სალო და გიოს სიყვარულის ისტორია

გავცივდი და საწოლად ჩამაგდო. თავიდან უბრალო გაციება მეგონა და
ვფიქრობდი გამივლიმეთქი, მაგრამ ყველაფერი გაცილებით უარესად იყო. ორი კვირის
შემდეგ უფრო დავსუსტდი, იძულებული გავხდი ექიმს გავესინჯე. სახლში მოსულმა
ვერაფერი გამიგო, საავადმყოფოში დაწოლა და გამოკვლევების ჩატარება მირჩია,
დედაჩემიც დაჟინებით მოითხოვდა ამას. ანალიზების პასუხში საგანგაშო და
სიცოცხლისთვის საში არაფერი ყოფილა, მაგრამ იყო ის, რამაც შენი თავი ერთხელ
უკვე წამართვა და შესაძლოა მეორედაც იგივე მოხდეს. __ სალომე გაჩერდა,
უჭირდა ყველაზე მთავარი ეთქვა გიოსთვის. შესაძლებელი იყო ბოლო წამებს ატარებდა
მასთან და ცდილობდა რაც შეიძლება გაეწელა ეს დრო. გიომ ნიკაპზე ხელი
მოჰკიდა, თავი ზევით ააწევინა, თვალზე მომდგარი ცრემლი თბილი ხელისგულით
მოსწმინდა და ჰკითხა.
__ რა არის სალო, რა არის ისეთი რის თქმასაც ვერ ბედავ?
__ გიო, მე შვილი არასდროს არ მეყოლება! __ სახე ხელებიდან გამოაცალა,
შებრუნდა და მანქანის მინას შეხეთქებული წვიმის წვეთებს მიაპყრო მზერა,
თითქოს ცდილობდა გაეგო რას დარდობდა ზეცა, რის გამოც ამდენ ცრემლს ღვრიდა. გიოს
გაეღიმა, მაგრამ სალომეს მისი ღიმილი არ დაუნახავს. სიგარეტს მოუკიდა,
რამდენიმე ღრმა ნაფასი დაარტყა და ჩამწვარი სიგარეტი, ოდნავ ჩამოწეულ
ფანჯარაში გადააგდო, მერე სალოსკენ შებრუნდა, ხელი მოხვია და გულში მაგრად
ჩაიკრა.
__ ჩემი სულელი გოგო, როგორ იფიქრე რომ ამის გამო შენზე უარს ვიტყოდი. ___
სალომეს მეტი აღარ უნდოდა, გიოს მკერდში თავჩარგული ხმამაღლა აქვითინდა და
ამდენი ხნის ნაგროვებ ცრემლებს გზა მისცა. __ იტირე სალი, იტირე. თურმე რა
ტვირთს ატარებდი მთელი ამ დროის განავლობაში, მე სულელი კი... __
სალომე რამდენიმე წუთის განმავლობაში შეუჩერებლად ტიროდა, მერე მანქანის
სავარძელში გასწორდა და ცრემლები, ხალისგულით შეიმშრალა.
__ დაწყარდი? __ სალომ თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია. __ რატომ არ
მითხარი მაშინვე, რატომ მოიქეცი ასე?
__ მეშინოდა გიო, მეშინოდა რომ ხელს მკრავდი და...
__ და თავს დამცირებულად იგრძნობდი, ამიტომ გადაწყვიტე მე მოგეშორებინე.
__ გიომ თავად დაასრულა სალომეს სათქმელი
__ არც ჩემთვის იყო ადვილი ამ გადაწყვეტილების მიღება. ამ ამბავმა იმდენად
დამაბნია, ვერაფერზე ვეღარ ვფიქრობდი, ერთი რამის გარდა, თვალწინ მედგა
შენი სახე მას შემდეგ რაც ამ ამბავს გაიგებდი, მეგონა დამცინებდი,
დამამცირებდი და თოჯინასავით მომისრიოდი კუთხეში, რომელიც აღარ სჭირდებათ.
ჩემთვისაც არ იყო ამ ამბის გაგება ადვილი... მე შენი აზრი არ ვიცი და არც აქვს
ამის მოსმენას აზრი, შენ გინდა გიყვარდე, შენი ოჯახის წევრები არ...
__ სალომე დაწყნარდი და მომისმინე. შენ სამი წლის წინაც არ მომეცი შანსი,
შენ არც მაშინ მოგისმენია ჩემთვის, დღესაც იგივე მეორდება, შენი სათქმელი
თქვი და გაქცევას აპირებ. ნუთუ არ გაინტერესებს მე რას ვფიქრობ, რას
ვგრძნობ და რა ტკივილს განვიცდი? __ გიო გაჩერდა, ტუჩები შუბლზე მიადო და ნაზად
აკოცა, მერე თვალებში ჩახედა და განაგრძო
მე შენ სიცოცხლეზე მეტად
მიყვარდი და მიყვარხარ დღესაც. მე შენზე საყვარელი ადამიანი არავინ მყავს,
შენ ხარ ის ერთადერთი ადამიანი, ვისი ბედნიერებისთვისაც ყველაფერს
გავაკეთებ. მე არ ვიცი მიზეზი და არც მაინტერესებს რატომ არ გეყოლება ბავშვი, არ
გეგონოს ბავშვზე არ ვფიქრობ, ან ბავშვი არ მინდა, მაგრამ ჩემთვის ჯერ შენ
ხარ, მერე ბავშვი. ჯერ შენ მიყვარხარ და მერე ჩვენი შვილი მეყვარება.
ვხვდები რას გრძნობდი მაშინ და რას გრძნობ დღესაც, მაგრამ დამიჯერე ჩვენი
სიყვარული ყველაფერზე ძლიერი იქნება. თუ ჩემს სიყვარულს შენს გულში შეუშვებ,
დასთესავ და გაღვივებ, დამიჯერე ოდესმე აუცილებლად გამოიბამს ნაყოფს, რომელიც
ყველაზე ტკბილი და ყველაზე გემრიელი იქნება. თუ მიიღებ ჩემს სიყვარულს და
კიდევ ერთხელ ხელს არ მკრავ, ჩვენ ყველა პრობლემას ერთად მოვაგვარებთ, არ
იარსებებს წინაღობა რომელსაც ჩვენ ვერ გადავლახავთ... მე შენ მიყვარხარ,
ძალიან, ძალიან მიყვარხარ! იცოდე კიდევ ერთ უარს ვერ გადავიტან. მეც
პრობლემა მაქვს, დიაბეტი, მაგრამ მაინც გიყვარვარ და ხელი არ გიკვრია ჩემთვის,
იმიტომ რომ შენი სიყვარული ყველაზე ძლიერია, იმიტომ რომ გიყვარვარ! ჩვენ
ბედმა დაგვსაჯა ესეთები რომ დავიბადეთ, მაგრამ უნდა დავუმტკიცოთ, რომ ჩვენი
სიყვარული მასზე ძლიერია და მიუხედავად მისი ასეთი სასჯელისა, ჩვენ მაინც
ბედნიერები ვიქნებით! __ კოლოფიდან ახალი ღერი ამოიღო და მოუკიდა. __
ამბობენ სიყვარული ძალაა, რომელიც დედამიწას გარს არტყავს და იცავს
დაღუპვისგანო.
რომელსაც სითბო,
მზრუნველობა და ჩვენსავით სიყვარული აკლია, ოღონდ უნდა დამპირდე, რომ სიცოცხლის
ბოლომდე გეყვარები!
__ შენ ამ ყველაფრისთვის მზად ხარ? __ სალომე გიოს ნათქვამმა ცოტათი
დააბნია.
__ ოღონდ შენ მყავდე გვერდით და ყველაფრისთვის მზად ვარ!
__ ამას სერიოზულად ამბობ გიო? __ სალომეს თვალებში, სევდა სიხარულმა და
ბედნიერებამ შეცვალა.
__ მიყვარხარ სალომე, მიყვარხარ და უფლება არ მაქვს მოგატყუო და გული
გატკინო. __ გიო გაჩერდა, თითქოს რაღაც გაახსენდაო. გაეღიმა, მერე სალომეს
გამომცდელი თვალით შეხედა და ჰკითხა, __ გახსოვს სამი წლის წინ, ჩვენი ბოლო
შეხვედრისას გითხარი, როგორც შეყვარებულს ბოლოჯერ გხვდები და შენთან ერთი
სათხოვარი მაქვვსმეთქი, შენ მიპასუხე, ვიცი რაც უნდა მთხოვო და ნუ მთხოვ,
მაგ სურვილს მაინც ვერ შეგისრულებო? __ სალოს გაეცინა და თანხმობის ნიშნად
თავი დაუქნია. __ ხოდა დღეს როგორც შეყვარებულს, პირველად გხვდები და თუ
მართლა იცი რის თხოვნას ვაპირებდი, ეხლა გაქვს შანსი ამისრულო ჩემი
სურვილი. __ სალომე გიოსკენ გადაიწია, ბაგები გიოს ბაგებს შეახო და იგრძნო როგორ
მოუმატა გულმა ცემას, თითქოს საგულედან ამოხტომას ლამობსო.
__ ღმერთო რა ბედნიერი ვარ და გთხოვ ამ ბედნიერებას ნუ წამართმევ. __
სალომემ თვალები დახუჭა და გიოს მკერდში მხურვალედ ჩაეკრა.
__ ნუ გეშინია, ჩვენ ამიერიდან ერთად ვიქნებით და... __ სალომეს ჩანთაში
მობილური აწკრიალდა, გიოს მკერდიდან მოშორდა, ჩანთაში სწრაფად მოძებნა
წითლად აციმციმებული მობილური და ეკრანს დახედა.
__ დედაჩემი რეკავს, ალბათ ნერვიულობს რომ დავაგვიანე.
__ მომეცი, მე ვუპასუხებ. __ სალომემ ტელეფონი უნებურად გაუწოდა, გიომ
ტელეფონი გამოართვა, მწვანე ღილაკს თითით დააწვა და ტელეფონი ყურზე მიიდო.
__ გისმენთ ქალბატონო მზია.
__ რომელი ხარ?... სალომე სად არის? __ ტელეფონის მეორე მხარეს ქალის
შეშინებული ხმა გაისმა.
__ დამშვიდდით ქალბატონო მზია, მე გიორგი ვარ და სალომეც ჩემს გვერდითაა.
__ გიორგი როგორ ხარ შვილო?... შემეშინდა სალომემ რომ დააგვიანა და
ვიფიქრე დავურეკავ და გავიგებ სად არის მეთქი. როგორ არის, ძალიან ხომ არ
დასველდა?
__ ნუ გეშინიათ ქალბატონო მზია, კარგად არის, ისე რომ უკეთესს ვერც
ინატრებთ. დასველებით დასველდა, მაგრამ არა წვიმის წვეთებით, არამედ ბედნიერების
ცრემლებით.
__ რას ჰქვია ბედნიერების ცრემლებით, რეებს ლაპარაკობ შვილო? __ ქალბატონი
მზია ცოტათი დააბნიანია გიოს ნათქვამმა.
__ ქალბატონო მზია, რაღაც უნდა გითხრათ და ძალიან გთხოვთ, წინააღმდეგი ნუ
იქნებით, მაინც არაფერი გამოვა. __ გიო გაჩერდა, სალომეს შეხედა და
განაგრძო. __ მე და სალომე ჯვარს ვიწერთ! __ სალომე იმდენად გააკვირვა ამ
ამბავმა, ვერაფრის თქმა ვერ შეძლო.
__ რას ჰქვია ჯვარს იწერთ? კი მაგრამ ჩვენ რომ არაფერი ვიცოდით? __
ქალბატონი მზია ცოტა ხანს გაჩერდა, თითქოს რაღაცას იხსენებსო, მერე შეშინებული
ხმით განაგრძო, __ არა არა, გამორიცხულია, არ არსებობს. მაპატიე გიორგი
შვილო, მაგრამ უადგილოდ ხუმრობ, თან... __ ქალბატონ მზიას კიდევ რაღაცის თქმა
სურდა, მაგრამ გიომ აღარ აცალა.
__ არა ქალბატონო მზია, მე არ ვხუმრობ. ცხოვრებაში არ ვყოფილვარ ისეთი
სერიოზული, როგორიც დღეს ვარ. მე თქვენი შვილი მიყვარს, თქვენი შვილიც იგივეს
გრძნობს ჩემს მიმართ, თქვენც შესანიშნავად იციეთ ეს ქალბატონო მზია. ჩვენ
ისედაც დიდი დრო დავკარგეთ.
__ კი, მაგრამ შვილო შენ ბევრი რამ არ იცი, და რომ გაიგებ...
__ მაპატიეთ ქალბატონო მზია, მეორედ გაწყვეტინებთ სიტყვას.მე იმაზე მეტი
ვიცი ვიდრე თქვენ წარმოგიდგენიათ, მაგრამ ყველაზე მთავარი ის არის, რომ მე
და სალომეს ერთმანეთი გვიყვარს, დანარჩენი მომავალში მოგვარდება. ასე რომ
ქალბატონო მზია ზედმეტ ლაპარაკს აზრი არა აქვს, მაინც ვერ
გადაგვაფიქრებინებთ, ჩვენ დღეს ჯვარს დავიწერთ! თქვენგან კი გულითადი დალოცვის გარდა
აღარაფერს მოვისმენ. __ გიო გაჩერდ და ქალბატონი მზიას პასუხს დაელოდა.
ქალბატონი მზია კი ჩუმად იყო. უჭირდა ამის აღიარება, მაგრამ გრძნობდა, რომ გიო
არ ხუმრობდა. რამდენიმე წუთიანი დუმილის შემდეგ ღრმად ამოისუნთქა და
უპასუხა.
__ როგორც ჩანს უძლური ვარ, ვერაფერს შევცვლი, მეტი გზა აღარ დამიტოვეთ..
ბედნიერები იყავით შვილებო სიცოცხლის ბოლომდე... __ თვალზე მომდგარმა
ცრემლებმა, მეტის გაგრძელების საშუალება აღარ მისცა, მობილური მაგიდაზე
დაუდევრად მიაგდო, თვალებზე ხელები აიფარა და ჩვილი ბავშვივით აქვითინდა. გიომ
საუბარი დაამთავრა, მობილური სალომეს დაუბრუნა და ჰკითხა.
__ შენი მეჯვარე სად ცხოვრობს?
__ ვინ? __ სალომეს ეგონა გიო ქალბატონ მზიასთან საუბარში ხუმრობდა,
ყოველშემთხვევაში შუაღამისას, თავსხმ აწვიმაში ჯვრისწერას არ ელოდა. __ გიო შენ
რა მართლა აპირებ ამის გაკეთებას?... შეხედე როგორ წვიმს, ამ შუაღამისას,
ესთ წვიმაში, ვინ დაგვწერს ჯვარს?... ა მე რატომ არ მეკითხები, იქნე არ
მოგყვები?
__ მომისმინე სალომე, ჩვენ ისედაც ბევრი დრო დავკარგეთ. სამი წლის წინ
ყველაფერი რომ გეთქვა, როგორც დღეს მითხარი, დღეს შვილიშვილების პატრონი უნდა
ვყოფილიყავით. __ გიოს გაეცინა, მისი მხიარულება სალომესაც გადაედო და
გულიანად გაიცინა. იმ წუთში ისეთი ლამაზი მოეჩვენა, რომ გაიფიქრა, “ასეთმა
ლამაზმა და სრულყოფილმა ქალმა, ჩემნაირის შეყვარება როგორ შესძლოვო” __
მიყვარხარ სალომე მიყვარხარ და უშენოს არცერთი წუთის გატარებას აღარ ვაპირებ,
რაც მთავარია, ქალბატონ მზიასგან ნებართვა აღებული მაქვს, შენი აზრი
ისედაც გასაგებია, თვალებზე გაწერია. __ გიო საჭეს მიუბრუნდა, ძრავა ჩართო და
უთხრა: __ შენი მეჯვარის მისამართი.....
ავტორი: lilu1
(დასასრული)