ერთგულება, ანუ როგორ გავამთელოთ ნაწილებად ქცეული სული XXIV

-ვერ ვიტან როდესაც ასე ჩუმად ხარ.- ვუთხარი გიორგის, რომელიც სარკის წინ იდგა და კრიტიკულ მზერას არ აცილებდა საკუთარ თავს. ამას კიდევ უფრო მეტად გამოვყავდი წყობილებიდან.
-გიორგი მორჩი, ხატიას ძალიან მოეწონები.
-ეს ზუსტად არ იცი ნინა.
-რატომ არ უნდა მოეწონო? ახალგაზრდა ხარ, სიმპატიური, ძლიერი, ჭკვიანი, მდიდარი და თან დეტექტივი ხარ. მგონი შენზე უკეთესს ვერავის იპოვიდა იმ
შემთხვევაშიც კი თუ კასტინგს მოაწყობდა.
ამ სიტყვებზე გიორგის გაეცინა, მე კი ამოვისუნთქე, ანუ ღიმილის უნარი არ დაუკარგავს.
-იმედი მაქვს ხატიაც ამ აზრზე იქნება.
-გიო ერთ რამეში დარწმუნებული ვარ, ხატია მოვა და ეცდება კვერცხებში ჩაგავლოს ხელი. მაგრამ შენ უარესებსაც გამკლავებიხარ. უბრალოდ იყავი ის რაც ხარ და ხატია მიხვდება რომ კარგ ხელში ვარ.
-და თუ არა ნინა?
-მიხვდება გიორგი.
-შენ ჩემი არ გესმის ნინა,- მითხრა გიორგიმ განწირული ხმით,- ხატიას შენ უყვარხარ, შენ კიდევ ის გიყვარს. ის ფაქტიურად შენი გამზრდელია. რა იქნება თუკი ის გადაწყვეტს რომ შენთვის უკეთესი უნდა? ნუთუ შეძლებ მისთვის წინააღმდეგობის გაწევას? და თუ ვერა, მაშინ რა მოხდება ჩვენს შორის?
-გიო მე...
-ნინა მე ვერ გადავიტან თუკი შენი და ხატიას ურთიერთობას საფრთხე დაემუქრება ჩემს გამო.
-ეი,- ცოტა მკაცრად ვუთხარი ჩემს საყვარელს და თვალებში ჩავხედე. იმ განცდებმა, რაც მის თვალებში დავინახე, გამაოგნა,- სერიოზულად მეუბნები ამას? გიორგი
თუ ვერ შეამჩნიე მე რაციონალურად მოაზროვნე ადამიანი ვარ და სწორი არჩევანის გაკეთება შემიძლია. ვიცი რომ ერთადერთი რაც მინდა, შენ ხარ. ხატიას თუ არ მოეწონება, რაიმეს მოვიფიქრებთ. კი, მე ის ძალიან მიყვარს, მაგრამ ეს ჩემი ცხოვრებაა. შენ... ჩემი ცხოვრება ხარ.
ამ სიტყვების მერე თითის ცერებზე ავიწიე და ვაკოცე გემრიელ ტუჩებში.
-მე უკვე გადაწყვეტილება მივიღე და მის შეცვლას არ ვაპირებ.
გიორგიმ თვალები დახუჭა. ისეთი შეგრძნება გამიჩნდა, რომ ცრემლების შეკავებას ცდილობდა.
-გიო, ჩვენ ამას ერთად გავაკეთებთ.- გიორგიმ ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩამხედა.
-ამ ქვეყნად ყველაზე დიდი განძი ვიპოვე და ყველაფერს გავაკეთებ იმისათვის, რომ შევინარჩუნო ეს განძი.- ოდნავ შეეხო ჩემს ტუჩებს და თვალებში ჩამხედა,- ნეტავ იცოდე როგორ მიყვარს შენი თვალები,- თქვა ჩურჩულით, ბაგეებს ოდნავ ამოძრავებდა როდესაც ეს სიტყვები წარმოთქვა. მე გავუღიმე.
-გიო მე ჩვეულებრივი თვალები მაქვს, არაფერი განსაკუთრებული. შენგან განსხვავებით,- ვუთხარი და მის თვალებთან ნაზ კანს ხელით შევეხე.
-ნინა არ თქვა ასე მეორედ. ეს უსამართლობაა. მინახავს შენი თვალები, როდესაც საქმეს ხსნი, ასევე როდესაც ისინი დაბინდულია ვნებისაგან... შენი თვალები ბევრს ლაპარაკობენ. და ამავე დროს ისინი საიმედო სეიფს ჰგავს, სადაც უამრავი საიდუმლო ინახება. ეს საიდუმლოები კი მხოლოდ შენ იცი. ეს კი
მაინტრიგებს და მაიძულებს ღამეები არ ვიძინო იმაზე ფიქრით, თუ რას მიმალავენ შენი თვალები.- არ ველოდი მისგან ამხელა ტირადას.
ამ სიტყვების მერე ნაზად შეეხო ჩემს ბაგეებს. მე თამამად ვუპასუხე.
-უკვე გითხარი რა სექსუალური ხარ ამ კაბაში?- მკითხა გიომ და კისერში მიკბინა. მე მუქი მწვანე კაბა მეცვა, მოკლე კორსეტითა და გაშლილი ქვედატანით, რომელიც საკმაოზე მოკლეც კი იყო. სამაგიეროდ კარგად აჩენდა ჩემს ლამაზ ფეხებს. რა თქმა უნდა ეს კაბა გიოსთვის ჩავიცვი, რათა თავი უფრო კომფორტულად ეგრძნო და არ დაძაბულიყო.
-გიორგი ამის დრო არ გვაქვს, ხატია ნახევარ საათში აქ იქნება,- ვცადე მისი შეჩერება.
ამ დროს ვიგრძენი მისი, უკვე საკმაოდ აღგზნებული, შეხება.
-არაფრის გაკეთება არ შემიძლია. ეს კაბა ისეთი სექსუალურია,- მოურიდებლად ამიწია კაბა და დამიწყო ხელის ფათური.
‘’მგონი ჩემმა მცდელობამ საპირისპირო შედეგი გამოიღო’’.- მინდა ყველა შენი საიდუმლო ვიცოდე ნინა.- ჩამჩურჩულა ყურში. მისმა ცხელმა სუნთქვამ ელექტროობასავით დამიარა მთელს სხეულში.
-გიო... ჩვენ არ... შე... შეგვიძლია... ამის კეთება... ოღონდ ახლა არა!- ძალიან გამიჭირდა გადაბმული წინადადების თქმა.
ჩემს საყვარელს ჩემი არ ესმოდა. უფრო მჭიდროდ მიმიკრა და ჩემს ტუჩებს დააკვდა. მე უნებურად ამოვიკვნესე.
ხელები კისრის გარშემო შემოვაჭდე და კოცნაში ავყევი.
‘’ჯანდაბა... გიორგის ვაჩერებ და საკუთარ თავს ვერაფერს ვუხერხებ... ძალიან მინდა. ამას ვერ შეეწინააღმდეგები, ისევე როგორც ცუნამს’’.
-ამის გაკეთება შეგვიძლია,- თქვა გიორგიმ ხმადაბლა.- დიდი დრო არ დაგვჭირდება.
-სულ რაღაც ორი საათი,- სუნთქვას ამოვაყოლე მე.
იმდენად ვიყავით ერთმანეთით გართულები, რომ არც ერთს არ გაგვიგია ოთახის კარის გაღების ხმა.
-ჰეი, თქვენ, ხელები ისე ასწიეთ რომ ვხედავდე,- გავიგე ზაზას ხმა.
უცებ გავშეშდით. გიორგიმ ერთი ხელი წელზე მომხვია, მეორე კი დაუშვა. მეც მის მაგალითს მივბაძე. განსხვავება ის იყო, რომ მე სახეზე დამნაშავის გამომეტყველება მქონდა, გიორგის კი პოტენციური მკვლელის და მისი მსხვერპლი ბიძამისი გახდებოდა დროზე თუ არ უშველიდა თავს.
-იმედია სახლი იწვის ზაზა,- უთხრა სიბრაზისაგან (ან ვნებისაგან) შეცვლილი ხმით.
-მგონი აქ უფროა ხანძარი გიორგი,- გაეცინა ზაზას.- ცოტა თავშეკავება უნდა ისწავლო, თორემ თუ მაგას,- თავით ანიშნა შარვალზე,- მიეცი უფლება გმართოს... ცუდად იქნება შენი საქმე. ახლა კი სჯობს ორივე მოემზადოთ, რამდენიმე წუთში სტუმარი მოგვივა.- ეს თქვა და ოთახი დატოვა.
მე გიორგის ენა გამოვუყავი და თავის დამშვიდება ვცადე. გიორგიმაც ჩემს მაგალითს მიბაძა, რამდენჯერმე ღრმად ჩაისუნთქა და პულსი ნორმაში მოიყვანა.
-მზად ხარ?- ვკითხე ნაზად.
-როგორც ყოველთვის,- იყო აუღელვებელი პასუხი. ამის მერე ერთად გავედით მისაღებში და თითქოს ამას ელოდაო,
სახლში ზარის ხმა გაისმა. მე გიორგის გადავხედე. მან თავით კარისკენ მანიშნა. ‘’ანუ დღეს დიასახლისი მე ვარ... ჰმმ, საინტერესოა’’.
კარი გავაღე და ვიგრძენი ყბა როგორ ჩამომვარდა.
ჩემს წინ ხატია იდგა... უბრალოდ ის საერთოდ არ ჰგავდა
საკუთარ თავს. არასოდეს არ ყოფილა ასეთი გამომწვევი და სექსუალური.
ეცვა მუქი წითელი კაბა, რომელიც ერთ მხარეს ისე იყო ჩაჭრილი, რომ საერთოდ არ ფარავდა მის თითქოს მარმარილოსაგან გამოთლილ ფეხს. ღია დეკოლტე კი ფაქტიურად არ მალავდა მისი მკერდის სრულყოფილებას. გრძელი ოქროსფერი თმები სქელ კულულებად ეფინებოდა მხრებზე.
‘’ხატია შენ რა, დამცინი?’’- ამ სიტყვებმა გამიელვა თავში.
ხატია კი ამაყად შემოვიდა სახლში და გახედა ნებიერიძეებს, რომლებიც ოთახის შუაში იდგნენ ერთმანეთის გვერდიგვერდ და ფრიად მშვენიერ სანახაობას წარმოადგენდნენ.
ჩემი თვალები წამით შეხვდნენ ზაზას თვალებს. ის, რაც მის თვალებში ამოვიკითხე, საერთოდ არ მომეწონა.
-ხატი, გაიცანი, ეს გიორგია,- ხელით ვანიშნე ჩემს საყვარელზე,- ხოლო ეს ბიძამისი, ზაზა ნებიერიძე.- ვანიშნე ზაზაზე, რომელიც უკვე თვალებით ბურღავდა ჩემს გამზრდელს.
-აქაც შენ ხარ ნებიერიძე?- გავიგე ხატიას კეკლუცი ხმა. ზაზა და ხატია ერთმანეთს მზერას არ აცილებდნენ და ირონიულად იღიმოდნენ.
-თქვენ რა ერთმანეთს იცნობთ?- ვკითხე აშკარად გაღიზიანებულმა.
-ვცდილობ ეს მოგონებები წარსულში დავტოვო,- თქვა ხატიამ ისე, რომ მზერითი კონტაქტი არ გაუწყვიტავს ზაზასთან.
-და როგორ გამოგდის ეს ლამაზო?- პრაქტიკულად ჩაიღიღინა ეს ზაზამ.
რამდენიმე წამით არც ერთს არაფერი არ უთქვამს, უბრალოდ ერთმანეთს ათვალიერებდნენ. გიორგი ინტერესით ადევნებდა მათ თვალყურს, მე კი უბრალოდ ვგრძნობდი, რომ მალე ვიფეთქებდი. როგორც სჩანს გიომ შეამჩნია ჩემი განწყობა და ჩაახველა, რითაც მათი ყურადღება მიიქცია. უფროსებმაც სწორად გაიგეს ნამიოკი. გიორგი მივიდა ხატიასთან და ხელზე ეამბორა:
-სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა,- უთხრა და თვალებში ჩახედა,- მე გიორგი ნებიერიძე ვარ, ნინას კოლეგა.
ვთქვა, რომ ამ სიტყვების მერე გული ჩამწყდა, იმას ნიშნავს, რომ არაფერი არ ვთქვა.
-თუ გავითვალისწინებთ იმას, რაც შენზე მსმენია,- აუღელვებლად უთხრა ხატიამ,- ალბათ უფრო კოლეგა ინტიმურ თამაშებში.
-არც უმაგისობაა,- დაეთანხმა გიორგი. როგორც სჩანს არ აპირებდა ამის უარყოფას, მიუხედავად იმისა, რომ ხატიას თავი ჩემს კოლეგად გააცნო. მიხვდა რომ ეს არ მესიამოვნა.
უეცრად ხატიამ გიორგის ნიკაპზე მოკიდა ხელი და თავი ააწევინა. გიორგი ამ ქმედებამ შოკში ჩააგდო, მაგრამ არ შეიმჩნია. ქერათმიანი (უფრო სწორად კი ‘’ბლონდი’’, როგორც მას დედა ეძახდა) ინტერესით სწავლობდა მის სახის ნაკვთებს. ზუსტად ვიცოდი რას ხედავდა ხატია, ხედავდა მის უძირო შავ თვალებს, შესაშურ სახის მოყვანილობასა და იდეალურ სახის კანს, განსაკუთრებით კი მის მადის აღმძვრელ ტუჩებს. ისიც ვიცოდი, რომ ხატიაზე შთაბეჭდილებას მოახდენდა გიორგის მამაკაცურობა და ენერგია, რომელსაც ის ასხივებდა.
-მგონი, შენ ყველაზე გასაოცარი არსება ხარ, ვინც კი ოდესმე მინახავს,- თქვა ხატიამ,- მაგრამ კიდევ ერთხელ თქვენობით თუ მომმართავ, ამას უცებ გამოვასწორებ,- დაამატა სიცილით და ხელი გაუშვა.
-გასაგებია,- უთხრა გიორგიმ და წარბი აზიდა.- დიდი მადლობა კომპლიმენტისათვის, ხატია.
-გარდა ამისა, დეტექტივიც ხარ, ეს კი საკმაოდ სექსუალურია.
-ხატია,- მუქარით ვუთხარი.
-დამშვიდდი ნინა, შენს პრინცესას არ ვაწყენინებ.- მითხრა ბლონდიმ და ღიმილით შემომხედა. ზუსტად მივხვდი, რომ ეს პასუხი იყო ''კოლეგაზე'' და ამიტომაც მეც გავუღიმე. უცნაურია, მაგრამ არც გიორგის უთქვამს არაფერი. ალბათ ისიც მიხვდა.
-არ გგონიათ რომ ჩვენი გაცნობის სადღეგრძელო უნდა დავლიოთ?- ვიკითხე უკვე გამხიარულებულმა.
-კარგი იდეაა,- დამეთანხმა გიოც და ხელით გვანიშნა მე და ხატიას რომ გავყოლოდით.
ჩვენ დივანზე დავსხედით, ზაზამ კი ღვინო ჩამოგვისხა, ნებიერიძეები კი სამზარეულოში გავიდნენ.
-ნინა!- ჩამეხუტა ხატია. როგორც იქნა დაიბრუნა ჩვეული ხასიათი.
-ბლონდი, რა წარმოდგენა მომიწყვე აქ?- ვუთხარი გაბრაზებულმა. ხატია ოდნავ მომშორდა.
-ნუ პრანჭავ ტუჩებს ნაკაშიძე.- გამომიყო ენა. ‘’როდის გაიზრდები ხატია’’? მერე კი დასერიოზულდა,- მიბრაზდები?
-ძალიან.
-კარგი რა ნინა, ნუ ხარ ბუტია.
-ბუტია რა შუაშია, საკუთარი თავი სარკეში ნახე დღეს?- ვკითხე გულდაწყვეტილმა. ის ჩემზე გაცილებით უკეთ გამოიყურებოდა.
-კი, და არაჩვეულებრივად გამოვიყურები,- დამეთანხმა მოურიდებლად,- მაგრამ შენ ჩემზე ბევრად ლამაზი ხარ, როგორც სულიერად, ისე ფიზიკურად.
-კარგი რა ხატ.
-როდესაც წუწუნით დაიღლები, დამიძახე,- მითხრა და თვალები დახუჭა.
-პლანეტა ხატია, გიძახებთ დედამიწა,- ვუთხარი სიცილით.
-ნეტავ ჭკუა როდის უნდა მოგემატოს.
-შენს მერე ბლონდი.
სანამ ხატია რაიმე მწარეს მეტყოდა სამზარეულოს კარი გაიღო და იქიდან გიორგი და ზაზა გამოჩნდნენ, რომელთაც ხელში ორ-ორი სინი ეჭირათ. დასახმარებლად წამოვდექი, მაგრამ გიომ თავი გააქნია. მამაკაცებმა ყველაფერი მაგიდაზე დააწყვეს და ის იყო ჩვენთვის უნდა დაეძახათ, როდესაც კარზე ზარის ხმა მეორედ გაისმა. ყველამ ერთმანეთს გადავხედეთ.
-მე გავაღებ,- ვთქვი და წამოვდექი. იმ დღეს დიასახლისი მე ვიყავი ბოლო-ბოლო.
კართან მივედი და გამოვაღე. ზღურბლზე ახალგაზრდა, სექსუალური გოგონა იდგა.
-უკაცრავად, ეს ნებიერიძის ბინაა?- იკითხა გამომწვევი ხმით.
-დიახ,- დავუდასტურე უცნობს.
-უკაცრავად, სახლის მეპატრონეს ვეძებ, მნიშვნელოვანი საქმე მაქვს მასთან...