ნანკა კალატოზიშვილი: "თორნიკე გოგრიჭიანმა სიკვდილს გადამარჩინა"

მუსიკისა და დრამის თეატრის მსახიობები, ნანკა კალატოზიშვილი და თორნიკე გოგრიჭიანი, სცენაზე რამდენჯერმე იყვნენ პარტნიორები და ერთმანეთს უკვე უსიტყვოდ უგებენ. სწორედ ამან გადაარჩინა ნანკა გარდაუვალ ხიფათს სცენაზე. ამიტომაც ძალიან გაუხარდა, როცა ტელეკომპანია "ჯიდიესში" ფანტასტიკის ჟანრის სერიალში, რომლის გადაღებებზეც ფათერაკები გამორიცხული არ არის, თორნიკესთან ერთად მიიწვიეს სათამაშოდ. მის გვერდით გული საგულეში აქვს, თუმცა მანამდე იყო ერთი "მაგრამ", რის გამოც ახალბედა დედამ ძალიან ინერვიულა. ამ ყველაფრის შესახებ უფრო დაწვრილებით მსახიობები თავად გვიამბობენ.
– თორნიკე, "ჯიდიესის" სახე გახდით, მისი პროექტების წამყვანი იყავით, ახლა ახალ სერიალში "პარადოქსში" გამოჩნდით. მოგწონთ თქვენი საქმიანობა ტელევიზიაში თუ თეატრი და კინო გირჩევნიათ?
თორნიკე: ამ ტელეკომპანიაში ფაქტობრივად გახსნის დღიდან ვმუშაობ. იყო ასეთი პროექტი – "ლეგენდა", რომლის ავტორებიც იყვნენ ჯაბა მელთაძე და ლევან დაბრუნდაშვილი. ეს იყო დოკუმენტური ფილმების სერია უცნაურ, პარანორმალურ მოვლენებზე. "ერთი ერთში" და სერიალ "პარადოქსის" გადაღება ფაქტობრივად პარალელურ რეჟიმში მიმდინარეობდა. წამყვანის ამპლუაც პირველად აქ მოვირგე. სხვაგან არასოდეს წამიყვანია გადაცემა.
არ მგონია, რომ მსახიობისთვის წამყვანის ამპლუა კარგია. ეს არ არის ჩემი საყვარელი საქმე. მსახიობისთვის კინოში, თეატრში თამაში უკეთესია, ვიდრე წამყვანობა. ეს ტელეკომპანია ჩემი მეგობრებით არის დაკომპლექტებული და კიდევ ბევრი სხვა გარემოების გამო დავთანხმდი. გვინდა, რომ კარგი ტელეარხი იყოს. მართლაც განსხვავებულია სხვა ტელეკომპანიებისგან.
– ნანკა, თქვენ უკვე გამოცდილი ტელეწამყვანი ხართ. რა შეგმატათ ამ ამპლუამ, როგორც მსახიობს?
ნანკა: პროექტს გააჩნია. როცა სცენასთან გაქვს შეხება, მაშინ უფრო ადვილია. მსახიობისთვის ტელეკომპანიაში მუშაობას პოპულარობა მოაქვს, რაც, გინდა თუ არა, საჭიროა, რადგან ამას ბევრი ადამიანი თეატრში მოჰყავს. პოპულარობას იმისთვის იყენებ, რომ თეატრში მაყურებელი მოვიდეს.
თორნიკე: "ჯიდიესს" მაყურებელთან ურთიერთობის საინტერესო კუთხე აქვს არჩეული, რაც მომწონს და ამიტომაც მინდა, კარგი არხი იყოს.
– თუმცა ახალდაარსებული ტელეკომპანია არც ისე რეიტინგულია.
ნანკა: წელს ბევრად უფრო რეიტინგულია, ვიდრე შარშან იყო. ძალიან რთულია, რომ ახალგახსნილი ტელეკომპანია რეიტინგული გახდეს. ხალხი უნდა მიეჩვიოს. თავიდან ყველგან არ გადიოდა. ახლა უკვე მთელი საქართველო მოიცვა. ასე რომ, ყველაფერი წინ აქვს.
