დავით ქაშიაშვილი: "ქალებო, ნუ დატანტალებთ კაცების ნერვებზე!"

მიყვარხარ...
ოთახში მე, ვიღაც და რადიო...
კედელზე მუსიკის შიშველი არითმია, არ ვიცი, კიაფობს?
თუ?
მიამბობს...
რომ ღამეა.
უთვალებოდ ვღლი, მე ყრუ არეას.
შეგრძნებებს ვხატავ ხელისგულებზე...
მანძილის.
უკვე ძალიან, ძალიან შხრიალებს ბებერი რადიო...
ოთხია...
ამინდის.
მე შემოდგომას მივეტმასნე ფანჯრის მინასთან...
მიყვარხარ..."
ამ ლექსის ავტორი ტელეჟურნალისტი დავით ქაშიაშვილია. არ ახსოვს, წერა როდის დაიწყო, რადგან სტრიქონები, რითმები ემოციას, შეგრძნებას მოაქვს, მისი ცხოვრება პოეზიით არის სავსე. შეყვარებულიც წერდა, მაგრამ საყვარელი ქალის, მარიამ სუარიძის ყურადღება ამით არ მიუპყრია. "მარიამი იყო ქალი, რომლისთვისაც ლექსები არ უნდა წამეკითხა, პოეზია არ უყვარს", – გვითხრა პოეტმა ჟურნალისტმა. მიუხედავად ასეთი განსხვავებულობისა, ერთმანეთის გულამდე მისვლა არ გასჭირვებიათ, უკვე 9 წელია ოჯახურ უღელში არიან შებმული და ორ შვილს, დავითსა და ნიკოლოზს ზრდიან.
ჩვენი ინტერვიუ დათოს დაბადების დღეს, 18 იანვარს შედგა, როცა ის 30 წლის გახდა.
– დათო, პირველ რიგში, გილოცავთ დაბადების დღეს! ვისგან მიიღეთ პირველი მილოცვა?
– გმადლობთ! დაბადების დღე პირველად, ტრადიციულად, ჩემმა დამ, თეონა ქაშიაშვილმა მომილოცა. შემდეგ მეგობრები მოჰყვნენ. ღამის 2–ის ნახევარზე დედაჩემს დავურეკე და შვილის დაბადების დღე მივულოცე. ამ დროს კორპორატიულ საღამოზე ვიყავი, 2014 წელი დაგვიანებით აღვნიშნეთ. ჩემი და ჩემი კოლეგის, თეონა ცხომელიძის დაბადების დღე ერთ დღეს არის. ღამის 12 საათიდან დილის 4 საათამდე ჩვენი მისამართით უამრავი სადღეგრძელო დაილია. მეუღლის, მარიამ სუარიძის მოლოცვა სახლში გვიან დაბრუნებულმა მივიღე.
– თქვენი ოჯახის "დაბადების დღე" როდის არის?
– მე და მარიამი ერთმანეთს დიდი ხნის წინ შევხვდით. ჩვენს ოჯახს 21 მარტს 9 წელი შეუსრულდება. ჩემი ყურადღება უპირველესად მისმა საოცარმა სილამაზემ და ხმამ მიიქცია.
– თქვენ რითი მიიქციეთ ლამაზი გოგოს ყურადღება, ლექსებით ხომ არა?
– ლექსებს მაშინ უკვე ვწერდი, მაგრამ მარიამს მივუძღვენი თუ არა, არ მახსოვს. ალბათ დავუწერდი, რადგან წერის მუზა ნებისმიერი ცვლილების ან შეგრძნების დროს მოდის. შეყვარებულები რამდენიმე თვე ვიყავით. მოვიტყუები, რომ გითხრათ, მის გულამდე მისასვლელი გზა რთული იყო–მეთქი, მაგრამ საინტერესო ეტაპები გავიარეთ.
– მოსწონდა თქვენი პოეზია?
– მარიამი იყო ქალი, რომლისთვისაც ლექსები არ უნდა წამეკითხა. დღესაც ასეა, პოეზია არ უყვარს, მე კი ძალიან მიყვარს.
– საყვარელი ადამიანისგან ეს არ გწყინთ?
– არანაირად, ამას გაგებით ვეკიდები. როცა პოეზიის საღამოს ვაწყობ, ჩემს ცოლს და კიდევ რამდენიმე მეგობარს არ ვეპატიჟები. მარიამი რა ვალდებულია, ყველაფერი ის მოსწონდეს, რაც მე მომწონს? ის სრულიად განსხვავებულია იმ დანარჩენი მანდილოსნებისგან, ვისაც ოდესმე ვიცნობდი.
დღეს მე და მარიამი ორი შვილის მშობლები ვართ. დავითი 8 წლის არის, ნიკოლოზი – 4–ის. ჩვენთვის ყველაზე რთული პერიოდი იყო, როცა შვილები პატარები იყვნენ და ბავშვით ხელში მიწევდა გათენება. მამობისთვის საკმაოდ პატარა ვიყავი. თან რატომღაც ისე მოხდა, რომ ჩემი ორივე შვილი საგიჟეთიდან გამოსულს ჰგავდა. მაშინ უფრო სხვანაირი სამუშაო რეჟიმი მქონდა და მარიამს, რითიც შემეძლო, ვეხმარებოდი. არ ვიცი, შვილები რამდენად საინტერესოდ აღვზარდეთ, მაგრამ ის კი ვიცით, რომ თუ რამე შეგვეშალა, ვერავის დავადანაშაულებთ. ვთვლი, რომ ბავშვს მშობელი უნდა უვლიდეს, ზრდიდეს, ასწავლიდეს და ცხოვრების სირთულეებზე დედა ან მამა ესაუბრებოდეს. ბავშვების აღზრდასთან დაკავშირებით ორივეს სხვადასხვა მოსაზრება გვაქვს.
– და მაინც თანხმდებით?
– მე და მარიამი ვსაუბრობთ იმაზე, როგორები შეიძლება იყვნენ ჩვენი შვილები, როცა დიდი ბიჭები იქნებიან. წარმოვიდგენთ ხოლმე, რომ მათ თავს რაღაცეები ხდება. აქედან ჩემთვის ზოგი რამ მისაღებია, ზოგი – არა, ამაზე კი დაუსრულებლად შეიძლება ვიდავოთ. მგონია, რომ კარგი მამა ვარ. გრძნობებს ყველას მიმართ ნაკლებად გამოვხატავ, მაგრამ ამ ორი ადამიანის მსგავსად მართლა არავინ მიყვარს. ნიკა და დათო კარგი ბიჭები არიან.
– გოგოს მამობაზე არ გინდათ გამოსცადოთ?
– კი, როგორ არა. საბავშვო მაღაზიაში ჩემი ბიჭებისთვის ტანსაცმელს რომ ვყიდულობ, პატარა გოგოს სექციაშიც დავსეირნობ, მაგრამ არ ვიცი, მესამე შვილისთვის რამდენად მზად ვართ. ჯერჯერობით ამაზე არ ვფიქრობთ.
– ყურადღებიანი ქმარი ხართ?
– ეს ჩემს ცოლს უნდა ჰკითხოთ. პირად ურთიერთობებზე საუბარი არ მიყვარს. ჩვენთვის ყველაზე დიდი სიურპრიზი ის არის, როცა ჩვენთან ვინმე მოვა, ბავშვებს დაიტოვებს და ჩვენ სადმე გავალთ. მეც საკმაოდ გადატვირთული გრაფიკი მაქვს და მარიამსაც, რომელიც თავისი პროფესიით მუშაობს, ექიმია.
– როგორ ფიქრობთ, რა არის საჭირო, რომ ცოლ–ქმრის ურთიერთობა სტაბილური იყოს და არაფერი დაემუქროს?
– წყვილს სულიერი სიმშვიდე უნდა ჰქონდეს. ეს თუ დაბალანსებულია, ურთიერთობაც მტკიცდება. ზედმეტი შეკითხვები ყოველთვის ცუდი მგონია. შეიძლება იცოდე, რომ ის ისე არ არის, მაგრამ ჩაკირკიტება სიტუაციას ართულებს და ემოციებს ახურებს. კარის საკეტის შესაკეთებლად ცუდი ხელოსანი რომ მიუშვა, ჩამკეტს ხომ სულ გააფუჭებს? ასევეა ქალიც, რომელიც ჩაკირკიტებით ურთიერთობას აფუჭებს. პირად ურთიერთობაში ქალი რაც უფრო ბევრს ილაპარაკებს, უფრო მეტ სისულელეს იტყვის. ურთიერთობის დასაძაბად ხელოვნური ფონი ნაკლებად უნდა შექმნას.
ალბათ კაცებიც ვართ ურთიერთობის დაძაბვის ინიციატორები, მაგრამ ხშირ შემთხვევაში ქალები უფრო ემოციურები არიან და ქარიშხალიც იქმნება. კი, შეიძლება ამ ქარიშხლის მინელება, მაგრამ სანამ არ დაასუფთავებ, ურთიერთობა არეულდარეული რჩება. ქალში ყველაზე მნიშვნელოვანი ის არის, რომ ძლიერი და დამოუკიდებელი იყოს.
