"წამოსვლა არ უნდოდა და დავაძალე, მე მოვკალი საკუთარი შვილი!" - დედის გოდება
1 803 ნახვა
ქუთაისელი ლანჩავების ოჯახმა სიკვდილ-სიცოცხლის წამი 13 იანვარს გაიარა: იმ დილას დედა-შვილი 12 წლის თიკო ლანჩავა და მაია ფაშკუიძე ბაღდათისაკენ მიმავალ "მარშრუტკაში" ჩასხდნენ და სოფელში წავიდნენ ძველით ახალი წლის შესახვედრად. იმ წუთში დედა-შვილი ძალიან ბედნიერი იყო, მართალია, თეონას მგზავრობა დაეზარა, მაგრამ "მარშრუტკაში" ხასიათზე მოვიდა. მერე "მარშრუტკაში" ხნიერი მგზავრი ამოვიდა, თიკო წამოხტა და ადგილი დაუთმო. ამის შემდეგ მხოლოდ რამდენიმე წუთი დასჭირდა იმას, რომ გოგონა სამყაროსაგან გათიშულიყო. დღეს მის სიცოცხლით თვალებში ყველა გრძნობა ჩამქრალია, გარდა ტკივილებისა, საწოლს მიჯაჭვული დედას ამ ტკივილიანი თვალებით შეჰყურებს, - დედა ერთადერთია, ვისაც დედა-შვილური სიყვარული აგებინებს, რას ემუდარება შვილის თვალები...
ამ ქალის ტირილით ჩახლეჩილ ხმაში ნელ-ნელა ქრება იმედის კვალი...
- ორ თვეზე მეტი გავიდა ამ საშინელი ავარიიდან და მას შემდეგ თიკოს ჯანმრთელობასთან დაკავშირებით არაფერი შეცვლილა? ან თავად როგორ ხართ? როგორც ვიცი ავტოკატასტროფამ თქვენც დაგაინვალიდათ...
- ცუდად ვარ, მაგრამ რა... ჩემს შვილს ჩემზე მეტად სტკივა და ჩემზე მეტად იტანჯება... იმ უბედურების შემდეგ სამი დღე ვიყავი გათიშული და ნეტავ საერთოდ მოვმკვდარიყავი, თუ შვილი ასე უნდა დამხვედროდა... ახლა ჩემს შვილს ჩემსავით ვინ მოუვლის, მარტო იმის დარდი მაქვს, საერთოდ არ დავვარდე, ჯოხებით დავდივარ და ასე სიარულიც კი მიჭირს. სახსრებში ხრახნები მაქვს ჩაყენებული, ორი თვით უნდა დავწოლილიყავი, რომ გამართული სიარული შემძლებოდა. მაგრამ ჩემი შვილის პატრონს რა დამაწვენდა. მოუკვდეს დედა, წამოსვლა არ უნდოდა სოფელში და დავაძალე, მე მოვკალი საკუთარი შვილი!
- თავს ტყუილად იდანაშაულებთ, რომელ დედას არ ეურჩება შვილი... თიკოს ჯანმრთელობას რაიმე სასიკეთო ცვლილებები ხომ არ დაეტყო?
- სასიკეთო როგორ დაეტყობა, როცა ტვინის დამბლა აქვს და საყლაპავი მილიც გაეთიშა. მხოლოდ საზღვარგარეთ ოპერაცია შველის. გერმანიაში მივწერეთ და, - მოგირჩენთ, მკურნალობას ექვემდებარებაო. მაგრამ აბა, საიდან, - 130000 ევრო სჭირდება და ამდენ ფულს ჩვენ ვინ მოგვცემს! დაღუპულები ვართ. ეს რა ქვეყანაა, სადაც შვილი გიკვდება, გადარჩენა შეიძლება, მაგრამ ლეშივით უღონო ხარ, ფული არ გაქვს...
- კონკრეტულად რა აწუხებს თიკოს?
- ყველაფერი. იმიტომ რომ ტვინის დაჟეჟილობა აქვს, ყველაფერი გათიშული აქვს, ნერწყის გადაყლაპვაც არ შეუძლია და ამიტომ მილი აქვს ჩადგმული. როცა ეს მილი აივსება და ხრუტუნს დაიწყებს, სასწრაფოდ უნდა მიეშველო, თუ არა, დამეხრჩობა. ამაზე ვართ ახლა აწყობილი მე და მამამისი.
