მაკა ზამბახიძე - ოჯახი 17 წლის ასაკში შევქმენი, მომდევნო 6 წელი კი უბრალოდ, დავკარგე

მაკა ზამბახიძე და რატი დურგლიშვილი დროის დიდ ნაწილს საბავშვო სტუდიაში ატარებენ, რომელიც თავადვე დააარსეს. მომღერლებს იმედი აქვთ, რომ მალე ახალ სიმღერებზეც დაიწყებენ მუშაობას... მაკამ გულახდილად ილაპარაკა იმაზე, თუ რა მოსწონს საკუთარ ხასიათში, რა ვერ ისწავლა დღემდე, ვის მიუძღვის ყველაზე დიდი წვლილი მის წარმატებაში და რას არ გააკეთებდა, ცხოვრებას თავიდან რომ იწყებდეს...

- დაბადების თარიღი...
- ...1983 წლის 16 მარტი.

- თვისება, რომელიც ჩემში ყველაზე მეტად მომწონს...
- ...ერთგულება.

- რაც არ მომწონს...
- ...მიამიტი ვარ, ადამიანების მჯერა და მათ ადვილად ვენდობი, ეს კი კარგი არ არის.

- ბავშვობაში მინდოდა გამოვსულიყავი...
- ...მომღერალი. 7 წლიდან სცენაზე ვდგავარ. მამას უნდოდა, მსახიობი გამოვსულიყავი. მართალია, ქართველი მშობლების უმეტესობას ასეთი სურვილი არ აქვს, მაგრამ მამაჩემი ძალიან თანამედროვედ აზროვნებს. შეიძლება ითქვას, რომ სურვილი ნაწილობრივ ავუსრულე - სცენაზე ვდგავარ... ისე, თეატრი ძალიან მიყვარს და ბევრი სპექტაკლიც მაქვს ნანახი.

- ჩემს წარმატებაში ყველაზე დიდი წვლილი მიუძღვის...
- ...ყველაფერი უფლის ნებით ხდება. უფლის მადლიერი ვარ... გვერდით მედგნენ მშობლები; მათ ყველანაირი პირობა შემიქმნეს საიმისოდ, რომ წარმატებისთვის მიმეღწია. ჩემს წარმატებაში ასევე, დიდი როლი ითამაშეს: მაია ყიფიანმა, ბიძინა ბარათაშვილმა, ლელა წურწუმიამ, ვაჟა დურგლიშვილმა და რაღა თქმა უნდა, რატიმ.

- ცხოვრებას თავიდან რომ ვიწყებდე...
- ...არაფერს შევცვლიდი, ერთი რამის გარდა: ადრე არ გავთხოვდებოდი. თუმცა, დღეს ჩემს შვილს რომ ვუყურებ, ბედნიერი და ამაყი ვარ... პირველი ოჯახი 17 წლის ასაკში შევქმენი, მომდევნო 6 წელი კი უბრალოდ, დავკარგე. 24 წლიდან ცხოვრება ახალი ემოციებით, ენერგიით, თავიდან დავიწყე და სულ რაღაც წელიწად-ნახევარში, დიდი წარმატებაც მოვიდა. მაშინ ძალზე სუფთა ვიყავი. ყველამ იცის, შოუბიზნესში რა ინტრიგებიც არის, მე კი ყოველთვის ვცდილობ, სიტუაციიდან სუფთად გამოვძვრე, არანაირ ინტრიგაში არ გავერიო. მაგრამ მაინც, მიმაჩნია, რომ წინა წლები უფრო წმინდა და კამკამა იყო.

- მე ვარ...
- ...შეუმდგარი მსახიობი.

- ბოლო ჭორი, რომელიც ჩემზე გავიგე...
- ...ამბობდნენ: მართალია, მაკა გათხოვილია, მაგრამ რატის მაინც ჰყვარობსო. სიმართლე გითხრა, ეს არც მე მაღიზიანებს და საბედნიეროდ, არც ჩემს მეუღლეს. ახალი წლის დღეებში იმასაც ლაპარაკობდნენ, - ვახოს გაშორდაო. ჰოდა, ვინ აღარ მირეკავდა...

- ვიბნევი, როცა...
- ...არც კი დავკვირვებივარ, როდის ვიბნევი. მხოლოდ ერთი რამ შემიძლია გითხრა: ყველაზე მეტად მობილიზებული სცენაზე ვარ.

- ბედნიერი ვარ, რომ...
- ...მყავს მშობლები, შვილი, კარგი მეუღლე და მეგობრები. მათ ჩემს ცხოვრებაში ძალიან დიდი ადგილი უჭირავთ. ბედნიერი ვარ, რომ საყვარელ საქმეს ვაკეთებ.

- წონასწორობიდან ჩემი გამოყვანა შეუძლია...
- ...მატყუარა პიროვნებას. ბოროტი ტყუილის გამო შემიძლია, ადამიანი დავკარგო.

- როცა მარტო ვარ...
- ...მსგავსი რამ იშვიათად ხდება. მარტო მაშინ ვრჩები, როცა დილით ვახოს სამსახურში ვაცილებ. მისი წასვლის შემდეგ თავს ვიწესრიგებ, მერე კი შინიდან მეც გავდივარ. როცა მარტო ვარ, ბევრს ვფიქრობ. თუმცა, დეპრესიაში არასდროს ვვარდები. შეიძლება იშვიათად, მცირე ხნით სიჩუმე მომენატროს, მაგრამ ადამიანებისგან განმარტოების სურვილი არასდროს მიჩნდება. პრობლემის გულში ჩადება არ მიყვარს; ამაზე აუცილებლად, მეგობარს ან ოჯახის წევრებს უნდა დაველაპარაკო. მოკლედ, ემოციებისგან უნდა დავიცალო, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ საკუთარ პრობლემებს სხვას ვახვევ თავს.

- ამ წუთში ძალიან მინდა ვიყო...
- ...სადმე თბილ ქვეყანაში, რადგან ზამთარმა და სიცივემ დამღალა. საერთოდ, სითბოს მოყვარული ვარ. შარშან ეგვიპტეში და დუბაიში ვიყავი - ზამთარი ასე გადავაგორე. წელს ვერ წავედი, არადა, ძალიან მინდოდა...

- დაშვებულ შეცდომებს...
- ...ვეღარ გამოვასწორებ!

- თემა, რომელზეც არავისთან ვლაპარაკობ...
- ...ჩემს ცხოვრებაში ასეთი თემა არ არსებობს. საიდუმლოებები არ მაქვს. გულში ნამდვილად არ მაქვს ჩადებული ისეთი რამ, რაზეც ახლობლებთან ვერ ვილაპარაკებ, ასეთ მძიმე ტვირთს არ ვატარებ. მყავს მოძღვარი, რომელთანაც ბოლომდე გულახდილი ვარ.

- თავს ვერ ვიკავებ და ვტირი, როცა...
- ...კარგ ფილმს ვუყურებ, კარგ მომღერალს ვუსმენ. ასეთ დროს გული მიჩუყდება. ისე, ძალიან მტირალა გოგო არ ვარ.

- ყოველთვის შეუძლია, კარგ ხასიათზე დამაყენოს...
- ...კარგ ხასიათზე მაშინ ვარ, როცა ბევრი კონცერტი მაქვს, როცა ჩემს საქმეს ვაკეთებ.

- როცა საჯაროდ მაქებენ...
- ...გულის სიღრმეში მიხარია, მაგრამ მრცხვენია კიდეც. მშობლებმა ასე გამზარდეს: ძირითადად, მაკრიტიკებდნენ და იშვიათად მაქებდნენ.

- ვეპრანჭები...
- ...ყველას ვეპრანჭები, ეს ჩემს ხასიათშია. მოკლედ, პრანჭიკელა გოგო ვარ (იცინის).

- არ მჩვევია...
- ...ღალატი.

- ვერაფრით ვისწავლე...
- ...რა ვერ ვისწავლე? მანქანის ტარება, კერძების მომზადება, ცურვა, ცეკვა, სიმღერა ვიცი. ჰო, ვერაფრით ვისწავლე თხილამურებით სრიალი.

- ვერ დავიჯერებ, რომ...
- ...აღარ ვიმღერებ. აქვე მახსენდება გამოთქმა: "არასოდეს თქვა არასოდეს". ამ ცხოვრებაში მართლა აღარაფერი მაოცებს, დაუჯერებელი არაფერია.

- ძალიან ბევრი ფული რომ მქონდეს...
- ...შემეშინდება. მირჩევნია, სტაბილური შემოსავალი მქონდეს. მილიარდერი რომ ვიყო, ჩემთვის ახლობელ და საყვარელ ადამიანებს ოცნებებს ავუსრულებდი, ეკლესიას ავაშენებდი.

- სიყვარული ეს...
- ...ძალიან ფაქიზი გრძნობაა. როცა ადამიანი მთელი გულით გიყვარს, უნდა გაუფრთხილდე, რათა არ დაკარგო.

- როცა შეყვარებული ვარ...
- ...და სიყვარული ცინცხალია, მასზე ვარ გადართული. მგონი, ყველა ადამიანის ცხოვრებაში ასეა: თავიდან გინდა, სულ მასთან იყო, მაგრამ მერე, რაც დრო გადის და ეჩვევი, მეტად შენი ხდება, შეგიძლია, დრო სხვებსაც დაუთმო. ვახო რომ გავიცანი, რატი მსაყვედურობდა: საქმეზე აღარ ფიქრობ, დროს აღარ მითმობო.

- რამდენიც უნდა გადამიხადონ...
- ...ვერასდროს გავხდები მოღალატე.

- ცრუმორწმუნე არ ვარ, მაგრამ...
- ...ოჯახის წევრებისგან გამიგონია: გარეთ რომ გახვალ და რამე დაგავიწყდება, მობრუნება არ შეიძლება, მაგრამ თუ მაინც მობრუნდები, სახლში უნდა შეხვიდე, სკამზე დაჯდე და გაიცინოო. სისულელეა, მაგრამ ხეზე სამჯერაც დამიკაკუნებია.

- როცა მომავალზე ვფიქრობ...
- ...ეს ძალიან იშვიათად ხდება. რაც დამიგეგმავს, არაფერი გამომსვლია.

- დარიგება, რომელიც არასდროს დამავიწყდება...
- ...დედაჩემისგან დარიგებებს დღემდე ვისმენ. ის სულ მაკრიტიკებს, მე კი შენიშვნას ხან ვითვალისწინებ, ხან - ვეჯიუტები. მისი სიტყვები წინ ბევრჯერ დამხვედრია.

- დაბოლოს, გეტყვით, რომ...
- ...ძალიან მიყვარხართ. დაბოლოს, რაც უფრო დიდი სიყვარულით გვექნება გული სავსე, ცხოვრება მით უფრო გაგვიადვილდება და რაც უფრო მეტ სიკეთეს გავცემთ, წინ მით უფრო მეტი სიკეთე დაგვხვდება.

თამუნა კვინიკაძე

ჟურნალი ”გზა”