გოჩა ჩერტკოევი "ცეკვავენ ვარსკვლავები"-დან მიდის

ერთი წლის წინ გოჩა ჩერტკოევის სახელი საქართველოში თითქმის არავინ იცოდა (მის ახლობლებს თუ არ ჩავთვლით), ახლა კი ის საყოველთაო ყურადღების ცენტრშია. ტელემაყურებლები მოუთმენლად ელოდებიან მის შეფასებებს პროექტში "ცეკვავენ ვარსკვლავები". მის ქართულ–ინგლისურად საუბრის მანერას ბაძავენ კიდეც, მისი შლაპები და ბუმბულებით შემკული პიჯაკები განხილვის საგანია... უდავოა, რომ ის შოუს ერთ–ერთი მთავარი პერსონაა.
სულ მალე გოჩა პროექტიდან წავა და "ცეკვავენ ვარსკვლავები", სავარაუდოდ, დაკარგავს კიდეც დიდ ხიბლს. სამაგიეროდ, ცნობილი სამეჯლისო მოცეკვავე ამერიკაში კავკასიური ნაგაზით დაბრუნდება. მან ოცნება აიხდინა და ამერიკაში სამშობლოდან წაყვანილი ძაღლით ჩავა, სადაც კიდევ სამი ძვირფასი ჯიშის ოთხფეხი ელოდება.
თბილისში კი მისი ცხოვრება ძალიან ერთფეროვანია. ის თბილისის ცენტრში, ერთ–ერთ სასტუმროში ცხოვრობს და მთელ თავისუფალ დროს თავის ნომერში ატარებს. ახალი მეგობრები არ შეუძენია და ამის არც სურვილი აქვს.
– გოჩა, პროექტის მეორე სეზონზე მუშაობა ალბათ რთული იყო, რადგან საქართველოში პოლიტიკური სიტუაციაც შეიცვალა და ტელეკომპანია "იმედშიც" ყველაფერი თავდაყირა დადგა. ეს ყველაფერი თქვენზე როგორ მოქმედებს?
– არ ვიცი, ჩემ გარშემო დიდ ცვლილებებს ვერ ვხედავ. თბილისში ოქტომბრის პირველ რიცხვებში ჩამოვედი და საოცარი სიმშვიდე და სხვა ენერგეტიკა ვიგრძენი. მე არ ვარ პოლიტიკაში გარკვეული და, შესაბამისად, ნული ინფორმაცია მაქვს, თუ რა ხდებოდა საქართველოში. რაც შეეხება პროექტს, აქ ჩემთვის არაფერი შეცვლილა, გარდა იმისა, რომ ახალი პროდიუსერი ჰყავს (პირველი სეზონის პროდიუსერი ნოე სულაბერიძე იყო, მეორე სეზონის კი ალინა არველაძეა. ავტ.). ალბათ მაყურებელი ამ ცვლილებებს ვერ ხედავს, პირიქით, მეორე სეზონი პირველზე გაცილებით ძლიერია. "იმედის" ხელმძღვანელობის ცვლილება შოუს გარეთ არის და მე არ მეხება. პროფესიონალიზმი სწორედ იმაში მდგომარეობს, რომ აკეთო საკუთარი საქმე და ამ შენს საქმეზე სხვა მოვლენებმა არ იმოქმედოს. მე საქართველოში იმიტომ ჩამოვედი, რომ ამ პროექტის მსაჯი ვიყო. ჯერჯერობით ყველაფერი ბრწყინვალედაა.
– მაგრამ ცნობილია, რომ ბოლო წუთამდე თავს იკავებდით, მეორე სეზონშიც ყოფილიყავით. რატომ?
– ნამდვილად არ ვაპირებდი ჩამოსვლას, რადგან ძალიან დაკავებული ვარ. უბრალოდ, ეს საქმე იმდენად მიყვარს, რომ შევეცადე, დრო მაინც გამომენახა. "ცეკვავენ ვარსკვლავები" მსოფლიოში ჩემი და ჩემი მეგობრების შექმნილი პროექტია. ჰოლივუდში ძალიან პოპულარულ პროექტად ვაქციეთ და თითქოს ვალდებულად ჩავთვალე თავი, კიდევ ერთხელ ჩამოვსულიყავი. მორალურად ვიყავი ვალდებული, ამ პროექტს გვერდში დავდგომოდი. მინდა, რომ ეს შოუ საქართველოში რამდენიმე წელი გაგრძელდეს. სამწუხაროდ, მის დასრულებამდე თბილისში ვერ დავრჩები, სულ ექვსი კვირით ჩამოვედი. კიდევ ორი ორშაბათი დავრჩები და წავალ. ეს იყო ჩემი მაქსიმუმი, რისი გაკეთებაც ამ მომენტისთვის შევძელი.
– თქვენს ადგილზე ვის დატოვებთ?
– არ ვიცი. ამაზე ყველანი ერთად ვფიქრობთ. ამ პროექტის მიზანი ის კი არ არის, რომ ფოკუსში მე ვიყო, არამედ ის, რომ მაყურებელმა სიამოვნება მიიღოს ცეკვით. ჩემს ადგილზე ყველა ვარიანტში უნდა იყოს პროფესიონალი.
– ჟიურის ახალი შემადგენლობა როგორ მოგწონთ?
– ორივე სეზონში გვერდით უმეტესწილად ნამდვილი პროფესიონალები მყავდა. არავითარი პრეტენზია არ მქონია წინა ჟიურის მსაჯებთან. რომ მკითხოთ, რომელი შემადგენლობა გირჩევნიაო, ნამდვილად ვერ გიპასუხებთ.
– ნანუკა ჟორჟოლიანთან ბოლოს ძალიან შეხმატკბილებული იყავით. მისმა წასვლამაც არ იმოქმედა თქვენს განწყობაზე?
– ნანუკა თავისი საქმის დიდი პროფესიონალია და ამას ვაფასებ. კარგად მახსოვს, როდესაც პირველ სეზონზე ჩამოვფრინდი, იმავე საღამოს მომიწია ჟიურიში დაჯდომა და პირველი, ვისაც დაველაპარაკე, ნანუკა იყო. ის ჩემთვის სამსახურებრივი მეგობარია. სამწუხაროდ, მას არ ვიცნობ, როგორც პიროვნებას.
– მარინა ბერიძე როგორ მოგწონთ მის ადგილას?
– ძალიან მიკვირს, მაგ ქალზე რომ ამბობენ, მკაცრი და დაუნდობელიაო. ჩემზე ძალიან თბილი და ტკბილი ქალის შთაბეჭდილება დატოვა. ვგრძნობდი, რომ ძალიან ნერვიულობდა კონკურსანტების ცეკვებზე.
– აღნიშნეთ, რომ არ გინდათ, შოუში მთავარი პერსონა იყოთ, მაგრამ ყველა კონკურსანტი მაინც თქვენს შეფასებას ელოდება. არ ფიქრობთ, რომ თქვენი წასვლით ეს შოუ ხიბლს დაკარგავს?
– მოცეკვავეებს ვურჩევ, მარტო ჩემს შეფასებას ნუ ელოდებიან და ჟიურის თითოეულ წევრს კარგად მოუსმინონ. ალბათ ყველაზე მეტად ჩემი სიტყვები იმიტომ აინტერესებთ, რომ მე მხოლოდ ცეკვას ვაფასებ. თანაც მსოფლიოში სამეჯლისო ცეკვის სამყაროში საკუთარი გამორჩეული ადგილი მიკავია. ეგრეც უნდა იყოს, შოუში ერთი აბსოლუტური ექსპერტი უნდა არსებობდეს, თუმცა ამ პროექტში სხვა ექსპერტებსაც ვხედავ.
– ხანდახან ჟიურის მხრიდან პირადი სიმპათიებიც აშკარად იგრძნობა.
– ეს მხოლოდ თქვენგან არ მსმენია, მაგრამ მე არ ვიცი, ვინ ვის როგორ იცნობს და ვის რა სიმპათიები გააჩნია. მე ის ვიცი, რომ, გიგი გაჩეჩილაძის გარდა (გიგი – გოჩას ცოლისძმა. ავტ.), არავის ვიცნობ. გიგიმ კი შესანიშნავად იცის, რომ თუ კარგად არ იცეკვა, არ არსებობს, მაღალი ქულა დავუწერო. ჩემს შეფასებებში არავითარი პირადული ინტერესები არ იმალება. ჩემმა ცოლმა, შორენამაც იცის, რომ თუ კარგად არ იცეკვა, მაღალ ქულას არც მას დავუწერ. კარგი იქნება, თუ აქაურ შოუბიზნესში ამ ჩვევას ბევრი გამოიმუშავებს.
– არ გაღიზიანებთ, როდესაც ჟიურის რომელიმე წევრი ეუბნება კონკურსანტს, რომელმაც ვერ იცეკვა, რომ ის შესანიშნავი იყო?
– არა, მაგაზე ნერვებს არ მოვიშლი. უბრალოდ, ეს ჩემს მუშაობას უფრო ართულებს. როდესაც ვიღაცას ზედმეტად აქებენ, მერე ძნელია, იყო ძალიან მკაცრი, ამიტომ ხანდახან ასეთ ქებას არც ვუსმენ. ერთ–ორ შემთხვევაში ჟიურის შეფასება გადამეტებული იყო, მაგრამ ისეთიც არაფერი, რომ შემდეგ მე ვერ გამომესწორებინა. გაცილებით ადვილი იქნებოდა ჩემი მუშაობა, რომ ერთ–ორს უაზროდ მაღალი ქულები არ დაეწერა. მე ვერავის მოვთხოვ, რატომ მოგეწონა ის, ვინც ცუდად იცეკვა–მეთქი, მაგრამ ჩემი ქულებით ყველაფერს ვაბალანსებ.
– ეს შოუ სკანდალში გაეხვა. არასამთავრობო ორგანიზაცია მოითხოვს, რომ ჟიურის წევრმა ია ფარულავამ და კონკურსანტმა თაკო გაჩეჩილაძემ ბოდიში მოიხადონ არაკორექტული გამონათქვამების გამო, რომლებითაც შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე ადამიანების ღირსება შეილახა. თქვენ რას ფიქრობთ ამ შემთხვევაზე?
– არ ვიცი, ასეთ რაღაცეებში არ ვერევი. გადაცემის დროსაც კი ვერ აღვიქვი, რა თქვეს, რადგან რაღაცეებს გვიან "ვტვინავ" ხოლმე. ეს მხოლოდ სატელევიზიო შოუა და არ არის საჭირო ემოციურ სიტყვებზე დიდი ყურადღების გამახვილება. ია ფარულავა ყოველთვის იმას ამბობს, რაც იმ წუთში თავში მოსდის, მერე კი ნანობს, ეს რა ვთქვიო, მაგრამ ასეთი ტიპაჟია. ამერიკაშიც ხშირია ტელეშოუებსა და სხვადასხვა ორგანიზაციას შორის საქმის გარჩევები. არა მგონია, რომ იას და თაკოს შეგნებულად უნდოდათ ვინმესთვის შეურაცხყოფის მიყენება. საერთოდ ტელეშოუში არასოდეს მომწონს კამათი.
– ანუ არ მოგწონთ, როდესაც კონკურსანტი ჟიურის ეკამათება?
– ჰო. ეს უკვე უზრდელობაა. ამ დროს ყველაზე მეტად მაყურებელი ზარალდება, ორი ადამიანის კამათის მოსმენა მისთვის საინტერესო არ არის.
– თქვენივე მუქარის მიუხედავად, არასოდეს დაგიწერიათ ნული ქულა. ნუთუ ამას არავინ იმსახურებდა?
– ნული ქულა მხოლოდ სალაპარაკო თემაა, თორემ მას არასოდეს დავწერ. კონკურსანტებს ერთი ქულა იმაში მაინც ეკუთვნით, რომ ერთი კვირის განმავლობაში იმუშავეს და რაღაც ისწავლეს, თუნდაც ის ცეკვას არ ჰგავდეს. ელემენტარული შრომის დაუნახაობა არ შეიძლება. სამაგიეროდ ამ პროექტში ანრი ჯოხაძეს ორიანი დავუწერე. ეს ქულა მას მხოლოდ იმაში ეკუთვნოდა, რომ დრო დახარჯა. ძალიან მომწონს ეს ბიჭი, ძალიან ენერგიულია, ხალისიანი და ყველაზე ქარიზმატული იყო ჯგუფში, მაგრამ ეს ცეკვის კონკურსი იყო და მე სხვანაირად ვერ შევაფასებდი.
– ამ პროექტმა საქართველოში სრულიად უცნობი მოცეკვავე პოპულარულ მამაკაცად გაქციათ, ყოველ მეორეს პირზე თქვენი გვარი აკერია.