- ბავში საკმაოდ მძიმე ავადმყოფია, სხვა სამედიცინო ხარჯებს ვინ გიფარავთ?
- ვინ უნდა დაგვიფაროს, ერთი ექიმი მოვიდა, შეეცოდა თაკო და ნერწყვის ამოსაღეი აპარატი აჩუქა, გაახარა ღმერთმა. დანარჩენს, არავინ... ჯოჯოხეთი ყოფილა ცხოვრება, ხარჯებს ვინღა ჩივის, ერთმა ქალმა ჩემი დავარდნილი შვილიით სათავისოდ გააკეთა ფული.
- უფრო დალაგებით მითხარით, ვისზე საუბრობთ...
- დალაგებით როგორ გითხრათ, როცა თავად არ ვიცი, სწორს მეუბნეოდა თუ ტყუილს. ჩემისთანა მდგომარეობაში მყოფ დედას რა ჭკუა მოეკითხება და რომ დამირეკა, - ინგა სირაძე ვარ, მინდა შენი შვილის დასახმარებლად კონცერტი ჩავატარო და რაც შემოგვივა, გადმოგირიცხავო, დავიჯერე, რომ მართლა ასე უნდოდა. თან თვითონ მითხრა, - თქვენი შვილსთანა დავარდნილ ბავშვებეით ხალხი სარგებლობს და ფულს აკეთებს, მაგრამ თავად და მყავს ინვალიდი და ამას არ ვიზამო. მერე მართლა ჩაატარა თბილისში ის კონცერტი, ჩემი ნათესავებიც ესწრებოდნენ. მითხრეს, სავსე იყო დარბაზიო, მაგრამ იმ დარბაზიდან ჩემს შვილს ერთი თეთრი არ რგებია. რომ ვურეკავ იმ ქალს, ავტომატი მპასუხობს, - აბონენტი გასულია მომსახურების ზონიდანო.
... მითხრა უბედურმა დედამ და კვლავ ატირდა. რა მეთქმოდა! უბრალოდ მის წინაშე ლამის მთელი საკაცეთის სახელით შემრცხვა. თუმცა ამ საკაცეთში უამრავი სიკეთეც არის. სწორედ ამიტომ ღირს სიცოცხლე. სწორედ ამიტომ ვწერ თიკო ლანჩავას ანგარიშსა და დედის საკონტაქტო ტელეფონს...
(ლიბერთი ბანკი: GE19LB0211155338471000GEI; მიმღები ავთანდილ ლანჩავა;
ტელეფონი 557129066).
ამ ანგარიშზე თუნდაც რამდენიმე ლარის დარიცხვა იმას ნიშნავს, რომ ამ სამყაროში ყველაფრის მიუხედავად სიცოცხლე ღირს.
ამ ქალის ტირილით ჩახლეჩილ ხმაში ნელ-ნელა ქრება იმედის კვალი...
- ორ თვეზე მეტი გავიდა ამ საშინელი ავარიიდან და მას შემდეგ თიკოს ჯანმრთელობასთან დაკავშირებით არაფერი შეცვლილა? ან თავად როგორ ხართ? როგორც ვიცი ავტოკატასტროფამ თქვენც დაგაინვალიდათ...
- ცუდად ვარ, მაგრამ რა... ჩემს შვილს ჩემზე მეტად სტკივა და ჩემზე მეტად იტანჯება... იმ უბედურების შემდეგ სამი დღე ვიყავი გათიშული და ნეტავ საერთოდ მოვმკვდარიყავი, თუ შვილი ასე უნდა დამხვედროდა... ახლა ჩემს შვილს ჩემსავით ვინ მოუვლის, მარტო იმის დარდი მაქვს, საერთოდ არ დავვარდე, ჯოხებით დავდივარ და ასე სიარულიც კი მიჭირს. სახსრებში ხრახნები მაქვს ჩაყენებული, ორი თვით უნდა დავწოლილიყავი, რომ გამართული სიარული შემძლებოდა. მაგრამ ჩემი შვილის პატრონს რა დამაწვენდა. მოუკვდეს დედა, წამოსვლა არ უნდოდა სოფელში და დავაძალე, მე მოვკალი საკუთარი შვილი!
