ია ფარულავა: "ჩემი სკანდალური იმიჯის მიღმა ბევრი პირადი ტრაგედიაა"

მსახიობ ია ფარულავას გადაფასებების პერიოდი უდგას, ცხოვრებაზე ბევრს ფიქრობს. საკუთარ წარსულში შეცდომებს ხედავს, მაგრამ არაფერს ნანობს, რადგან მწარე გაკვეთილებით ბევრი რამ ისწავლა. ეპატაჟისა და სკანდალური იმიჯის მიღმა მსახიობის პირადი ტრაგედიები იმალება, მაგრამ ეს მისი ტკივილია, რომელზეც არ ლაპარაკობს. მას ხალხი ისეთს ხედავს, როგორიც პროექტ "ნიჭიერშია" – მოურიდებელს, თამამს, ხმამაღალი სიცილით.
– ია, პროექტ "ნიჭიერის" ჟიურიში ყველაზე ეპატაჟურად იქცევით, საკუთარი აზრის გამოთქმას, როგორი უხერხულიც უნდა იყოს, არ ერიდებით. ეს თქვენი პიროვნული თვისებაა თუ შოუს ნაწილია?
– რაღაცეებზე თავს ვიკავებ–მეთქი, რომ გითხრათ, მოგატყუებთ. რასაც ვფიქრობ, პირდაპირ, ყოველგვარი დაფიქრების გარეშე ვამბობ. ეს ცხოვრებაში ჩემი პლუსიც არის და მინუსიც. ვიღაცას მოსწონს, ვიღაცას – არა. ჩემს ამ ხასიათს ბევრი იწუნებს. ამბობენ, რომ სწორედ ამ თვისების გამო ცხოვრებაში ბევრი რამ წავაგე.
– თავად როგორ ფიქრობთ?
– როგორიც ვარ, ჩემი თავი ისეთი მომწონს. ცხოვრებაში ძალიან ბევრი შეცდომა მაქვს დაშვებული, მაგრამ ამას ტრაგედიად არ მივიჩნევ, რადგან ადამიანი საკუთარ შეცდომებზე სწავლობს.
– ამ შეცდომებს თქვენს ხასიათს უკავშირებთ?

– ხასიათს – არა, იმას, რომ პირდაპირი ვარ, რომ სადღაც ენა უნდა გადამეყლაპა, სადღაც ჩემი აზრი არ უნდა დამეფიქსირებინა, ესა თუ ის გადაწყვეტილება იმპულსურად არ უნდა მიმეღო, მაგრამ რა ვქნა, ასეთი ვარ! მაინც ვთვლი, რომ როგორიც ვარ, ქართველ ხალხს ასეთი ვუყვარვარ, ყოველ შემთხვევაში, მე ასე ვგრძნობ.
როცა მონაწილეებში რამე არ მომწონს, პირდაპირ ვეუბნები, მაგრამ არიან კონკურსანტები, რომელთაც ეტყობათ, რომ ძალიან მგრძნობიარე ბუნება და სათუთი ფსიქიკა აქვთ. ასეთებთან, რა თქმა უნდა, პირდაპირი საუბარი არ შეიძლება. უმჯობესია, სათქმელი მინიშნებით, თბილად, ტკბილად უთხრა და გული არ გაუტეხო. ჩვენ, ჟიურის წევრები, შიდა განაწესით ვმოქმედებთ – დაცინვის, მწვავედ გაკრიტიკების უფლება არ გვაქვს. ის ადამიანები სცენაზე გამოდიან, რაღაცას გვაჩვენებენ, ბევრი თავის ჭიას ახარებს და რა არის ამაში ცუდი? როცა რაღაც არ მოგწონს, ადამიანს ძალიან ხომ არ გადაუვლი?
– თქვენ თუ გაქვთ რაიმე განსაკუთრებული ნიჭი, რის გამოც "ნიჭიერში" მიიღებდით მონაწილეობას?
– თვალებით გავტეხავდი შუშებს. ეს ამბავი ხომ მოყვა ჭოლამ (რეჟისორი ლევან წულაძე. ავტ.), მაგრამ მართლა კი არ ვტეხ თვალებით შუშებს. განსაკუთრებული ნიჭი არ მაქვს, არც სიმღერა ვიცი. ჩემი ნიჭი შოუს დადგმაა და ამას ვაკეთებ კიდეც. "ნიჭიერში" არასოდეს მივიღებდი მონაწილეობას. ეს შეიძლება ჩემი კომპლექსი იყოს, მაგრამ სცენაზე გამოსვლა არ მიყვარს. რატომ არ ვარ თეატრის მსახიობი? რა, ნიჭი არ მაქვს? უნიჭო მსახიობი ვარ? უბრალოდ სცენაზე გამოსვლა არ მიყვარს. მე მიყვარს კამერა.
– შოუში ისე ჩანს, რომ სცენაზე პროვოკაციული ნომრების შესრულებისას მამაკაცების სამიზნე თქვენ ხართ.
– ეს უბრალოდ ასე ჩანს და ალბათ იმ იმიჯის გამო, რაც ადრე იას ჰქონდა მიწებებული თუ ხელოვნურად შექმნილი. თუ კარგი ნომერია, ვიწონებ, თუ ცუდია, ვაკრიტიკებ. შიშველი მამაკაცები რომ პირსახოცებით გამოვიდნენ, ეს ცუდი არ იყო, ძალიან მაგრად დადგეს, მომეწონა, რასაც ვერ ვიტყოდი ცოცარზე. თვითონ ის ბიჭი ძალიან გამაღიზიანებელი ტიპაჟი და ზედმეტად ვულგარული იყო. არ მომეწონა.
– ჟიურის წევრებიდან ყველაზე მეტად ვის უგებთ, ვისთან ხართ ერთ ნოტზე?
– ერთმანეთთან 24 საათიანი გადაბმული მეგობრობა არ გვაქვს. რადგან ნიკა გვარამია გვერდით მიზის, ჩვენ რაღაცნაირად წყვილი ვართ, ვღადაობთ, ერთმანეთში გადალაპარაკებები გვაქვს, რომელიც მხოლოდ ჩვენ შორის უნდა დარჩენილიყო, მაგრამ ეკრანზე მაინც აღმოჩნდა. ნანუკა ჟორჟოლიანს წლებია ვიცნობ, დაქალები და მეგობრები არ ვართ, მაგრამ მის პიროვნებას, მის ენერგეტიკას პატივს ვცემ, ძალიან ძლიერი ქალია. ჭოლა კი ჩემი ჯგუფელი იყო. თეატრალურ ინსტიტუტში ერთად ვსწავლობდით. ის სარეჟისოროზე იყო, მე – სამსახიობოზე. მის არაერთ სპექტაკლში მითამაშია, როგორც სადიპლომოში, ასევე საკურსოში. მე და ჭოლას ძალიან დიდი ხნის მეგობრობა გვაკავშირებს, მაგრამ მასთან ახლო კონტაქტი არ მქონდა. ახლა "ნიჭიერმა" დაგვაკავშირა ერთმანეთს.
ვფიქრობ, ნიკა გვარამია და ნანუკა ჟორჟოლიანი უფრო მეგობრობენ. ნიკა "რუსთავი 2"–ის დირექტორია, ნანუკას იმ არხზე გადაცემა აქვს, კულისებში ისინი უფრო ეკონტაქტებიან ერთმანეთს, რაღაც თემებს განიხილავენ, მათ მეტი რამ აქვთ სასაუბრო.
– რა მოგიტანათ ამ პროექტმა?
– ადამიანების და განსაკუთრებით ბავშვების სიყვარული. სადაც უნდა წავიდე, პატარა ბავშვები მცნობენ, ეს კი ძალიან მსიამოვნებს. ადრე ასე არ იყო. ამას წინათ სტუმრად ვიყავი, სადაც ერთი ნაცნობი ბიჭი იყო, რომელმაც მთელი ჩემი კომენტარები ზეპირად იცოდა. გამიკვირდა. გარდა ამისა, ამ პროექტით ია ფარულავა ბევრმა სხვანაირი დაინახა. ადრე მომწონდა სკანდალური იმიჯი, ახლა – აღარ.
– სკანდალური იმიჯი რატომ აღარ მოგწონთ, ეს ასაკმა მოიტანა თუ მოგბეზრდათ?
