ეკო ფანგანმა ზალიკო ბერგერს თავის მოკვლა გადააფიქრებინა
1 598 ნახვა
დიზაინერი ზალიკო ბერგერი მოდელისა და ტელესახის, ეკო ფანგანის, დიდი მესაიდუმლეა. დღე არ გავა, ერთმანეთი არ ნახონ ან ტელეფონით არ მოიკითხონ. მათმა მეგობრობამ წლებს გაუძლო, მიუხედავად იმისა, რომ განსხვავებული ხასიათები აქვთ და ხშირად კამათობენ კიდეც. ერთმანეთის გარეშე უბრალოდ ვერ ძლებენ. ზალიკომ ყველაზე კარგად იცის, ძლიერ ეკოს როგორი მგრძნობიარე გული აქვს. ეკომ კი შეიძლება სამუდამოდ დაკარგოს ადამიანი, რომელმაც ზალიკოს ტკივილი მიაყენა.
– გახსოვთ, როგორ გაიცანით ერთმანეთი?
ეკო: ზალიკო ბათუმში გავიცანი, 1998 წელი იქნებოდა. ახალგაზრდა ხელოვანთა სემინარები ტარდებოდა. შემდეგ წელს კი ბათუმში ზალიკოს ჩვენებაზე გამოვედი.
ზალიკო: მაგ ჩვენებისთვის უკვე კარგი მეგობრები ვიყავით. მაშინ ეკოს მამა აჭარაში მუშაობდა, მინისტრი იყო. მეგობრად მინისტრის შვილი რომ გყავს, უკვე სულ სხვა რაღაც არის. ჩემს მეგობრებთან ეკოს წარდგენას ვიწყებდი მისი უნივერსიტეტის დამთავრებიდან მოყოლებული მამის მინისტრობით დამთავრებული. საამაყო მეგობარი იყო.
ეკო: საკონსტიტუციო სასამართლოში ვმუშაობდი იმ დროისთვის.
ზალიკო: მერე, რომ მოდიოდა, მეუბნებოდა, ახლა არ დაიწყო ჩემი ოჯახის წევრების რეგალიების ჩამოთვლაო.
ეკო: ზალიკოს კვირაში ერთხელ ჰქონდა ჩვენება, რომელსაც ხან ვხსნიდი, ხან ვხურავდი. დანარჩენი გოგოები თუ თითო კაბას იცვამდნენ, მე ათი კაბა უნდა გამომეცვალა.
ზალიკო: ამის გამო თავისი ჩამცმელი ჰყავდა.
ეკო: მაშინ სად იყო მოდის კვირეულები, ჩვენებები კლუბებში იმართებოდა. ამას გართობის სახე ეძლეოდა, მერე კონცერტები ტარდებოდა, რომლებიც მე მიმყავდა.
– ზალიკო, ესე იგი ეკო მოდის სფეროში თქვენი დამსახურებით მოხვდა?
ზალიკო: ეკო მანამდეც გამოდიოდა ჩვენებებზე, მაგრამ ეს მისთვის მხოლოდ გართობა იყო, რადგან საკონსტიტუციო სასამართლოში მუშაობდა და იქ ბევრი საქმე ჰქონდა. მერე უკვე სხვა ბევრმა დიზაინერმა სთხოვა ჩვენებებზე გასვლა. ეკო ძალიან კარგად დადიოდა პოდიუმზე. ამიტომ მისი გამოსვლა ყველას ამახსოვრდებოდა.
ეკო: ახლა უკვე ძალიან დიდი ვარ და რაღა დროს ჩემი მოდელობაა, მაგრამ მოდის კვირეულებზე მაინც მეძახიან დიზაინერები. ახლახან კიდევ მივიღე შემოთავაზება, მაგრამ, სამწუხაროდ, მოდის კვირეული არ ჩატარდა.
ზალიკო: სწორედ ამ მოდის კვირეულებმა დაგვღუპა! ინდივიდუალურად მოწყობილი ჩვენებები უფრო კარგი იყო.
