დაუვიწყარი სიურპრიზი - თაყვანისმცემლისგან და "შავ სიაში" ჩაწერილი მსახიობი

"ტანსაცმელი ჩემი სუსტი წერტილია"

მსახიობი და მომღერალი თიკო მოსემღვდლიშვილი საზღვარგარეთ სწავლაზე ოცნებობს, მაგრამ უფულობის გამო, ამ ნატვრას ვერ ისრულებს. ამბობს, რომ სტაბილური შემოსავალი არ აქვს.


- ფული გიყვარს თუ უბრალოდ, ეს ყოველდღიური ცხოვრებისთვისაა საჭირო?
- ფული ვის არ უყვარს (იღიმის)?.. პირადად ჩემთვის, ფული სულიერ სიმშვიდესთან ასოცირდება, რადგან როცა ფული მაქვს, ყველა პრობლემას მომენტალურად ვაგვარებ. თანხასთან დაკავშირებით, ყოველთვის მახსენდება ფრაზა ფილმიდან - "ქეთო და კოტე": "ფულები არის ჩვენი გამხარებელი"...

- მატერიალურად დამოუკიდებელი ხარ?
- შეიძლება ითქვას, რომ დამოუკიდებელი ვარ, მაგრამ ისეთი შემოსავალიც არ მაქვს, როგორიც მინდა, რომ მქონდეს ანუ მატერიალურად ძალიან ძლიერად და მყარადაც ვერ ვარ. საჭიროების დროს, მხარში ჩემი და მიდგას, ის მაძლიერებს. საქართველოში ხომ მატერიალური სტაბილურობა რთული და თითქმის შეუძლებელიც კია, მით უმეტეს, როცა მსახიობი, მომღერალი ხარ.

- პირველი ხელფასი რა ასაკში აიღე?
- "ჩემი ფული" 16 წლის ასაკში უკვე მქონდა. "მოზარდ მაყურებელთა თეატრში" ვმუშაობდი, სადაც ხელფასი დაახლოებით 900 ლარი იყო.

- ამ თანხას რაში ხარჯავდი?
- სხვათა შორის, იმ პერიოდში 900 ლარი პატარა თანხა არ იყო, თან, 16 წლის ბავშვისთვის. ხელფასს ძირითადად, ტანსაცმელში ვხარჯავდი. ოჯახის წევრებსაც ვახარებდი და მათთვის საჩუქრებს ვყიდულობდი.

- ფულის ეკონომიურად ხარჯვა თუ გეხერხება?
- არა, ეს ნამდვილად არ მეხერხება. სამწუხაროდ, ფული თუ მაქვს, ვიბნევი და იმაში ვხარჯავ, რაც იმწუთას მსიამოვნებს.

- ბავშვობაში ყულაბა თუ გქონდა?
- არა, ყულაბა არასდროს მქონია. ფულის შეგროვება ბავშვობაშიც არ გამომდიოდა. არ ვფიქრობ, რომ ეს კარგი თვისებაა. ადამიანს უნდა გეყოს ნებისყოფა, რომ გარკვეული თანხა გადადო.

- ცხოვრებაში მატერიალური კრიზისი ხშირად გქონია?
- კი, ასეთი პერიოდი ხშირად მქონია... ბოლოს და ბოლოს, მთელი ბავშვობა მატერიალურ კრიზისში არ გავატარე? ჩემმა თაობამ ცუდი წლები გამოიარა. მაშინ ყველაფერს დედა და ბებია მიკეთებდნენ, მერე უკვე, ჩემი და ზრუნავდა ჩემზე და დღესაც მას ვთხოვ ხოლმე დახმარებას, როცა ეს მჭირდება. ის ყოველთვის მზად არის საიმისოდ, რომ მხარში ამომიდგეს. არასდროს ჰბეზრდება ჩემი დახმარება. მართლაც, კარგი დედმამიშვილობა გვაქვს. საერთოდ, ფულის თხოვნა არ მიყვარს. ვცდილობ, ესა თუ ის პრობლემა ისე მოვაგვარო, რომ არავინ შევაწუხო.

- გარდა ოჯახის წევრებისა, კიდევ ვისი იმედი გაქვს? მეგობ­რებისთვის დახმარება არასდროს გითხოვია?
- საბედნიეროდ, როცა მჭირდება, ჩემი მეგობრებიც სულ მზად არიან, დამეხმარონ და მეც ვცდილობ, მათ ყოველთვის ერთგულ მეგობრად ვეგულებოდე. გასაჭირში მყოფ ადამიანებს გულგრილად ვერასდროს ჩავუვლი. როცა საშუალება მაქვს, ყველას ვეხმარები, ასეთ დროს უკან დახევა ნამდვილად არ მჩვევია.

- მატერიალურად დამოუკიდებელი რა ასაკიდან გახდი?
- 16-დან 18 წლამდე მატერიალურად მყარად ვიყავი, ჩემი ხელფასი მქონდა... შემდეგ სწავლა დავიწყე და ვეღარ ვმუშაობდი. პრინციპში, დღემდე არ მაქვს მუდმივი სამსახური და სტაბილური შემოსავალი, მაგრამ ჩემი პროფესიიდან გამომდინარე, პატარ-პატარა საქმე ყოველთვის ჩნდება.

- ეს ჰონორარები რაში გყოფნის?
- ფაქტობრივად, არაფერში მყოფნის. მეგობრები მეხუმრებიან, შენ ბანკის სესხიც ვერ გიშველის, უფრო მეტი გჭირდება, რომ ტანსაცმლის ყიდვით დაკმაყოფილდეო (იცინის)... მატერიალური
სტაბილურობა ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი რამ არის საიმისოდ, რომ თავდაჯერებული იყო, ეს კი ყველაზე მაგარი შეგრძნებაა! ცუდია, რომ ფული ხელში არ მიჩერდება და დანაზოგის გაკეთებას ვერ ვახერხებ.

- დაასახელე პირველი და ყველაზე დასამახსოვრებელი საჩუქარი, რომელიც მოგართვეს...
- კარგად მახსოვს, 16 წლის რომ გავხდი, თაყვანისმცემელმა 16 დიდი წითელი ვარდი, უზარმაზარი ტორტი და მობილური ტელეფონი გამომიგზავნა ყარაჩოხელების ხელით. ეს იყო ყველაზე დაუვიწყარი საჩუქარი ჩემს ცხოვრებაში.

- ფულის გამო, რა რისკზე შეიძლება წახვიდე?
- ფულის გამო ყველაფერს ნამდვილად ვერ გავაკეთებ. სულ რომ მილიონი შემომთავაზონ, სინდისს ვერ ვუღალატებ.

- როგორ ფიქრობ, შრომის შესაფერის ჰონორარს გიხდიან ხოლმე?
- საკმაოდ ბევრს ვშრომობ, მაგრამ ვერ ვშოულობ იმდენს, რამდენიც მჭირდება. ვფიქრობ, საქართველოში შეუძლებელია იმ თანხის გამომუშავება, რამდენის შოვნის სურვილიც გაქვს.

- საფულე შენთვის მნიშვნელოვანი აქსესუარია?
- საფულე, ოღონდ - ფულით სავსე, მნიშვნელოვანი აქსესუარია (იცინის). როცა თანხა მაქვს, სულ რაღაცებს ვყიდულობ, მაგრამ სახლში ჩუმად შემაქვს, დედას ვუმალავ...

- რატომ უმალავ?
- (იცინის) სულ მსაყვედურობს, - რად გინდა ამდენი ტანსაცმელიო? არადა, როცა ვთქვათ, წვეულებაზე მივდივარ, გამუდმებით ვწუწუნებ, რომ არაფერი მაქვს, ჩემს გარდერობში ვერაფერს ვარჩევ...

- როგორც ვხვდები, ჰონორარის აღებისთანავე საშოპინგოდ მიდიხარ. ასეა?
- არა, პირველ რიგში, მნიშვნელოვანი პრობლემების მოგვარებას ვცდილობ და მხოლოდ ამის შემდეგ მივდივარ მაღაზიებში. კარგი კოსმეტიკის შეძენაც მიყვარს, მაგრამ რა ვქნა, ტანსაცმელი ჩემი სუსტი წერტილია.

- საფულეში ფულს ხშირად აკონტროლებ?
- ფულს საფულეში კი არა, საერთოდ არ ვაკონტროლებ. დღეს მაქვს და ხვალ - არა (იღიმის).

- ფულით მიღწეული წარმატება შენთვის რამდენად მისაღებია?
- მთავარი პირველი წარმატებაა, რასაც ფული ნამდვილად ვერ მოგიტანს. აი, მერე, როცა უკვე გაგიცნობენ, ფული აუცილებელიც კი არის საიმისოდ, რომ განვითარდე, წინ წახვიდე. ამჟამად ძალიან მინდა, საზღვარგარეთ წავიდე და ვოკალში სპეციალური კურსები გავიარო. რა თქმა უნდა, ეს თანხებთანაა დაკავშირებული და ჯერჯერობით, ამას ვერ ვახერხებ. მიზანდასახული ადამიანი ვარ და ვფიქრობ, ოდესმე ოცნებას ავიხდენ, აუცილებლად წავალ საზღვარგარეთ, სასწავლებლად.

- დაახლოებით რა თანხა გჭირდება საიმისოდ, რომ თვიდან თვემდე, სხვისი დახმარების გარეშე გაიტანო თავი?
- ვერ დავაკონკრეტებ, რადგან არასდროს არანაირი თანხა არ მყოფნის. რამდენი უნდა მქონდეს, რომ მეყოს? - ამის ცოდნა ჩემთვისაც საინტერესო იქნება.

- ბანკის მომსახურებით ხშირად სარგებლობ?
- რა თქმა უნდა, ვსარგებლობ. ერთი პერიოდი "შავ სიაშიც" ვიყავი და რომ მირეკავდნენ, ტელეფონს აღარ ვპასუხობდი. "X ფაქტორში" რომ გამოვედი, დამირეკეს და მითხრეს: პირველ რიგში, გილოცავთ წარმატებას! ვიცით, ახლა ჩვენთვის არ გცალია და ჯერ შენს საქმეებს მიხედე, მაგრამ მერე ჩვენთვისაც მოიცალეო... აი, ასე მირეკავდნენ, ტურიდან ტურზე გადასვლისას, მილოცავდნენ და თან, ვალს მახსენებდნენ. ბოლოს და ბოლოს, მოვახერხე, დავალიანება გადავიხადე, მეც დავისვენე და ისინიც დავასვენე (იცინის).

- ანუ ვალის კარგი გადამხდელი არ ხარ?
- არა, უპასუხისმგებლო ადამიანი ნამდვილად არ ვარ. ყოველთვის ვცდილობ, მევალეს ფული დროზე დავუბრუნო. მაგრამ ამ ბანკში სესხი რომ ავიღე, ცუდი პერიოდი მქონდა და გადახდა გამიჭირდა.

- საოცნებო თანხა რომ გქონდეს, პირველ რიგში, რას გააკეთებდი?
- პირველ რიგში, აქედან წავიდოდი და აუცილებლად გავაგრძელებდი სწავლას, ჩემს პროფესიაში მაქსიმალური წარმატების მისაღწევად.

- გარდა იმისა, რომ თეატრში მუშაობ, კიდევ რას საქმიანობ?
- თეატრიდან წამოვედი. ამჟამად ფილმის პრემიერისთვის ვემზადები და კიდევ, "ქალთა სახეებში" ვმუშაობ.

- რა ფილმში გადაგიღეს?
- ფილმს ჰქვია "ვისი სული გსურს". საოჯახო კომედიაა, ფანტასტიკა. გადაღებები ძირითადად, თბილისსა და სიღნაღში იყო. ვფიქრობ, კარგი, სახალისო ფილმი გამოვიდა და ახლა მოუთმენლად ველოდები პრემიერას.

- შენს პირად ცხოვრებაში რა ხდება?
- ახლა პირადულზე ლაპარაკი არ მინდა, რადგან ჯერ თავადაც ვერ გავრკვეულვარ რაღაცებში (იღიმის).

- თიკო, იმ პროექტებმა, რომ­ლებშიც მონაწილეობდი, გარდა პოპულარობისა, რა შეგმატა?
- პროექტებმა მატერიალური სტაბილურობა ვერ მომიტანა, მაგრამ ვინაიდან საზოგადოებამ გამიცნო, პატარ-პატარა, მაგრამ საინტერესო შემოთავაზებები სულ მაქვს.
წყარო: gza.ambebi.ge