– ზოგი ვერც სიძლიერის გამოჩენას ახერხებს და ვერც დამოუკიდებლობას აღწევს. სხვათა შორის, ზოგ მამაკაცს მოსწონს მასზე დამოკიდებული, სუსტი ქალი.
– თუ ქალი დიდი დოზით არის კაცზე დამოკიდებული, შეიძლება იმ მამაკაცს დაავიწყდეს, ის ქალი ვინ არის. მანდილოსანი ყოველდღე ისეთი უნდა იყოს, როგორიც წინა დღეს არ ყოფილა.
– წყვილის ურთიერთობაში ყველაზე მნიშვნელოვან პრობლემად რას მიიჩნევთ?
– ყოველდღიური პრობლემა ისაა, რომ ამ ქვეყანაში არც კაცებს და არც ქალებს სექსუალური ცხოვრება მოწესრიგებული არ აქვთ. სექსუალური ცხოვრების ნაკლებობა კი დაუკმაყოფილებელი ვნებების უფრო დიდ ქარიშხალს ქმნის, რასაც, საბოლოო ჯამში, მივყავართ იქამდე, რომ ერთმანეთზე უნდა ვისაუბროთ და სხვისი პირადი ცხოვრება გამოვფინოთ. თუ ქალი, პირველ რიგში, შენი მეგობარი არ არის და საერთო სასაუბრო თემები არ გაგაჩნიათ, ურთიერთობა არ აეწყობა. ჩემი მეგობარი ხშირად ხუმრობს, კაცობრიობაში ქალებიც შედიანო. ამ მოსაზრებას არ ვეთანხმები. უბრალოდ ქალები რეალობისგან ცოტა შორს არიან ხოლმე.
– საქართველოში როგორი ქალია დღეს პოპულარული?
– ქალი, რომელიც მამაკაცებს ნაკლებ ყურადღებას აქცევს, მარტივად არ გთანხმდება პაემანზე, მესიჯებს ინტენსიურად არ გწერს, შენ სწერ, მაგრამ თვითონ დაგვიანებით გპასუხობს, ოღონდ ამ ფორმას კი არ ირჩევს, უბრალოდ ასეთია.
– თქვენ თამამი, დამოუკიდებელი, ცოტა თავნება ქალის სახე დახატეთ, არადა საქართველოში უამრავი ქალი უჩივის, რომ ქმარი ყურადღებას არ აქცევს, რომ ოჯახში მისი უფლებები შეზღუდულია და ა.შ.
– ყველაზე მეტად არ მომწონს, როდესაც ქალები ამბობენ, წასასვლელი არსად მქონდა და ქმრისგან ცუდ მოპყრობას, წამებას ამიტომაც გავუძელიო. შენი თავმოყვარეობის ფასად არაფერი უნდა გიღირდეს. არ არსებობს ადამიანი, რომელსაც წასასვლელი არსად ექნება. თუ ხვდები, რომ სულიერ სიმშვიდეს ვერ პოულობ, გამოსავალს ყოველთვის მოძებნი და საკუთარ თავთანაც მართალი იქნები. კი, ამის მიღწევა საკმაოდ რთულია, მაგრამ იმის გამო, რომ მეზობელი ან სხვა ვიღაც რაღაცას იტყვის, თავმოყვარეობა არ უნდა დაკარგო. ქალი ძლიერი, დამოუკიდებელი და თავისუფალი უნდა იყოს. ჩვენ სრულიად თანასწორები ვართ, უბრალოდ ჩვენ შორის ვიზუალური სხვაობაა.
– როგორია თქვენთვის ლამაზი ქალი?
– ყველაზე ლამაზი ქალია ის, ვისაც სავსე მკერდი და მრგვალი ფორმები აქვს. ჩემთვის ლამაზი ისეთი ხორცსავსე ქალია, რომელსაც შეიძლება მსუქანიც დავარქვათ. ყველა ხორციანი გოგონა საოცრად ლამაზია, მით უმეტეს, თუ სავსე მკერდი აქვს და, თუ მაღალი კისერი და დიდი თვალები აქვს, ხომ საერთოდ! დაგიხატეთ ქალი, რომელიც ჩემთვის სასურველი იქნებოდა, ურთიერთობას თავიდან რომ ვიწყებდე.
– ჩვენი ჟურნალის საშუალებით ქართველ ქალებს რას ეტყოდით?
– ქალებო, ნუ დატანტალებთ კაცების ნერვებზე!
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე