორ მოვიქცე.
სარკის ერთგული მკითხველი