• ერთგული ქმარი ცდუნების წინაშე

    მამაკაცი, რომელიც ახალგაზრდობაში მექალთანედ იყო ცნობილი, ქორწინებაში საოცრად ერთგული აღმოჩნდა, ცოლი არასოდეს გაუცვლია სხვაზე. მათ ოჯახურ ყოფაში ისეთი პრობლემა არასოდეს გაჩენილა, რომ მეუღლეებს ვერ გადაელახათ. მაგრამ ცხოვრებამ მაინც დააყენა გამოცდის წინაშე. გაორებულ მდგომარეობაში მყოფი კაცი გამოსავლის ძებნას არ ცდილობს, ბედს მიენდო. ის "სარკესთან" თავის ემოციებზე საუბრობს.
    უჩა: – კარჩაკეტილი არასდროს ვყოფილვარ, გოგოებისგან ყურადღება არ მაკლდა და მეც მექალთანის კატეგორიაში გავდიოდი. ხანმოკლე გატაცებები, მაქსიმუმი, 3 თვე გრძელდებოდა, მერე ან მე მწყინდებოდა, ან მას ვბეზრდებოდი. მიზეზი ის იყო, რომ ქალში სრულყოფილებას ვეძებდი, ამ დროს კი თავადაც შორს ვიყავი სრულყოფილებისგან. მერე ერთი გოგონა გავიცანი – სრულყოფილების განსახიერება, მაგრამ მასთან სიახლოვე ვერ გავბედე, თითქოს შემეშინდა, მასში რამე არ დამერღვია. მაშინ მივხვდი, რომ სრულყოფილებას არ უნდა ვეძებდე და უმნიშვნელო ნაკლზე უკვე თვალს ვხუჭავდი. მაინც არავინ მომწონებია ისე, რომ შემყვარებოდა. რომ ამბობენ, სიყვარული ბრმააო, ეს ჩემთვის გაუგებარია. არ მესმის, როგორ უნდა შეგიყვარდეს ქალი, თუ გონებით არ მოიწონე.
    – თავად თუ უყვარდით გოგოებს?
    – სამწუხაროდ, კი. იყო ასეთი შემთხვევები...
    – რატომ სამწუხაროდ?
    – ქალის ემოციური ბუნება სხვაა, უფრო ადვილად უყვარდება. საკმარისია, კაცისგან სითბო, მომატებული ყურადღება და თანაგრძნობა იგრძნოს, რომ...
    ჩემთვის იოლი არ იყო, მის გრძნობაზე არ მეპასუხა. ასეთ დროს უბრალოდ გავდიოდი "თამაშიდან". ქალი არასოდეს მომიტყუებია, არავისთვის დამიცინია, თუმცა შეიძლება ჩემდაუნებურად გამიწბილებია.
    – რატომ გწყინდებოდათ ქალები?.
    – რა მექნა, თავზემოთ ძალა არ იყო. ცუდი არავისთვის მსურდა. არავინ მიცდუნებია. მსურდა, სურდა – ერთად ვიყავით, ხოლო სურვილის გაქრობის შემთხვევაში ვშორდებოდი.
    – ეს ალბათ ყოველ ჯერზე უმტკივნეულოდ არ დამთავრდებოდა.
    – უმტკივნეულოდ ალბათ – არა, მაგრამ უსკანდალოდ – კი. ჩემი უბოროტო ბუნება იცოდნენ, თან მათ მიმართ გულწრფელი ვიყავი.
    – როგორია თქვენთვის სრულყოფილი ქალის პორტრეტი?
    – გაწონასწორებული და თავშეკავებული, მშვიდი და მომთმენი, წრფელი და უშუალო, მომხიბლავი და გონიერი... მოკლედ, განსაკუთრებული არაფერი, მაგრამ თავის დროზე მაინც ვერ შევხვდი ისეთს, როგორიც მინდოდა.
    – ცოლი ხომ შეირთეთ. რა კრიტერიუმებით აირჩიეთ ცხოვრების თანამგზავრი?
    – უცოლოდ სიბერე რომ დამემუქრა, დატრიალდნენ ოჯახის წევრები და გამაცნეს ლელა – დადებითი პიროვნება, შესანიშნავი ადამიანი. განსაკუთრებით ჩემმა დამ იაქტიურა, ლელას ახლოს იცნობდა და...
    – ძნელია თავისუფლებას მიჩვეული კაცი დაქორწინებაზე დაითანხმო. ამ ნაბიჯის გადადგმა გაგიჭირდათ?
    – იმ ეტაპზე ვიყავი, როცა ხვდები, რომ ასე ცხოვრების გაგრძელება უაზრობაა, თუმცა არ იცი, როგორ შეცვალო, როცა ბევრი რამ სულერთი ხდება და ფიქრობ, "რაც არის, არის!". მოკლედ, გავრისკე.
    – რისკმა გაამართლა?
    – ოჯახი შევქმენი ოჯახისთვის და ამ თვალსაზრისით გამიმართლა. ცოლი იმიტომ არ შემირთავს, რომ სიყვარულით ვგიჟდებოდი და მის გარეშე არ შემეძლო. არც ლელა გათხოვილა დიდი სიყვარულით, მაგრამ შევუყვარდი. თუ ქალს არავინ ჰყვარებია, ქმარი იოლად უყვარდება, რა თქმა უნდა, თუ კაცი დაიმსახურებს. ალბათ დავიმსახურე, რადგან ცოლ–შვილისთვის არაფერი მომიკლია და, რაც მთავარია, არ მიღალატია. 7 წელია დაქორწინებულები ვართ, ორი შვილი გვყავს.
    – ალბათ ცოლმაც დაიმსახურა ასეთი ერთგულება.
    – არ მინდა, ვინმეს შეურაცხყოფა მივაყენო, მაგრამ კაცები საუკეთესო ცოლებსაც ღალატობენ. თუ კაცი ერთგულია, ეს ალბათ უფრო მისი დამსახურებაა და არა – ცოლის. ძალიან მაგარ ქალსაც გაქცევია ქმარი.
    – სტატისტიკის მიხედვით, ანგარიშზე, გარიგებაზე დაფუძნებული ქორწინება უფრო მყარია, ვიდრე სიყვარულზე.
    – გასაგებია, სიყვარული და ყოველდღიურობა, სიყვარული და პრაგმატიზმი მაინცდამაინც ვერ თანაარსებობენ, მაგრამ მაინც... ვფიქრობ, რომ სიყვარული ყველა განსაცდელს დაძლევს, თუკი ნამდვილია. თუმცა ცნება "ნამდვილი სიყვარულიც" პირობითია. ყველაფერი პიროვნებებზეა დამოკიდებული. მე ამჟამად ისეთ მდგომარეობაში ვიმყოფები, თავს ვებრძვი...
    – თუ საიდუმლო არ არის, გაგვიმხილეთ, რა ხდება თქვენს თავს.
    – გავიცანი ქალი, რომელიც ზუსტად შეესაბამება ჩემს ქვეცნობიერში არსებულ სტერეოტიპს. სამწუხაროდ, ძალიან გვიან... ვფიქრობ, ეს ის არის, ვისაც უნდა შევხვედროდი. ძალიან მომწონს თავისი მინუსებითა და პლუსებით.
    – მის მიმართ ძლიერი გრძნობა გაგიჩნდათ?
    – მეშინია, არ შემიყვარდეს...
    – როცა კაცი ამას ამბობს, ესე იგი უკვე უყვარს.
    – შეიძლება, არ ვიცი... ამას დრო აჩვენებს. ვცადე მისი დავიწყება, მაგრამ არ გამომივიდა. თან სულელივით ვეჭვიანობ. ვღიზიანდები საკუთარ უძლურებაზე, არაფრის შეცვლა რომ არ შემიძლია. ჩემს თავზე სიმწრით მეცინება, ამ სიტუაციაში რომ აღმოვჩნდი. ამას ვერ წარმოვიდგენდი, ქალის მიმართ ამხელა ლტოლვა მქონდეს და ხელფეხშეკრული ვიყო.
    – რა გზღუდავთ, მეუღლისადმი პასუხისმგებლობა, ერთგულება თუ თავად ის ქალი?
    – ალბათ უფრო საკუთარი თავი. ორმაგი ცხოვრებით ვერ ვიცხოვრებ. თეასთან (ასე ჰქვია მას) რაღაც რომ წამოვიწყო, შუა გზაზე ვერ გავჩერდები, ბოლომდე მასთან უნდა ვიყო, ხოლო ოჯახი რომ დავთმო, სინდისი შემაწუხებს, ბედნიერი ვერ ვიქნები.
    – ასეთი კეთილსინდისიერება და ერთგულება მამაკაცისგან ნამდვილად იშვიათია. არადა ამბობთ, მექალთანე ვიყავიო.
    – სანამ ცოლს მოვიყვანდი, მაშინ. ერთგულება და პასუხისმგებლობა ჩემში თითქოს კოდირებულია. თავად ასეთ ოჯახში გავიზარდე – სითბოსა და სიყვარულში. ოჯახურ გარემოცვაში თავს მყარად, საიმედოდ და დაცულად ვგრძნობდი. მინდა, ჩემს შვილებს ეს გრძნობა არ მოაკლდეთ.
    – თეა სად გაიცანით?
    – ახლობლის ოჯახში სტუმრობისას. მაშინვე მივხვდი, რომ გულთან ახლოს მოვიდოდა.
    – ერთი ნახვით შეყვარების არ მწამსო?
    – დავაზუსტებ: გონებით ვიგრძენი, რომ ეს ქალი ჩემია, და არა – გულით. გული მერე ჩაერთო.
    – თქვენდამი მას რა დამოკიდებულება აქვს?
    – გულგრილი არ არის, მაგრამ თავშეკავებულია. პირველ სვლას ჩემგან ელოდება.
    – ზედმეტად თავდაჯერებული ხომ არ ხართ? იქნებ უარი გითხრათ?
    – გამორიცხულია, ვინაიდან ისიც იმავეს გრძნობს, რასაც მე...
    – ფიქრობთ, რომ მისთვის თქვენი ოჯახი დაბრკოლება არ არის?
    – რა თქმა უნდა, ასე არ ვფიქრობ. ყველა ნორმალური ქალისთვის ეს დიდ ბარიერს წარმოადგენს. უბრალოდ ვიტყვი, რომ კაცზეა დამოკიდებული, როგორ დაანახვებს თავის სამყაროს, როგორ მიიტანს ქალთან და რის უფლებას მისცემს. ასე რომ, აქაც ჩემი პასუხისმგებლობის საკითხია და არა – მისი.
    – როგორ აპირებთ ამ რთული მდგომარეობიდან თავის დაღწევას?
    – თავის დაღწევას გაუსაძლისი მდგომარეობიდან ცდილობენ, ჯერ მაგ კონდიციამდე არ ვარ, თუმცა თუ შორს წავედი, გამორიცხული არაფერი იქნება. გულწრფელად გეტყვით, ჩემი ცხოვრებიდან თეას გაშვება არ მინდა. ის ტანჯვაც კი სიამოვნებას მანიჭებს, რასაც ამ გრძნობისგან განვიცდი.
    – კი, მაგრამ ქალს ხომ თავისი ცხოვრება უნდა ჰქონდეს, ცოლიანი კაცის იმედად ვერ დარჩება. მისი სოციალური სტატუსი?
    – ქმარს გაყრილია. 7 წლის ბავშვი ჰყავს. მისი შვილიც საკუთარივით მიყვარს. დედას ძალიან ჰგავს. ყოფილ ქმართან ურთიერთობა არ აქვს, მაგრამ იმ კაცზეც ვეჭვიანობ. ვწუხვარ, რომ თავის დროზე მე არ ვიყავი მის ადგილას.
    – ასე თუ მიჰყევით, ერთ მშვენიერ დღესაც თავს ვეღარ გააკონტროლებთ.
    – მაგას ვერიდები, ყოველ შემთხვევაში, ვცდილობ. არ ვიცი, რა იქნება ხვალ. არ მინდა, ვიფიქრო.
    შინაგანად ყოველთვის ვგრძნობდი, რომ ადრე თუ გვიან შევხვდებოდი ჩემი ცხოვრების ქალს, რომლის ხატებაც ჩემს ქვეცნობიერში იდო, მაგრამ ადრე შინაგან ხმას ყურადღებას არ ვაქცევდი. თურმე მეტი გულისყურით უნდა მესმინა. ჩემი შეცდომა ისაა, რომ არ ვირწმუნე, არ დაველოდე და ახლა ამ შეცდომის ნაყოფს ვიმკი, სულ ესაა.
    ნანა კობახიძე, ჟურნალი სარკე
    2 333 ნახვა
    19-12-2014, 09:55
    GOGATV

    abezara