– მოდით, იმ ახალ სერიალზე ვისაუბროთ, სადაც თქვენ ორნი ერთმანეთის პარტნიორები ხართ. მოგწონთ თქვენი პერსონაჟები?
ნანკა: ის არის ექიმი ქალი, რომელსაც ჰყავს ეპილეფსიით დაავადებული შვილი. ბავშვი ეკარგება და ძებნის პროცესშია. ამ დროს პარალელურად რაღაცეებიც ხდება, რომელსაც არ მოვყვები. სპექტაკლზეც რომ მოდიან და მეკითხებიან, რა როლს ვთამაშობ, არ მომწონს. უყურონ და გაიგონ! ძალიან საინტერესო სერიალია, რადგან ფანტასტიკის ჟანრია და მასზე საკმაოდ საინტერესო ჯგუფიც მუშაობს. რაც ყველაზე მთავარია, ჩემი პარტნიორი თორნიკეა. გარდა იმისა, რომ ის კარგი პარტნიორია, მშვიდადაც ვარ, რადგან მე ძალიან ხიფათიანი ვარ და ვიცი, რამე რომ მოხდეს, გადამარჩენს. ერთი–ორჯერ სპექტაკლის დროს გადამარჩინა. მხოლოდ მე კი არა, ჩემი ოჯახიც წყნარად არის.
– რა შემთხვევა იყო, ასე რომ შეგაშინათ?
ნანკა: სპექტაკლ "მაკბეტში" სცენა ქვემოთ იწევა და თორნიკე და მე ზედ ვკიდივართ წაღმა–უკუღმა სახით. სცენარის მიხედვით, ორივე გარდაცვლილები ვართ. მე კი ის გამძვრა, რითიც ვეკიდე. არ ვიცი, საიდან დაინახა თავდახრილმა და თვალდახუჭულმა, მაგრამ თორნიკემ დამიჭირა. რაღაცნაირად ჰორიზონტალურად დამაჯდა და მთელი სპექტაკლი ასე ვითამაშეთ.
სპექტაკლს თორნიკეს მეუღლე, ნინო ქორიძე ესწრებოდა, რომელმაც ეს დადგმა ზეპირად იცის. მაყურებელი ვერ მიხვდა, მაგრამ ნინომ შეამჩნია, რომ სინამდვილეში საფრთხის ქვეშ ვიყავი და ვკვდებოდი. თორნიკემ ხუთ მეტრზე ჩავარდნას გადამარჩინა!
თორნიკე: კასკადიორული სცენაა სპექტაკლში, როცა ვკიდივართ და ქვემოთ 5 მეტრის ჩასავარდნია. მე და ნანკა დიდი ხნის პარტნიორები ვართ, ამ სპექტაკლსაც უკვე დიდი ხანია ვთამაშობთ და იმდენად კარგად ვიცით ერთმანეთის ყველაფერი, რომ ნანკას ერთ რეპლიკაზე ვხვდები, რა ხდება. ინსტინქტურად მივხვდი, რაც ხდებოდა.
– სერიალშიც არის სახიფათო სცენები?
ნანკა: კაცმა არ იცის, რისი გაკეთება მოგვიწევს.
თორნიკე: მაყურებელი ამ სერიალის ნახვისას დიდ სიამოვნებას მიიღებს. ასეთი პროექტი პირველია საქართველოში. ამ თემასთანაც რთულია შეჭიდება. ამ ჟანრის ჰოლივუდურ ფილმებშიც კი შეიძლება რამე არ მოგეწონოს, რადგან შეიძლება რაღაც არასწორად იყოს გაკეთებული. ქართველები რომ ამას აკეთებენ, დასაფასებელია. მგონია, რომ გამოგვდის. რეკლამას არ ვაკეთებ, მაგრამ მაყურებელი მომდევნო სერიას აუცილებლად დაელოდება. გადაღების პროცესები საკმაოდ საინტერესოდ მიმდინარეობს.
– საერთოდ თუ მოგწონთ ფანტასტიკური ჟანრის ფილმები?
თორნიკე: ისედაც ფანტასტიკაში ვცხოვრობთ.
ნანკა: ფანტასტიკა გახდა რეალობა. მგონი, სიურრეალიზმში ვართ. ფანტასტიკური ჟანრი ძალიან მომწონს. ასე რომ არ იყოს, თვენახევრის ბავშვის პატრონი გადასაღებ მოედანზე კი არ გავქანდებოდი! არ ვნანობ, რომ დავთანხმდი. ძალიან მომწონს, რაც იქ ხდება. გადასაღებ მოედანზე ყოფნაც ძალიან მომწონს, რადგან რეჟისორშიც გაგვიმართლა. ჯაბა მელთაძესთან მუშაობა კომფორტული და სასიამოვნოა.
თორნიკე: სერიალში ადამიანები უნდა გადარჩნენ და როგორ და რა გზით გადარჩებიან, ეგ არის ყველაზე მთავარი. მელოდრამული მომენტი ამ სერიალში ყველაზე ნაკლებად საინტერესოა. როცა გადარჩენაზე ფიქრობ, უცხოც კი შეიძლება მეგობარი გახდეს.
– ორივენი მუსიკისა და დრამის თეატრში მუშაობთ. ერთმანეთი იქ გაიცანით?
ნანკა: დიახ და თორნიკე ძალიან პატარა იყო, რომ გავიცანი. აჩიკო სოლოღაშვილთან მეგობრობდა და მასთან მოდიოდა. მერე სპექტაკლ "სალომეაში" ვითამაშეთ ერთად. შემდეგ თორნიკე "მაკბეტში" თამაშობდა და მოგვიანებით მეც დამიძახეს. ჩვენი პირველი ერთობლივი სერიოზული ნამუშევარი "მაკბეტი" იყო. ყველას ეტყობა, კოჭებში ნიჭიერია თუ არა. ნიჭიერ ადამიანებთან ურთიერთობა კი ყოველთვის კომფორტულია – საქმეშიც და ცხოვრებაშიც.
თორნიკე: "მაკბეტში", "სირანო დე ბერჟერაკში" გვქონდა პარტნიორული ურთიერთობა და როცა ადამიანთან ამდენი ხნის ურთიერთობა გაკავშირებს და გამოცდილი გყავს...
ნანკა: ხედვა ერთი გვაქვს და რაღაცეებში მეხმარება. ჩემი აბსოლუტურად ესმის და როცა ადამიანები ერთ ენაზე ლაპარაკობენ, ასეთ დროს ადვილია მუშაობა.
– თეატრის, გადასაღები მოედნის გარეთ თუ გრძელდება თქვენი ურთიერთობა?
ნანკა: კვირაში 5 დღე გადაღებაზე ვართ და ვერ გეტყვით, რომ ამის მერე კიდევ ერთად ვართ. ერთმანეთს ვასვენებთ.
თორნიკე: დიდი ხანია ერთმანეთს ვიცნობთ და ნანკა საუკეთესო მეგობარია. თუმცა ერთმანეთთან ძირითადად პროფესიული კავშირი გვაქვს.
ნანკა: იმდენად ხშირად გვაქვს გადაღებები, რომ მერე პირადი ცხოვრებისთვის ვიცლით, ერთმანეთისთვის – ვეღარ.
– ორივეს გაქვთ სერიალებში მონაწილეობის გამოცდილება. ამ ტიპის სამუშაო მოგწონთ?
ნანკა: სერიალს გააჩნია. 3–5 წელი ვერ ვითამაშებ. მგონია, რომ იქ შემოქმედება ცოტა კვდება და ინტერესი მხოლოდ მაყურებელს კი არა, მეც დამეკარგებოდა. ცოტა მეშინია სიტკომებისაც (სიტუაციური კომედია. ავტ.). გააჩნია რეჟისორს და სცენარისტს.
თორნიკე: მე ვთამაშობდი სერიალში "გოგონა გარეუბნიდან", რომელიც საპნის ოპერა იყო.
– და ამ სერიალმა გაგხადათ ძალიან პოპულარული.
