• ერთგულება, ანუ როგორ გავამთელოთ ნაწილებად ქცეული სული XII

    დილას ისევ ჩვეულ დროს გამეღვიძა. ჩემს საყვარელს მშვიდად ეძინა. წინა ღამეს მან ბევრი ‘’იმუშავა’’ და დაღლილობისაგან კიდევ კარგა ხანს არ უნდა გაღვიძებოდა. საბედნიეროდ საკმაო დრო გვქონდა სამსახურში წასვლამდე. მე კი ძლივს ავათრიე დაღლილი სხეული საწოლიდან და აბაზანაში შევედი. ცხელმა წყალმა ცოტა შემიმსუბუქა ტკივილი კუნთებში.
    -ერთხელაც იქნება და მომკლავს,- ვთქვი ჩემთვის და გავწითლდი. უცნაური ის იყო, რომ ყველაფერს ჩემი ნებართვით აკეთებდა გიო, მე კი მის მკლავებში ადვილად ვივიწყებდი ჩემი სხეულის შეზღუდულ ფუნქციებს ასეთი ღამეების შემდეგ.
    როგორც კი ვიგრძენი, რომ მოძრაობის უნარი აღმიდგა, მაშინვე გამოვრთე დუში და აბაზანიდან გამოვედი. დიდად არ შემიწუხებია თავი ჩაცმისათვის, სახლში მხოლოდ მე და გიო ვიყავით.
    სამზარეულოში გავტანტალდი და ყავის მადუღარა ჩავრთე.
    -ჰმ,- ჩაახველა ვიღაცამ.
    მაშინვე მივბრუნდი მისკენ, ვინც ეს ხმა გამოსცა და სანამ ს გაიაზრებდა მე რამდენიმე ნაბიჯის გადადგმა, გიორგის იარაღის მომარჯვება და მისი პიჯაკის აფარება მოვასწარი.
    -ჯანდაბა, არ ისროლო!- იყვირა მამაკაცმა და ხელები ასწია.
    ვიდექი და საკუთარ თვალებს არ ვუჯერებდი. ჩემს წინ იდგა გიორგი ნებიერიძე 20 წლის შემდეგ.
    -ვინ ხართ და აქ როგორ შემოხვედით?- ვკითხე მკაცრად უცნობ და მაინც ასე ნაცნობ მამაკაცს.
    -ნებიერიძე ზაზა,- გამეცნო მამაკაცი,- გასაღები ჩემმა ძმიშვილმა გადმომცა.
    ეს რა თქმა უნდა საკმარისი ინფორმაცია იყო იმისათვის, რომ შემართული იარაღი დამეშვა. მამაკაცმა ამოისუნთქა.
    -გადავრჩი,- ამოიოხრა მამაკაცმა. თან მარჯვენა ხელი მკერდზე მიიდო მეტი დრამატიზმისათვის.- თქვენ ვინ ხართ?
    -ნაკაშიძე ნინა. გიორგის პარტნიორი.
    -ჰმ, პარტნიორი,- ჩაეცინა ზაზას, მე გავწითლდი,- მე გიორგის ბიძა ვარ. სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა.- მითხრა და ხელი გამომიწოდა. მეც ჩამოვართვი.
    მე ჯერ კიდევ შოკში ვიყავი. მართლაც საოცარი სანახაობა იყო. თითქოს მომავალში მოვხვდი და ვუყურებდი უკვე ასაკში შესულ გიორგის. ბიძა-ძმიშვილი საოცრად ჰგავდნენ ერთმანეთს. და მიუხედავად ასაკისა, ზაზა საოცრად მიმზიდველად გამოიყურებოდა. მაგრამ იყო ერთი დიდი სხვაობა ამ ორ ადამიანს შორის. გიორგის შავი თვალები ოკეანის ცივ და ბნელ სიღრმეებს ჰგავდა, ზაზას თვალები კი ზაფხულის თბილ ღამეს.
    მიუხედავად ამ სხვაობისა, არ შემეძლო არ მეღიარებინა - ნებიერიძეები საოცრად სექსუალურები იყვნენ.
    -გიორგის სძინავს. გავაღვიძო?
    -არ არის საჭირო ნინა, უკვე გავიღვიძე.- გავიგე გიორგის ხმა ზურგსუკან. შევკრთი ამ ხმის გაგონებისას.- როგორ ხარ ზაზა?- მივიდა ბიძამისთან და ხელი ჩამოართვა ისე, რომ მზერითი კონტაქტი არ გაუწყვიტავს. გიორგის სპორტული შორტები ეცვა მხოლოდ, მეტი არაფერი. მისი ნავარჯიშები ზურგი საოცრად მიმზიდველად გამოიყურებოდა.
    ‘’ჯანდაბა, ეს ყველაფერი ეროტიულ სიზმარს ჰგავს’’- გავიფიქრე ჩემთვის.
    -მშვენივრად. მაპატიე ასე უცერემონიოდ რომ შემოგივარდი, უბრალოდ პირადი საქმე მქონდა.
    -რა თქმა უნდა.
    ჩემი ჯერი დადგა. უნდა მეჩვენებინა ჩემი შეგნება:
    -უკაცრავად, მე ცოტა არაოფიციალურად ვარ ჩაცმული სერიოზული საუბრებისათვის,- ვთქვი მორიდებით,- უკაცრავად.
    ბოდიში მოვიხადე და მაშინვე ოთახში შევედი ზურგით, რადგან პიჯაკი მხოლოდ ჩემს წინა მხარეს ფარავდა. ზურგი კი ჯერ კიდევ შიშველი მქონდა. გიორგიმ მშიერი, ხოლო ზაზამ დაინტერესებული მზერით გამაცილეს.
    -რაიმეს დალევ ზაზა?- გავიგე გიორგის ხმა, სანამ კარს დავკეტავდი.
    როგორც კი დახურულ კარს მიღმა აღმოვჩნდი, მაშინვე ამოვისუნთქე. გიორგის პიჯაკი იქვე დავაგდე, ხოლო მე საწოლზე დავეხეთქე გულაღმა. პულსი აჩქარებული მქონდა და სუნთქვა მიჭირდა. როგორც იქნა თავი ხელში ავიყვანე და ავდექი. ისევ აბაზანას მივაშურე, ამჯერად გასაგრილებლად. როგორც კი გამოვედი, მაშინვე გავემზადე და იმ იმედით, რომ ბიძა-ძმიშვილმა საუბარი დაამთავრეს ოთახის კარი შევაღე.
    -და რა იცი მისი მშობლების შესახებ?- მოსწვდა ჩემს სმენას ზაზას კითხვა. ადგილს მივეყინე.
    -მხოლოდ ის, რომ დაიღუპნენ,- უპასუხა გიორგიმ.
    -ვისთან ცხოვრობს?
    -მარტო, მაგრამ როგორც ვიცი დედამისის ბავშვობის მეგობარი ეხმარება, ის ერთადერთია ვინც დარჩა.
    -ვინ არის დედამისის ბავშვობის მეგობარი?- არ ეშვებოდა ზაზა.
    -არ ვიცი.
    -გიორგი ნებიერიძე,- ხმა გაიმკაცრა უფროსმა მამაკაცმა,- ღმერთმა იცის რამდენი ხანია უკვე ამ გოგოსთან ერთობი და არც კი გითხოვია მისთვის ერთადერთი ძვირფასი ადამიანის გაცნობა? გრცხვენოდეს.
    -მართალი ხარ,- დაეთანხმა გიორგი, მაგრამ ის არ უთქვამს, რომ ჩვენი ურთიერთობა სულ რამდენიმე დღეს ითვლიდა.
    -ნეტავ რატომ არ ვარ 15-20 წლით უმცროსი,- ამოიოხრა ზაზამ,- ამ ანგელოზს ახლოსაც არ გაგაკარებდი.
    -ბიძია,- ხმა გაიმკაცრა გიორგიმ,- ნინას მხარეს არც კი გაიხედო, თორემ დავივიწყებ რომ ბიძაჩემი ხარ.
    -ხო კარგი, დამშვიდდი. იურისტი ვარ და ვიცი რას ნიშნავს ‘’საკუთრების უფლება’’,- უკან დაიხია ზაზამ. მე სისხლი საფეთქლებში მომაწვა.- ერთი იდეა მაქვს...
    -რას აპირებ?- უნდობლად ჰკითხა გიორგიმ.
    -არაფერს განსაკუთრებულს. პატარა ოჯახურ ვახშამს. რას იტყვი?- გიორგი ცოტა დაფიქრდა, მერე კი უთხრა:
    -მე თანახმა ვარ, მაგრამ ჯერ უნდა გავიგო ნინა რას ფიქრობს ამის შესახებ.
    -პირველად ზრუნავ ასე ვიღაცის გრძნობებზე,- ეს მტკიცება ჩემთვის მეტისმეტად სასიმოვნო აღმოჩნდა.- ვტკბები შენში მომხდარი ცვლილებებით.
    -უკაცრავად რომ გაწყვეტინებთ,- ვეღარ შევიკავე თავი და გავედი სამზარეულოში. ორივემ მე შემომხედა.
    -ჩაცმული სულ სხვანაირი ხარ,- მითხრა ზაზამ.- კიდევ უფრო მიმზიდველი, რაც თავისთავად გასაოცარია, რადგან ქალების 99% გახდილი უფრო სექსუალურად გამოიყურება.
    -ბიძია.
    -დაასრულეთ საუბარი?- ვკითხე ისე, თითქოს მისი კომპლიმენტი არც გამეგოს.
    -სიმართლე გითხრათ არც დაგვიწყია,- მიპასუხა ზაზამ. ‘’ნეტავ რაზე საუბრობდნენ? გიორგის ბევრი რამ აქვს ასახსნელი’’,- უბრალოდ მინდოდა მეთქვა, რომ ჩემი საყვარელი ძმიშვილის ბინა მჭირდება შაბათ-კვირას.- ‘’ვიღაცას ემალება, სავარაუდოდ ქალს, რადგან არ ჰგავს იმ კაცს, რომელსაც ფულის პრობლემა ექნება’’.
    -ამჯერად ვინ არის ზაზა?- თქვა გიორგიმ და ამოიოხრა.
    -შეიძლება თქვენ იცნობდეთ, მარიამ გვენეტაძე, თქვენთან მუშაობს მგონი ისიც.- თვალები გამიფართოვდა და შეუხედავადაც ვიცოდი, რომ გიორგისაც იგივე რეაქცია ჰქონდა.
    -ზაზა მითხარი რომ იხუმრე,- შეცდომა გამორიცხული იყო, მარიამ გვენეტაძე მხოლოდ ერთი იყო მთელს განყოფილებაში და მისი რეპუტაცია ყველამ კარგად ვიცოდით.- ჯანდაბა, ზაზა, ის ხომ ჩემხელა არც არის.
    -ის უბრალოდ არაჩვეულებრივი იყო.
    გიორგი კბილებს აღრჭიალებდა, მე კი ხმამაღლა გამეცინა.
    -მეგობარო, შენ ერთ უიქენდზე მეტხანს დაგჭირდება სამალავი, დამიჯერე.- ვუთხარი სიცილით.
    -რას გულისხმობ ნინა?- დაიბნა ზაზა.
    -მე აგიხსნი ზაზა რასაც ნინა გულისხმობს,- ჩაერია გიო,- გვენეტაძე მარიამი პირველი დეტექტივია ჩვენს განყოფილებაში. მას ყველა იცნობს და იცი რატომ? ასიდან ას ტყვიას აჯენს მიზანში, ნებისმიერი რადიუსიდან და საკმაოდ დიდი მანძილიდან, ასე რომ თუკი გადაწყვიტა, რომ შუბლი გაგიხვრიტოს, დამიჯერე ბიძია, ამაში ხელს ვერავინ შეუშლის.
    -მდა...- ხასიათი წაუხდა უფროს ნებიერიძეს,- თავიდანვე რომ მცოდნოდა თავს ყულფში არ გავყოფდი. ახლა სინანული გვიანია.- მერე ძმისშვილს შეხედა იმედით,- შენ არ შეგიძლია დაელაპარაკო გიო? მოაგვარო ეს საქმე?- მე სიცილი შევწყვიტე.
    -და საკუთარი თავი, სიცოცხლე და ჯანმრთელობა ჩაიგდოს საფრთხეში? არავითარ შემთხვევაში, თქვენი საქმებიი თავადვე მოაგვარეთ,- გავბრაზდი მე.
    -გიო, ამ უიქენდზე ჩემს იახტას გათხოვებთ,- ჩემი კომენტარი უპასუხოდ დატოვა საკმაოდ შეშინებულმა მამაკაცმა.
    -ნინა, რას იტყვი?- შემომხედა გიომ. მე გავუღიმე. მასთან ერთად ჯოჯოხეთშიც დაუფიქრებლად ჩავიდოდი საკუთარი ფეხით. გიორგი უსიტყვოდ მიმიხვდა პასუხს.
    -კარგი ზაზა, ამ შაბათ-კვირას ეს სახლი შენს განკარგულებაშია. ახლა კი ბოდიში, სამსახურში გვაგვიანდება,- მოუბოდიშა გიორგიმ.
    -რა თქმა უნდა, მე დაგტოვებთ.- მერე ჩემთან მოვიდა და ხელი გამომიწოდა. მე ჩამოვართვი, მან კი ნაზად მოაბრუნა ჩემი ხელი და ნაზად მეამბორა,- სასიამოვნო იყო შენი გაცნობა ანგელოზო.
    ზურგით ვგრძნობდი როგორ ბურღავდა მზერით ჩემი საყვარელი ბიძამისს. მე კი... ცოდვა გამხელილი სჯობს და... მსიმოვნებდა ზაზას ყურადღება. ბოლო-ბოლო ყოველდღე ხომ არ ჩხუბობდნენ ოლიმპოს ღმერთებივით სიმპათიური მამაკაცები ჩემს გამო...

    2 728 ნახვა
    20-12-2012, 11:33
    GOGATV

    abezara