– ორივე ერთად. ასე ყოფნა უკვე სირცხვილია. ხალხი იმას არ აკვირდება, რომ ამ ყველაფრის მიღმა შეიძლება ძალიან ბევრი ჩემი პირადი ტრაგედია იყოს. ფაქტობრივად ოჯახის ყველა წევრი დავკარგე, არ მყავს შვილი. უშვილო ქალი ვარ, ეს ვიღაცისთვის შეიძლება ძალიან დიდი ტრაგედია იყოს, მაგრამ ასეთ რაღაცეებს ყურადღებას არ ვაქცევ. რა თქმა უნდა, ეს თემა სულ ტრიალებს, მაგრამ თავს ხომ არ "დავიჩმორებ". ასეთი მიდგომა სხვა ქალებისთვისაც მაგალითი უნდა იყოს.
– "ნიჭიერს" უკავშირდება თქვენი გათხოვებაც. სწორედ ფილარმონიის სცენაზე გთხოვათ ხელი თქვენმა ქმარმა ტარიელ სუარმა.

– ეს ძალიან მოულოდნელობებით და სიურპრიზებით აღსავსე პერიოდი იყო...
– ამას წინათ "ფეისბუქის" საკუთარ გვერდზე ტარიელის შესახებ ძალიან ცუდი კომენტარები გეწერათ. როგორც მოგვიანებით გაირკვა, თქვენი "ფეისბუქი" გაუტეხიათ.
– ამ თემაზე არ ვსაუბრობ, რადგან ამის ექსკლუზივი "რუსთავი 2"–ის ერთ–ერთ გადაცემას აქვს.
– თქვენ და ტარიელ სუარი ისევ ერთად ხართ?
– არც ამაზე გავაკეთებ კომენტარს. საზოგადოება სიმართლეს გაიგებს. ძალიან უცნაური რამ მოხდა.
– როცა სოციალურ ქსელებში თქვენ სტატუსებს, კომენტარებს საზოგადოება განიხილავს, აკრიტიკებს, ამაზე როგორ რეაგირებთ?
– არაფერზე ვღიზიანდები. ასე რომ ვიქცეოდე, მე ხომ მე არ ვიქნებოდი? მაშინ პროფესიას შევიცვლიდი და საბავშვო ბაღის დირექტორი გავხდებოდი ან სამოგზაურო სააგენტოს გავხსნიდი და ბილეთებს გავყიდდი. ეს კომენტარები, განხილვები ჩემი პროფესიის ნაწილია. ამაზე რეაქცია მქონდეს, იგივეა, სტილისტმა რომ თქვას, საღებავის სუნს ვერ ვიტანო.

– საკუთარ გარეგნობას დიდ დროს უთმობთ?
– მე სალონის გარეშე არ შემიძლია. ძალიან კარგი იქნება, თუ ყველა ქალს ექნება იმის საშუალება, რომ სალონში დღეში ერთი საათი მაინც შეირბინოს, მასაჟი გაიკეთოს, დაივარცხნოს, წარბები ამოიქნას, სახე გაიწმინდოს. პირადად მე სალონის გარეშე ერთი დღეც არ შემიძლია. თუ ასე არ ვიქცევი, დეპრესია მემართება, გიჟს ვგავარ. როგორც კი სალონში მივდივარ, ხელახლა ვიბადები.
– გარეგნობაში რადიკალური ცვლილებები გიყვართ?
– არა, დრამატული ცვლილებები არ მიყვარს, აი, მაგალითად, ქერა თმიდან უცებ შავზე რომ გადადიან ან პირიქით, თმას რომ ძალიან მოკლედ იჭრიან, ასე არ შემიძლია, არ მიყვარს. ქალს გრძელი თმა უნდა ჰქონდეს. ბოლო დროს ზოგიერთებმა თმა რომ შეიკორტნეს და თავზე ფუჩეჩი ადევთ, საშინელებაა!
– მაგრამ ცნობილია, რომ გარკვეული ასაკის შემდეგ ქალს გრძელი თმა აბერებს.
– არა, მე პირიქით მგონია. ბევრი ვიწვალე, რომ თმა ამ სიგრძემდე მიმეყვანა. ყველას მოვუწოდებ, თმას მოუარონ, ეს არის ქალის სიმდიდრე.
– გარეგნობაში ყველაზე დიდ მნიშვნელობას რას ანიჭებთ?
