ქართველი, რომელმაც ჰოლივუდზე უარი თქვა - "კარიერის დევნას თავი დავანებე"
ჰოლივუდში მოღვაწე ქართველს ვალ, იმავე ვალერი ხარიტონაშვილს, რომელსაც 2003 წლიდან დღემდე არაერთი ცნობილი ფილმის კომპიუტერულ გრაფიკასა და ვიზუალურ ეფექტებზე უმუშავია, დღეს ლოს-ანჯელესში მუშაობა დროებით შეწყვეტილი აქვს. თუმცა ის კვლავ ამერიკაში იმყოფება და ამ ეტაპზე სხვა გეგმებზე ფიქრობს.
30-მდე ფილმს შორის, რომლის შექმნის პროცესში უშუალოდ მონაწილეობდა, არის ისეთი ცნობილი მხატვრული და ანიმაციური ფილმები, როგორებიცაა: ''დღე ხვალის შემდეგ'', ''მისტერ და მისის სმიტები'', ''შრეკი 3'', ''საბოლოო დანიშნულება 3'', ''მე ვარ ლეგენდა'', ''კარიბის ზღვის მეკობრეები: სამყაროს დასალიერზე'', ''კერკეტი კაკალი 4'', ''დარაჯები'', ''2012'', ''მწვანე შუქურა'', ''წარმოუდგენელი ადამიანი-ობობა'', ''პის ცხოვრება'', ''თორი'', ''ჰერაკლე'', ''მეშვიდე შვილი''...
- ჰოლივუდში ფილმებზე აღარ ვმუშაობ. ჩემი საქმიანობა ვიზუალური ეფექტები, ანუ კომპიუტერული გრაფიკის შექმნაა. ჰოლივუდში ძალიან მოთხოვნადი საქმე იყო და ყველაფერი საკმაოდ მაღალი ხარისხით კეთდებოდა, მაგრამ დროთა განმავლობაში სიტუაცია შეიცვალა. ბოლო პერიოდში იმავე საქმის გასაკეთებლად სხვა ქვეყნებს მიმართეს, რაც უფრო იაფი ჯდება. მსგავსი შემთხვევა არა მხოლოდ ფილმების, არამედ სხვა პროდუქტების წარმოების დროსაც ხდება, მაგალითად, ''აიფონს'' თავიდან აქ ამზადებდნენ, ახლა კი ჩინეთში აწარმოებენ. ფილმების ვიზუალურ მხარეზეც სხვა ქვეყნებში მუშაობენ, ძირითადად ვანკუვერში, ინგლისსა და კანადაში მიაქვთ. შეიძლება ითქვას, ამით ხარისხი დაეცა. ''ოსკარზე'' ვიზუალური ეფექტების კატეგორიაში წარდგენილი ახალი ფილმების უმრავლესობა ჰოლივუდში აღარ კეთდება.
- და ეს რამ გამოიწვია, ჰოლივუდი თანხებს ზოგავს?
- ეს ყველას უკვირს. ჰოლივუდს კარგი შემოსავალი აქვს და დღეს კომპიუტერულ ანიმაციას თითქმის ყველა ფილმში იყენებენ. მე, როგორც ვიზუალური ეფექტების არტისტს, უფრო ცუდი პირობები შემექმნა, ვიდრე ადრე მქონდა. ყველაფერს სწრაფად ითხოვდნენ, რაც შესაბამისად ხარისხზე აისახება. ალბათ, დროთა განმავლობაში ჰოლივუდის გარეთ შექმნილი ფილმების ვიზუალური ეფექტების ხარისხის დონე აიწევს, მაგრამ ამ ეტაპზე მე შეჩერება ვარჩიე. დაიხურა ისეთი დიდი სტუდიები, როგორიცაა: ''სონი ფიქჩერსი'', ''დიჯიტალ დომეინი'', ''ფოქს 2000 ფიქჩერსი'', სადაც ვმუშაობდი. ''სონი ფიქჩერსმა'' ვანკუვერში გახსნა ოფისი და კომპიუტერულ ანიმაციას ახლა იქ აკეთებენ. დაიხურა ის სტუდიაც, რომელმაც ''ოსკაროსან'' ფილმ ''პის ცხოვრებაზე'' იმუშავა. იმ პერიოდში ექვსი ფილმი იყო ჩაშვებული და მუშაობა შუა პროცესში შეჩერდა.
სადმე გადასვლას ვარჩიე, დროებით გავჩერებულიყავი და ჩემი საქმისთვის მიმეხედა. კარიერის დევნას თავი დავანებე, საკმაოდ ბევრ ფილმზე ვიმუშავე და კარგი რეზიუმე მაქვს.
- ყველაზე საინტერესო პირადად თქვენთვის, რომელ ფილმზე მუშაობა იყო?
- ასე ვერ გამოვარჩევ. ფილმებიდან ''პის ცხოვრება'' ძალიან მომწონს, თუმცა მუშაობის პროცესი ყველა სურათზე ძალიან საინტერესოა.
- საშუალოდ, რამდენი დრო გქონდათ ერთ სრულმეტრაჟიან მხატვრულ ფილმზე სამუშაოდ?
- რასაკვირველია, სურათის სირთულეს გააჩნია, ასევე რამხელა ჯგუფი მუშაობს ფილმზე. ძირითადად, ეს დრო ექვსი თვიდან ერთ წლამდეა, მაგრამ არის გამონაკლისებიც, მაგალითად ''პის ცხოვრებაზე'' სამი წელი მიდიოდა მუშაობა.
- ხშირად ამბობენ, რომ დღეს მსახიობი მინიმუმს აკეთებს და მთელი დატვირთვა სპეცეფექტებზეა...
- არა, არა, პირიქით! დღეს მსახიობის გადაღება უფრო იაფია, ვიდრე კომპიუტერული ეფექტები. მსახიობი თავად რომ ასრულებს ამა თუ იმ ტრიუკს, კამერით გადაიღებ და მორჩა, ხოლო კომპიუტერული მუშაობა ''თავის ტკივილია'' და დიდი დრო მიაქვს. ამიტომ კომპიუტერში აკეთებენ მხოლოდ ისეთ ეფექტებს, რომლებიც მსახიობის სიცოცხლისათვის საშიშია, ან ფიზიკურად არ გამოდის. მაგალითად, როცა პერსონაჟის მანქანა სადმე უნდა გადაიჩეხოს, ან როცა ''სპაიდერმენი'' დაფრინავს და ამას ადამიანი ვერ შეძლებს. თუ ფილმში ასეთი რთული სცენები არ არის, ცდილობენ, ყველაფერი რეალურად, მსახიობის მონაწილეობით გადაიღონ.
- დღეს რას საქმიანობთ?
- მინდა, გადავიღო პატარა რგოლები და ვნახოთ. შეიძლება, ანიმაციურ ფილმებზეც ვიმუშაო. ბოლო პერიოდში სატელევიზიო შოუები ძალიან პოპულარული გახდა და უფრო მეტი აქცენტი ამ კუთხით კეთდება. მინდა, ჰოლივუდში მუშაობას თავი დავანებო, შეიძლება, ჩემი სტუდიაც გავხსნა. თუ ეს ვერ მოხერხდება, შესაძლოა, ისევ ლოს-ანჯელესში დავბრუნდე. ახლა ვაშინგტონში გადმოვედი. თავდაპირველად აქ ვცხოვრობდი და სახლში, ჩემით ვისწავლე ყველაფერი. მას შემდეგ მიმიწვიეს კალიფორნიაში, სადაც კომპანია ''ბოინგისთვის'' ვიმუშავე. ისინი თვითმფრინავების წარმოების გარდა, სამხედრო აღჭურვილობებს აკეთებენ და სწორედ ამ თემაზე ვამზადებდი ვიდეორგოლებსა და პრეზენტაციებს. დონე რომ ავიმაღლე, უკვე ფილმებზე დავიწყე მუშაობა და პირველი დიდი პროექტი ფილმი ''დღე ხვალის შემდეგ'' იყო.
- თავად აითვისეთ ეს ტექნიკა?
- დიახ. ცუდი ის გახლდათ, რომ იმ პერიოდში არ იყო შესაბამისი ვიდეოგაკვეთილები და წიგნები. არც ინგლისური ვიცოდი. სხვადასხვა პროგრამის შესწავლა მსურდა და კომპიუტერთან რომ ვიჯექი, ''მაუსს'' ყველაფერზე ვაჭერდი. თავიდან აქ ნახატი ანიმაციის გასაკეთებლად ჩამოვედი, მაგრამ გადავწყვიტე, სამგანზომილებიანი ანიმაციის შესწავლაც დამეწყო და რაც ავითვისე, მას შემდეგ ამ ხაზით ვმუშაობ.
- დაოჯახებული ბრძანდებით და როგორც ვიცი, სამი შვილი გყავთ...
- ჩემს პირველ ცოლთან სამი შვილი მყავს. სხვა ქვეყანაში ან ქალაქში გადასვლას, ვარჩიე, ჩემს მეორე მეუღლესთან ერთად გადმოვსულიყავი ამ ადგილას, სადაც ახლა ვიმყოფები, რომ ბავშვებთან ახლოს ვიყო და ხშირად ვნახო ისინი.
- საინტერესოა ისიც, რომელ წელს გაემგზავრეთ საქართველოდან და მას შემდეგ თუ ყოფილხართ თქვენს ქვეყანაში?
