''მკიდია,ჩემზე რომ ამბობენ, ვერ გავიგეთ ქალია თუ გავიგეთ, ქალია თუ კაციო''

ტელეწამყვან გია ჯაჯანიძეს უხერხული კითხვების რუბრიკაში ჩასაწერად შევხვდით, მაგრამ ინტერვიუს ბოლოს გვისაყვედურა, ეს რა უხერხული შეკითხვები იყოო.

- გია, შენი პიროვნების სხვა რაკურსი თუ არსებობს?
- გულწრფელად გეტყვი, ზოგჯერ მგონია, რომ თავად არ ვიცნობ საკუთარ თავს. ხვალ შეიძლება, ისეთი რამ გავაკეთო, რაც არ დამიგეგმავს და აზრადაც არ მომსვლია. ჩემი პროტესტის გრძნობას პილიტიკისადმი, ადამიანებისადმი, უცნაურად გამოვხატავ. ერთხელ უცხოეთიდან ახალი ჩამოსული ვარ, ჩამოტანილი მაქვს ძალიან ლამაზი თეთრი სამოსი, მივდივარ ''პერო'' სიტუაციაში. შიგნიდან ჩავიცვი შავი სპორტული სამოსი და ზემოდან ეს ჩემი ძვირად ღირებული თეთრი ტანსაცმელი გადავიცვი, თან საგულდაგულოდ დავფლითე. ყველას ეგონა, რომ ექსტრავაგანტურად მეცვა, სინამდვილეში ეს იყო ჩემი პროტესტი ''პერო'' საზოგადოების მიმართ.
- თუ აღმოჩენილხარ უხერხულ სიტუაციაში სწორედ ტანისამოსის გამო?
- ნებისმიერი სატელევიზიო შოუსთვის, სადაც მეპატიჟებიან, სპეციალურად ვიკერავ ტანისამოსს. არ მიყვარს ჩაცმა-გახდის პროცესი და სახლიდან ყოველთვის ჩაცმული გამოვდივარ. უხერხულობას ვგრძნობ სახლიდან მანქანამდე გასავლელ გზაზე. ზოგჯერ ხელიც კი ამიფარებია სახეზე, თითქოს ისე ვერ მიცნობდნენ (იცინის). ამ დროს სირაქლემას პიზიციაში ვარ, მგონია, ვერ მხედავენ, სინამდვილეში ყველა მცნობს - ასე გიჟივით ჩაცმული დადის მარტო ჯაჯანიძე.
- რომ არ იყო გია ჯაჯანიძე, ქუჩაში შენნაირ ჩაცმულს ყურადღებას არ მიაქცევდი?
- როგორ არა. ერთხელ, ამერიკაში შუქნიშანზე ვნახე სრულიად შიშველი კაცი, რომელსაც ეცვა წინდები, ფეხსაცმელები, ეკეთა ქამარი, ჰალსტუხი, ეფარა შლაპა და ხელში ეკავა დიპლომატი. დავდექი და გაშტერებული ვუყურებდი. არც იმჩნევდა, ისეთი თავაწეული გადადიოდა შუქნიშანზე. მგონი, მარტო ვიყავი ასეთი პირდაღებული, არავინ უყურებდა. წარმოიდგინე, მე რომ აქ ასე ჩავიცვა, რა მოხდება.
- ჩაცმის ეგ სტილი დაგრჩა აუთვისებელი...
- ვერ გავშიშვლდები, ასაკი და ტანი არ მიწყობს ხელს, დავბერდი. ასე უნდა გამოეწყოს მაღალი, ათლეტური გარეგნობის ახალგაზრდა კაცი.
- როცა შენზე ამბობენ, ვერ გავიგეთ, ქალია თუ კაციო, გწყინს?
- ერთხელ მქონდა ასეთი შემთხვევა. 15 წლის ვიყავი, ერთი გოგო მიყვარდა. ვუთხარი, მომწონხარ-მეთქი. გაოცებულმა შემომხედა, შენ ბიჭი ხარო? ისეთი ლამაზი ვიყავი, ვერ გაერკვა ბავშვი. ძალიან ვინერვიულე, ვტიროდი, რატომ ვარ ასეთი ლამაზი-მეთქი. დღიურში ვწერდი, ღმერთო, რატომ დამსაჯე ასეთი სილამაზით-მეთქი. თუ გინდა, კაცი გააფუჭო, სამი რამ უნდა დააბრალო: რომ არის გეი, ნარკომანი ან ჩამშვები. იცი, როდის დავმშვიდდი? როცა მივხვდი, რომ ყოველი დღე წარმატებული მაქვს. ეს ვერ მაპატიეს. ერთხელ, ერთმა ადამიანმა მკითხა, როგორ ხარო? ბედნიერი ვარ-მეთქი, ვუპასუხე. უი, როგორი დეპრესია გქონიაო, შევეცოდე.
ჩემზე ამბობენ, სოფლიდან ჩამოთრეულია, ყველას ეტენებაო. დიახ, ვეტენები, გამომდის და რა გინდა?! აფერისტი ვარ თურმე, მკითხავი, ჯადოებს ვხარშავ. ოღონდ, ვინც მლანღავს, არავინ მიცნობს პირადად. ასე რომ, მკიდია, როცა ჩემზე ამბობენ, ნეტავ, ეს ქალია თუ კაციო.
- ჩერტკოევი რომ ბებიაშენია, ეს ტყუილიც ეთერში გადაღების დროს მოიფიქრე?