- თავს ტყუილად იდანაშაულებთ, რომელ დედას არ ეურჩება შვილი... თიკოს ჯანმრთელობას რაიმე სასიკეთო ცვლილებები ხომ არ დაეტყო?
- სასიკეთო როგორ დაეტყობა, როცა ტვინის დამბლა აქვს და საყლაპავი მილიც გაეთიშა. მხოლოდ საზღვარგარეთ ოპერაცია შველის. გერმანიაში მივწერეთ და, - მოგირჩენთ, მკურნალობას ექვემდებარებაო. მაგრამ აბა, საიდან, - 130000 ევრო სჭირდება და ამდენ ფულს ჩვენ ვინ მოგვცემს! დაღუპულები ვართ. ეს რა ქვეყანაა, სადაც შვილი გიკვდება, გადარჩენა შეიძლება, მაგრამ ლეშივით უღონო ხარ, ფული არ გაქვს...
- კონკრეტულად რა აწუხებს თიკოს?
- ყველაფერი. იმიტომ რომ ტვინის დაჟეჟილობა აქვს, ყველაფერი გათიშული აქვს, ნერწყის გადაყლაპვაც არ შეუძლია და ამიტომ მილი აქვს ჩადგმული. როცა ეს მილი აივსება და ხრუტუნს დაიწყებს, სასწრაფოდ უნდა მიეშველო, თუ არა, დამეხრჩობა. ამაზე ვართ ახლა აწყობილი მე და მამამისი.
- ბავში საკმაოდ მძიმე ავადმყოფია, სხვა სამედიცინო ხარჯებს ვინ გიფარავთ?
- ვინ უნდა დაგვიფაროს, ერთი ექიმი მოვიდა, შეეცოდა თაკო და ნერწყვის ამოსაღეი აპარატი აჩუქა, გაახარა ღმერთმა. დანარჩენს, არავინ... ჯოჯოხეთი ყოფილა ცხოვრება, ხარჯებს ვინღა ჩივის, ერთმა ქალმა ჩემი დავარდნილი შვილიით სათავისოდ გააკეთა ფული.
- უფრო დალაგებით მითხარით, ვისზე საუბრობთ...
- დალაგებით როგორ გითხრათ, როცა თავად არ ვიცი, სწორს მეუბნეოდა თუ ტყუილს. ჩემისთანა მდგომარეობაში მყოფ დედას რა ჭკუა მოეკითხება და რომ დამირეკა, - ინგა სირაძე ვარ, მინდა შენი შვილის დასახმარებლად კონცერტი ჩავატარო და რაც შემოგვივა, გადმოგირიცხავო, დავიჯერე, რომ მართლა ასე უნდოდა. თან თვითონ მითხრა, - თქვენი შვილსთანა დავარდნილ ბავშვებეით ხალხი სარგებლობს და ფულს აკეთებს, მაგრამ თავად და მყავს ინვალიდი და ამას არ ვიზამო. მერე მართლა ჩაატარა თბილისში ის კონცერტი, ჩემი ნათესავებიც ესწრებოდნენ. მითხრეს, სავსე იყო დარბაზიო, მაგრამ იმ დარბაზიდან ჩემს შვილს ერთი თეთრი არ რგებია. რომ ვურეკავ იმ ქალს, ავტომატი მპასუხობს, - აბონენტი გასულია მომსახურების ზონიდანო.
... მითხრა უბედურმა დედამ და კვლავ ატირდა. რა მეთქმოდა! უბრალოდ მის წინაშე ლამის მთელი საკაცეთის სახელით შემრცხვა. თუმცა ამ საკაცეთში უამრავი სიკეთეც არის. სწორედ ამიტომ ღირს სიცოცხლე. სწორედ ამიტომ ვწერ თიკო ლანჩავას ანგარიშსა და დედის საკონტაქტო ტელეფონს...
(ლიბერთი ბანკი: GE19LB0211155338471000GEI; მიმღები ავთანდილ ლანჩავა;
ტელეფონი 557129066).
ამ ანგარიშზე თუნდაც რამდენიმე ლარის დარიცხვა იმას ნიშნავს, რომ ამ სამყაროში ყველაფრის მიუხედავად სიცოცხლე ღირს.