ეკო: ამაში არ გეთანხმები. მომწონს, რომ ბევრ დიზაინერს მიეცა საშუალება საკუთარი თავის რეალიზების. ზალიკო, შენ ჩვენებებს ხან გართობისთვის აწყობდი და ხან – რისთვის. შენი დიზაინერობა ყველაფრისთვის გამოიყენე.
– ეკო, ზალიკოს, როგორც დიზაინერს, რჩევებისთვის მიმართავთ?
ეკო: ზუსტად ვიცი, როდის რას მეტყვის და რა აზრი აქვს კითხვას?
ზალიკო: ეკომ ძალიან კარგად იცის, როგორი ჩაცმული მომწონს.
ეკო: რაც უფრო გახდილი ვარ, ზალიკოს მით უფრო მოვწონვარ.
ზალიკო: ეკოს ლამაზი ტანი აქვს, ულამაზესი ფეხები და რატომაც არ უნდა გამოაჩინოს?! გრძელი კაბებიც ძალიან უხდება. სპორტულად ჩაცმა არ უყვარს. საღამოს უბრალოდ მეგობრები რომ შევიკრიბოთ და ყველა სპორტულად ჩაცმული მოვიდეს, ეკო აუცილებლად გამოპრანჭული მოვა.
ეკო: მიყვარს გაპრანჭვა. მთავარია, მომწონდეს და ყველაფერს ვიცვამ.
ზალიკო: ეკოს შეუძლია ნებისმიერი ტანისამოსი მოიხდინოს, ამით გამორჩეულია.
ეკო: იმედის "დღის შოუში" სწორედ მოდასა და თავის მოვლაზე მიმყავს რუბრიკა. დიზაინერები მოდიან სტუმრად, ესთეტიკურ ცენტრებში დავდივარ და მივხვდი, რომ შემიძლია ყველაფერის დიპლომი მქონდეს, იმდენად კარგად ვიცი ყველაფერი, ესთეტიკური მედიცინაც კი. ისე კი, ცხვირის ოპერაციის და შუბლზე ბოტოქსის მეტი არაფერი მაქვს გაკეთებული.
ზალიკო: ასეთ რაღაცეებზე ხმამაღლა არავინ ლაპარაკობს!
ეკო: ისინი კომპლექსიანები არიან!
– თქვენი შეხედულებები და ხასიათი ბევრად განსხვავდება ერთმანეთისგან?
ზალიკო: ეკო ჩემზე ბევრად პრინციპული და მოწესრიგებული ადამიანია. ისეთ საკითხებშია ძალიან პრინციპული, რაშიც მე შემიძლია დავთმო.
ეკო: საკმაოდ გამოკვეთილი განსხვავებებია ჩვენში. ზალიკომ ეს კარგად იცის და ზოგჯერ ისეთ რაღაცას თუ გააკეთებს, რაც, იცის, რომ არ მომეწონება, ამბობს, ვაიმე, ახლა ის რომ გაიგებს, რა მეშველებაო. წინასწარ იცის, რომ გავუფრენ.
ზალიკო: მაგრამ ისიც კარგად ვიცი, ეკოს რა დროს უნდა შევუჩიჩხინო, რომ ჩემს აზრზე გადმოვიყვანო. ჩვენ არასოდეს გვიჩხუბია, მხოლოდ ვკამათობთ და ისიც – ძალიან სასაცილო თემებზე.
ეკო: რაზე გვიკამათია?
ზალიკო: ერთი თაყვანისმცემელი რომ გყავდა და მასთან ერთად შეგაქე, არ მოგეწონა, არ გახსოვს? ეს წლების წინ იყო. ვუთხარი, ძალიან გალამაზებულხარ, რამე ხომ არ გაიკეთე–მეთქი და საშინლად გაბრაზდა. მერე ღამის ოთხ საათამდე ვწერდი მესიჯებს და ბოლოს, როგორც იქნა, შემირიგდა.
– იცნობთ ეკოს თაყვანისმცემლებს?
ზალიკო: ძირითადად – კი.
ეკო: ყველას იცნობ!
ზალიკო: ეკო ძალიან რთულია. მას რომ თავი მოაწონო, ბევრი უნდა იწვალო.
ეკო: ზალიკოს მეგობარს თუ მოვეწონე, ეს წინასწარ იჯღანება, ეუბნება, შანსი არ გაქვს, ერთი წელი უნდა სდიო, მერე ან შემოგხედავს, ან – არა, ყველაფერი უნდა გააკეთო, მაგრამ მაინც არაფერი გამოგივაო.
ზალიკო: იმიტომ, რომ შანსი არ აქვთ ან ეკოს ჯერ მე უნდა "ვეჩალიჩო", რომ იქნებ ხასიათზე მოვიდეს და სად შემიძლია ამდენი! ამას წინათ ჩემმა მეგობარმა, ძალიან სიმპათიურმა ბიჭმა, მითხრა, ეკო მომწონსო, მაგრამ მაშინვე ვუპასუხე, შანსი არ გაქვს, ეგ დაივიწყე–მეთქი. ეკოს ჰყავდა შეყვარებული, თან ისეთი, რომ ვერც წარმომედგინა.
ეკო: ვერ წარმოედგინა, მე თუ შემიყვარდებოდა.
– ეკო, თქვენც ყოველთვის იცით, რა ხდება ზალიკოს პირად ცხოვრებაში?
ეკო: ზალიკო სულ მალავს რაღაცეებს, მხოლოდ მეგობრებთან – არა, საკუთარ თავთანაც, მაგრამ, რომ დათვრება და კაეშანი შემოაწვება, აი, მერე ვახსენდები.
ზალიკო: ადრე იქნება თუ გვიან, ერთმანეთს ყველაფერს ვეუბნებით. ასე რომ, არანაირი საიდუმლო არ გვაქვს. ზოგჯერ უკვე შეტოპილი რომ მაქვს, მაშინ ვეუბნები რაღაცეებს. ეკო კი ყოველთვის დასაწყისიდან მიყვება და არაფერს მიმალავს.
ეკო: იმიტომ, რომ, როცა მე რაღაც მაქვს გადაწყვეტილი, შენ რას მირჩევ, ეგ უკვე აღარ მაინტერესებს. დამიწყებს ხოლმე, გიცნობ, ვიცი, ასე არ იქნებაო და რაღაცეები. იმ წუთას ეს არ მაინტერესებს, მაგრამ ზოგჯერ კარგია, მეგობრებს დავუჯერო. შენც ასე ხარ, რამდენიც უნდა გითხრა, მაინც შენსას აწვები. ერთხელ ბათუმში ვიყავით და დილის 7 საათზე დავიშალეთ. საათნახევაში მაგარმა მთვრალმა დამირეკა, ზღვაში შევდივარ, თავს ვიხრჩობო. არ მახსოვს, მძინარე როგორ წამოვჯექი საწოლზე, რა არ ვუთხარი და ბოლოს დავამშვიდე... ერთი–ორჯერ მეც დამირეკავს, მაგრამ, თუ თავის ამბებშია და ქეიფობს, რომ ვკვდებოდე, გარეთ არ გამოვა. თუ ფხიზელია და ჩხავილით, ისტერიკებით ვურეკავ, ზალიკო ბრაზდება. თურმე როგორ შეიძლება, რომ ნერვებს ვუშლი! იფურთხება, იგინება და მთელ ამბავშია.
ერთხელ სადღაც ვიყავით. უკვე მოვდიოდი, რომ ჩვენმა ნაცნობმა ბიჭმა, რომელიც ძალიან მთვრალი იყო, ხელი მომკიდა და აღარ მიშვებდა, დარჩიო. ზალიკომ ამ ბიჭს მთელი ძალით ლეწა ტელეფონი. ასე ვერც ერთი კაცი დამიცავდა. ჯერჯერობით ჩემი ყველაზე დიდი დამცველი სწორედ ზალიკოა.
– ზალიკო, როგორი მამაკაცი შეეფერება მოუთვინიერებელ ეკოს?
