რით ანებივრებს მეუღლე სალომე გოგიაშვილს

რადიოწამყვანმა სალომე გოგიაშვილმა მოგზაურობა 3 წლის ასაკიდან დაიწყო: ბავშვობაში ბებია-ბაბუას მოსკოვში სტუმრობდა, მოგვიანებით კი სხვა ქვეყნების ნახვის სურვილიც გაუჩნდა... სალომე ახლახან დუბაიდან დაბრუნდა, სადაც საქორწილო მოგზაურობაში "პირად გიდთან" ერთად იმყოფებოდა...

- მე და ჩემი მეუღლე დუბაიში 5 დღით გავემგზავრეთ. კურორტზე ყოფნისთვის ეს პერიოდი სავსებით საკმარისია - კარგად დასვენებას მოახერხებ.

- კურორტზე 5 დღე დასვენება შენთვის ზაფხულშიც საკმარისია?
- არა. ზაფხულში დასასვენებლად მაქსიმუმ, 2 კვირით მივემგზავრები. საერთოდ, თბილისზე "მიჯაჭვული" ვარ, აქაურობას დიდხანს ვერ ვტოვებ, რადგან მეგობრები, ახლობლები მენატრება...

- დუბაიში პირველად იყავი?
- კი და მაქსიმალურად კარგად დავისვენე. მეუღლემაც შემიწყო ხელი: დუბაიში ძირითადად, ჩემი სურვილები სრულდებოდა. ტემპერატურა 34 გრადუსი იყო. ძალიან კარგ სასტუმროში ვცხოვრობდით. იქვე არაჩვეულებრივი ქვიშიანი სანაპირო იყო. დილაობით ვირუჯებოდით, შემდეგ ცოტა ხანს ვისვენებდით და დუბაის ცენტრში მივდიოდით, სადაც უამრავი მაღაზიაა. ჩვენ ერთმანეთისთვის, ბავშვებისთვის, ოჯახისთვის რაღაცებს ვყიდულობდით, მერე კი განვმარტოვდებოდით და ვსადილობდით. მიუხედავად იმისა, რომ დუბაიში მარტო ვიყავით, კარგად გავერთეთ. პირველად მოგვეცა საშუალება, მარტო ვყოფილიყავით. ერთმანეთში ახალი თვისებები აღმოვაჩინეთ. მაგალითად, სულ ვამბობდი, - ჩემი მეუღლე რომანტიკული ადამიანი არ არის-მეთქი. თურმე, ვცდებოდი, ძალიან რომანტიკული ყოფილა. ის შეძლებისდაგვარად, სიურპრიზებს მიწყობდა; სადილს რომ უკვეთდა, იმაზეც ზრუნავდა, რომ სუფრა ძალიან ლამაზი ყოფილიყო.

- როგორც ვიცი, თქვენი "მინიქორწილიც" (როგორც თავად უწოდებ) შენთვის სიურპრიზი იყო...
- ქორწილში სულ 7 ადამიანი ვიყავით. ყველა ბოლომდე დაიხარჯა. ეცადნენ, დრო მაქსიმალურად კარგად გაეტარებინათ. ქორწილის მეორე დღეს ენერგიაგამოცლილებმა, ჩაი დავლიეთ, შემდეგ კი ბოდბეში (ხელი სიღნაღში მოვაწერეთ) წავედით, სადაც ღვთისმშობლის სასწაულთმოქმედი ხატი ვნახეთ. ჰოდა, ამ ხატთან ყველამ თითო სურვილი ჩავიფიქრეთ. ძალიან გვჯერა, რომ აგვიხდება...

- უკვე ერთი წელია, რაც დაოჯახდი. მეუღლესთან ერთად ხშირად მოგზაურობ?
- კი, სულ აქეთ-იქით დავდივართ. მოგზაურობა ძირითადად, ვახოს სამსახურის გამო გვიწევს.

- ოდესმე სამოგზაუროდ მარტო თუ ყოფილხარ?
- შეიძლება ითქვას, რომ 3 წლიდან მოსკოვში ვიზრდებოდი, სადაც ბებია და ბაბუა ცხოვრობდნენ. შემდეგ იქვე დავიწყე სწავლა... ერთხელ სამოგზაუროდ საფრანგეთში წავედი, მაგრამ მოგზაურობას სწავლაც შევუთავსე: ჯერ ენის შემსწავლელ კურსებზე დავიწყე სიარული, მაგრამ მერე მივხვდი, რომ ვიზაჟისტობის სწავლა უფრო მინდოდა. ვიზაჟისტობას ფრანგულ ენაზე გვასწავლიდნენ, ამიტომ მეტ-ნაკლებად, ენაც ავითვისე... შემდეგ, მე და ჩემი მეგობრები იმ ქვეყნებს ვსტუმრობდით, სადაც გამგზავრების საშუალება გვქონდა.

- უცხოეთში ადგილობრივ მოსახლეობასთან საერთო ენას იოლად პოულობ?
- კომუნიკაბელური ვარ. ურთიერთობა არც ქართველებთან მიჭირს და არც - უცხოელებთან. თუ მეგობრებთან ერთად ვარ, სხვა ადამიანებით ნაკლებად ვინტერესდები. სხვათა შორის, ჩემი მეუღლეც აქტიური და კონტაქტური ადამიანია.

- დაახლოებით რამდენ ქვეყანაში ხარ ნამყოფი?
- თურქეთში ისე ხშირად ჩავდივარ, უკვე მგონია, რომ იქ ჩემი ნათესავები ცხოვრობენ (იცინის). ძირითადად, საკურორტო ზონებს ვსტუმრობთ: სეიშელის კუნძულები, ნიცა, მონაკო, მონტე-კარლო...

- გამგზავრებამდე ქვეყნის შესახებ ინფორმაციას წინასწარ თუ ეცნობი?
- მას შემდეგ, რაც გავთხოვდი, ამის გაკეთება არ მჭირდება: მეუღლის სახით ფაქტობრივად, გიდიც მყავს. ის განათლებული ადამიანია. შეიძლება, წიგნით ან ინტერნეტით ვერ მივიღო იმდენი ინფორმაცია, რამდენსაც მეუღლე მაწვდის. პატარა ბავშვივით აქეთ-იქით დავყავარ, მე კი პირდაღებული ვუსმენ.

- საზღვარგარეთ ყოფნისას უცხო ქალაქის ღირსშესანიშნაობებს ათვალიერებ თუ სხვა სახის გართობა გირჩევნია?
- წარმოუდგენელია, რომელიმე ქვეყანაში ჩახვიდე და მისი ღირსშესანიშნავი ადგილები არ ნახო. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, ეს სირცხვილია! ჩვენ გამგზავრებამდე ვგეგმავთ: პირველი 3 დღე მოვინახულებთ ღირსშესანიშნავ ადგილებს, მერე - დავისვენებთ... ზაფხულში ბავშვებთან ერთად ვისვენებთ. კარგია, როცა ყველანი ერთად ვართ, მაგრამ განტვირთვა ცოლ-ქმარსაც სჭირდება. თან, პატარებისთვის უცხოეთში ვიზიტი 1-2 წელიწადში უფრო დასამახსოვრებელი იქნება; ჯერჯერობით, ძეგლებსა და მუზეუმებზე მეტად, სხვა რაღაცები აინტერესებთ. გულდაწყვეტილები არიან, რომ ჩვენს ჯვრისწერას ვერ დაესწრნენ და ქორწილის გადახდა ამიტომაც გვინდა...

- მოგზაურობისას მაღაზიებში სიარული გიყვარს?
- კი და თან - ისე ძალიან, რომ მეშინია, არ "გავაფრინო"! დუბაიში ყოფნისას მეუღლე ისე გავაგიჟე, რომ მეუბნებოდა, - ბილეთს ავიღებ და თბილისში წავალო! დილით თვალს გავახელდი თუ არა, ვეკითხებოდი: - საყიდლებზე დღეს ხომ წავალთ-მეთქი?.. ის თავისთვის სამოსს ძალიან მარტივად ირჩევს, მე კი ჯერ უნდა დავათვალიერო, ჩავიცვა, ვთქვა, რომ არ მიხდება, შემდეგ კი ვახომ უნდა დამარწმუნოს, რომ მიხდება და ა.შ. ჩემთვის განტვირთვის ყველაზე კარგი საშუალება მაღაზიებში სიარული და რაღაცების შეძენაა.

- გამგზავრებისას თან ბევრი ტანსაცმელი მიგაქვს?
- ახლა ჭკუა ვისწავლე და მხოლოდ საცურაო კოსტიუმები წავიღე. ჭკუის სწავლაში რას ვგულისხმობ? - ცარიელი ჩემოდანი წავიღე, რათა ახალი სამოსით ამევსო (იღიმის). ვცდილობ, ზღვაზე მაქსიმალურად ცოტა ტანსაცმელი წავიღო, ევროპაში მოგზაურობისას კი თან ლამაზი ტანსაცმელი მიმაქვს, რათა იქაც კარგად გამოვიყურებოდე.

- ამა თუ იმ ქვეყანაში სტუმრობისას, იქაურ ნაციონალურ კერძებს აგემოვნებ?
- ამა თუ იმ ქვეყნის ნაციონალური კერძებით მართლა ვინტერესდები, მაგრამ ტარაკანის და ჭიანჭველის შეჭმა არ შემიძლია! სეიშელზე ყოფნისას გველის ხორციც გავსინჯე. მართალია, გველებს ვერ ვიტან, მაგრამ მაინც მივირთვი. ზღვის პროდუქტები მიყვარს. დუბაიში ყოფნისას, იქაური კერძებიც გავსინჯეთ და მათი ნაციონალური ტანსაცმელიც ვიყიდეთ. თითქოს, უცხო ადამიანების ცხოვრების სტილში ასე უფრო მეტად ერთვები, მათ შესახებ უფრო მეტ ინფორმაციას იღებ...

- განსაკუთრებულად რომელი ქვეყნის მკვიდრებმა დაგამახსოვრეს თავი?
- თურქები - ტაქსის მძღოლიდან დაწყებული, მაღაზიის გამყიდველით დამთავრებული, სულ იმას ცდილობენ, მოგატყუონ. თუმცა, რა თქმა უნდა, გამონაკლისებიც არიან... საფრანგეთში სტუმართმოყვარე ხალხი ცხოვრობს. მაღაზიაში გამყიდველიც კი ისე თავაზიანად გექცევა, რომ უბრალოდ, მოგერიდება, რაიმე არ იყიდო. ქართველებზეც ამბობენ, - სტუმართმოყვარე ხალხიაო, მაგრამ შეიძლება, აქ ისეთი მასპინძელი შეგხვდეს, რომელიც ამ აზრს მალევე შეგაცვლევინებს. ამიტომ, მხოლოდ ერთი ადამიანით მთელ ერს ვერ განსჯი... იტალიელებს და ქართველებს ერთმანეთს გვამსგავსებენ. იტალიაში ნამყოფი ჯერ არ ვარ, მაგრამ მე და ვახო მალე ფლორენციაში გამგზავრებას ვაპირებთ და როცა საქართველოში დავბრუნდები, იტალიის შესახებ ჩემს შთაბეჭდილებებსაც აუცილებლად გაგიზიარებთ.

ეთო ყორღანაშვილი

ჟურნალი ”გზა”