როგორ იკლავს გვანცა გიორგობიანი აფხაზეთის ნოსტალგიას

გვანცა გიორგობიანს ყვავილები იმდენად უყვარს, რომ ძალიან განიცდის, როცა თაიგულს მიართმევენ, ურჩევნია, ქოთნის მცენარე აჩუქონ, რომ დიდი ხნის განმავლობაში შეძლოს მასთან ურთიერთობა. სწორედ ამ თემაზე და მის პატარა ოაზისზე სასაუბროდ ვესტუმრეთ შინ მსახიობ გვანცა გიორგობიანს.

მცენარეების გარემოცვაში ფოტოსესიის შემდეგ, მან ჩვენი ჟურნალის მეშვეობით, აღდგომის ბრწყინვალე დღესასწაული მიულოცა სრულიად საქართველოს, ყველას სულიერად გაძლიერება და მშვიდობა უსურვა...

- დავიბადე და გავიზარდე აფხაზეთში. ოჩამჩირის რაიონში, ულამაზეს კურორტ ახალ კინდღში დიდი კერძო სახლი და უზარმაზარი ბაღი გვქონდა. დედას ყოველთვის უყვარდა ყვავილები და იქ საკმაოდ ბევრი ჯიში ხარობდა. ადრეული გაზაფხულიდან ნარცისები და ტიტები იწყებდა გაყვავილებას და მას მოსდევდა სხვადასხვა ფერისა და ჯიშის ვარდები, კამელიები, ქრიზანთემები...

მოგეხსენებათ, იმ ავბედითი მოვლენების შემდეგ, როცა ჩვენი კუთხე დავკარგეთ, ჩემი ოჯახი ბევრი სხვასავით დევნილი აღმოჩნდა ღია ცის ქვეშ. ათი წელი საერთო საცხოვრებელში ვცხო-ვრობდით და ჯერ კიდევ იქ დავიწყეთ იების მოშენება. თითქმის ყველა ფერისა და ჯიშის 50-მდე ქოთანი ია გვქონდა. ათი წლის შემდეგ თბილისში შევიძინეთ საკუთარი ჭერი და როცა ქოთნები გადმოვიტანეთ, როგორც ჩანს, იებს არ ესიამოვნათ გადაადგილება და უკლებლივ ყველა გახმა. სამწუხაროდ, ვერც ერთი ვერ გადავარჩინეთ და ძალიან განვიცადეთ.

- და ის უამრავი სხვადასხვა ჯიშის მცენარე, რომელიც ახლა თქვენს სახლში ხარობს, ბოლო ათი წლის ''შედეგია''?
- დიახ, იების გახმობის შემდეგ, შეიძლება ითქვას, ნულიდან დავიწყეთ ყვავილების მოშენება და ფარ-ხმალი არ დაგვიყრია. დღეს ჩვენ გვაქვს არა მხოლოდ ოთახის ყვავილები, არამედ ბა-ღისაც. კორპუსის ბინაში პირველ სართულზე ვცხოვრობთ. უპირატესობა ამ ადგილს სწორედ იმიტომ მივანიჭეთ, რომ მიწის ნაკვეთი გვქონოდა, სადაც ყვავილებს მოვაშენებდით. ჩვენს ბინას აქვს ორი ნაკვეთი - ეზოს მხარეს გავაკეთეთ ბოსტანი, სადაც ყველა მწვანილი მოდის, დავრგეთ ლეღვის, ალუჩის, ალუბლის ხეები, იქვე ჟოლოს ბუჩქები გვაქვს, ხოლო მეორე მხარეს სხვადასხვა ჯიშის ყვავილი ხარობს და ამ ნერგების დიდი ნაწილი სამეგრელოდან გვაქვს ჩამოტანილი. ნელ-ნელა მოვამრავლეთ ქოთნის ყვავილებიც, რომლებსაც აივნის დიდი ნაწილი უკავია. მთელი შვიდი თვის განმავლობაში ისინი ღია ცის ქვეშაა, ხოლო ზამთრის პერიოდში დახურულ აივანზე ვათავსებთ. ყველაზე ლამაზი ჩვენი ეზო მაისშია, როცა ყვავის: ვარდი, პიონები, ლილიები, სხვა ათასგვარი ჯიშის ყვავილი და თან, მოშენების პროცესში შეგნებულად გავანაწილეთ ფერები ისე, რომ ერთმანეთს მოხდენოდა.

- ვინ იზრუნა თბილისში ბაღის მოშენებაზე?
- მე და დედამ. მამაც ძალიან გვეხმარება, რადგან საკმაოდ შრომატევადია ყვავილების ქოთნიდან ქოთანში გადარგვა, მიწის გამოცვლა, გადაადგილება... ბოლო დროს ძალიან ბევრს ვშრომობ და ახლა ჩვენს მცენარეებს ძირითადად დედა უვლის. არ ვიცი, იცის თუ არა თქვენმა მკითხველმა, რომ ბოლო დროს ძალიან დავიტვირთე. ''ჩემი ცოლის დაქალებში'' მონაწილეობის გარდა, შვიდი წელია, ღამეებს ვათენებ და ყოველ მესამე დღეს 24 საათით მივდივარ აეროპორტში, სადაც საავიაციო უშიშროების სამსახურში მგზავრების უსაფრთხოების საკითხი მევალება. ვამოწმებთ ბარგს, ხელბარგსა და მგზავრებს, რომ ბორტზე არ შეიტანონ ის საგნები და ნივთიერებები, რომლებიც აკრძალულია. საკმაოდ შრომატევადი სამსახური და საპასუხისმგებლო საქმეა. გარდა ამისა, ვმუშაობ ტელესერიალების გახმოვანებაზე.

- გვანცა, 15 ქვეყანაში ხარ ნამყოფი. წამოგიღია რომელიმედან ფოთოლი ან ნერგი გასამრავლებლად?
- მოგზაურობა ჩემი ჰობია და ჰობიზე მეტიც (იღიმის). საზღვარგარეთ ყოფნისას ვეცნობი ამა თუ იმ ქვეყნის კულტურას, ვათვალიერებ ქალაქს და მეამაყება, რომ მსოფლიოს თითქმის ყველა დიდ მუზეუმში ვარ ნამყოფი, ცნობილი ტილოები და ქანდაკები ორიგინალში მაქვს ნანახი. თუ დაემთხვა, კონცერტებსაც ვესწრები და ასეთი ბედნიერი შემთხვევა იყო ესპანეთში ''ფლამენკოს'' კონცერტზე მოხვედრაც, სადაც ნამდვილი ცეცხლი ენთო სცენაზე, ვნახე მათი ნაციონალური ცეკვა და მოვისმინე გიტარის თანხლებით შესრულებული სიმღერები. ეს ემოცია მთელი წელი გამომყვა და ''ვიკვებები''. გარდა ამისა, ყველგან ვათვალიერებ მცენარეებს.
მაგალითად, უკრაინიდან ნერგები ჩამოვიტანე; მას შემდეგ, რაც ბარსელონა და მადრიდი დავათვალიერე, კუნძულებზე იბიცასა და პალმა დე მალიორკაზე ვისვენებდი და იქიდან ჩამოვიტანე ულამაზესი მუქი ჟოლოსფერი ყვავილის თესლი, რომელიც უკვე დათესილი მაქვს. ეს მცოცავი მცენარე მხოლოდ ესპანეთსა და საბერძნეთში მაქვს ნანახი, დიდი იმედი მაქვს, საქართველოშიც გაიხარებს.

- მცენარის სამკურნალო თვისებებზე თუ იცი რამე?
- ვინც ჩემსავით სოფელშია გაზრდილი, ასე თუ ისე, ფლობს ამ ინფორმაციას. მახსოვს, ჯერ კიდევ პატარა ვიყავი, როცა მე და ჩემს მეგობრებს ხელი რომ გაგვეჭრებოდა, ეზოში ამოსულ მრავალძარღვას მოვწყვეტდით, წყალს გადავავლებდით, ფოთოლს ნატკენ ადგილას დავიდებდით და გადავიხვევდით. სისხლდენას აჩერებდა და შეხორცების პროცესსაც უწყობდა ხელს. მრავალძარღვას იყენებენ ჭრილობაში ინფექციის შეჭრისას წარმოქმნილი ანთებითი პროცესის დროს, ანწლის ნაყენს კუჭნაწლავის პრობლემების მოსაგვარებლად, გაციების დროს ცხვირში კალანჰოეს წვეთების ჩაწვეთებაზეც მსმენია და თავადაც მიმიმართავს ამ ხალხური საშუალებებისთვის.

- გვანცა, ალბათ, მცენარეებისადმი სიყვარულის გამო არ მოგეწონება, თაიგულს თუ მოგიძღვნიან.
- მართალია. ყველას ვეხვეწები, ეს არ გააკეთონ და ბევრჯერ გამიკიცხავს მეგობრები ამის გამო. სადაც ვყოფილვარ გასტროლზე, საზღვარგარეთ თუ საქართველოს ფარგლებში, თუნდაც თბილისში: თავისუფალ თეატრში, რუსთაველის სარდაფში, სოხუმის სახელმწიფო დრამატულ თეატრში, სულ ყვავილებს მჩუქნიდნენ და სპექტაკლებიდან შინ დატვირთული ვბრუნდებოდი. ამაში ბედი მაქვს, მაგრამ არ მინდა, წინააღმდეგი ვარ ყვავილის ამგვარი, ნაადრევი სიკვდილის. ყველას ვეუბნები, თუ ჩემი გახარება სურთ, დაბადების დღეზე, ან სხვა დროს ქოთნის, ცოცხალი ყვავილი მომიტანონ. მე მას მოვუვლი, მოვეფერები, დაველაპარაკები და ხანგრძლივად გამახარებს. არ მინდა ისეთი ყვავილი, რომელიც ხვალ ან ზეგ მოკვდება, დამჭკნარი თავისთავად უნდა გადავყარო და ეს პროცესი ძალიან არ მიყვარს. ყველას ვთხოვ, არ მოუსპონ ყვავილს სიცოცხლე.

წყარო: reitingi.ge