ზალიკო: წარმოსადეგი, განათლებული. ეკოს აქვს მოთხოვნები, რომ არის გოგონა, რომელსაც ბევრი რაღაც სჭირდება და უნდა. გვერდით მართლაც ძალიან ძლიერი მამაკაცი უნდა ჰყავდეს, აი, ისეთი, არაფერს რომ არ მოაკლებს და ხელისგულზე ატარებს.
ეკო: მეც ძალიან გამიხარდება, თუკი ასეთი მამაკაცი მეყოლება გვერდით. ჩემთვის მატერიალური შესაძლებლობები არაფერს ნიშნავს, ყველაზე მთავარია, მის ძალას ვგრძნობდე, ჩემი დასაყრდენი იყოს ნებისმიერ სიტუაციაში. ეს ძალიან ელემენტარულია, მაგრამ საქართველოში ასეთის პოვნა ყველაზე რთულია. ჯერ ჩემზე ძლიერი მამაკაცი ვერ ვნახე. ვითომ რაღაცეებს ტიპობენ, ვითომ თავი ქუდში აქვთ, დაცვით დადიან...
ზალიკო: ეკო ვაკელი სვანია და ამიტომ ასეთი რაღაცეებით ვერავინ გააკვირვებს.
ეკო: თავიდან ყველა იწყებს, აბა, რამე ხომ არ გინდაო, მაგრამ, საბოლოო ჯამში, ყველა საქმეს მე ვუკეთებ. ვიღაცეებს თავი რომ კიტრებად მოაქვთ, ძალიან ადვილად შემიძლია მათი ჩაჭრა.
ზალიკო: ეკომ თუ ვიღაც თავისიანად ჩათვალა და ეს მარტივი მისაღწევი ნამდვილად არ არის, შეუძლია ბოლომდე მიენდოს. ამ შემთხვევაში ქალური ხდება.
ეკო: ჩემი ასეთი ნდობით უსარგებლიათ კიდეც.
ზალიკო: ამ დროს შეიძლება ბროლივით დაიმსხვრეს, გული ისე ეტკინოს.
ეკო: გავბზარულვარ, მაგრამ არასოდეს დავმსხვრეულვარ და მტრის ჯინაზე არც არასოდეს დავიმსხვრევი!
– ზალიკო, როცა ეკო ცუდ ხასიათზეა და რაღაცას განიცდის, მეგობრისგან უპირველესად რა სჭირდება?
ზალიკო: ცუდ ხასიათზე იშვიათადაა და, თუ ასეა, ე.ი. სერიოზული პრობლემა აქვს და ამას მხოლოდ ძალიან ახლობლებს აგრძნობინებს. ამ შემთხვევაში ეკოს მეგობრებისგან სითბო სჭირდება.
ეკო: როცა განცდებში ვარ, ყველაზე მეტად მოსმენა და ერთგულება მჭირდება.
ზალიკო: ეკო ძალიან იშვიათად, მაგრამ კონფლიქტურია. მე კი შემიძლია რაღაც პერიოდის შემდეგ ხასიათი გამოვუკეთო და იმ ადამიანის მიმართ გული მოვუბრუნო.
ეკო: კონფლიქტური კი არა, სამართლიანი ვარ. ბევრის მოთმენაც შემიძლია, ოღონდ იმ ადამიანებს ვუთმენ, ვინც ჩემთვის ღირებული არ არის, მაგრამ ზალიკოს არაფერს მოვუთმენ. თუ ახლობელი მაწყენინებს, ადვილად ვერ "გავატარებ". ზალიკო სიმთვრალეში მიყვება ხოლმე, მეგობარმა როგორ მოატყუა, გული როგორ ატკინა... ზალიკოს ყველას პატივისცემა ამახსოვრდება. მეგობრების ნაჩუქარი ძვირადღირებული საათებით დადის, მაგრამ მაშინ, როცა ზღვაში თავის მოკვლას აპირებდა, სწორედ მე დამირეკა. ეს უკვე იმას ნიშნავს, რომ მისთვის ბევრს ნიშნავს ჩვენი მეგობრობა. ზალიკო ხშირად მაბრაზებს, მაგრამ მისი დახრჩობაც რომ მინდოდეს, როცა რამე სჭირდება, ნებისმიერ დროს მაინც მზად ვარ, დავეხმარო. რამდენიმე ადამიანი, ვინც ზალიკოს გული ატკინა, ჩემთვის აღარაფერს წარმოადგენს და შემიძლია გამარჯობაც არ ვუთხრა.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე
– გახსოვთ, როგორ გაიცანით ერთმანეთი?
ეკო: ზალიკო ბათუმში გავიცანი, 1998 წელი იქნებოდა. ახალგაზრდა ხელოვანთა სემინარები ტარდებოდა. შემდეგ წელს კი ბათუმში ზალიკოს ჩვენებაზე გამოვედი.
ზალიკო: მაგ ჩვენებისთვის უკვე კარგი მეგობრები ვიყავით. მაშინ ეკოს მამა აჭარაში მუშაობდა, მინისტრი იყო. მეგობრად მინისტრის შვილი რომ გყავს, უკვე სულ სხვა რაღაც არის. ჩემს მეგობრებთან ეკოს წარდგენას ვიწყებდი მისი უნივერსიტეტის დამთავრებიდან მოყოლებული მამის მინისტრობით დამთავრებული. საამაყო მეგობარი იყო.
ეკო: საკონსტიტუციო სასამართლოში ვმუშაობდი იმ დროისთვის.
ზალიკო: მერე, რომ მოდიოდა, მეუბნებოდა, ახლა არ დაიწყო ჩემი ოჯახის წევრების რეგალიების ჩამოთვლაო.
ეკო: ზალიკოს კვირაში ერთხელ ჰქონდა ჩვენება, რომელსაც ხან ვხსნიდი, ხან ვხურავდი. დანარჩენი გოგოები თუ თითო კაბას იცვამდნენ, მე ათი კაბა უნდა გამომეცვალა.
ზალიკო: ამის გამო თავისი ჩამცმელი ჰყავდა.
ეკო: მაშინ სად იყო მოდის კვირეულები, ჩვენებები კლუბებში იმართებოდა. ამას გართობის სახე ეძლეოდა, მერე კონცერტები ტარდებოდა, რომლებიც მე მიმყავდა.
– ზალიკო, ესე იგი ეკო მოდის სფეროში თქვენი დამსახურებით მოხვდა?
ზალიკო: ეკო მანამდეც გამოდიოდა ჩვენებებზე, მაგრამ ეს მისთვის მხოლოდ გართობა იყო, რადგან საკონსტიტუციო სასამართლოში მუშაობდა და იქ ბევრი საქმე ჰქონდა. მერე უკვე სხვა ბევრმა დიზაინერმა სთხოვა ჩვენებებზე გასვლა. ეკო ძალიან კარგად დადიოდა პოდიუმზე. ამიტომ მისი გამოსვლა ყველას ამახსოვრდებოდა.
ეკო: ახლა უკვე ძალიან დიდი ვარ და რაღა დროს ჩემი მოდელობაა, მაგრამ მოდის კვირეულებზე მაინც მეძახიან დიზაინერები. ახლახან კიდევ მივიღე შემოთავაზება, მაგრამ, სამწუხაროდ, მოდის კვირეული არ ჩატარდა.
ზალიკო: სწორედ ამ მოდის კვირეულებმა დაგვღუპა! ინდივიდუალურად მოწყობილი ჩვენებები უფრო კარგი იყო.
ეკო: ამაში არ გეთანხმები. მომწონს, რომ ბევრ დიზაინერს მიეცა საშუალება საკუთარი თავის რეალიზების. ზალიკო, შენ ჩვენებებს ხან გართობისთვის აწყობდი და ხან – რისთვის. შენი დიზაინერობა ყველაფრისთვის გამოიყენე.
– ეკო, ზალიკოს, როგორც დიზაინერს, რჩევებისთვის მიმართავთ?