– არც ვიცი, რაზე მელაპარაკებით. არა მგონია, განსაკუთრებულად პოპულარული ვიყო. ქუჩაში როცა გავდივარ, ყოველთვის ვგრძნობ დადებით ემოციებს ხალხისგან, მაგრამ ასე მგონია, რომ ის ხალხი ყველას ასე ხვდება. მგონია, რომ თბილისში მარტო მე არ ვარ სალაპარაკო თემა. მართალს გეუბნებით, არასოდეს დავფიქრებულვარ, გავხდი თუ არა პოპულარული. თუ ასეა, ნამდვილად სასიამოვნოა ჩემთვის. ტელევიზიას თავისი ძალა აქვს, რაც უნდა დიდ წარმატებებს მიაღწიო სამეჯლისო ცეკვებში, ეს იმდენად ჩაკეტილი სამყაროა, რომ შეიძლება ბევრმა არაფერი იცოდეს შენი წარმატების შესახებ. ამიტომაც ვცდილობ, ეს პროექტი უფრო მასშტაბური გახდეს მთელ მსოფლიოში. ასე მოცეკვავეებიც უფრო ცნობადები გახდებიან.

– თქვენს მეუღლეს, შორენას, არა აქვს სურვილი, ამ პროექტში ჟიური იყოს?
– მე რომ თბილისში წამოვედი, ეს ორივეს თანხმობას ნიშნავს. კარგი იქნებოდა, თვითონაც ყოფილიყო ჟიურიში, მაგრამ შეუძლებელია, ამის დრო ნამდვილად არ აქვს. უჩემოდ ის თბილისში არ ჩამოვიდოდა და ორივე რომ დიდი ხნით ჩამოვიდეთ, ეს ნამდვილი კატასტროფა იქნება. მთელი ჩვენი კარიერა და ბიზნესი განულდება. მე რომ თბილისში ვარ, ეს უკვე 50 პროცენტიანი კატასტროფაა ჩემი ბიზნესისთვის.
– როგორია თბილისში თქვენი ცხოვრება ამ პროექტის მიღმა?
– სასტუმროში ვცხოვრობ და, მგონი, ვამპირად გადავიქეცი, ნომრიდან თითქმის არ გამოვდივარ. მთელი ამ ხნის განმავლობაში ორჯერ თუ ვიყავი სტუმრად თენგიზ და ლარისა გაჩეჩილაძეებთან (გოჩას სიდედრ–სიმამრი. ავტ.). თბილისში არავის ვიცნობ. აქ დავიბადე, გავიზარდე, მაგრამ, შორენას ოჯახის გარდა, აქ ახლობელი არავინ მყავს.
– ანუ თბილისში თქვენთვის მოწყენილობაა?
– კი, ვარსკვლავური ცხოვრება ნამდვილად არ მაქვს. ერთი მხრივ, ძალიან მოხარული ვარ, რომ საქართველოში კარგად დასვენებას ვახერხებ. კვირაში მხოლოდ ერთი დღე მაქვს საქმე – მივიდე რუსთაველის თეატრში და ჟიურიში დავჯდე. ამერიკაში ასეთი თავისუფალი დრო არასოდეს მქონია. როცა გართობა მომინდება, ჩემს ნომერში მუსიკას ვრთავ. თბილისის ღამის ცხოვრებით ნამდვილად არ ვცხოვრობ. პროექტის პროდიუსერმა ალინა არველაძემ ერთ დღეს მთელი ჯგუფისათვის დასვენების დღე მოაწყო, ქალაქგარეთ გავედით და ძალიან კარგად გავერთეთ. გულახდილად რომ გითხრათ, ერთ–ერთი, რაც მაკლია, ეს პირადი ცხოვრებაა.
– რატომ არავის უმეგობრდებით? თუნდაც იმ ადამიანებს, რომლებთან ერთადაც ამ პროექტზე მუშაობთ.
– არ ვიცი. საერთოდ ადამიანებს ადვილად ვუმეგობრდები ხოლმე, მაგრამ აქ იმისთვის არ ვარ ჩამოსული, რომ ახალი მეგობრები შევიძინო. თანაც, რომ ვუყურებ, ყველა დაკავებულია, ყველას თავისი ცხოვრება აქვს.
– ინტერვიუზე კავკასიური ნაგაზის ლეკვით მოხვედით, რომელიც სასტუმროში არ შემოგაყვანინეს. ის თქვენი თბილისელი მეგობარია?
