• რას ელოდა ლაურა რეხვიაშვილი მთელი ცხოვრება

    35 წელზე მეტია, თუმანიშვილის თეატრის მსახიობია. ლაურა რეხვიაშვილი დიდმა მაესტრო მიხეილ თუმანიშვილმა უგამოცდოდ მიიღო თეატრალურ უნივერსიტეტში და შემდეგ თავის სახელოსნოში წაიყვანა. ამაზეც და იმაზეც, რომ გიორგი შენგელაიას ფილმმა ''სიყვარული ყველას უნდა'' წარმატება მოუტანა, ბევრი თქმულა და დაწერილა. მას შემდეგ თხუთმეტამდე ფილმში გა-დაიღეს, მაგრამ 1960 წელს შექმნილი მუსიკალური კო-მედიით მოტანილ წარმატებას ვერაფერი გაუტოლდა.

    მიხეილ თუმანიშვილის სპექტაკლე-ბით მსოფლიო მოიარა, მაგრამ საბჭოთა კავშირის პერიოდში სხვაგან დარჩენაზე ვერც იფიქრებდა. საზოგადოების დიდი ნაწილისთვის უცნობია მსახიობის სცენასა და კადრს მიღმა ცხოვრება, რომელზეც ახლა მოგითხრობთ... - ჩემი შვილი, 24 წლის მათე, ივანე ჯავახიშვილის სახელობის უნივერსიტეტს წელს ამთავრებს, სოციოლოგი იქნება. კერძო სკოლაში სწავლობდა. გადახდის საშუალება რომ არ მქონდა, შემქმნელ-დამაარსებლებს თავად შევთავაზე, იმავე სკოლაში მეტყველების გაკვეთილები ჩამეტარებინა. სიამოვნებით დამთანხ-მდნენ და იქ 7 წელი ვასწავლიდი. შემდეგ სკოლა დაამთავრა და დამოუკიდებლად ისე ჩააბარა, არაფერი გამიგია. მათე კარგი ბიჭია, მაგრამ დედისგან ქება სირცხვილია. ჩემი მეუღლე გახლავთ დავით ნაცვ-ლიშვილი, რომელმაც ჯერ არქიტექტურის ფაკულტეტი დაამთავრა საქართველოში და შემდეგ მოსკოვის სახელმწიფო კინოს ინსტიტუტი. არაჩვეულებრივი ნიჭისა და უნარის მქონე კინორეჟისორი გახლავთ, რეზო ჩხეიძის პერიოდში ''ქართულ ფილმ- ში'' მიიწვიეს, თუმცა საქართველოში ერთი ფილმის გადაღება მოასწრო და ეს გახ-ლავთ ფილმი ''ლეონარდო''.
    მთავარ როლს რეზო ესაძე ასრულებს. ზვიად გამსახურ-დიამ 26 მაისი დამოუკიდებლობის დღედ რომ გამოაცხადა, მხატვრულ ფილმში ეს ფაქტი, როგორც დოკუმენტი, ისე შევი-და. ფილმის პირველი ვერსიის ჩვენებას ესწრებოდნენ ელდარ შენგელაია, რეზო ჩხეიძე, თენგიზ აბულაძე, რეზო ესაძე. მეც იქვე შორიახლოს ვიდექი. ''ლეონარდო'' რომ დასრულდა, ბატონმა თენგიზმა ჯიბიდან თეთრი აბი ამოიღო და თქვა, უნდა მიმეღო და ფილმმა ისე გამიტაცა, გადამავიწყდა, არადა, საათობრივად უნდა ვსვა, ახლა დამალევინეთო. წყალი მივაწოდეთ, წამალი დალია და ფილმი შეაფასა: ''ეს არის შედევრი''. მონპელიეს ფესტივალზე ფილმმა საუკეთესო რეჟი-სურისთვის პრიზი დაიმსახურა, მაგრამ დღეს ''ლეონარდო'' აღარ არის იმ სახის, როგორც თავდაპირველად შეიქმნა.

    - რას გულისხმობთ?
    - ფილმში 26 მაისის კადრები აღარ არის, საცავიდან დაიკარგა. ალბათ, პოლიტიკური გადაწყვეტილების გამო, ფილმში პირველად გადაღებული ექვსი ნაწილი გაანადგურეს. ჩემი მეუღლე იძულებული იყო, სხვა რამით შეევსო ეს კადრები და ასეც მოიქცა. შემდეგ რეჟისორმა აიყვანა კერძო დეტექტივი, ყველა ინსტანციას მიმართა, მაგრამ დღემდე ვერაფერს მი-ვაკვლიეთ. ჩემს მეუღლეს პირველად ეცვ-ალა მაშინ თმის ფერი და გაჭაღარავება დაიწყო... საინტერესოა ისიც, რომ ფილმში მთავარი როლი მე უნდა შემესრულებინა... მივიჩნევ, რომ ჩემი მეუღლე უნიჭი ერესი ადამიანია, მოგვიანებით კინოსტუდია ''ქართულ ფილმს'' ხელმძღვანელობ-და, მაგრამ დავით ნაცვლიშვილმა ხელი აიღო ამ პროფესიაზე.

    - ''ლეონარდოს'' სინჯებზე გაიცანით, თუ მანამდე?
    - მანამდე. სოფლიდან ჩამოსული ადამიანი გახლავართ, ახლაც სოფლელი ვარ და ეს ძალიანაც მიხარია. სოხუმში დავიბადე, მაგრამ შემდეგ კახეთში გა-დავინაცვლეთ, რუისპირში გავიზარდე. ვთვლი, რომ საუკეთესო, რაც გამაჩნია, სოფლის მადლიდან და სითბოდან მაქვს წამოყოლილი. თბილისში სახლ-კარი არ მქონდა და ეს საკითხი მე და რამდენიმე მსახიობს რეზო ჩხეიძემ მოგვიგვარა. აშენდა კო-რპუსი, სადაც დაგვასახლა. მესამე სარ- თული მომცეს. განაწილების დღეს ეზოში დავიხარე და ცარცით დავიწყე იმ ადგილას ჩემი მანქანის ნომრების დაწერა, სადაც მის გაჩერებას ვაპირებდი. რასაკვირვე-ლია, მანქანაც რეზო ჩხეიძის დამსახურება იყო. ამ დროს თავზე წამომადგა მამაკაცი კუბოკრული ფლანელის პერანგით და მხ-არზე ხელი დამარტყა. რატომღაც რუსუ-ლად მკითხა: ''დევოჩკა, პაჩიმუ სპეშიტე'', ავხედე და ვუპასუხე: ''ა, პაჩიმუ ვი ნა რუსკომ იაზიკე?!'' მომიბოდიშა, უკაცრავა-დო მითხრა და ქართულად დაამატა, ეს საჩქარო არ არისო და წავიდა. ეს ტიპი დამამახსოვრდა, რომელიც მოსკოვიდან ჩამოსული რეჟისორი აღმოჩნდა და იმავე კორპუსში მეხუთე სართულზე დასახლდა. ერთმანეთი უკეთ გავიცანით რესტორანში, სადაც ახალმოსახლეობას აღვნიშნავდით. დამეზობლების შემდეგ ატყდა ყავის სმა, ერთმანეთთან მისვლა-მოსვლა, საუბრები პერსპექტივებსა და გეგმებზე, თეატრზე, კინოსა და სცენარე-ბზე. ავლაპარაკდით და ავლაპარაკდით. ცხადია, მან ჩემში არტისტი დაინახა, მე კი - ნიჭიერი, მოაზროვნე რეჟისორი.

    - საერთო ინტერესები ბევრს ნიშნავს...
    - რასაკვირველია! ''ლეონარდოში'' მთავარი როლი უნდა მეთამაშა, მაგრამ ეს არ მოხდა, რადგან მათე მუცელში უკვე ძალიან ''წამოიწია'' წინ (იღიმის). მართა-ლია, ფილმში მთავარი როლი ვერ შევასრულე, მაგრამ ჩემი მეუღლის ცხოვრე-ბაში ''მთავარი როლი'' გავხდი (იღიმის). სრულ ჰარმონიაში ვიყავი, რადგან მათეც მყავდა და რეჟისორიც. თუმცა იმას ვერ წარმოვიდგენდი, რომ ის კამერის გარეშე დაბერდებოდა. ცხოვრება ისე გაივლიდა, რომ არ დაიძახებდა ''მატორ'' და მე არ მე-ტყოდა: ''მზად ხარ? აბა, დაიწყე''. მთელი ცხოვრება ამას ველოდი, მაგრამ ქვეყანა თავზე დაგვემხო. ერთიც მინდა ვთქვა, ღმერთმა ჩვენი ქვეყნის წიაღში გაზი და ნავთი არ მოგვ-ცა, არა იმიტომ, რომ მას რამე შეეშალა. გადის წლები და ჩვენს ქვეყანას არ ეღ-ირსა ათი მოღვაწე, რომლებიც სწორად გამოიყენებდნენ ხელოვნების დარგებს მსოფლიოში გასატანად. ერთი კაცი მაინც უნდა გამოჩნდეს, ვინც იტყვის, რომ გაზისა და ნავთის მაგივრად, გვაქვს შემოქმედებითი პოტენციალი და კულტურა უნდა იქცეს პრიორიტეტად, რასაც უნდა ''წამოეკიდოს'' ღვინო, ყველი, კომბოსტო, სტაფილო და კარტოფილი. გავიქცევით, ავირჩევთ ვიღაცებს და როცა სათავეში მოდიან, თვალის ის ნაწილი ''ეშრიტებათ'', საიდანაც ამ საკითხს, როგორც ხსნას, ისე უნდა შეხედონ.

    - მინდა, ბოლო შეკითხვა ''ჩემი ცოლის დაქალებზე'' დაგისვათ. ეგონა კონ-სტანტინოვნა გუნავა მეგრელი ქალია, აქცენტით მოლაპარაკე. გყავთ პროტო-ტიპი?
    - კი, პროტოტიპი არის და მას ლალა ჰქვია, მაგრამ არაა ისეთი ''მეშჩანკა'' და ხარბი, როგორიც ჩემი პერსონაჟი სერიალში. არადა, არიან ასეთები, პირადადაც ვიცნობ და გასაგებია ჩემთვის, რას ნიშნავს ფულიანი ადამიანი. თუმცა მათთან ურთიერთობის სურვილი არ მქონია. ჩემს ცხოვრებაში ფუფუნებაზე არასდროს მიოცნებია. მატერიალ-ურის მიმართ მიდრეკილება არ მქონია, თუმცა ვერც იმას ვიფიქრებდი, რომ ადამიანს ღირსეული, ელემენტარული ცხოვრების პირობები არ ექნებოდა... დიახ, ჩემს პერსონ-აჟს ეგონა ჰქვია, მაგრამ ცხოვრებაში მე ვარ ''მეგონა'' (იცინის) და ''მეგონად'' დავრჩი მთელი ცხოვრება.
    წყარო: reitingi.ge
    1 957 ნახვა
    26-04-2015, 11:35
    GOGATV

    abezara