- ზუსტად არ მახსოვს, მგონი 2000 წელი იყო, ან ცოტა უფრო ადრე. მას შემდეგ ერთხელ მომიწია საქართველოში ჩამოსვლამ, ისიც ნახევარი დღით, ბაქოში საქმე მქონდა და საქართველოშიც გადმოვფრინდი.
ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
30-მდე ფილმს შორის, რომლის შექმნის პროცესში უშუალოდ მონაწილეობდა, არის ისეთი ცნობილი მხატვრული და ანიმაციური ფილმები, როგორებიცაა: ''დღე ხვალის შემდეგ'', ''მისტერ და მისის სმიტები'', ''შრეკი 3'', ''საბოლოო დანიშნულება 3'', ''მე ვარ ლეგენდა'', ''კარიბის ზღვის მეკობრეები: სამყაროს დასალიერზე'', ''კერკეტი კაკალი 4'', ''დარაჯები'', ''2012'', ''მწვანე შუქურა'', ''წარმოუდგენელი ადამიანი-ობობა'', ''პის ცხოვრება'', ''თორი'', ''ჰერაკლე'', ''მეშვიდე შვილი''...
- ჰოლივუდში ფილმებზე აღარ ვმუშაობ. ჩემი საქმიანობა ვიზუალური ეფექტები, ანუ კომპიუტერული გრაფიკის შექმნაა. ჰოლივუდში ძალიან მოთხოვნადი საქმე იყო და ყველაფერი საკმაოდ მაღალი ხარისხით კეთდებოდა, მაგრამ დროთა განმავლობაში სიტუაცია შეიცვალა. ბოლო პერიოდში იმავე საქმის გასაკეთებლად სხვა ქვეყნებს მიმართეს, რაც უფრო იაფი ჯდება. მსგავსი შემთხვევა არა მხოლოდ ფილმების, არამედ სხვა პროდუქტების წარმოების დროსაც ხდება, მაგალითად, ''აიფონს'' თავიდან აქ ამზადებდნენ, ახლა კი ჩინეთში აწარმოებენ. ფილმების ვიზუალურ მხარეზეც სხვა ქვეყნებში მუშაობენ, ძირითადად ვანკუვერში, ინგლისსა და კანადაში მიაქვთ. შეიძლება ითქვას, ამით ხარისხი დაეცა. ''ოსკარზე'' ვიზუალური ეფექტების კატეგორიაში წარდგენილი ახალი ფილმების უმრავლესობა ჰოლივუდში აღარ კეთდება.
- და ეს რამ გამოიწვია, ჰოლივუდი თანხებს ზოგავს?
- ეს ყველას უკვირს. ჰოლივუდს კარგი შემოსავალი აქვს და დღეს კომპიუტერულ ანიმაციას თითქმის ყველა ფილმში იყენებენ. მე, როგორც ვიზუალური ეფექტების არტისტს, უფრო ცუდი პირობები შემექმნა, ვიდრე ადრე მქონდა. ყველაფერს სწრაფად ითხოვდნენ, რაც შესაბამისად ხარისხზე აისახება. ალბათ, დროთა განმავლობაში ჰოლივუდის გარეთ შექმნილი ფილმების ვიზუალური ეფექტების ხარისხის დონე აიწევს, მაგრამ ამ ეტაპზე მე შეჩერება ვარჩიე. დაიხურა ისეთი დიდი სტუდიები, როგორიცაა: ''სონი ფიქჩერსი'', ''დიჯიტალ დომეინი'', ''ფოქს 2000 ფიქჩერსი'', სადაც ვმუშაობდი. ''სონი ფიქჩერსმა'' ვანკუვერში გახსნა ოფისი და კომპიუტერულ ანიმაციას ახლა იქ აკეთებენ. დაიხურა ის სტუდიაც, რომელმაც ''ოსკაროსან'' ფილმ ''პის ცხოვრებაზე'' იმუშავა. იმ პერიოდში ექვსი ფილმი იყო ჩაშვებული და მუშაობა შუა პროცესში შეჩერდა.
სადმე გადასვლას ვარჩიე, დროებით გავჩერებულიყავი და ჩემი საქმისთვის მიმეხედა. კარიერის დევნას თავი დავანებე, საკმაოდ ბევრ ფილმზე ვიმუშავე და კარგი რეზიუმე მაქვს.
- ყველაზე საინტერესო პირადად თქვენთვის, რომელ ფილმზე მუშაობა იყო?
- ასე ვერ გამოვარჩევ. ფილმებიდან ''პის ცხოვრება'' ძალიან მომწონს, თუმცა მუშაობის პროცესი ყველა სურათზე ძალიან საინტერესოა.
- საშუალოდ, რამდენი დრო გქონდათ ერთ სრულმეტრაჟიან მხატვრულ ფილმზე სამუშაოდ?
- რასაკვირველია, სურათის სირთულეს გააჩნია, ასევე რამხელა ჯგუფი მუშაობს ფილმზე. ძირითადად, ეს დრო ექვსი თვიდან ერთ წლამდეა, მაგრამ არის გამონაკლისებიც, მაგალითად ''პის ცხოვრებაზე'' სამი წელი მიდიოდა მუშაობა.
- ხშირად ამბობენ, რომ დღეს მსახიობი მინიმუმს აკეთებს და მთელი დატვირთვა სპეცეფექტებზეა...
- არა, არა, პირიქით! დღეს მსახიობის გადაღება უფრო იაფია, ვიდრე კომპიუტერული ეფექტები. მსახიობი თავად რომ ასრულებს ამა თუ იმ ტრიუკს, კამერით გადაიღებ და მორჩა, ხოლო კომპიუტერული მუშაობა ''თავის ტკივილია'' და დიდი დრო მიაქვს. ამიტომ კომპიუტერში აკეთებენ მხოლოდ ისეთ ეფექტებს, რომლებიც მსახიობის სიცოცხლისათვის საშიშია, ან ფიზიკურად არ გამოდის. მაგალითად, როცა პერსონაჟის მანქანა სადმე უნდა გადაიჩეხოს, ან როცა ''სპაიდერმენი'' დაფრინავს და ამას ადამიანი ვერ შეძლებს. თუ ფილმში ასეთი რთული სცენები არ არის, ცდილობენ, ყველაფერი რეალურად, მსახიობის მონაწილეობით გადაიღონ.
- დღეს რას საქმიანობთ?
- მინდა, გადავიღო პატარა რგოლები და ვნახოთ. შეიძლება, ანიმაციურ ფილმებზეც ვიმუშაო. ბოლო პერიოდში სატელევიზიო შოუები ძალიან პოპულარული გახდა და უფრო მეტი აქცენტი ამ კუთხით კეთდება. მინდა, ჰოლივუდში მუშაობას თავი დავანებო, შეიძლება, ჩემი სტუდიაც გავხსნა. თუ ეს ვერ მოხერხდება, შესაძლოა, ისევ ლოს-ანჯელესში დავბრუნდე. ახლა ვაშინგტონში გადმოვედი. თავდაპირველად აქ ვცხოვრობდი და სახლში, ჩემით ვისწავლე ყველაფერი. მას შემდეგ მიმიწვიეს კალიფორნიაში, სადაც კომპანია ''ბოინგისთვის'' ვიმუშავე. ისინი თვითმფრინავების წარმოების გარდა, სამხედრო აღჭურვილობებს აკეთებენ და სწორედ ამ თემაზე ვამზადებდი ვიდეორგოლებსა და პრეზენტაციებს. დონე რომ ავიმაღლე, უკვე ფილმებზე დავიწყე მუშაობა და პირველი დიდი პროექტი ფილმი ''დღე ხვალის შემდეგ'' იყო.
- თავად აითვისეთ ეს ტექნიკა?
- დიახ. ცუდი ის გახლდათ, რომ იმ პერიოდში არ იყო შესაბამისი ვიდეოგაკვეთილები და წიგნები. არც ინგლისური ვიცოდი. სხვადასხვა პროგრამის შესწავლა მსურდა და კომპიუტერთან რომ ვიჯექი, ''მაუსს'' ყველაფერზე ვაჭერდი. თავიდან აქ ნახატი ანიმაციის გასაკეთებლად ჩამოვედი, მაგრამ გადავწყვიტე, სამგანზომილებიანი ანიმაციის შესწავლაც დამეწყო და რაც ავითვისე, მას შემდეგ ამ ხაზით ვმუშაობ.
- დაოჯახებული ბრძანდებით და როგორც ვიცი, სამი შვილი გყავთ...
- ჩემს პირველ ცოლთან სამი შვილი მყავს. სხვა ქვეყანაში ან ქალაქში გადასვლას, ვარჩიე, ჩემს მეორე მეუღლესთან ერთად გადმოვსულიყავი ამ ადგილას, სადაც ახლა ვიმყოფები, რომ ბავშვებთან ახლოს ვიყო და ხშირად ვნახო ისინი.
- საინტერესოა ისიც, რომელ წელს გაემგზავრეთ საქართველოდან და მას შემდეგ თუ ყოფილხართ თქვენს ქვეყანაში?
- ზუსტად არ მახსოვს, მგონი 2000 წელი იყო, ან ცოტა უფრო ადრე. მას შემდეგ ერთხელ მომიწია საქართველოში ჩამოსვლამ, ისიც ნახევარი დღით, ბაქოში საქმე მქონდა და საქართველოშიც გადმოვფრინდი.
ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
1 525 ნახვა
1-02-2015, 08:55