ეკო: ზუსტად ვიცი, როდის რას მეტყვის და რა აზრი აქვს კითხვას?
ზალიკო: ეკომ ძალიან კარგად იცის, როგორი ჩაცმული მომწონს.
ეკო: რაც უფრო გახდილი ვარ, ზალიკოს მით უფრო მოვწონვარ.
ზალიკო: ეკოს ლამაზი ტანი აქვს, ულამაზესი ფეხები და რატომაც არ უნდა გამოაჩინოს?! გრძელი კაბებიც ძალიან უხდება. სპორტულად ჩაცმა არ უყვარს. საღამოს უბრალოდ მეგობრები რომ შევიკრიბოთ და ყველა სპორტულად ჩაცმული მოვიდეს, ეკო აუცილებლად გამოპრანჭული მოვა.
ეკო: მიყვარს გაპრანჭვა. მთავარია, მომწონდეს და ყველაფერს ვიცვამ.
ზალიკო: ეკოს შეუძლია ნებისმიერი ტანისამოსი მოიხდინოს, ამით გამორჩეულია.
ეკო: იმედის "დღის შოუში" სწორედ მოდასა და თავის მოვლაზე მიმყავს რუბრიკა. დიზაინერები მოდიან სტუმრად, ესთეტიკურ ცენტრებში დავდივარ და მივხვდი, რომ შემიძლია ყველაფერის დიპლომი მქონდეს, იმდენად კარგად ვიცი ყველაფერი, ესთეტიკური მედიცინაც კი. ისე კი, ცხვირის ოპერაციის და შუბლზე ბოტოქსის მეტი არაფერი მაქვს გაკეთებული.
ზალიკო: ასეთ რაღაცეებზე ხმამაღლა არავინ ლაპარაკობს!
ეკო: ისინი კომპლექსიანები არიან!
– თქვენი შეხედულებები და ხასიათი ბევრად განსხვავდება ერთმანეთისგან?
ზალიკო: ეკო ჩემზე ბევრად პრინციპული და მოწესრიგებული ადამიანია. ისეთ საკითხებშია ძალიან პრინციპული, რაშიც მე შემიძლია დავთმო.
ეკო: საკმაოდ გამოკვეთილი განსხვავებებია ჩვენში. ზალიკომ ეს კარგად იცის და ზოგჯერ ისეთ რაღაცას თუ გააკეთებს, რაც, იცის, რომ არ მომეწონება, ამბობს, ვაიმე, ახლა ის რომ გაიგებს, რა მეშველებაო. წინასწარ იცის, რომ გავუფრენ.
ზალიკო: მაგრამ ისიც კარგად ვიცი, ეკოს რა დროს უნდა შევუჩიჩხინო, რომ ჩემს აზრზე გადმოვიყვანო. ჩვენ არასოდეს გვიჩხუბია, მხოლოდ ვკამათობთ და ისიც – ძალიან სასაცილო თემებზე.
ეკო: რაზე გვიკამათია?
ზალიკო: ერთი თაყვანისმცემელი რომ გყავდა და მასთან ერთად შეგაქე, არ მოგეწონა, არ გახსოვს? ეს წლების წინ იყო. ვუთხარი, ძალიან გალამაზებულხარ, რამე ხომ არ გაიკეთე–მეთქი და საშინლად გაბრაზდა. მერე ღამის ოთხ საათამდე ვწერდი მესიჯებს და ბოლოს, როგორც იქნა, შემირიგდა.
– იცნობთ ეკოს თაყვანისმცემლებს?
ზალიკო: ძირითადად – კი.
ეკო: ყველას იცნობ!
ზალიკო: ეკო ძალიან რთულია. მას რომ თავი მოაწონო, ბევრი უნდა იწვალო.
ეკო: ზალიკოს მეგობარს თუ მოვეწონე, ეს წინასწარ იჯღანება, ეუბნება, შანსი არ გაქვს, ერთი წელი უნდა სდიო, მერე ან შემოგხედავს, ან – არა, ყველაფერი უნდა გააკეთო, მაგრამ მაინც არაფერი გამოგივაო.
