სწორი ფრაზები, როცა შვილები ჩხუბობენ

როდესაც ვგეგმავთ მეორე ორსულობას და ასაკობრივი სხვაობა არის პატარა, მომავალში ჩვენ მათ მოვიაზრებთ საუკეთესო მეგობრებად, რომლებიც ყველაფერს “იყოფენ შუაზე“. რას ვიღებთ შედეგად? ჩხუბი, ყვირილი, „პირველმა იმან დაიწყო“, „ახლა რომ მოგცხებ, მერე ნახავ“ და ა. შ. როგორი უნდა იყოს ჩვენი რეაქცია?

პირველი ეტაპი - უთანხმოება დაიწყო
არასწორია: “აბა, გეყოფათ ჩხუბი“.
სწორია: თქვენ არ რეაგირებთ. წვრილმან კონფლიქტებს თვითონ მოაგვარებენ.
ეტრპი მეორე - აპირებენ ჩხუბს
არასწორია: „გაჩუმდით, თავი ამატკივეთ თქვენი ყვირილით! არაფრის მოსმენა არ მინდა, თქვენ ხომ არ შეგიძლიათ ნორმალურად მოქცევა“.
სწორია: “ვხედავ, ბრაზდებით ერთმანეთზე, მომიყევით, რა მოხდა. მართალია, რთული სიტუაციაა - სათამაშო ერთია, თქვენ კი ორნი ხართ... დარწმუნებული ვარ, მორიგდებით. მე დაგტოვებთ“.
ეტაპი მესამე - სიტუაცია დაიძაბა.
არასწორია: “შეწყვიტეთ ახლავე! ვინ დაიწყო? საკმარისია, ნუ აბრალებთ ერთმანეთს!“
სწორია: „ეს თამაშია თუ ჩხუბი? თუ თამაშია, უფრო მშვიდად ითამაშეთ. თუ ჩხუბია - ჯობია შეწყვიტოთ, რადგან ჩვენს სახლში ჩხუბი აკრძალულია".
ეტაპი მეოთხე - უკვე რეალურად ჩხუბობენ.
არასწორია: „რატომ ჩხუბობთ ყოველთვის? თან რაღაც სისულელეზე? როდის ისწავლით გაყოფას? მიეცი სათამაშო შენს ძმას, ეგ პატარების სთამაშოა!“.
სწორია: "მე ვხედავ ორ ერთმანეთზე გაბრაზებულ ბავშვს,რომლებიც ერთმანეთს ურტყამენ. მოდით ახლა დავწყნარდეთ და გავერკვეთ სიტუაციაში. წადით სხვადასხვა ოთახში და დამშვიდდით“.
და კიდევ, საუკეთესო საშუალებებია:
ყურადღების სხვა რამეზე გადატანა.
ხშირად ჩატარებული ერთობლივი ღონისძიებები - ერთად სეირნობა, ერთად წასვლა სტუმრად, სათამაშოდ. ერთად გატარებული სასიამოვნო წუთები და მოგონებები მათ ერთმანეთის მიმართ მეტად კეთილად განაწყობს.
ბევრი სითბო ორივეს მისამართით და არავითარ შემთხვევაში გამორჩევა.