– თმას და წარბებს. ქალს წარბი ყოველთვის ლამაზად უნდა ჰქონდეს, ასევე – სახის კანი. სხვათა შორის, ამ ბოლო დროს სახეზე საცხებს საერთოდ აღარ ვისვამ, მეზარება. შეიძლება სახეზე ასაკი არ მეტყობა, მაგრამ ხელებზე უკვე მალე დამეტყობა. როცა ხელებზე კრემებს ვისვამ, იმ ხელებს სახეზეც მივისვამ ხოლმე... ისეთ პროცედურებზე დავდივარ, რომელიც სახის კანს ძალიან კარგად ინარჩუნებს, მაგრამ, მოდი, ისიც ვთქვათ, რომ ჯიშიც კარგი მაქვს.
– ამ ყველაფრის გარდა, რა გეხმარებათ, რომ ამ ასაკში ასე კარგად გამოიყურებოდეთ?
– ძილი. ჩემი რეცეპტი ბევრი ძილია. როგორც კი შანსი მეძლევა და ერთსაათიანი პაუზა გამომიჩნდება, ჩემს დაქალთან კი არ წავალ და ყავას კი არ დავლევ ან სიგარეტს კი არ გავაბოლებ, სახლში გავიქცევი და დავიძინებ. ძილი პირველი წამალია ნერვული სისტემისთვის, სტრესის დროს. მოკლედ, ძილი, ძილი და ძილი! არ მოგატყუებთ და გეტყვით, რომ ამ ბოლო დროს ვარჯიში მეზარება.
– ასაკის შიში ჯერ არ გაქვთ?

– "ბრავოში" ცეკვა რომ დამიდგეს, დიდი ამბით მოვემზადე. ისეთი ნომერი იყო, თავი უნდა მეტრიალებინა, თმა აქეთ–იქით გადამეყარა. ალბათ ოსტეოქონდროზი დამეწყო, რადგან თავი რომ დავატრიალე, იქვე გავიჭედე. მივხვდი, რომ ასაკში ვარ. ქალმა დღეში ერთი საათი მაინც უნდა ივარჯიშოს, მაგრამ ახლა გაზარმაცებული ვარ. სახლში ველოსიპედის ტრიალს ისევ დავიწყებ.

– რომ შეადაროთ, როგორი იყავით 10 წლის წინ და როგორი ხართ ახლა, დიდი ცვლილება იქნებოდა?
– დავბრძენდი. რაზეც 10 ათი წლის წინ ავფეთქდებოდი, ახლა იმაზე შეიძლება წარბი არ ამიტოკდეს. განსაკუთრებით ბოლო ერთი წლის განმავლობაში სუპერ დამშვიდებული და სუპერ ბრძენი გავხდი. ბევრ რამეზე ამეხილა თვალი. მე სულ რაღაცას ვსწავლობ, რა თქმა უნდა, ჩემს შეცდომებზე.
– ბევრია შეცდომა?
– კი, ძალიან ბევრი. ბევრი არასწორი გადაწყვეტილება, ბევრი არასწორი საქციელი იყო, მაგრამ არც ერთს ვნანობ და არც არავინ უნდა ინანოს, იქიდან ხომ გაკვეთილი მივიღეთ. თუ ერთსა და იმავე შეცდომას ოთხჯერ დაუშვებ, მაშინ დებილი ხარ.
– რისი გეშინიათ ყველაზე მეტად?
– საერთოდ არაფრის. რისიც ყველაზე მეტად მეშინოდა, ის უკვე მოხდა – დედაჩემი და ჩემი ძმა გარდაიცვალნენ, მამა – ცოტა უფრო ადრე. ჩემი საყვარელი კატა დავკარგე. აწი რაღა უნდა მოხდეს, რომ დამანგრიოს? რაც მინდა, იმას გავაკეთებ. რაც მინდა, იმას ვამბობ.
– ადრეც ხომ ასე იყო?
– არა, ახლა ანგარიშის გაწევა არავისთან მჭირდება. შემიძლია ადამიანს გვერდით დავუდგე, დავეხმარო, ამის რესურსი და საშუალება მაქვს, თუ ის პიროვნება ამას იმსახურებს. ჩემთვის ძვირფასი ადამიანები უფრო მეტად დავაფასე, რასაც ადრე არ ვაკეთებდი. ადრე ცანცარულად, ჰაეროვნად მივყვებ–მოვყვებოდი დინებას.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე