"სამწუხაროდ, ისე არასდროს ვყოფილვარ შეყვარებული, რომ კონტროლი დამეკარგოს"
"სამწუხაროდ, ისე არასდროს ვყოფილვარ შეყვარებული, რომ კონტროლი დამეკარგოს. იმ ეტაპზე მგონია, რომ მიყვარს, მაგრამ ძალიან მალე ვხვდები, რომ საერთოდ არ მყვარებია", - ეს მოდელ კრისტი ყიფშიძის სიტყვებია, რომელსაც, როგორც იცით, ორი ქმარი ჰყავდა, ერთი - გიორგი ყიფშიძე, მეორე კი მიშა ანდღულაძე, რომელთანაც გიორგისთან დაშორების შემდეგ ცხოვრობდა, თუმცა ამ უკანასკნელს ქმარს არ უწოდებს, ამბობს, რომ ერთი ქმარი ჰყავდა, რომელთანაც დღემდე ოფიციალურად ქორწინებაში იმყოფება.
- როგორ ფიქრობ, ადამიანის ხასიათის ჩამოყალიბებაში რა მნიშვნელობა აქვს გენეტიკას?
- ზოგადად, გენეტიკასა და გარემოს, სადაც ბავშვი იზრდება, ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს ხასიათის ჩამოყალიბებაში. როდესაც ჩემი შვილი, ნატალია გაჩნდა, გადავწყვიტე, თვითონ გამეზარდა და ბუნებრივად მეკვება, ვაჭმევდი მაშინ, როცა ბავშვი მთხოვდა და არა საათების მიხედვით, ამის შესახებ ბევრი წიგნი წავიკითხე და გაირკვა, რომ "თავისუფალი კვება" ბავშვის ნერვულ სისტემაზე დადებითად მოქმედებს. ამით იმის თქმა მინდა, რომ სწორი აღზრდა, ჯანსაღი დამოკიდებულებები სხვადასხვა საკითხის მიმართ და თბილი გარემო ხელს უწყობს ადამიანის დადებითი თვისებების გამომუშავებას.
- პირადად შენ რა თვისება გამოგყვა მშობლებისგან?
- საბედნიეროდ, დედისგან არ გამომყვა ემოციურობა და პანიკური შიში, ყოველთვის ეშინოდა ჩვენი სადმე გაშვების და ძალიან ემოციურად ხვდებოდა ყველაფერს, მამა კი ცდილობდა, უფრო დამოუკიდებლად გავეზარდეთ და თავისუფლება მოეცა.
- რაც შეეხება უშუალოდ შენს ხასიათს...
- ძალიან ცუდი ხასიათი მაქვს, ჩემი ბევრი თვისება მაწუხებს. ვერ ვიტყვი, მაინცდამაინც მჯერა ჰოროსკოპის-მეთქი, მაგრამ ნაწილობრივ მაინც ამართლებს. სასწორი ვარ და ძალიან რთულად ვიღებ გადაწყვეტილებას, შესაბამისად, საშინელებაა ჩემთან ერთად მაღაზიაში შესვლა, ამიტომაც არ მიყვარს შოპინგი. გარდა ამისა, ზედმეტად კეთილი ვარ, ამას იმისთვის კი არ ვაკეთებ, რომ ვიღაცამ თქვას, კრისტიმ სიკეთე გამიკეთაო, უბრალოდ მსიამოვნებს, მაგრამ დაუნახაობა მაგიჟებს. ჩემი ქმედებისთვის მადლობის თქმას ან სამაგიეროს გადახდას კი არ ვითხოვ, სიკეთის ნაცვლად ელემენტარულ გაღიმებასაც კი რომ ვერ ვიღებ, მაშინ საშინლად მტკივა გული. თუმცა, საბედნიეროდ, ძალიან გულმავიწყი ვარ, შეიძლება, ერთი-ორი დღე ვიყო გაბრაზებული, მაგრამ თუ ის ადამიანი ძალიან მიყვარს, მალევე ვივიწყებ წყენას.