- ''იმედში'' რომ შევედი, ვფიქრობდი, ყველაფერი მოყოლილი მაქვს, რით გავაოცო დღეს ხალხი-მეთქი. ერთხელ ჩერტკოევმა მითხრა, კი არ ცეკვავ, დადიხარო. მართალი მითხრა, მაგრამ ჩვენ ხომ სიმართლე არ გვიყვარს, გავბრაზდი, რა ბებიაჩემივით ლაპარაკობს-მეთქი. ეს ამომიტივტივდა იმ წამს თავში და დავიწყე... კინოსარეჟისორო დავამთავრე, მსახიობებთან მიმუშავია, გამომივიდა. ეკამ იფიქრა, რომ ვერ ვიყავი კარგად. ჩერტკოევი იუმორის მეფეა, მის მერე კიდევ ბევრჯერ შევხვდით ერთმანეთს და ბევრი ვიხალისეთ ამ ვიდეოზე.
- რა ასაკში გქონდა პირველად სექსი?
- 14 წლის ვიყავი, ის - 30-ის. თავდაჯერებული გავხდი, კიბეებიდან კაცი ჩამოვედი.
- ფული გადაიხადე?
- არა, მან თავად გამოიჩინა ინიციატივა.
- გადაცემაში სტუმრად გყავდა ადამიანი, რომელიც სექსში ფულს იღებდა უფროსი ქალებისგან. მსგავსი შემთხვევა თუ გქონია, საჩუქარი მაინც თუ აგიღია?
- მსგავსი არა, თუმცა ჩემზეც უთქვამთ, ალფონსიაო. ერთ შეძლებულ ქალთან დიდხნიანი რომანი მქონდა. ბეჭედი მაჩუქა და ვთხოვე, ეს პირველი და უკანასკნელი საჩუქარი იყოს-მეთქი. ჩემი თხოვნა გაითვალისწინა. მის ვინაობას ცოცხალი თავით არ ვიტყვი.
- არასდროს გიჭორავია ქალზე მეგობრებთან?
- მთელი უბედურება ის არის, რომ არასდროს ჩემსას არ ისმენენ. არავის სცალია ჩემთვის. ერთხელ ''მინუტკა'' ამიფეთქდა, თვალში შემესხა მდუღარე წყალი. მოვდივარ ამ გადმობრუნებული თვალით და არავინ მეკითხება, რა გჭირსო. შემხვდა თანამშრომელი, რომელიც თავისი ოჯახის პრობლემას მიყვება, დავამშვიდე. მოგვიანებით ერთ-ერთი ოპერატორი შემხვდა, ვიღაცის ნომერი მთხოვა. არ მაქვს-მეთქი, ვუთხარი. იქნებ, გამიგოო, არ მომეშვა. ნახე, რა დღეში მაქვს თვალი, სახლში მივდივარ-მეთქი, ვუთხარი. უი, შე საცოდავო, აუცილებლად გამიგე ეგ ნომერი, მჭირდებაო, მაინც მომაძახა და წავიდა. უკვე აღარ მწყინს. რომ მეკითხებიან, როგორ ხარო, რას დაეძებ, შენი ამბავი მომიყევი-მეთქი, ვპასუხობ. გადავეჩვიე, აღარ მინდა, ვინმემ მომისმინოს, რომ ერთხელ მეც მოვყვე ჩემი პრობლემები. რომ მოვყვე, რა?! ამაოდ მეტყველება არ მიყვარს. ვლაპარაკობ მხოლოდ ჟურნალისტებთან, გადაცემებში.
- ქრთამი აგიღია?
- ძალიან წესიერი და კანონმორჩილი ვარ ამ მხრივ. მხოლოდ საჩუქარი ამიღია, ოღონდ არა რაღაცის სანაცვლოდ. ძალიან დიდი სირცხვილი იქნება, ქრთამზე რომ დამიჭირონ.
- ნარკოტიკი გაგისინჯავს?
- არასდროს. ნარკომანიაზე მქონდა გადაცემა და დამცინეს. ნარკოტიკი კი არა, ალკოჰოლს არ ვსვამ. 15 წლის ვიყავი, ჩემი მეზობლის ქორწილში ორი ჩაის ჭიქა ღვინო რომ დავლიე. დავთვერი და კაკლის ხეზე ავედი. მარტო ვარ. არავინ მიყურებს. ხის კენწეროზე მივხვდი, სად ვიყავი. შემეშინდა, ვეღარ ჩამოვდიოდი. სახანძრო მანქანის კიბით ჩამომიყვანეს. იმ დღის მერე აღარ დამილევია. ფხიზელ გონებაზე ნერვიულობა და დარდი მირჩევნია.
- ახლა რაზე ფიქრობ და ნერვიულობ?
- გადაცემაზე, პასუხისმგებლობის გამო. ადამიანები ისე გათახსირდნენ, ერთმანეთის დარდის, წუხილის არ სჯერათ. კარგად რომ არიან, ისიც არ სჯერათ. მე დიდი ხნის წინ გავიაზრე, რომ ერთ მშვენიერ დღეს მოვკვდები, და რაც მაქვს, ყველაფერი ვიღაცას დარჩება, ამიტომ ვცხოვრობ დღევანდელი დღით. იცი, რამდენი ძალიან მდიდარი ადამიანი მოკვდა? ფული არ მაბედნიერებს.
- ახლა რამდენი ლარი გაქვს საფულეში?
- (საფულეს ხსნის - ავტ.) 305 ლარი მაქვს. ბანკში მაქვს დანარჩენი... არ ვფილოსოფოსობ, სულ არ მაბედნიერებს ფული. დილით რომ იღვიძებ და იმაზე დარდობ, გზის ფული როგორ იშოვნო, იმაზეც იფიქრე, ერთ მშვენიერ დღეს რომ არ გაიღვიძო, ვეღარაფერზე ვეღარ იდარდებ.

ნინო მჭედლიშვილი
ჟურნალი ''რეიტინგი''