ზალიკო: იმიტომ, რომ შანსი არ აქვთ ან ეკოს ჯერ მე უნდა "ვეჩალიჩო", რომ იქნებ ხასიათზე მოვიდეს და სად შემიძლია ამდენი! ამას წინათ ჩემმა მეგობარმა, ძალიან სიმპათიურმა ბიჭმა, მითხრა, ეკო მომწონსო, მაგრამ მაშინვე ვუპასუხე, შანსი არ გაქვს, ეგ დაივიწყე–მეთქი. ეკოს ჰყავდა შეყვარებული, თან ისეთი, რომ ვერც წარმომედგინა.
ეკო: ვერ წარმოედგინა, მე თუ შემიყვარდებოდა.
– ეკო, თქვენც ყოველთვის იცით, რა ხდება ზალიკოს პირად ცხოვრებაში?
ეკო: ზალიკო სულ მალავს რაღაცეებს, მხოლოდ მეგობრებთან – არა, საკუთარ თავთანაც, მაგრამ, რომ დათვრება და კაეშანი შემოაწვება, აი, მერე ვახსენდები.
ზალიკო: ადრე იქნება თუ გვიან, ერთმანეთს ყველაფერს ვეუბნებით. ასე რომ, არანაირი საიდუმლო არ გვაქვს. ზოგჯერ უკვე შეტოპილი რომ მაქვს, მაშინ ვეუბნები რაღაცეებს. ეკო კი ყოველთვის დასაწყისიდან მიყვება და არაფერს მიმალავს.
ეკო: იმიტომ, რომ, როცა მე რაღაც მაქვს გადაწყვეტილი, შენ რას მირჩევ, ეგ უკვე აღარ მაინტერესებს. დამიწყებს ხოლმე, გიცნობ, ვიცი, ასე არ იქნებაო და რაღაცეები. იმ წუთას ეს არ მაინტერესებს, მაგრამ ზოგჯერ კარგია, მეგობრებს დავუჯერო. შენც ასე ხარ, რამდენიც უნდა გითხრა, მაინც შენსას აწვები. ერთხელ ბათუმში ვიყავით და დილის 7 საათზე დავიშალეთ. საათნახევაში მაგარმა მთვრალმა დამირეკა, ზღვაში შევდივარ, თავს ვიხრჩობო. არ მახსოვს, მძინარე როგორ წამოვჯექი საწოლზე, რა არ ვუთხარი და ბოლოს დავამშვიდე... ერთი–ორჯერ მეც დამირეკავს, მაგრამ, თუ თავის ამბებშია და ქეიფობს, რომ ვკვდებოდე, გარეთ არ გამოვა. თუ ფხიზელია და ჩხავილით, ისტერიკებით ვურეკავ, ზალიკო ბრაზდება. თურმე როგორ შეიძლება, რომ ნერვებს ვუშლი! იფურთხება, იგინება და მთელ ამბავშია.
ერთხელ სადღაც ვიყავით. უკვე მოვდიოდი, რომ ჩვენმა ნაცნობმა ბიჭმა, რომელიც ძალიან მთვრალი იყო, ხელი მომკიდა და აღარ მიშვებდა, დარჩიო. ზალიკომ ამ ბიჭს მთელი ძალით ლეწა ტელეფონი. ასე ვერც ერთი კაცი დამიცავდა. ჯერჯერობით ჩემი ყველაზე დიდი დამცველი სწორედ ზალიკოა.
– ზალიკო, როგორი მამაკაცი შეეფერება მოუთვინიერებელ ეკოს?
ზალიკო: წარმოსადეგი, განათლებული. ეკოს აქვს მოთხოვნები, რომ არის გოგონა, რომელსაც ბევრი რაღაც სჭირდება და უნდა. გვერდით მართლაც ძალიან ძლიერი მამაკაცი უნდა ჰყავდეს, აი, ისეთი, არაფერს რომ არ მოაკლებს და ხელისგულზე ატარებს.
ეკო: მეც ძალიან გამიხარდება, თუკი ასეთი მამაკაცი მეყოლება გვერდით. ჩემთვის მატერიალური შესაძლებლობები არაფერს ნიშნავს, ყველაზე მთავარია, მის ძალას ვგრძნობდე, ჩემი დასაყრდენი იყოს ნებისმიერ სიტუაციაში. ეს ძალიან ელემენტარულია, მაგრამ საქართველოში ასეთის პოვნა ყველაზე რთულია. ჯერ ჩემზე ძლიერი მამაკაცი ვერ ვნახე. ვითომ რაღაცეებს ტიპობენ, ვითომ თავი ქუდში აქვთ, დაცვით დადიან...
ზალიკო: ეკო ვაკელი სვანია და ამიტომ ასეთი რაღაცეებით ვერავინ გააკვირვებს.
ეკო: თავიდან ყველა იწყებს, აბა, რამე ხომ არ გინდაო, მაგრამ, საბოლოო ჯამში, ყველა საქმეს მე ვუკეთებ. ვიღაცეებს თავი რომ კიტრებად მოაქვთ, ძალიან ადვილად შემიძლია მათი ჩაჭრა.
ზალიკო: ეკომ თუ ვიღაც თავისიანად ჩათვალა და ეს მარტივი მისაღწევი ნამდვილად არ არის, შეუძლია ბოლომდე მიენდოს. ამ შემთხვევაში ქალური ხდება.
ეკო: ჩემი ასეთი ნდობით უსარგებლიათ კიდეც.
ზალიკო: ამ დროს შეიძლება ბროლივით დაიმსხვრეს, გული ისე ეტკინოს.
ეკო: გავბზარულვარ, მაგრამ არასოდეს დავმსხვრეულვარ და მტრის ჯინაზე არც არასოდეს დავიმსხვრევი!
– ზალიკო, როცა ეკო ცუდ ხასიათზეა და რაღაცას განიცდის, მეგობრისგან უპირველესად რა სჭირდება?
ზალიკო: ცუდ ხასიათზე იშვიათადაა და, თუ ასეა, ე.ი. სერიოზული პრობლემა აქვს და ამას მხოლოდ ძალიან ახლობლებს აგრძნობინებს. ამ შემთხვევაში ეკოს მეგობრებისგან სითბო სჭირდება.
ეკო: როცა განცდებში ვარ, ყველაზე მეტად მოსმენა და ერთგულება მჭირდება.
ზალიკო: ეკო ძალიან იშვიათად, მაგრამ კონფლიქტურია. მე კი შემიძლია რაღაც პერიოდის შემდეგ ხასიათი გამოვუკეთო და იმ ადამიანის მიმართ გული მოვუბრუნო.
ეკო: კონფლიქტური კი არა, სამართლიანი ვარ. ბევრის მოთმენაც შემიძლია, ოღონდ იმ ადამიანებს ვუთმენ, ვინც ჩემთვის ღირებული არ არის, მაგრამ ზალიკოს არაფერს მოვუთმენ. თუ ახლობელი მაწყენინებს, ადვილად ვერ "გავატარებ". ზალიკო სიმთვრალეში მიყვება ხოლმე, მეგობარმა როგორ მოატყუა, გული როგორ ატკინა... ზალიკოს ყველას პატივისცემა ამახსოვრდება. მეგობრების ნაჩუქარი ძვირადღირებული საათებით დადის, მაგრამ მაშინ, როცა ზღვაში თავის მოკვლას აპირებდა, სწორედ მე დამირეკა. ეს უკვე იმას ნიშნავს, რომ მისთვის ბევრს ნიშნავს ჩვენი მეგობრობა. ზალიკო ხშირად მაბრაზებს, მაგრამ მისი დახრჩობაც რომ მინდოდეს, როცა რამე სჭირდება, ნებისმიერ დროს მაინც მზად ვარ, დავეხმარო. რამდენიმე ადამიანი, ვინც ზალიკოს გული ატკინა, ჩემთვის აღარაფერს წარმოადგენს და შემიძლია გამარჯობაც არ ვუთხრა.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე
