• როგორ იქცა დამთმობი ქმარი მოძალადე კაცად

    ურთიერთობების ასაგებად ვირჯებით, მისი შენარჩუნებისთვის კი ნაკლებად ვზრუნავთ – ეს ადამიანური სისუსტეა. ურთიერთობა ხელოვნებაა, რომელსაც ყველაზე მეტად სჭირდება მოფრთხილება. ამაო, ხშირად უაზრო სურვილებს გამოკიდებულები საყვარელ ადამიანს ისე ვკარგავთ, ვერც ვამჩნევთ, მერე კი, როცა გამოვფხიზლდებით, გვიანია, გული მასაც დასერილი აქვს და ჩვენც, ცხოვრება დანგრეულია... ჩვენი რესპონდენტი, ახალგაზრდა მამაკაცი დათო, ცოლ–ქმრის ურთიერთობაში ამ სავალალო სურათს პირადი ცხოვრების მაგალითზე გვიხატავს. თითქოს ეს ამბავი ერთი ჩვეულებრივი, ჩვენი დღევანდელობისთვის ნიშანდობლივი მოვლენით დაიწყო: ერთ დღეს მისმა ცოლმა პლასტიკური ოპერაციების გაკეთება აიჩემა, შედეგად კი...
    დათო:
    – ჩემი ცოლი, ნუცკა, სწორედ ისეთი შევიყვარე, როგორიც ბუნებრივად იყო: მინიატურული, თხელი, ნარნარი, საყვარელი... მისმა დაქალებმა პლასტიკური ოპერაციები გაიკეთეს, ჯერ – ერთმა, მერე – მეორემ. სტილი შეიცვალეს, რაღაცნაირად მოიხდინეს. მერე ნუცკამაც აიჩემა, მეც მინდაო. არ ვიცი, რატომ დავთანხმდი, ალბათ იმიტომ, რომ მისი სურვილების ასრულება მომწონდა, მისი სიხარული მაბედნიერებდა, მისი სევდა განწყობას მიფუჭებდა. ამან მისი ქალური ჭირვეულობის ხარისხი გაზარდა და, შეიძლება ითქვას, ზენიტში აიყვანა. თუმცა ჭირვეულობა რაში სჭირდებოდა, როცა მისი ყველა სურვილი ჩემი მხრიდან უკლებლივ სრულდებოდა? მასაც, შეიძლება ითქვას, ჩვევად ექცა – ფეხების ბაკუნი, ცრემლები, გაბუტვა, საძინებელში შეკეტვა, თუმცა – ცოტა ხნით, რადგან, კაცმა რომ თქვას, ეს არაფერში სჭირდებოდა, მისი ყურმოჭრილი მონა გახლდით, თან – პატრონი, თანაც – მონა. მისმა დაქალმა მაკომ ცხვირი რომ ცოტა "წაიკურნოსა" და ახალგაზრდა ლიზ ტეილორს დაემსგავსა, ამანაც აიჩემა, მეც მინდა, კინოვარსკვლავს ვგავდეო. ცოტა სახასიათო ცხვირი ჰქონდა, ოდნავ გრძელი, თუმცა მის სახის ნაკვთებს, მე თუ მკითხავთ, ძალიან უხდებოდა. აიჩემა, ბურატინოს ვგავარო.
    იმდენი იძახა ნუცკამ, ბურატინო ვარო, შინ რომ შევდიოდი, ლამის მეც ასეთად აღვიქვამდი. ბოლოს დავთანხმდი, ოღონდ იმ პირობით, რომ ფორმას ოდნავ შეიცვლიდა, ისე, რომ ბუნებრიობა არ დაერღვია.
    – ფინანსურად ამის საშუალება გქონდათ? ეს ოპერაცია არცთუ მცირე თანხა ჯდება.
    – შემოსავალი იმდენი არ მაქვს, რამდენიც მისი დაქალების ქმრებს, მაგრამ ავუდიოდი. თანაც საკმაოდ მხარჯველი ოჯახი გვქონდა, გასავალი მეტი იყო, ვიდრე შემოსავალი. ერთი სიტყვით, ცოლს გული არ დავწყვიტე და ოპერაციის თანხა გადავუხადე.
    – ოპერაციამ ეფექტურად ჩაიარა? თქვენი ცოლი კმაყოფილი დარჩა?
    – ცუდად არ ჰქონდა გაკეთებული, თითქოს უხდებოდა კიდეც, სახის ნაკვთებზე პროპორციულად ჩაჯდა. საფენი რომ მოიხსნა, თავიდან ცოტა შეშუპება ეტყობოდა. ექიმმაც გააფრთხილა, ერთხანს შეშუპება გექნება და არ შეშინდეო, მაგრამ ნუცკამ მაინც ვერაფრით იგუა, პანიკამ მოიცვა, ვაითუ, ასე დამრჩესო. თანდათანობით სახე მწყობრში ჩაუდგა, თუმცა ახლა დაქალებმა მისცეს თავიანთი "ღრმად გემოვნებიანი" რჩევები, ასე და ასე "გამოეთალათო". ბოლოს და ბოლოს ნუცკამ ნაოპერაციევი ცხვირის ფორმა ვეღარ იგუა და აიჩემა, ასე თუ დავმახინჯდებოდი, რად მინდოდა, ისევ ძველი ცხვირი მერჩია, ხელახლა უნდა გავიკეთოო. ვეღარ დავარწმუნე, რომ არ იყო საჭირო. იმდენი ინერვიულა, სიცხეც კი მისცა... აიკვიატა და გაიკეთა, ზედ სახის სხვა პლასტიკური პროცედურებიც მიაყოლა, ტუჩების დაბერვა და ა.შ.
    – ხელმეორე მცდელობით მაინც თუ დარჩა კმაყოფილი?
    – რაკიღა სხვებმა მოუწონეს, დაკმაყოფილდა. არადა ახალმა ოპერაციებმა სავსებით შეცვალა, ხელოვნური გახდა. მერე მისმა მეორე დაქალმა, ტატამ, მკერდის პლასტიკური ოპერაცია გაიკეთა, გაიდიდა. ახლა ამაზე გადაირია ნუცკა, თავადაც მოისურვა. მე ასეთი მომწონხარ, ასეთი შეგიყვარე და მინდიხარ, თანაც შენს აღნაგობას პატარა მკერდი უხდება, მაინცდამაინც ბარბის ხომ არ უნდა დაემსგავსო–მეთქი, ვეუბნებოდი. არ დამიჯერა.
    – იქნებ მკერდის პატარა ზომის გამო ფსიქოლოგიური კომპლექსი აწუხებდა და პლასტიკური ოპერაციის გზით ამის მოხსნა სურდა?
    – შეიძლება კომპლექსი ჰქონდა კიდეც და არ იმჩნევდა, თუმცა მე მისი პატარა მკერდი უფრო მომწონდა. ბავშვი რომ გააჩინა და ძუძუ აწოვა, კიდევ უფრო დაუთხელდა. კიდევ კარგი, ამაშიც არ მიბაძა დაქალებს, რომლებმაც საკუთარ ჩვილებს ძუძუ არ მისცეს მკერდის გაფუჭების შიშით. საბედნიეროდ, ნუცკას ეყო კეთილგონიერება, შვილის ჯანსაღი კვება თავის ფიზიკურ ფორმებზე წინ დაეყენებინა.
    – მკერდის გადიდების ოპერაციაზეც დათანხმდით?
    – კი, ასე მომიწია. მისი სურვილები ხომ ყოველთვის აღემატებოდა ჩემს პრინციპებს. ერთი სიტყვით, ჩემი ცოლი გარეგნულად ისე შეიცვალა, ვეღარც ვცნობდი.
    – მიმზიდველობა მოემატა თუ პირიქით, ბუნებრიობის დაკარგვით უინტერესო გახდა?
    – შეიძლება ვიღაცისთვის მიმზიდველი გახდა, კაცები მსგავს ქალებს "კარგ ნაშებს" ვეძახით, მაგრამ მე ხომ ნაშა არ მომიყვანია ცოლად, მომწონდა ისეთი, როგორიც იყო – სადა და ბუნებრივი. იმ ხელოვნურად შეცვლილ ფიზიონომიას კი უკვე აღარც ის სამოსი მოუხდა, რაც მის ტანზე მხიბლავდა.
    – რომელ სტილს გულისხმობთ, სპორტულს?
    – დიახ. ვგიჟდებოდი, როცა ნუცკა ჯინსებსა და კედებში გამოეწყობოდა. ამ დროს ბავშვური ჩანდა, ეს მის ხასიათს შეესატყვისებოდა და სწორედ ეს მომწონდა მასში – ჰარმონია ხასიათს და ფიზიკურ მოცემულობას შორის. სახელიც ხომ შესაფერისი ჰქონდა, ბავშვური "ნუცკა".
    – პლასტიკურმა ოპერაციებმა ალბათ უფრო ქალური გახადა.
    – ასე ვერ ვიტყვი. ქალურობა ბუნებრიობაშია. ოპერაციების შედეგად ხდებიან ვულგარულები და ხელოვნურები, სექსუალური თოჯინებივით. მათი მეტყველებაც კი არაბუნებრივი ხდება, რაღაცნაირად დამახინჯებული, გაწელილი...

    – ხელოვნური ჩარევა იქით იყოს და, თქვენ ზოგადად არ მოგწონთ ვულგარული ქალები თუ ამ შემთხვევაში თქვენი ცოლის შეცვლამ გაგაღიზიანათ?
    – თუ გემოვნებაზე მიდგა საქმე, ნამდვილად არ მომწონს.
    – თუმცა თანამედროვე მამაკაცების ნაწილს ასეთი ქალები ანდამატივით იზიდავს.
    – შეიძლება, მაგრამ მე მათ კატეგორიას არ ვეკუთვნი. ვერაფრით მომხიბლავს გამომწვევი ქალი, მამაკაცის წინაშე თავისი ფიგურის დემონსტრირებას რომ ცდილობს, მით უფრო – ხელოვნურად შექმნილი ქალი. უნდა იყო ის, რაც ხარ!
    – თქვენს ცოლს ხასიათიც გარეგნობის შესატყვისად ხომ არ შეეცვალა?
    – საქმეც ისაა, რომ ისე შეეცვალა, ვეღარც ვცნობდი, სრული მეტამორფოზა განიცადა. თითქოს ვიღაცამ სხვა სული შთაბერა და ჩემ გვერდით სულ სხვა პიროვნება აღმოჩნდა.
    – მაინც როგორი?
    – როგორ აგიხსნათ, ალბათ გამომწვევი და კეკლუცი... ადრე მის ჭირვეულობას ბავშვურ ხასიათს მივაწერდი და თითქოს ასეც იყო – ბავშვის ქცევა და მანერები ჰქონდა. მის წამხედურობასაც ამითვე ვხსნიდი, ბავშვებმა რომ იციან: "აი, იმ ბავშვს მამიკომ ის თოჯინა უყიდა და მეც მინდა!". მაგრამ როცა ფიზიკურად შეიცვალა, მისი ეს ნაკლოვანებები თითქოს უფრო გამოიკვეთა. როგორ შეიძლება მუდმივად გეხარბებოდეს ვიღაცის ცხვირი, მკერდი, კაბა, მანქანა, ბინა, ქმარი თუ საყვარელი?
    – ბინაც ხომ არ შეგაცვლევინათ?
    – ბინა კარგი გვქონდა, მხოლოდ რემონტი შევცვალეთ, თუმცა ამის აუცილებლობა არ იყო. ამის გამო ვალები ავიღე. მანქანაც ვუყიდე, არ დააკმაყოფილა და იმდენჯერ გამოვუცვალე, სანამ არ დაწყნარდა.

    – ერთი შეხედვით, ისეთი არ ჩანხართ, რომ ქალმა თავისი გავლენის ქვეშ მოგაქციოთ. ამ ყველაფერს ალბათ ცოლის სიყვარულით აკეთებდით.
    – რა თქმა უნდა. ნუცკასთან გაცილების შემდეგ მქონდა რომანი, მანამდეც, სანამ ნუცკას შევირთავდი, მაგრამ იმ ქალებთან მიმართებაში სრულიად სხვაგვარი ვიყავი, უფრო მკაცრი და პრინციპული. ალბათ ვერ წარმოიდგენდნენ, ცოლთან რა კომპრომისებზე მივდიოდი.
    – სანამ გაცილების მიზეზზე ვისაუბრებთ, გკითხავთ: რაც თქვენმა ცოლმა გარეგნობაში კორექტივები შეიტანა, მის მიმართ ეჭვიანობის გრძნობა ხომ არ გაგიჩნდათ?
    – დიახ, ასე მოხდა. თუ ქალი თავის ცხვირს სხვისას ადარებს, ეგ არაფერი, ბინაც და მანქანაც თუ სხვისი ეხარბება, ეგეც ასატანია, მაგრამ ძალიან ძნელი მოსათმენია, სხვის ქმარს თუ შეგადარებს და პრიორიტეტს სხვას მიანიჭებს.
    – ასეთი შემთხვევა ხშირად გქონდათ?
    – ერთიც საკმარისია მამაკაცის თავმოყვარეობის მოსაწამლად. მით უმეტეს, არ ვიყავი ისეთი ქმარი, რომ ცოლისგან ეს დამემსახურებინა.

    – მიზანმიმართულად ხომ არ გაეჭვიანებდათ? იქნებ რაღაც არ აკმაყოფილებდა და ამით მეტს მოითხოვდა თქვენგან?
    – გაუმაძღარ ადამიანს არაფერი აკმაყოფილებს.
    – რატომ გაშორდით, გაცილების კონკრეტული მიზეზი რა არის?
    – ცოლის მიმართ დამოკიდებულება შემეცვალა. ნუცკას დაქალი ქმარს გაშორდა და საყვარელი გაიჩინა. რა ჩემი საქმეა, ყველას თავისი გზა აქვს, მაგრამ ცოლი გადამერია. დაიწყო იმ დაქალის ქმრის ძაგება და საყვარლის ქება–დიდება, რაც ქმარმა დააკლო, საყვარელმა აუნაზღაურაო. გეგონება, იმ ქალს ასეთი "სასიქადულო" ნაბიჯის გადადგმისთვის ჯილდო ეკუთვნოდა, თითქოს რამე გმირობა ჩაიდინა! ჩემში დაიბადა აზრი, რომ ნუცკასაც შეეძლო იგივე გაემეორებია. საშინელი ეჭვი შემიჩნდა, რომელსაც ვერაფრით ვიშორებდი.
    – ეს ეჭვი თეორიული იყო თუ ცოლი საბაბს გაძლევდათ?
    – ეს ჩემი აკვიატებული აზრი იყო, ცოლის ქცევებიდან გამომდინარე. ერთ დღეს შინ ადრე დავბრუნდი, ნუცკას თავისი დაქალი დაეპატიჟა იმ საყვარელთან ერთად. ეტყობა, ჯერ არ მელოდნენ. თავიდან ნუცკა შეცბა, მაგრამ შემდეგ "ვითომ არაფერი"–ს თამაში დაიწყო. მომეჩვენა, რომ ჩემი ცოლი დაქალის საყვარელს თვალებში შესციცინებდა. ვერ დავიჩემებ, რომ ნამდვილად ასე იყო, ალბათ მომეჩვენა, თუმცა ფაქტია, რომ დაქალის ამბავი სამაგალითოდ ჰქონდა. სიტუაცია ვერ ავიტანე, რაღაც მოვიმიზეზე და შინიდან წავედი. შუაღამისას დავბრუნდი, ნასვამი და...
    – ცოლს ეჩხუბეთ?
    – არაფერი დამიკლია. ერთი სიტყვით, მასთან ურთიერთობა გამიფუჭდა. თუ აქამდე რბილი და დამთმობი ვიყავი, ამის შემდეგ ხისტი და უხეში გავხდი. მასში მოღალატეს ვხედავდი. ფაქტობრივად ხელში არანაირი სამხილი მეჭირა, ვიცოდი, რომ ეს ჩემი ფსიქოლოგიური პრობლემა იყო, მაგრამ თავს ვერ ვერეოდი, ვერაფრით ვერეოდი ამაზრზენ ეჭვებს, რაც მეც მანგრევდა და ჩვენს ურთიერთობასაც.
    – ამიტომ დაშორდით?
    – ქცევა საშინელი გამიხდა, მეტნაკლებად სადისტურიც. შეიძლება ითქვას, მოძალადე ქმარი გავხდი. ეს ჩემს ბუნებას კატეგორიულად ეწინააღმდეგება. უფრო მეტიც, მთელი ცხოვრება სამართლიანობის სადარაჯოზე ვიდექი და ხმალამოღებული ვებრძოდი ძალადობას (პროფესიით იურისტი ვარ), არადა თავად რა დამემართა, თანაც საყვარელ არსებასთან მიმართებაში!.. პირველ რიგში, თავისთვის უნდა მეშველა, რომ საბოლოოდ არ გადავგვარებულიყავი. ამიტომ გადავწყვიტე, ცალ–ცალკე გვეცხოვრა, იქნებ ეს მაინც დაგვხმარებოდა საკუთარ თავში გარკვევასა და ურთიერთობის დალაგებაშიც. პირველ რიგში, მინდოდა, ნუცკას ეწვნია უჩემობა, რომ უფრო დავეფასებინე. ამიტომ გავცილდი, თუმცა ოფიციალურად განქორწინება არ გაგვიფორმებია.
    – ნუცკას შემდეგ რომანიც გქონიათ, როგორც ზემოთ ახსენეთ. უკაცრავად, მაგრამ ამით რა მაგალითი მიეცით ცოლს?
    – შეიძლება ეს არ იყო სწორი ნაბიჯი ჩემი მხრიდან, მაგრამ ამის შემდეგ ნუცკამ უფრო დამაფასა. საოცარია – როცა გარანტირებული ვყავდი, არაფრად მაგდებდა, ხოლო, როცა უკვე დაკარგვის საფრთხე იგრძნო, მისთვის უფრო ძვირფასი გავხდი, უფრო ჩამეჭიდა. ეს არ იყო ჩემთვის დალხინებული პერიოდი: მთელი ამ ხნის განმავლობაში საკუთარ თავს ვებრძოდი, ვცდილობდი იმის გარკვევას, რა მინდოდა.
    – ბოლოს გაერკვიეთ?
    – არ ვარ ის კაცი, ვინც ოჯახის გარეშე ბედნიერი იქნება და არც ისეთი ვარ, ვინც ოჯახში ჩხუბსა და დავიდარაბაში იცხოვრებს. მჭირდება იდილია და მშვიდი გარემო, რომელიც მქონდა და რომელსაც ალბათ თავადვე ვქმნიდი ჩემი დათმობებით.
    – ამჟამად ცოლთან რა ურთიერთობა გაქვთ?
    – ახლა უკვე როლები შეიცვალა. ნუცკა ცდილობს, ყველაფერი დამითმოს და ჩემი ხუშტურები აიტანოს, თუმცა არც ეს მაკმაყოფილებს, "ხუშტურებით" ცხოვრება არ მინდა. ეს არ არის ჩემთვის ორგანული. როგორც ჩანს, საკუთარ თავთან მიმართებაში რაღაც–რაღაცეები გადასაწონი მაქვს, ჯერ კიდევ ვერ დავალაგე.
    – ამიტომ იკავებთ თავს შერიგებისაგან?
    – ექსპერიმენტების ჩატარება არ მიყვარს, მით უფრო – პირად ცხოვრებაში. არ მინდა, ცოლ–ქმარი გვერქვას და ერთმანეთს ვერ ვუგებდეთ. ვნახოთ.
    ნანა კობახიძე
    2 999 ნახვა
    18-05-2016, 09:24
    GOGATV

    abezara