- გრძნობებისა და ემოციების კონტროლი შეგიძლია?
- სამწუხაროდ, ისე არასდროს ვყოფილვარ შეყვარებული, რომ კონტროლი დამეკარგოს. იმ ეტაპზე მგონია, რომ მიყვარს, მაგრამ ძალიან მალე ვხვდები, რომ საერთოდ არ მყვარებია. ახლა ამას რომ ვამბობ, შეიძლება, ვინმეს ეწყინოს, მაგრამ რეალურად ასეა. როდესაც გიყვარს, ტვინი გეთიშება, ოღონდ არა პირდაპირი გაგებით და კონტროლსაც კარგავ, მე კი ასეთ მდგომარეობაში ჯერ არ ვყოფილვარ.
- ანუ, დღევანდელი გადმოსახედიდან არც ერთი მეუღლე არ გყვარებია?
- რადგან ადამიანთან ვიყავი, ე.ი. რაღაც დოზით მიყვარდა, მაგრამ ეს ის გრძნობა არ იყო. მეუღლეები ცოტა ხმამაღალი ნათქვამია, რადგან ერთი ქმარი მყავდა - გიორგი ყიფშიძე, რომელთანაც ოფიციალურად დღემდე ქორწინებაში ვიმყოფები, ეს დოკუმენტური მხარე არც ერთს არ გვიშლის ხელს, ამიტომ ოფიციალურად არ გავყრილვართ. რაც შეეხება მეორე ადამიანს, მიშა ანდღულაძეს, ვისთან ერთადაც ვცხოვრობდი, ის მეუღლე არ იყო, უბრალოდ, ერთად ვცხოვრობდით. საქართველოში ამას გათხოვებას ეძახიან, თორემ ხშირია შემთხვევა, როცა წყვილები ოჯახის შექმნამდე ერთად დიდხანს ცხოვრობენ, მერე კი ან ქორწინდებიან, ან - არა.
- ამ ეტაპზე მარტო ხარ?
- კი, მარტო ვარ და მეტის თქმა არ მინდა ამ თემაზე.
- კარგი. ადვილია კრისტის წყობიდან გამოყვანა?
- არა, ძალიან რთულია ჩემი გაბრაზება, რადგან ძალიან მომთმენი ვარ, შემიძლია, ბევრი რაღაც "გავატარო", მაგრამ ეს ყველაფერი შინაგანად მაინც გროვდება, ილექება, ბოლოს კი უკურეაქციას იწვევს და ყველაფრის მიმართ საშინელი პროტესტის გრძნობა მიჩნდება.
- პირდაპირობით გამოირჩევი?
- კი, თუ რაღაც მაწყენინეს, პირდაპირ მივალ და ვეტყვი, რომ გავბრაზდი, მირჩევნია, გაუგებრობა გავარკვიო, ვიდრე არ ვთქვა და მერე ამის გამო ვიტანჯო.
- ადვილად ვარდები დეპრესიაში?
- არა. როდესაც ვგრძნობ, რომ დეპრესიისკენ მივდივარ, მაშინვე რაიმე ზომებს მივმართავ, რომ ამ მდგომარეობამდე არ მივიდე. ამ სიტუაციიდან ყველაზე კარგად მეგობრებს გამოვყავარ, ასევე ძალიან მიყვარს ცეკვა, თუ გაბრაზებული ვარ, წავალ კლუბში, მაგრად ვიცეკვებ, დავხარჯავ ენერგიას და დაცლილი დავბრუნდები სახლში. ასევე ჩემთვის საუკეთესო ანტიდეპრესანტია ახალი ადგილების, კვების ახალი ობიექტების დათვალიერება და დაგემოვნება. როდესაც თბილისში კვების რაიმე ახალი ობიექტი იხსნება, აუცილებლად მივდივარ და ვნახულობ. მეტიც, მოგზაურობისას ღირსშესანიშნაობების შემდეგ კაფეებსა და რესტორნებს ვსტუმრობ, ზოგი მუზეუმების დათვალიერების შემდეგ საშოპინგოდ გარბის, მე კი ასე არ ვარ, მით უმეტეს, რომ შოპინგი არ მიყვარს. ხანდახან, ცუდ ხასიათზე მყოფს, სახლში ყოფნაც მამშვიდებს, ჩემთვის ყველაზე საყვარელი ტანსაცმელი ხალათი და ჩუსტებია. მიყვარს, როდესაც მეგობრები ჩემთან მოდიან ან ტელეფონით ვესაუბრები. ახლა ერთ სასაცილო რაღაცას გეტყვით, გაბრაზებულს მიყვარს ჭურჭლის რეცხვა, საოცრად მამშვიდებს. ზოგადად, მიყვარს ჭურჭლის რეცხვა, სადაც მივდივარ, ყველგან ამ საქმეს ვაკეთებ, მგონი, ადგილი არ დარჩა, სადაც ჭურჭელი არ დამირეცხავს. ამას წინათ ნოდიკო ტატიშვილის კლიპს ვიღებდით, შესვენებაზე საჭმელი მოიტანეს, მივირთვით და ბოლოს დავიწყე რეცხვა, მთელი ჯგუფი გაოცებული მიყურებდა, მაგრამ მერე ავუხსენი, რომ ეს საქმე მაწყნარებს.
- ხშირად ტირის კრისტი?
- ვაიმე, ძალიან მტირალა ვარ, შეიძლება, იმაზეც კი ვიტირო, რომ ტელეფონი გამიფუჭდა. ძირითადად სისულელეებზე ვტირი, მაგრამ ფიზიკურ ტკივილს ვუძლებ, ბავშვი ისე გავაჩინე, ხმა არ ამომიღია.
- ვისგან იღებ კრიტიკას?
- საერთოდ, ძალიან მიყვარს კრიტიკის მოსმენა, რადგან საკუთარი თავის მიმართ საშინლად კრიტიკული ვარ, ოღონდ ვიღებ მხოლოდ ჯანსაღ კრიტიკას. ლანძღვასა და კრიტიკას შორის კი დიდი განსხვავებაა. როდესაც პროექტში "ცეკვავენ ვარსკვლავები" ვმონაწილეობდი, ერთ-ერთი ბლოგერი საშინლად მლანძღავდა, არადა მისი ჩანაწერიდან ერთი სიტყვაც კი არ შეესაბამებოდა სიმართლეს, ეს იყო მისი ბოროტული დამოკიდებულება, ჩემზე ამბობდა, შვილით მანიპულირებსო. რეალურად კი ზემოხსენებულ პროექტში შვილის გამო ვიყავი შესული, რადგან მას მოსწონდა და სიამოვნებდა, რომ მე ვცეკვავდი. როდესაც შოუ დავტოვე, ნატალია კინაღამ "ბალკონიდან" გადმოვარდა...
თავს იღბლიანად მიიჩნევ?
- კი, მივიჩნევ, რომ იღბლიანი ვარ, რაც მაქვს, ამისთვისაც მადლობელი ვარ. არ მინდა, უკმაყოფილო ვიყო და ღმერთს ამით ვაწყენინო. იღბლიანი ვარ იმიტომ, რომ მაქვს ასეთი ოჯახი, მყავს შვილი, მაქვს საქმე, რომელშიც 19 წელია ჩართული ვარ, მოდელობას ვგულისხმობ. ზოგიერთი მოდელი კარიერას 5 წელიწადში ასრულებს, მე კი თითქმის 20 წელია ამ სფეროში ვტრიალებ. მიუხედავად იმისა, რომ ისეთი სიხშირით ჩვენებები აღარ იმართება, მაინც ვცდილობ, ყველგან არ მივიღო მონაწილეობა, ამასთან ამ საქმემ კიდევ სხვაგვარი განვითარება მომიტანა. ვმუშაობდი ტელევიზიაში, რადიოში მიმყავდა გადაცემა "მოდა და კრისტი", დღევანდელი ჩემი სამსახურიც ნაწილობრივ ალბათ ჩემი კარიერის დამსახურებაა. ამჟამად ვმუშაობ საქართველოს კოპირაიტერების ასოციაციაში პიარის განხრით, რომელიც საავტორო უფლებების დაცვაზეა ორიენტირებული, ამასთან, ვმუშაობ ამავე ორგანიზაციის ჟურნალში.
- მთავარი შეცდომა, რომელიც დაუშვი და შესაბამისად, ნანობ...
- ის, რომ საზღვარგარეთ არ გავემგზავრე კარიერის გასაგრძელებლად, მქონდა შემოთავაზება, მაგრამ არ დავთანხმდი, მაშინ ძალიან ჩაკეტილი იყო სიტუაცია, იქ რა ხდებოდა, არავინ იცოდა, მერე ისე მოხდა, რომ გავთხოვდი, შვილი შემეძინა და... ვერ წავედი, მაგრამ ალბათ ასე ჯობდა. დღეს სხვაგვარადაა ყველაფერი. ახლა ნატა 10-11 წლისაა და შემოთავაზებების შემთხვევაში საზღვარგარეთ გავუშვებ, ისედაც ძალიან მინდა, რომ სწავლა სხვა ქვეყანაში განაგრძოს.
- როგორც მივხვდი, ბავშვს ძალიან დამოუკიდებლად ზრდი..
- ვცდილობ, მაგრამ დედაჩემი ერევა ამ საკითხში და ბოლომდე ჩემს ჭკუაზე ვერ ვახერხებ აღზრდას. შევიდა თუ არა ნატალია სკოლაში, მაშინვე ყველა გავაფრთხილე, არავინ ჩაერიოს გაკვეთილების მომზადების პროცესში, მას უნდა გამოუმუშავდეს ეს თვისება და დამოუკიდებლად უნდა მიეჩვიოს მეცადინეობას-მეთქი. ასეც მოხდა, დღემდე ნატალიას არ სჭირდება შეხსენება, რომ გაკვეთილები აქვს სასწავლი, თვითონვე ხვდება, როდის რა უნდა გააკეთოს.
ციცი ომანიძე
ჟურნალი "რეიტინგი"
- როგორ ფიქრობ, ადამიანის ხასიათის ჩამოყალიბებაში რა მნიშვნელობა აქვს გენეტიკას?
- ზოგადად, გენეტიკასა და გარემოს, სადაც ბავშვი იზრდება, ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს ხასიათის ჩამოყალიბებაში. როდესაც ჩემი შვილი, ნატალია გაჩნდა, გადავწყვიტე, თვითონ გამეზარდა და ბუნებრივად მეკვება, ვაჭმევდი მაშინ, როცა ბავშვი მთხოვდა და არა საათების მიხედვით, ამის შესახებ ბევრი წიგნი წავიკითხე და გაირკვა, რომ "თავისუფალი კვება" ბავშვის ნერვულ სისტემაზე დადებითად მოქმედებს. ამით იმის თქმა მინდა, რომ სწორი აღზრდა, ჯანსაღი დამოკიდებულებები სხვადასხვა საკითხის მიმართ და თბილი გარემო ხელს უწყობს ადამიანის დადებითი თვისებების გამომუშავებას.
- პირადად შენ რა თვისება გამოგყვა მშობლებისგან?
- საბედნიეროდ, დედისგან არ გამომყვა ემოციურობა და პანიკური შიში, ყოველთვის ეშინოდა ჩვენი სადმე გაშვების და ძალიან ემოციურად ხვდებოდა ყველაფერს, მამა კი ცდილობდა, უფრო დამოუკიდებლად გავეზარდეთ და თავისუფლება მოეცა.
- რაც შეეხება უშუალოდ შენს ხასიათს...
- ძალიან ცუდი ხასიათი მაქვს, ჩემი ბევრი თვისება მაწუხებს. ვერ ვიტყვი, მაინცდამაინც მჯერა ჰოროსკოპის-მეთქი, მაგრამ ნაწილობრივ მაინც ამართლებს. სასწორი ვარ და ძალიან რთულად ვიღებ გადაწყვეტილებას, შესაბამისად, საშინელებაა ჩემთან ერთად მაღაზიაში შესვლა, ამიტომაც არ მიყვარს შოპინგი. გარდა ამისა, ზედმეტად კეთილი ვარ, ამას იმისთვის კი არ ვაკეთებ, რომ ვიღაცამ თქვას, კრისტიმ სიკეთე გამიკეთაო, უბრალოდ მსიამოვნებს, მაგრამ დაუნახაობა მაგიჟებს. ჩემი ქმედებისთვის მადლობის თქმას ან სამაგიეროს გადახდას კი არ ვითხოვ, სიკეთის ნაცვლად ელემენტარულ გაღიმებასაც კი რომ ვერ ვიღებ, მაშინ საშინლად მტკივა გული. თუმცა, საბედნიეროდ, ძალიან გულმავიწყი ვარ, შეიძლება, ერთი-ორი დღე ვიყო გაბრაზებული, მაგრამ თუ ის ადამიანი ძალიან მიყვარს, მალევე ვივიწყებ წყენას.
- გრძნობებისა და ემოციების კონტროლი შეგიძლია?- სამწუხაროდ, ისე არასდროს ვყოფილვარ შეყვარებული, რომ კონტროლი დამეკარგოს. იმ ეტაპზე მგონია, რომ მიყვარს, მაგრამ ძალიან მალე ვხვდები, რომ საერთოდ არ მყვარებია. ახლა ამას რომ ვამბობ, შეიძლება, ვინმეს ეწყინოს, მაგრამ რეალურად ასეა. როდესაც გიყვარს, ტვინი გეთიშება, ოღონდ არა პირდაპირი გაგებით და კონტროლსაც კარგავ, მე კი ასეთ მდგომარეობაში ჯერ არ ვყოფილვარ.
- ანუ, დღევანდელი გადმოსახედიდან არც ერთი მეუღლე არ გყვარებია?
- რადგან ადამიანთან ვიყავი, ე.ი. რაღაც დოზით მიყვარდა, მაგრამ ეს ის გრძნობა არ იყო. მეუღლეები ცოტა ხმამაღალი ნათქვამია, რადგან ერთი ქმარი მყავდა - გიორგი ყიფშიძე, რომელთანაც ოფიციალურად დღემდე ქორწინებაში ვიმყოფები, ეს დოკუმენტური მხარე არც ერთს არ გვიშლის ხელს, ამიტომ ოფიციალურად არ გავყრილვართ. რაც შეეხება მეორე ადამიანს, მიშა ანდღულაძეს, ვისთან ერთადაც ვცხოვრობდი, ის მეუღლე არ იყო, უბრალოდ, ერთად ვცხოვრობდით. საქართველოში ამას გათხოვებას ეძახიან, თორემ ხშირია შემთხვევა, როცა წყვილები ოჯახის შექმნამდე ერთად დიდხანს ცხოვრობენ, მერე კი ან ქორწინდებიან, ან - არა.
- ამ ეტაპზე მარტო ხარ?
- კი, მარტო ვარ და მეტის თქმა არ მინდა ამ თემაზე.
- კარგი. ადვილია კრისტის წყობიდან გამოყვანა?
- არა, ძალიან რთულია ჩემი გაბრაზება, რადგან ძალიან მომთმენი ვარ, შემიძლია, ბევრი რაღაც "გავატარო", მაგრამ ეს ყველაფერი შინაგანად მაინც გროვდება, ილექება, ბოლოს კი უკურეაქციას იწვევს და ყველაფრის მიმართ საშინელი პროტესტის გრძნობა მიჩნდება.
- პირდაპირობით გამოირჩევი?
- კი, თუ რაღაც მაწყენინეს, პირდაპირ მივალ და ვეტყვი, რომ გავბრაზდი, მირჩევნია, გაუგებრობა გავარკვიო, ვიდრე არ ვთქვა და მერე ამის გამო ვიტანჯო.
- ადვილად ვარდები დეპრესიაში?
- არა. როდესაც ვგრძნობ, რომ დეპრესიისკენ მივდივარ, მაშინვე რაიმე ზომებს მივმართავ, რომ ამ მდგომარეობამდე არ მივიდე. ამ სიტუაციიდან ყველაზე კარგად მეგობრებს გამოვყავარ, ასევე ძალიან მიყვარს ცეკვა, თუ გაბრაზებული ვარ, წავალ კლუბში, მაგრად ვიცეკვებ, დავხარჯავ ენერგიას და დაცლილი დავბრუნდები სახლში. ასევე ჩემთვის საუკეთესო ანტიდეპრესანტია ახალი ადგილების, კვების ახალი ობიექტების დათვალიერება და დაგემოვნება. როდესაც თბილისში კვების რაიმე ახალი ობიექტი იხსნება, აუცილებლად მივდივარ და ვნახულობ. მეტიც, მოგზაურობისას ღირსშესანიშნაობების შემდეგ კაფეებსა და რესტორნებს ვსტუმრობ, ზოგი მუზეუმების დათვალიერების შემდეგ საშოპინგოდ გარბის, მე კი ასე არ ვარ, მით უმეტეს, რომ შოპინგი არ მიყვარს. ხანდახან, ცუდ ხასიათზე მყოფს, სახლში ყოფნაც მამშვიდებს, ჩემთვის ყველაზე საყვარელი ტანსაცმელი ხალათი და ჩუსტებია. მიყვარს, როდესაც მეგობრები ჩემთან მოდიან ან ტელეფონით ვესაუბრები. ახლა ერთ სასაცილო რაღაცას გეტყვით, გაბრაზებულს მიყვარს ჭურჭლის რეცხვა, საოცრად მამშვიდებს. ზოგადად, მიყვარს ჭურჭლის რეცხვა, სადაც მივდივარ, ყველგან ამ საქმეს ვაკეთებ, მგონი, ადგილი არ დარჩა, სადაც ჭურჭელი არ დამირეცხავს. ამას წინათ ნოდიკო ტატიშვილის კლიპს ვიღებდით, შესვენებაზე საჭმელი მოიტანეს, მივირთვით და ბოლოს დავიწყე რეცხვა, მთელი ჯგუფი გაოცებული მიყურებდა, მაგრამ მერე ავუხსენი, რომ ეს საქმე მაწყნარებს.
- ხშირად ტირის კრისტი?
- ვაიმე, ძალიან მტირალა ვარ, შეიძლება, იმაზეც კი ვიტირო, რომ ტელეფონი გამიფუჭდა. ძირითადად სისულელეებზე ვტირი, მაგრამ ფიზიკურ ტკივილს ვუძლებ, ბავშვი ისე გავაჩინე, ხმა არ ამომიღია.
- ვისგან იღებ კრიტიკას?
- საერთოდ, ძალიან მიყვარს კრიტიკის მოსმენა, რადგან საკუთარი თავის მიმართ საშინლად კრიტიკული ვარ, ოღონდ ვიღებ მხოლოდ ჯანსაღ კრიტიკას. ლანძღვასა და კრიტიკას შორის კი დიდი განსხვავებაა. როდესაც პროექტში "ცეკვავენ ვარსკვლავები" ვმონაწილეობდი, ერთ-ერთი ბლოგერი საშინლად მლანძღავდა, არადა მისი ჩანაწერიდან ერთი სიტყვაც კი არ შეესაბამებოდა სიმართლეს, ეს იყო მისი ბოროტული დამოკიდებულება, ჩემზე ამბობდა, შვილით მანიპულირებსო. რეალურად კი ზემოხსენებულ პროექტში შვილის გამო ვიყავი შესული, რადგან მას მოსწონდა და სიამოვნებდა, რომ მე ვცეკვავდი. როდესაც შოუ დავტოვე, ნატალია კინაღამ "ბალკონიდან" გადმოვარდა...
თავს იღბლიანად მიიჩნევ?
- კი, მივიჩნევ, რომ იღბლიანი ვარ, რაც მაქვს, ამისთვისაც მადლობელი ვარ. არ მინდა, უკმაყოფილო ვიყო და ღმერთს ამით ვაწყენინო. იღბლიანი ვარ იმიტომ, რომ მაქვს ასეთი ოჯახი, მყავს შვილი, მაქვს საქმე, რომელშიც 19 წელია ჩართული ვარ, მოდელობას ვგულისხმობ. ზოგიერთი მოდელი კარიერას 5 წელიწადში ასრულებს, მე კი თითქმის 20 წელია ამ სფეროში ვტრიალებ. მიუხედავად იმისა, რომ ისეთი სიხშირით ჩვენებები აღარ იმართება, მაინც ვცდილობ, ყველგან არ მივიღო მონაწილეობა, ამასთან ამ საქმემ კიდევ სხვაგვარი განვითარება მომიტანა. ვმუშაობდი ტელევიზიაში, რადიოში მიმყავდა გადაცემა "მოდა და კრისტი", დღევანდელი ჩემი სამსახურიც ნაწილობრივ ალბათ ჩემი კარიერის დამსახურებაა. ამჟამად ვმუშაობ საქართველოს კოპირაიტერების ასოციაციაში პიარის განხრით, რომელიც საავტორო უფლებების დაცვაზეა ორიენტირებული, ამასთან, ვმუშაობ ამავე ორგანიზაციის ჟურნალში.
- მთავარი შეცდომა, რომელიც დაუშვი და შესაბამისად, ნანობ...
- ის, რომ საზღვარგარეთ არ გავემგზავრე კარიერის გასაგრძელებლად, მქონდა შემოთავაზება, მაგრამ არ დავთანხმდი, მაშინ ძალიან ჩაკეტილი იყო სიტუაცია, იქ რა ხდებოდა, არავინ იცოდა, მერე ისე მოხდა, რომ გავთხოვდი, შვილი შემეძინა და... ვერ წავედი, მაგრამ ალბათ ასე ჯობდა. დღეს სხვაგვარადაა ყველაფერი. ახლა ნატა 10-11 წლისაა და შემოთავაზებების შემთხვევაში საზღვარგარეთ გავუშვებ, ისედაც ძალიან მინდა, რომ სწავლა სხვა ქვეყანაში განაგრძოს.
- როგორც მივხვდი, ბავშვს ძალიან დამოუკიდებლად ზრდი..
- ვცდილობ, მაგრამ დედაჩემი ერევა ამ საკითხში და ბოლომდე ჩემს ჭკუაზე ვერ ვახერხებ აღზრდას. შევიდა თუ არა ნატალია სკოლაში, მაშინვე ყველა გავაფრთხილე, არავინ ჩაერიოს გაკვეთილების მომზადების პროცესში, მას უნდა გამოუმუშავდეს ეს თვისება და დამოუკიდებლად უნდა მიეჩვიოს მეცადინეობას-მეთქი. ასეც მოხდა, დღემდე ნატალიას არ სჭირდება შეხსენება, რომ გაკვეთილები აქვს სასწავლი, თვითონვე ხვდება, როდის რა უნდა გააკეთოს.
ციცი ომანიძე
ჟურნალი "რეიტინგი"
1 745 ნახვა
1-01-2013, 07:13