– ძაღლები ძალიან მიყვარს და ამერიკაში სამი საუკეთესო ჯიშის ძაღლი მყავს. მინდოდა, ქართული, კავკასიური ნაგაზი მყოლოდა და ლეკვი ვიყიდე. ყოველთვის მსურდა, ჩემი სამშობლოდან ამერიკაში ძაღლი წამეყვანა. გიგი დამეხმარა, ვეძებეთ და სუფთა ჯიშის კავკასიური ნაგაზის ლეკვი ვიშოვე. გული დამწყდა, რომ სასტუმროში არ შემომაყვანინეს და ჩემს ნომერში ვერ იცხოვრებს. სანამ თბილისში ვიქნები, ჩემი ქართველი ძაღლი ალბათ გიგისთან სტუდიაში იცხოვრებს. ამერიკაში წაყვანის პრობლემა არ იქნება, პასპორტიც აქვს და ბილეთიც უკვე ავუღე.
– თქვენი ჩაცმის სტილიც პოპულარული თემაა. რამდენი ჩემოდნით ხართ თბილისში ჩამოსული?
– ჩემი ნება რომ ყოფილიყო, ოცი ჩემოდნით ჩამოვიდოდი. ყველანაირი ლიმიტი ამოვწურე, რაც კი შეიძლება ადამიანს საერთაშორისო ფრენების დროს ჰქონდეს. გული დამწყდა, რომ ბევრი რაღაც ვერ წამოვიღე, მაგრამ ჩემი ბარგის წონამ მაინც მაქსიმუმს მიაღწია.
მომწონს ჩემი იმიჯი, ჩემი ფერადოვანი ტანსაცმელი. ხელოვანი ადამიანი ვარ, მოცეკვავე, მხატვარი და ამიტომ ჩემთვის ტანსაცმელი მხოლოდ ტანსაცმელი არ არის. როდესაც შოუში ხარ, განსაკუთრებულად უნდა ჩაიცვა, მაყურებელს პატივი უნდა სცე. საკუთარი თავი ყოველთვის უნდა აიძულო, რომ ესთეტიკურად გამოიყურებოდე.

– თქვენი ამერიკული გარდერობი ალბათ ძალიან დიდია.
– კი, უზარმაზარი. სამი ავტოფარეხი ვაქციე ჩემს გარდერობად. ძალიან ბევრი ტანსაცმელი მაქვს, უამრავი ჯინსი და ქუდი. თბილისში რატომღაც ქუდები არ უყვართ, მე კი ძალიან მომწონს. ალბათ იმიტომ, რომ მაღალი შუბლი მაქვს და ქუდით ვმალავ.
– თბილისში იშოპინგეთ?
– არა. თითზე ჩამოსათვლელი დიზაინერები არსებობენ, რომელთა ტანსაცმელსაც ვხმარობ. აქ ვერც ერთის ბუტიკი ვნახე. ესენი არიან ბალენსიაგა, პრადა, ვერსაჩე, გოტიე და კიდევ რამდენიმე დიზაინერი.

– ხომ არ გაღიზიანებთ, როდესაც თქვენს ჩაცმულობას განიხილავენ, მათ შორის, ტელეგადაცემებში?
– არა, პირიქით, იმედი მაქვს, რომ ამით თბილისში ერთ ადამიანს მაინც გაეხსნება გონება და უფრო შემოქმედებითად მიუდგება თავის ჩაცმულობას.
– არ მოგწონთ თბილისელების ჩაცმულობა?
– არა. ძალიან გამიხარდება, ქართველებმა და თბილისელებმა უფრო მეტად მოუარონ თავს. ძალიან კეთილი და ლამაზი ხალხია, მაგრამ ცოტა მოუვლელები არიან, ჩაცმულობაში კი – ძალიან შეზღუდულები. მე საკუთარ ხასიათს ყოველთვის ტანსაცმლით ვმკურნალობ. თუ ცოტა ცუდ ხასიათზე ვარ, რაღაც განსაკუთრებულს, სასიამოვნოს, სადღესასწაულოს ჩავიცვამ და მორჩა, ცუდი განწყობაც ქრება!

– საერთო ჯამში, როგორია გოჩა ჩერტკოევი – მხიარული და ენერგიული თუ სევდიანი, ნაკლებად აქტიური?
– ყველა თვისება მაქვს, რაც კი ჩამოთვალეთ, მაგრამ როცა ცუდ ხასიათზე ვარ, სახლიდან არ გავდივარ, არავის ვეკონტაქტები, რომ ცუდი განწყობა არ გადავდო. გოჩა ჩერტკოევი არის ის ადამიანი, რომელმაც იცის, სად რა ხასიათია საჭირო. ხანდახან თავს ვაძალებ, რომ ის განწყობა შევქმნა, რომელიც იმ სიტუაციაში უნდა იყოს.
ავთო ჩიტიძე