• ერთგულება, ანუ როგორ გავამთელოთ ნაწილებად ქცეული სული XIX

    ცხელი, შიშველი სხეულის უეცარმა შეხებამ ზურგზე შეშინების ნაცვლად, სიმშვიდე მომიტანა. თვალები დავხუჭე და მის ფართე მკერდს მივეყრდენი. მან ხელები წელზე შემომხვია და ნაზად მაკოცა მხარზე.
    არც ერთს არ ამოგვიღია ხმა. დიდხანს ვტკბებოდით იმით, რომ ვიდექით ცხელი წყლის ჭავლის ქვეშ შიშვლები, სველები და ჩახუტებულები. ბოლო-ბოლო გიომ ვერ მოითმინა და სიჩუმე დაარღვია:
    -ნინა... თავს უხერხულად გრძნობ?- მკითხა აკნკალებული ხმით. მე ცოტა ხანს ჩუმად ვიყავი, საბოლოოდ კი ვაღიარე:
    -ცოტა,- გიომ კიდევ უფრო მეტად მიმიხუტა.- შენ რაზე ფიქრობ?- მქონდა რაღაც ეჭვები, მაგრამ მინდოდა, რომ გიორგის თავად ეთქვა.
    -ყველაფერზე,- მიპასუხა ჩემმა საყვარელმა.- და არაფერზე. ალბათ იმიტომ, რომ ეს მოულოდნელი იყო ჩემთვის ნინა.
    მე ფრთხილად შევეხე ხელს, რომელიც წელზე მეხვეოდა.
    -ასე გგონია ნებიერიძე?- ვკითხე მშვიდად. საბედნიეროდ ჩემმა ხმამ არ გამყიდა და არ დაანახა გიორგის ჩემი ნამდვილი განცდები, მაგრამ ის შინაგანად გრძნობდა ამას და ამიტომაც მკითხა:
    -ნინა, მომიწევს რომ ფრთხილად ვიყო ხომ?- მე არაფერი მითქვამს. გავბრაზდი, მაგრამ ძალიან მინდოდა ამ გაბრაზების დაფარვა, ამიტომაც რამდენიმე წუთი სიჩუმეს მხოლოდ წყლის წვეთები არღვევდნენ.
    მერე კი გამბედაობა მოვიკრიბე, გიოსკენ სახით შევბრუნდი, მისი სახე ხელებში მოვიქციე და ჩავისისინე:
    -გეყოს!
    -რა?- მკითხა გიორგიმ და ხელები ჩემს ხელებზე დააწყო.
    -ანალიზირება,- ვუთხარი გაღიზიანებულმა,- მე შენ მიყვარხარ. აი კიდევ ერთხელ ვთქვი. მიყვარხარ და ამას არაფერი შეცვლის, შენი უაზრო ქცევებიც კი.
    ვიგრძენი როგორ აუჩქარდა გულის ცემა ამ სიტყვების შემდეგ.
    -ჩვენ მშვენიერ ადგილას ვართ და სჯობს ამით დავტკბეთ. არ მეთანხმები?- ვკითხე გულწრფელი ღიმილით. გიომ თვალებში ჩამხედა, ცოტა ხანს მიყურა, მერე კი თავი დამიქნია.- მაშინ არაფერზე ინერვიულო.
    გიომ გამიღიმა. ის მიხვდა, რომ მართალი ვიყავი. მიხვდა, რომ ეს წუთები მხოლოდ ჩვენ გვეკუთვნოდა და უნდა დავმტკბარიყავით თითოეული მათგანით. ყველაფერი კანონზომიერად ხდებოდა და არ ღირდა შიშს აყოლა.
    -ნინა, ნეტავ იცოდე როგორ მამშვიდებ,- ჩამჩურჩულა ყურში. მე გავიღიმე. მერე კი მისმა ხმამ ბრძანების ნოტები შეიძინა,- ახლა კი... მაკოცე!
    მეც ის გავაკეთე რაც ჩემმა საყვარელმა მიბრძანა. ხელები კისერზე შემოვხვიე და მთელი ძალით მივეკარი მის ტუჩებს. ჩემი თითები მის სველ თმებში გაიხლართა, გიორგიმ კი თავის ხელებს უფრო კარგი გასართობი მოუძებნა. ის უმოწყალოდ მჩქმეტდა და მეფერებოდა მთელს სხეულზე. ამის მერე გიო უეცრად მომშორდა და ჩემს წინ მუხლებზე დადგა, მე გაფართოებული თვალებით ვუყურებდი როგორ მიეკრა ჩემს სველ მუცელს და როგორ მიკბინა. მე სიამოვნებისაგან ვიყვირე.
    -გიო, არაა აუცილებელი ამის გაკეთება,- ვუთხარი ხრინწიანი ხმით.
    -ახლა ვინ აანალიზებს? მე უბრალოდ დემონსტრირებას ვუკეთებ ჩემს სიამაყეს მფლობელობის უფლებაზე.
    მითხრა და ნელა დამისვა ენა მუცელზე. ამან საერთოდ ჭკუა დამაკარგვინა.
    -აჰ,- ამოვიკვნესე და მივხვდი, რომ ცოტა ხანში ფეხზე დგომას ვეღარ შევძლებდი ზედმეტი ემოციებისაგან.
    გიორგი მიხვდა, რომ დრო იყო უფრო უსაფრთხო ადგილას გადავსულიყავით, ამიტომაც წამოდგა, ხელზე ხელი მომიჭირა, წყალი გადაკეტა და აბაზანიდან გამიყვანა.
    ერთიანად სველები, ისე თითქოს თავსხმა წვიმაში მოვყევით, გავედით საძნებელში. თუმც ამას ყურადღებას არავინ აქცევდა.
    -დაწექი,- მითხრა გიორგიმ. მე შევასრულე ის, რაც მითხრეს და მოუთმენლობისაგან შევიშმუშნე.
    გიორგიმ დიდხანს არ მალოდინა. სულ რამდენიმე წამში მოექცა ჩემს ზემოთ და ვნებიანად მაკოცა. მერე კი ისევ თავისი ტუჩებითა და ენით გაიკვალა გზა ჩემი მუცლისაკენ.
    -გიო!- არ ვიცოდი როგორ გადმომეცა სიტყვებით ის სიამოვნება, რასაც მისი თითოეული შეხება მანიჭებდა.
    -ძალიან გემრიელი ხარ ნინა,- გამიმეორა უკვე ნათქვამი სიტყვები გიორგიმ, მე კი ამ დროისათვის, უკვე ვეღარ სუნთქავდი სიამოვნებისაგან.- განა ამისათვის არ დამიძახე შიგნით?
    -კი,- არც ვაპირებდი აშკარა ფაქტის უარყოფას. გიორგიმ კი დაიკავა თავისი კუთვნილი ადგილი და...- აჰ!- ისევ ეს გრძნობა. ნუთუ ამას ვერასოდეს შევეჩვევი? ნუთუ ყოველთვის ასე კანკალით დაველოდები ამ წამს? ჯერ ტკივილს, მერე კი... სიამოვნებას? ეს სიტყვა კარგად ვერ აღწერს იმას, რასაც სინამდვილეში ვგრძნობდი... იმის მეათასედსაც კი ვერ აღწერს.
    თვალები დავქაჩე, სიამოვნებისაგან ამოვიკვნესე და მთლიანად მივენდე ჩემი საყვარლის მკლავებს მანამ, სანამ ტკივილს არ შევეჩვიე და მასთან ერთად ტაქტში მოძრაობა არ შევძელი. მალევე ვიგრძენი, რომ ახლოვდებოდა მომენტი, როდესაც ზედმეტი ემოციებისაგან გრძნობას დავკარგავდი. ვერც ამას ვერ ვხვდებოდი... რატომ ვკარგავდი გრძნობას? რატომ მქონდა ისეთი შეგრძნება, რომ სამოთხის კარებს ვხედავდი ყოველი ორგაზმის შემდეგ? ალბათ ამასაც თავისი ხიბლი ჰქონდა... მე კი მინდოდა ეს შეგრძნება მთელი ცხოვრება დამრჩენოდა...
    ვხვდებოდი, რომ პიკს მალევე მივაღწევდი და იმედი მქონდა, რომ გიორგი ამის წინააღმდეგი არ იქნებოდა. მაგრამ მისი წყვეტილი სუნთქვისა და თითქმის მიბნედილი თვალების მიხედვით, თვითონაც ვერ გაქაჩავდა დიდხანს.
    -მორჩა, მეტი... აღარ... შე...- ვეღარ დავამთავრე ჩემი სიტყვა. სიამოვნების მორევმა ჩამითრია, საკუთარი ხმის წყალობით არ ვკარგავდი მხოლოდ გონებას. გიორგი კი არც კი გაჩერებულა და გააგრძელა მანამ, სანამ თავადაც არ ამოიკვნესა ერთხელ და გონება არ დაკარგა. ამის მერე მორფეოსის საუფლოში ჩავიძირე.

    ...

    სიგრილემ გამაღვიძა. უკვე გამოფხიზლებულმა ვიგრძენი, რომ ვკანკალებდი და მთელი ტავით ვეკვროდი გიორგის (რომელიც ბინებრივად მხურვალე იყო), მაგრამ ესეც არ მშველოდა. იმაზე ფიქრი რომ ავმდგარიყავი, სისულელე იყო, ამისათვის ძალა არ მეყოფოდა. მხოლოდ ერთი გზა დამრჩა:
    -გიო,- დავუძახე ხმადაბლა.
    -კარგად ხარ?- მაშინვე გამოფხიზლდა გიო.
    -მცივა,- ვუთხარი მორიდებით.
    სანამ მიმვხვდებოდი რა ხდებოდა, უკვე ზურგზე ვიწექი და გიორგი ზემოდან დამცქერდა ღიმილით.
    -გინდა გაგათბო ნაკაშიძე?- მკითხა და კისერში მაკოცა.
    -სხვათა შორის, მე უბრალოდ პლედის თხოვნა მინდოდა, რადგან ჯერ კიდევ მეძინება,- ვუთხარი ცივად, რათა ვერ მიმხვდარიყო ჩემს რეალურ ფიქრებს.
    -ნაკაშიძე, ერთადერთი პლედი რომელიც შენ გჭირდება, ეს მე ვარ,- მითხრა და მწარედ მიკბინა კისერში.
    -გიოგი! ჯერ კიდევ დაღლილი ვარ, საწოლი არეულია და დღეს არც ერთს არაფერი გვიჭამია, ასე რომ...
    გიორგიმ უცერემონიოდ მომაკეტინა კოცნით.
    -ამას ცოტა ხანში მოვუვლით.
    -ვერ მოვუვლით თუკი არ მოეშვები ჩემთან გონების დაკარგვამდე თამაშს. სერიოზულად გეუბნები ნებიერიძე, დავიღალე. დასვენება მჭირდება.
    ამის პასუხად უბრალოდ ფრთხილად მოუშვა ხელებს და ნახევარი სიმძიმით დამაწვა.
    -მეც სერიოზულად გეუბნები ნინა,- მითხრა აღგზნებული ხმით,- დასვენება მაინც დაგჭირდება.
    ამის მერე კი კიდევ ერთხელ მაკოცა. მაგრამ უკვე აღარ გავძალიანებივარ. ‘’ალბათ ყველაფერში დამნაშავე ეს იდიოტური იახტაა. ან ის, რომ სიყვარულში გამოვუტყდი... ჯანდაბა, რა მნიშვნელობა აქვს, თუკი ასე მსიამოვნებს მასთან ყოფნა? რა მნიშვნებობა აქვს, თუკი მის თითოეულ შეხებას ჭკუიდან გადავყავარ?’’... ამის მერე აზრები გამეფანტა, ჩემს სხეულში სიცარიელე გიორგიმ შეავსო.
    -გიორგი, ერთხელ შეიძლება ვეღარ გავიღვიძო,- დავემუქრე და ვნებიანად ვაკოცე.
    -ვინც არ რისკავს...- დაქაჩა თვალები და ისე მაკოცა, რომ საკუთარი სახელიც კი გადამავიწყდა. ძნელია შეეწინააღმდეგო მამაკაცს, რომელთან განცდილი ორგაზმის გამო, სიამოვნებისაგან მუდამ გონებას კარგავ.

    ...

    როდესაც გამეღვიძა, უკვე ბნელოდა.
    ისევ პატარა ბავშვივით ვიყავი გახვეული პლედში. ჩემი საყვარელი კი ისევ არსად არ სჩანდა, საწოლზე კი ისევ იდო ის მოკლე კაბა, რომელიც ასე ძალიან მომეწონა დილას, რომ არა მისი სიმოკლე.
    ‘’საინტერესოა რა ჩასახლდა გიორგიში ასეთი ამ იახტაზე აღმოჩენისას? და არა მარტო გიორგიში’’,- გავიფიქრე, როდესაც საწოლიდან წამოდგომა გამიჭირდა. წელი საშინლად მტკიოდა. ამ კითხვებზე პასუხი არ ვიცოდი, მაგრამ სჯობდა გამერკვია, სანამ გიორგი სამუდამო კომამდე არ მიმიყვანდა.
    როდესაც გარეთ გავედი, გაოცებულმა აღმოვაჩინე, რომ შუა ზღვაში ვიყავით. გიორგი კიჩოსთან იდგა და ზღვის სიღრმეში იყურებდა და როდესაც ახლოს მივედი, აღმოვაჩინე, რომ ის მთვარის შუქს უყურებდა და არა უბრალოდ ზღვის სიშავეს.
    -ჰეი,- დავუძახე ხმადაბლა. ის ფიქრებში იყო გართული და არ მინდოდა მისი შეშინება. გიომ შემომხედა და მისი სახე ღიმილმა გაანათა.
    -გაიღვიძე?- მკითხა ღიმილით.
    -შემდეგში შეიძლება ასე აღარ გაგიმართლოს,- მწარედ ვუთხარი მე. მიუხედავად ამისა სიხარულით ჩავეკარი გულში რდესაც ხელები გაშალა ჩემთვის და ნაზად ვაკოცე. ‘’ეს სამოთხეა, აქ და ახლა’’.
    -არ მჯერა რომ ვერ გავიგე როგორ გავედით შუა ზღვაში.
    -ვიფიქრე რომ კარგი იქნება თუკი აქ გამოვალთ დღეს. ალბათ ძალიან გშია,- მითხრა დამნაშავის ღიმილით.
    -ძალიან,- მაშინვე დავეთანხმე მე.- და რაც შეიძლება მალე მინდა საკვების მიღება.
    გიომ გამიღიმა.
    -უკვე ყველაფერი მზადაა. თევზი გირჩევნია თუ ქათამი?
    -ახლა მთავარია საჭმელად ვარგისი იყოს.
    -მაშინ შენ შეზლონგზე დაჯექი, მე ჩემით გამოვიტან ყველაფერს.
    ზედმეტი წინააღმდეგობების გარეშე შევასრულე მისი თხოვნა და შეზლონგზე მოვკალათდი, გიორგის კი საშუალება მივეცი მომმსახურებოდა. გიორგიმ ორი სინით გამოიტანა საჭმელი. მართლაც იდეალურად გამოსდიოდა ჩემს საყვარელს ყველაფერი. შემწვარი თევზი და ქათამი გარნირით, წითელი ღვინო, ორი თეფში, ორი ბოკალი და ორი წყვილი დანა-ჩანგალი, ხელსახოცები და ერთი ცალი წითელი ვარდი ევროპული ტრადიციის მიხედვით (და არავითარი პური, რადგან ღამე პურის ჭამის მერე სულ ვწუწუნებდი იმაზე, რომ გავსუქდებოდი).
    -დალევ?- მკითხა გიომ. მე თავი დავუქნიე. როგორც ნამდვილმა ჯენტლმენმა გიორგიმ საკუთარ თავზე აიღო მერიქიფეობა და ღვინო ჩამოასხა. მე ოდნავ მოვსვი ღვინო და ჩემს საყვარელს გადავხედე.
    -ბოდიში შენ რომ შეგატოვე ხელში ვახშმის მომზადება.
    -ჩვენ მგონი შევთანხმდით იმაზე, რომ შენ დასვენება გჭირდება,- გაიცინა გიორგიმ.
    -იცი ხანდახან ვფიქრობ, ადრე, როდესაც უძილობა მაწუხებდა, უფრო მეტს ვისვენებდი.
    -ეს რა, უკმაყოფილებაა?- ცალი წარბი ასწია გიომ. მე გამეცინა.
    -არც კი იოცნებო.
    -გაგვიმარჯოს,- თქვა და ერთი მოსმით დალია ღვინო.
    ვახშამმა ფორმალობების დაცვის გარეშე ჩაიარა, რადგან არც ერთს არ გვიხმარია თეფში, ორივე პირდაპირვე სინიდან ვიღებდით საჭმელს და ისე ვჭამდით.
    -ეს ყველაფერი სიზმარს ჰგავს,- ვუთსხარი გიოს და თითები გავილოკე.
    -შენ ოღონდ მთხოვე,- მითხრა გიომ და ჩვენი ‘’მოკრძალებული’’ სუფრის ალაგება დაიწყო. არც ამაში შემიშლია ხელი. განა თავადვე არ თქვა რომ დასვენება მჭირდება? ხელები დეზინფექტორით გავიწმინდე და შეზლონგზე წამოვწექი. სანამ გიორგი ყველაფერს თავის ადგილს მიუჩენდა მე ვარსკვლავებს ვუყურებდი.
    -ნინა...- გავიგე გიორგის ხმა. შევხედე და გავუღიმე,- იცი შენ პირველი ხარ ვინც გააზრებულად ავირჩიე.
    რამდენიმე წუთი დასჭირდა ჩემს ტვინს ამ ინფორმაციის აღსაქმელად.
    -გიო, ნუთუ ასეთი მძიმე ბავშვობა გქონდა?- გავუმეორე ოდესღაც უკვე დასმული კითხვა.
    -დარწმუნებული ხარ რომ გინდა იცოდე?
    -ძალიან,- ვუთხარი და მტკიცედ შევხედე.
    -იმედია არ შემიზიზღებ,- ამ განცხადებამ შოკში ჩამაგდო. გიორგიმ კი ჩემს გვერდით დაიკავა ადგილი, თვალები დახუჭა და დაიწყო...
    2 471 ნახვა
    22-12-2012, 00:25
    GOGATV

    abezara