თორნიკე: დიახ და საერთოდ მას ბევრი დადებითი ჰქონდა. სერიალში მონაწილეობის დროს სულ ფორმაში ხარ, აქტიური ხარ. ყველაზე დიდი პლუსი, რაც ამ სერიალს ჰქონდა, ის იყო, რომ ჩემს მომავალ ცოლს შემახვედრა. ნინო მაშინ გავიცანი. ახლა რომ შემომთავაზონ მსგავს სერიალში მონაწილეობა, ალბათ უარს ვიტყოდი, რადგან ჩემთვის ეს კუთხე უკვე საინტერესო აღარ არის. "პარადოქსს" მხოლოდ იმიტომ დავთანხმდი, რომ მრავალსერიიანი ფილმი უფროა, ვიდრე სერიალი და თან არ არის საპნის ოპერა. ესთეტიკურად ასეთი სერიალის დადება, როგორიც "პარადოქსია", მართლა ნოვაციაა. გამიხარდება, თუ სხვა ტელეკომპანიებიც აგვყვებიან და ქართველები ავეწყობით, სწორება გვექნება იმ ქვეყნებზე, რომლებიც ძალიან მოგვწონს და ასევე – მათი პროდუქციაც.
მსახიობები კინოკარიერას ყოველთვის სერიალით იწყებენ, მაგრამ სულ საპნის ოპერის კლიშე არ მიზიდავს და არ მხიბლავს. თითქოს შტამპი გაქვს და სხვა კუთხით აღარ გიყურებენ. თუმცა აუცილებელია, ასეთ სერიალში გამოცდილება მიიღო. "გოგონა გარეუბნიდან" არ იყო ცუდი საპნის ოპერა. თავის დროზე საკმაოდ კარგი სერიალი იყო და ის პერიოდი საკმაოდ კარგად განვლო. მეც იმ დოზით ვიყავი ამ სერიალში, რა დოზითაც საჭირო იყო. სხვა სერიალებიდანაც მქონია შემოთავაზება, მაგრამ უარი მითქვამს. ფილმებზეც მითქვამს უარი, რადგან იმ მომენტში ჩემთვის საინტერესო არ იყო.
შეურაცხყოფას არავის ვაყენებ. უბრალოდ მსახიობს არჩევანის თავისუფლება უნდა ჰქონდეს. თუმცა შეიძლება საქართველოში მატერიალური თვალსაზრისით გაუსაძლისი მდგომარეობა შეგექმნას და სუსტ პროექტს გადაჰყვე.
– რომელ ქართულ სერიალს უყურებთ?
თორნიკე: საერთოდ არ ვუყურებ ტელევიზორს. უკვე კარგად გაცვეთილ ისტორიას რომყვებიან, ჩემთვის ახალია ხოლმე და ყველას უკვირს.
ნანკა: მე საერთოდ მთავრობის შეცვლის ამბავი ერთი თვის მერე გავიგე.
– "ჯიდიესის" მფლობელ ბერა ივანიშვილს კარგად იცნობთ?
ნანკა: არც ვიცი, ვისია ეს ტელეკომპანია.
თორნიკე: ბერას რამდენჯერმე შევხვდი. პირველად მაშინ, როცა ტელეარხი იხსნებოდა, შემდეგ – კიდევ ერთხელ. გამარჯობა–გაგიმარჯოს დონეზე გვაქვს ურთიერთობა.
ნანკა: მე არ ვიცნობ, ნანახიც არ მყავს.
– არც პოლიტიკა გაინტერესებთ?
ნანკა: რატომ უნდა მაინტერესებდეს?! პოლიტიკოსები აქეთ დაინტერესდნენ მსახიობებით. ქვეყნის გაცნობა ხდება კულტურით, სპორტით და არა – ხინკლებით და მწვადებით. იქნებ მოხედონ ხელოვნებას და სპორტს. გინდა თუ არა, უცხოელს ბოლოს მაინც ეს აინტერესებს. როდემდე შეიძლება აჭამო ხინკალი?!
– არჩევნებზეც არ დადიხართ?
ნანკა: მგონი, ერთხელ ვარ ნამყოფი. ერთ–ერთ გადაცემაში ვთქვი რაღაც პოლიტიკასთან დაკავშირებით და მაშინ გადავწყვიტე, ამ თემაზე აღარაფერს ვიტყვი–მეთქი. არც ახლა გადავალ ჩემს სიტყვას – პოლიტიკაზე არ ვილაპარაკებ.
– ნანკა, თქვენც არ უყურებთ ქართულ სერიალებს?
ნანკა: კი, "ჩემი ცოლის დაქალებს" ვუყურებ. იქ ბევრი ჩემი მეგობარი თამაშობს და თუნდაც იმიტომ მაინტერესებს, რომ ვგულშემატკივრობ. ძალიან კარგი სერიალია. გადატრიალება მოახდინა ამ სფეროში. ხალხი დასვა ეკრანებთან და ლამის რევოლუცია მოაწყო.
"ჯიდიესზე" დაიწყო კიდევ ერთი ძალიან საინტერესო სერიალი "პანიკის გარეშე" და ეს ჟანრი და ასეთი იუმორი მომწონს. არც ასეთი სახის იუმორია ჩვენს ტელესივრცეში.
"შუა ქალაქში" თავიდან კარგი იყო. სერიალს "გოგონა გარეუბნიდან" ასევე ვუყურებდი. სერიალებს იმიტომაც ვადევნებ თვალს რომ ვიცოდე, რა ხდება ჩემს სფეროში. რომ დამიძახებენ, წარმოდგენა ხომ უნდა მქონდეს, რა ხდება.
თორნიკე: თუ დამიჯერებთ, სერიალის "გოგონა გარეუბნიდან" ერთი სერია მაქვს ნანახი. საკუთარი თავის ყურება მიმძიმს, კომფორტს არ მიქმნის.
– მსახიობები თავიანთ შესრულებულ როლს იმიტომ უყურებენ, რომ შეცდომა დაინახონ.
თორნიკე: შეცდომა შეიძლება გადასაღებ მოედანზევე დაინახო და რეჟისორთან რამდენიმე კონსულტაციის დროსაც. რეჟისორს უნდა ენდობოდე, სხვა შემთხვევაში არაფერი გამოვა. საზღვარგარეთ ბევრ რეჟისორს აქვს მოთხოვნა, რომ მსახიობმა პლეიბეთში არ ჩაიხედოს. ეს მართალი მგონია, რადგან მსახიობი ამ დროს იწყებს პრანჭვას და რაღაცეების კეთებას. რეჟისორს თუ ენდობი, ეგ არის შენი შეცდომების გასწორებაც და შემოქმედებაც.
ნანკა: მე ვუყურებ ჩემს შესრულებულ როლებს, მაგრამ ხალხთან ერთად ყურება მიჭირს. ყველაფერი მაღიზიანებს – საკუთარი თავი, ხმა, არაფერი მომწონს, უხერხულ მდგომარეობაში ვვარდები. მარტო რომ ვარ, ჩემი შეცდომების აღიარებაც ბევრად უფრო ადვილია და შეფასებაც – რა როგორ ვქენი.
– ნანკა, თქვენი შვილი ახლა 8 თვისაა. ამბობთ, თვენახევრის იყო "პარადოქსის" გადაღებაზე რომ წავედიო. დაახლოებით 7 თვის წინ დაიწყო სერიალის გადაღება?
ნანკა: დიახ და დავრბოდი შუალედებში. ბავშვი ჯერ კიდევ ძუძუზე მყავდა და ვნერვიულობდი, ასეთი გადაწყვეტილება რატომ მივიღე–მეთქი, შოკივით მქონდა, მაგრამ ძალიან კარგი, რომ დავთანხმდი. დედაჩემი და კედო (ნანკას ქმარი, კალათბურთელი ირაკლი კეიდია. ავტ.) მეხმარებოდნენ. ისინი რომ არ ყოფილიყვნენ, ვერაფერს გავაკეთებდი. შუალედებში ვჩერდებოდით, ამიტომ მთლად 7 თვე არ გვიმუშავია. პირველ სეზონში 8 სერია უნდა იყოს და ჯერ 4 გვაქვს გადაღებული.
რუსუდან ადვაძე, ჟურნალი სარკე