ნანა შონია "მეცხრე არხზე" დასაქმდა
მოგეხსენებათ, ბოლო პერიოდში ნანა შონია დამოუკიდებელი მსახიობი იყო და არც ერთი თეატრის დასში არ ირიცხებოდა. ახლა თუმანიშვილის თეატრის სრულუფლებიანი წევრი გახდა. პროფესიული იმედგაცრუების მიუხედავად, რამაც დიდი ტკივილი მიაყენა, დღეს ყველაფერს ნულიდან იწყებს. საუბარი მის შემოქმედებაში არსებული სიახლეებით დავიწყეთ.
- სიახლე ისაა, რომ უკვე თუმანიშვილის თეატრის სრულუფლებიანი წევრი ვარ, რაც ძალიან მახარებს. რაც შეეხება კინოს, მაქვს შემოთავაზებები, მაგრამ ზუსტად არ ვიცი, გადაღებები როდის დაიწყება. გარდა ამისა, სიახლეა ის, რომ "მეცხრე არხზე" დავიწყე მუშაობა, მიმყავს გადაცემა, რომელსაც ჰქვია "რაც სათქმელი დარჩა". ვხვდები არა მარტო ხელოვან, არამედ უბრალოდ საინტერესო ადამიანებს და მათთან სხვადასხვა თემაზე ვსაუბრობ, ჩვენი მიზანია, ამ დიდმა ადამიანებმა გვითხრან ის, რაც დარჩათ სათქმელი. პირველი სტუმარი ელდარ შენგელაია იყო, შემდეგ გვეყოლება რობერტ სტურუა, ასევე უკვე ჩაწერილი გვყავს ექიმი დიმა ტვილდიანი, რომელსაც ამერიკაში კლინიკა აქვს და უნდა, თავისი ცოდნა ქართველ მედიკოსებს გაუზიაროს.
- რატომ შეარჩიეთ "მეცხრე არხი"?
- საიდანაც შემოთავაზება მივიღე, იქ დავთანხმდი მუშაობას.
- არ შეიძლება, არ გკითხოთ რუსთაველის თეატრისა და ოპერის მმართველების, ზაალ ჩიქობავასა და დავით საყვარელიძის გათავისუფლების შესახებ..
- ეს ის თემაა, რომელზე საუბარიც არ მინდა, რადგან ძალიან საჩოთირო საკითხია. მე არ მიმაჩნია სწორად სტურუას თეატრიდან გაშვება, ამას პირადი ურთიერთობების ან პირადი სიმპათიის გამო არ ვამბობ, რუსთაველის თეატრში არც კი ვმუშაობ, მაგრამ უდავოა, რომ სტურუა ქართულ თეატრსა და ქართულ საზოგადოებას სჭირდება. ამ ამბავში, მგონი, ზალიკო ძალიან ცუდად გაიჭყლიტა. მართალია, ჩვენ ერთად თეატრში არ გვიმუშავია, მაგრამ მის მიმართ ძალიან დადებითად ვარ განწყობილი. ხანდახან თეატრი დგება არჩევანის წინაშე და ამ შემთხვევაში ზალიკო გაიჭყლიტა.
- ანუ უსამართლობის მსხვერპლია?
- უსამართლობის არა, ზეწოლის. ჩემი აზრით, მას ბევრი დარჩა სათქმელი, ბევრი რამ არ თქვა და მეც მეტის თქმა არ შემიძლია.
- ახლა ჩვენს რუბრიკას მივუბრუნდეთ. რას გვეტყვით თქვენს ხასიათზე, გაქვთ თვისება, რომელსაც ებრძვით?
- ხშირად ძალიან მიჭირს გადაწყვეტილების მიღება, ძალიან მერყევი ვარ, არ ვარ საკუთარ თავში დარწმუნებული და ეს ბევრ რამეში მიშლის ხელს. გარდა ამისა, საშინლად ემოციური გახლავართ, ბევრს ვნერვიულობ, შემიძლია, ბუზი სპილოდ ვაქციო, შეიძლება ითქვას, რომ ამის დიდოსტატი ვარ და ეს არის ჩემი ყველაზე წამგებიანი თვისება. თავს არ ვიქებ, მაგრამ კეთილგანწყობილი ვარ, მიყვარს ადამიანები და შემიძლია, მათ ბევრი რამე, პრაქტიკულად, ყველაფერი ვაპატიო, ეს ხალხს აოცებს და ხანდახან თვითონაც მიკვირს.
- რთულ სიტუაციებში გამოსავლის პოვნა მარტივად შეგიძლიათ?
- არა, საკმაოდ ძნელად. არ შემიძლია, გულგრილად ვუყურო რამეს.
- რას გამოჰყავს ნანა შონია მდგომარეობიდან?
- უსამართლობას, ამას ვერაფრით შევეგუები. იმდენად ცოტა ხანს გრძელდება ჩემი გაბრაზება, რომ იმის აღქმასაც კი ვერ ვასწრებ, როგორი ვარ ამ დროს (იღიმის), მაგრამ ზუსტად ვიცი, რომ უმიზეზოდ
არასდროს ვბრაზდები. ბევრს ვითმენ, მაგრამ ბოლოს ვფეთქდები, ყვირილის რა მოგახსენოთ, მაგრამ ხმას კი ვუწევ ხოლმე. ნერვიულობისას თავისით მომდის ცრემლები, ძალიან მტირალა ვარ, ვტირი როგორც სიხარულისგან, ასევე ტკივილისგან, ამის გამო ჩემი ქმარი ასე მეძახის - "გულდარდიანო, ჩემო დარდანე".
- პროფესიული თვალსაზრისით იმედგაცრუება გქონიათ?
- კი. მე ისეთ სფეროში ვმოღვაწეობ, სადაც არცთუ იშვიათია იმედგაცურება, რაც ძალიან დიდ ტკივილს იწვევს. შემოქმედებითი თვალსაზრისით მე ისეთი ტკივილი მქონია, რასაც ბევრი ვერ გაუძლებდა, ცოცხალი რომ გადავრჩი, ესეც კი მიკვირს. ღმერთმა მაპოვნინა საკუთარ თავში ძალა, რომ ამ ყველაფერს გავმკლავებოდი. ეს ყველაფერი თეატრს უკავშირდებოდა. საბედნიეროდ, ახლა ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი კარგადაა და თუმანიშვილის თეატრში ნულიდან ვიწყებ ყველაფერს, სწორედ ამიტომ ვემადლიერები იქაურობას და იქ მომუშავე ხალხს, რომელთაც სწორედ მაშინ მიმკურნალეს, როცა მიჭირდა. ამხელა გულისტკვილის ამოშლა ასე ადვილი არ არის, მაგრამ ამ ყველაფერმა მასწავლა პატიება, ის, რომ მსგავს შემთხვევებზე უფრო მაღლა უნდა დადგე და დიდი გამოცდილება მომცა. შეიძლება, ვინმეს გიჟი ვეგონო, მაგრამ ბედის მადლიერი ვარ, რომ მოვლენები ასე განვითარდა, ბევრი რამ დამანახვა ამ ფაქტმა, მოვახერხე ღირებულებათა გადაფასება. იმ პერიოდში პროფესიისთვის თავის დანებებასაც ვაპირებდი. ვფიქრობდი, როგორ შეიძლება ადამიანებს სცენიდან ესაუბრო, როცა თავად ასეთი განაწყენებული ხარ ახლობლებზე-მეთქი. ხალხი ჩემ სანახავად მოდიოდა და მეუბნებოდნენ, ქვა და რკინა ყოფილხარო, მაშინ, როცა ბავშვობიდან ჩემი დებიც კი იმას აღნიშნავდნენ, რომ ყველაზე მგრძნობიარე ვარ.
- როცა ადამიანი თამაშობს, ამას ადვილად ამჩნევთ?
- ვერა. ადამიანებში ძალიან ბევრჯერ შევცდი და ალბათ, კიდევ შევცდები, რადგან საშინლად მიმნდობი ვარ. არ მიყვარს გაურკვევლობა ადამიანებს შორის, ვფიქრობ, სათქმელი უნდა ითქვას, უნდა გაირკვეს ურთიერთობა და ადამიანს უნდა შეეძლოს პატიების თხოვნა, რადგან ადამიანისთვის ადამიანი ყველაზე დიდი სიმდიდრეა ცხოვრებაში.
ციცი ომანიძე
ჟურნალი "რეიტინგი"
- სიახლე ისაა, რომ უკვე თუმანიშვილის თეატრის სრულუფლებიანი წევრი ვარ, რაც ძალიან მახარებს. რაც შეეხება კინოს, მაქვს შემოთავაზებები, მაგრამ ზუსტად არ ვიცი, გადაღებები როდის დაიწყება. გარდა ამისა, სიახლეა ის, რომ "მეცხრე არხზე" დავიწყე მუშაობა, მიმყავს გადაცემა, რომელსაც ჰქვია "რაც სათქმელი დარჩა". ვხვდები არა მარტო ხელოვან, არამედ უბრალოდ საინტერესო ადამიანებს და მათთან სხვადასხვა თემაზე ვსაუბრობ, ჩვენი მიზანია, ამ დიდმა ადამიანებმა გვითხრან ის, რაც დარჩათ სათქმელი. პირველი სტუმარი ელდარ შენგელაია იყო, შემდეგ გვეყოლება რობერტ სტურუა, ასევე უკვე ჩაწერილი გვყავს ექიმი დიმა ტვილდიანი, რომელსაც ამერიკაში კლინიკა აქვს და უნდა, თავისი ცოდნა ქართველ მედიკოსებს გაუზიაროს.
- რატომ შეარჩიეთ "მეცხრე არხი"?
- საიდანაც შემოთავაზება მივიღე, იქ დავთანხმდი მუშაობას.
- არ შეიძლება, არ გკითხოთ რუსთაველის თეატრისა და ოპერის მმართველების, ზაალ ჩიქობავასა და დავით საყვარელიძის გათავისუფლების შესახებ..
- ეს ის თემაა, რომელზე საუბარიც არ მინდა, რადგან ძალიან საჩოთირო საკითხია. მე არ მიმაჩნია სწორად სტურუას თეატრიდან გაშვება, ამას პირადი ურთიერთობების ან პირადი სიმპათიის გამო არ ვამბობ, რუსთაველის თეატრში არც კი ვმუშაობ, მაგრამ უდავოა, რომ სტურუა ქართულ თეატრსა და ქართულ საზოგადოებას სჭირდება. ამ ამბავში, მგონი, ზალიკო ძალიან ცუდად გაიჭყლიტა. მართალია, ჩვენ ერთად თეატრში არ გვიმუშავია, მაგრამ მის მიმართ ძალიან დადებითად ვარ განწყობილი. ხანდახან თეატრი დგება არჩევანის წინაშე და ამ შემთხვევაში ზალიკო გაიჭყლიტა.
- ანუ უსამართლობის მსხვერპლია?
- უსამართლობის არა, ზეწოლის. ჩემი აზრით, მას ბევრი დარჩა სათქმელი, ბევრი რამ არ თქვა და მეც მეტის თქმა არ შემიძლია.
- ახლა ჩვენს რუბრიკას მივუბრუნდეთ. რას გვეტყვით თქვენს ხასიათზე, გაქვთ თვისება, რომელსაც ებრძვით?
- ხშირად ძალიან მიჭირს გადაწყვეტილების მიღება, ძალიან მერყევი ვარ, არ ვარ საკუთარ თავში დარწმუნებული და ეს ბევრ რამეში მიშლის ხელს. გარდა ამისა, საშინლად ემოციური გახლავართ, ბევრს ვნერვიულობ, შემიძლია, ბუზი სპილოდ ვაქციო, შეიძლება ითქვას, რომ ამის დიდოსტატი ვარ და ეს არის ჩემი ყველაზე წამგებიანი თვისება. თავს არ ვიქებ, მაგრამ კეთილგანწყობილი ვარ, მიყვარს ადამიანები და შემიძლია, მათ ბევრი რამე, პრაქტიკულად, ყველაფერი ვაპატიო, ეს ხალხს აოცებს და ხანდახან თვითონაც მიკვირს.
- რთულ სიტუაციებში გამოსავლის პოვნა მარტივად შეგიძლიათ?
- არა, საკმაოდ ძნელად. არ შემიძლია, გულგრილად ვუყურო რამეს.
- რას გამოჰყავს ნანა შონია მდგომარეობიდან?
- უსამართლობას, ამას ვერაფრით შევეგუები. იმდენად ცოტა ხანს გრძელდება ჩემი გაბრაზება, რომ იმის აღქმასაც კი ვერ ვასწრებ, როგორი ვარ ამ დროს (იღიმის), მაგრამ ზუსტად ვიცი, რომ უმიზეზოდ
არასდროს ვბრაზდები. ბევრს ვითმენ, მაგრამ ბოლოს ვფეთქდები, ყვირილის რა მოგახსენოთ, მაგრამ ხმას კი ვუწევ ხოლმე. ნერვიულობისას თავისით მომდის ცრემლები, ძალიან მტირალა ვარ, ვტირი როგორც სიხარულისგან, ასევე ტკივილისგან, ამის გამო ჩემი ქმარი ასე მეძახის - "გულდარდიანო, ჩემო დარდანე".
- პროფესიული თვალსაზრისით იმედგაცრუება გქონიათ?
- კი. მე ისეთ სფეროში ვმოღვაწეობ, სადაც არცთუ იშვიათია იმედგაცურება, რაც ძალიან დიდ ტკივილს იწვევს. შემოქმედებითი თვალსაზრისით მე ისეთი ტკივილი მქონია, რასაც ბევრი ვერ გაუძლებდა, ცოცხალი რომ გადავრჩი, ესეც კი მიკვირს. ღმერთმა მაპოვნინა საკუთარ თავში ძალა, რომ ამ ყველაფერს გავმკლავებოდი. ეს ყველაფერი თეატრს უკავშირდებოდა. საბედნიეროდ, ახლა ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი კარგადაა და თუმანიშვილის თეატრში ნულიდან ვიწყებ ყველაფერს, სწორედ ამიტომ ვემადლიერები იქაურობას და იქ მომუშავე ხალხს, რომელთაც სწორედ მაშინ მიმკურნალეს, როცა მიჭირდა. ამხელა გულისტკვილის ამოშლა ასე ადვილი არ არის, მაგრამ ამ ყველაფერმა მასწავლა პატიება, ის, რომ მსგავს შემთხვევებზე უფრო მაღლა უნდა დადგე და დიდი გამოცდილება მომცა. შეიძლება, ვინმეს გიჟი ვეგონო, მაგრამ ბედის მადლიერი ვარ, რომ მოვლენები ასე განვითარდა, ბევრი რამ დამანახვა ამ ფაქტმა, მოვახერხე ღირებულებათა გადაფასება. იმ პერიოდში პროფესიისთვის თავის დანებებასაც ვაპირებდი. ვფიქრობდი, როგორ შეიძლება ადამიანებს სცენიდან ესაუბრო, როცა თავად ასეთი განაწყენებული ხარ ახლობლებზე-მეთქი. ხალხი ჩემ სანახავად მოდიოდა და მეუბნებოდნენ, ქვა და რკინა ყოფილხარო, მაშინ, როცა ბავშვობიდან ჩემი დებიც კი იმას აღნიშნავდნენ, რომ ყველაზე მგრძნობიარე ვარ.
- როცა ადამიანი თამაშობს, ამას ადვილად ამჩნევთ?
- ვერა. ადამიანებში ძალიან ბევრჯერ შევცდი და ალბათ, კიდევ შევცდები, რადგან საშინლად მიმნდობი ვარ. არ მიყვარს გაურკვევლობა ადამიანებს შორის, ვფიქრობ, სათქმელი უნდა ითქვას, უნდა გაირკვეს ურთიერთობა და ადამიანს უნდა შეეძლოს პატიების თხოვნა, რადგან ადამიანისთვის ადამიანი ყველაზე დიდი სიმდიდრეა ცხოვრებაში.
ციცი ომანიძე
ჟურნალი "რეიტინგი"
1 959 ნახვა
14-02-2013, 08:29
