რა აუკრძალა ექიმმა ვახო ბიჭიკაშვილს
1 806 ნახვა
ვახო ბიჭიკაშვილი და მისი მეუღლე სოფო რევია ''ქლაბ შოუს'' გადაღებაზე ჩავწერეთ, წყვილი ''კომედი არხმა'' სტუმრის სტატუსით მიიწვია ვალენტინობის დღისადმი მიძღვნილ გადაცემაში, თუმცა, როგორც აღმოჩნდა, არც ვახო და არც სოფო ამ დღეს არ აღიარებენ, მიიჩნევენ, რომ არ შეიძლება, სიყვარულის დღე არსებობდეს, ვინაიდან მათთვის ყველა დღე სიყვარულისაა. ცოლ-ქმართან საუბარი ოჯახური ამბებით დავიწყეთ.
ვახო:
- ჯანსაღი ცხოვრების წესით ვცხოვრობთ. ვარჯიში დავიწყეთ. მე აუზზე დავდივარ, სოფოც სტუმრობს სატრენაჟორო დარბაზს. ანდრიაც ვარჯიშობს უკვე, ოღონდ სახლში. წლისა და 8 თვისაა. ახლა ეცნობა სამყაროს. აინტერესებს ყველაფერი, რაც იღება, იკეტება.
- კვლავ მის პატივსაცემად იცვამთ სახლში? მახსოვს, მულტფილმის გმირების ტანისამოსს იცვამდით...
- რა თქმა უნდა. მხიარულად და კონტექსტის მიხედვით ვიცვამთ. ახლახან საზღვარგარეთ ვიყავი და ყველასთვის მხიარული, კომფორტული ტანსაცმელი ჩამოვიტანე. გვაქვს ერთნაირი სტილის ბოტასები, სხვადასხვა ფერის.
- სად იყავი? დაისვენე თუ საქმიანი ვიზიტი იყო?
- მე და სოფო პარიზში ჩვენი მეგობრის ქორწილში გახლდით. მაგრამ ეს იყო ქორწილური საფრანგეთი, ვერაფრის ნახვა ვერ მოვახერხეთ. აუცილებლად უნდა ჩავიდეთ ხელმეორედ, რომ რაიმე დავათვალიეროთ.
- ანდრია ვის დაუტოვეთ?
სოფო:
- დედაჩემს. ახლა არ ვმუშაობ და თავადაც აქტიურად ვარ ჩართული ბავშვის აღზრდის საკითხებში. სექტემბერს ველოდები, რომ ანდრია ბაღში მივიყვანო და მეც სამსახური დავიწყო.
- მეორე ბავშვზე ხომ არ ფიქრობთ?
ვახო:
- არა, ჯერ ანდრიაში ვდებთ ინვესტიციებს. ბავშვი სწორად უნდა აღიზარდოს.
- მამას რა როლი აქვს ამ მხრივ?
სოფო:
- ძირითადად ფინანსური. საღამოობით ორ საათს ატარებს ბავშვთან და შაბათ-კვირას მთლიანად გვითმობს. ძირითადად, გასვლითი დღეები გვაქვს ხოლმე ''უიქენდზე''.
ვახო:
- ბავშვი კანონზომიერია, ჯერ ანბანი ისწავლა და ბგერებს გამოთქვამს. ახლა მთელი ოჯახი, ჩემი და სოფოს მშობლები, ჩვენი მეგობრები ველოდებით, როდის ამოიღებს ხმას, მნიშვნელობა არ აქვს, რას გვეტყვის, თუ უნდა გვაგინოს (იცინიან), ბუთქუნა დამიძახოს, თანახმა ვარ ამაზეც. ტელევიზორში მცნობს. თუ სახლში ვარ ამ დროს, ხან მე გამომხედავს, ხან - ტელეეკრანს. ცოტა გაოცებულია ხოლმე ამ დროს.
- სოფო, იმ ''პროფილზე'' მინდა გკითხო, იუნა შაფათავას რომ ანდე ქმარი. როგორ დათანხმდი ამ პროვოკაციას?
- ვახოსაც აქვს მსგავსი გადაცემა ''კომედი არხზე'' - ''მახე'' - და ვიცოდი, ამ ხუმრობას გაგებით მოეკიდებოდა. რაც შეეხება გახდას და უხერხულ მომენტებს, მისმა რეაქციამ დამაინტერესა. ვიცოდი, რომ არ მიახტებოდა, ბოლოს და ბოლოს, კამერები და ხალხი იყო იქ. სხვათა შორის, ყველა მეკითხებოდა, ეს როგორ გააკეთე, მე შემეშინდებოდა, ჩემი ქმარი მიახტებოდაო. ნორმალური ადამიანი ასე არ მოიქცეოდა. იქ იყო კამერები, იყვნენ ოპერატორები, თან ქალმა უთხრა, გადაცემას ვიღებო. ამ შემთხვევაშიც თუ არ მოიქცეოდა კარგად, ჩემთვის ნათელი გახდებოდა, რომ არ არის ნორმალური და შეიძლება, დამენგრია კიდეც ოჯახი (იცინის).
- ამ გადაცემის შემდეგ ისაუბრეთ ამ თემაზე?
- ერთმანეთთან არა, გავიცინეთ და ამით დავამთავრეთ. საუბარი გვქონდა ჩვენს ახლობლებთან, მეგობრებთან, ძირითადად, ვამშვიდებდით (იცინიან).
- ვახო, სამაგიერო გადაუხადე მაია ასათიანს შენს გადაცემაში ''მახე''...
- (იცინის) ჰო, მივედი და ვუთხარი, ამ გადაცემის მერე გამიფუჭდა ცოლთან ურთიერთობა და ოჯახს ვანგრევ-მეთქი. შეწუხდა ძალიან, მე დავურეკავ, ავუხსნი, ბოდიშს მოვუხდიო.
- საერთოდ, რა წინადადებით მიხვედი მასთან, რას ითხოვდი მაიასგან?
- ყველაფერს. მეგობრის პოვნას ვთხოვდი ''დაკარგულებში'', რომელსაც ჩემი ვალი ჰქონდა, ბოლოს ''პროფილის'' ტიტრებში ჩაწერაც ვთხოვე, იმდენჯერ ვიყავი შენი სტუმარი, მეკუთვნის-მეთქი, ვუთხარი. გაგიჟდა. რა ტიტრებში, ხომ კარგად ხარო (იცინის). ბოლოს დამთანხმდა ტიტრებზე. მოკლედ კარგად ვიხალისეთ.
- სოფო, მაყურებელს ვახო ძალიან ხალისიანი ქმარი ჰგონია, უპრობლემო...
- პრინციპში მასეთია, უბრალოდ, ხასიათზე უნდა იყოს. გადაღლილობა უფუჭებს ხასიათს. წინასაახალწლოდ საკმაოდ დაძაბული რეჟიმი ჰქონდა სამსახურში და გადაიღალა.
ვახო:
- დასვენება არ გვაწყენდა, ერთი შაბათ-კვირა მაინც უნდა ავიდეთ გუდაურში ან ბაკურიანში. სოფო პატივს სცემს ჩემს სრიალს და...
სოფო:
- ვახო თხილამურების გარეშეც კარგად სრიალებს. მე მანქანით სრიალი ვიცი (იცინიან). თბილისში რომ მოთოვა და მოიყინა გზები, მანქანით მოვსრიალდი ასათიანზე. ვახოს დავურეკე, მომაკითხა, მანქანა ეზოში შეასრიალა და ფეხით წამოვედით. ნუცუბიძიდან კომაროვის სკოლასთან ფეხი დამიცურდა და ძალიან მაღალი სიჩქარით აღმოვჩნდით ორივე ვაჟა-ფშაველაზე. არ ვაჭარბებ, მართლა სრიალით ჩავედით.
ვახო:
- ამ ჩასახვევთან ბავშვები იდგნენ და მობილური ტელეფონით იღებდნენ, მანქანები როგორ მისრიალებდნენ ამ ქუჩაზე. ჩვენ რომ დავეცით, იმაზე ვფიქრობდი, კიდევ არ ჩამოუხვიოს მანქანამ და არ დაგვეწიოს გზაში-მეთქი. ანუ იმდენ ხანს მივსრიალებდით ხელჩაკიდებულები, რომ ავარიებსა და მსგავს რაღაცებზე ფიქრი მოვასწარით.
სოფო:
- ბოლოს ვახოს ფეხმა და იქვე დაგდებულმა რაღაც ნივთმა გადაგვარჩინა, რომ ვაჟა-ფშაველაც არ გადავკვეთეთ და ძეგლს არ ჩავეხუტეთ. ფეხი და ხელი კი ვიტკინეთ, მაგრამ ტრავმატოლოგიურს გადავურჩით.
ვახო:
- უკან რომ ამოვედით, ვახომ ბავშვებს ჰკითხა, თუ გადაიღეთ, მოგვეცით ვიდეოო. არ გადაგვიღიაო, გვითხრეს. ეტყობა, მოერიდათ. არადა, ძალიან გვინდა ეგ ვიდეო, იქნებ, ახლა მაინც დადონ სადმე, რომ ვნახოთ.
- ახლა მითხარით, რაზე კამათობთ შინ?
- ვერ გაიგებ. ნივთები რომ მუდმივად იკარგება სახლში, ამაზე არ ვკამათობთ, რადგან სახლში გვყავს სოფოს ბებია, პროფესიით ლია, რომელიც არის სუპერენერგიული ბებია. რომელმაც იცის, სად რა დევს და რა როდის უნდა დაგვჭირდეს.
ვახო:
- მაგალითად, დავკარგე შარფი. სოფოსთვის კითხვას აზრი არ აქვს. რომც ჰკითხო, ლიას ''დასერჩავს''. ლიას დაკარგული ნივთების ბიურო აქვს (იცინიან). გვეუბნება, სად დევს და მაინც ვერ ვპოულობთ, სანამ თვითონ არ მოვა და იპოვის.
- საჭმლის ადგილსამყოფელიც ქალბატონ ლიას ეცოდინება კარგად...
- რა თქმა უნდა, ლიამ ყველაფერი იცის. ''ლია იზ ოლ''. ლია რომ არ გვყავდეს, არც ვიცი, რა გვეშველებოდა.
- ''ფეისბუქი'' გააუქმეთ ორივემ, რატომ?
სოფო:
- ჩემი აზრით, სოციალური ქსელი არის იმისთვის, რომ განიტვირთო, სიამოვნება მიიღო. ბოლო დროს ისეთი თემები და მათი განხილვები წამოვიდა, ვეღარ ვისიამოვნეთ. ძირითადად, პოლიტიკური თემები ან რაღაც დებილობები იდებოდა. ვინ რა ჭამა, ვინ სად წავიდა, სად დაიძინა და სად გაიღვიძა. გადავწყვიტეთ, არ შევაწუხოთ სხვები და არც ჩვენ შევწუხდეთ სხვებით.
ვახო:
- ერთი წელია, გავაუქმეთ და წიგნით ჩავანაცვლეთ, ანუ ნაღდი ''ბუქით''. მე მაქვს წიგნების ყიდვის მანია. მართალია, მერე სოფო კითხულობს ხოლმე ამ წიგნებს, მაგრამ მე ვყიდულობ (იცინის)... ოღონდ რაც ''ფეისბუქი'' აღარ მაქვს, დაბადების დღე არ მომილოცეს მეგობრებმა და ეს ცოტა მეწყინა.
- ვახო, ეს სათვალე იმიჯისთვისაა თუ ნომრიანია?
- ექიმის რეკომენდაციით მიკეთია. მხედველობა არ მაკლია, მაგრამ თვალები მაწუხებს. ექიმმა გრიმი ამიკრძალა. ყოველი გრიმის შემდეგ ორდღიანი ცრემლდენა მქონდა. ახლა აღარც გრიმს მიკეთებენ და თვალებზეც ვმკურნალობ.
ნინო მჭედლიშვილი
ჟურნალი ''რეიტინგი''
ვახო:
- ჯანსაღი ცხოვრების წესით ვცხოვრობთ. ვარჯიში დავიწყეთ. მე აუზზე დავდივარ, სოფოც სტუმრობს სატრენაჟორო დარბაზს. ანდრიაც ვარჯიშობს უკვე, ოღონდ სახლში. წლისა და 8 თვისაა. ახლა ეცნობა სამყაროს. აინტერესებს ყველაფერი, რაც იღება, იკეტება.
- კვლავ მის პატივსაცემად იცვამთ სახლში? მახსოვს, მულტფილმის გმირების ტანისამოსს იცვამდით...
- რა თქმა უნდა. მხიარულად და კონტექსტის მიხედვით ვიცვამთ. ახლახან საზღვარგარეთ ვიყავი და ყველასთვის მხიარული, კომფორტული ტანსაცმელი ჩამოვიტანე. გვაქვს ერთნაირი სტილის ბოტასები, სხვადასხვა ფერის.
- სად იყავი? დაისვენე თუ საქმიანი ვიზიტი იყო?
- მე და სოფო პარიზში ჩვენი მეგობრის ქორწილში გახლდით. მაგრამ ეს იყო ქორწილური საფრანგეთი, ვერაფრის ნახვა ვერ მოვახერხეთ. აუცილებლად უნდა ჩავიდეთ ხელმეორედ, რომ რაიმე დავათვალიეროთ.
- ანდრია ვის დაუტოვეთ?
სოფო:
- დედაჩემს. ახლა არ ვმუშაობ და თავადაც აქტიურად ვარ ჩართული ბავშვის აღზრდის საკითხებში. სექტემბერს ველოდები, რომ ანდრია ბაღში მივიყვანო და მეც სამსახური დავიწყო.
- მეორე ბავშვზე ხომ არ ფიქრობთ?
ვახო:
- არა, ჯერ ანდრიაში ვდებთ ინვესტიციებს. ბავშვი სწორად უნდა აღიზარდოს.
- მამას რა როლი აქვს ამ მხრივ?
სოფო:
- ძირითადად ფინანსური. საღამოობით ორ საათს ატარებს ბავშვთან და შაბათ-კვირას მთლიანად გვითმობს. ძირითადად, გასვლითი დღეები გვაქვს ხოლმე ''უიქენდზე''.
ვახო:
- ბავშვი კანონზომიერია, ჯერ ანბანი ისწავლა და ბგერებს გამოთქვამს. ახლა მთელი ოჯახი, ჩემი და სოფოს მშობლები, ჩვენი მეგობრები ველოდებით, როდის ამოიღებს ხმას, მნიშვნელობა არ აქვს, რას გვეტყვის, თუ უნდა გვაგინოს (იცინიან), ბუთქუნა დამიძახოს, თანახმა ვარ ამაზეც. ტელევიზორში მცნობს. თუ სახლში ვარ ამ დროს, ხან მე გამომხედავს, ხან - ტელეეკრანს. ცოტა გაოცებულია ხოლმე ამ დროს.
- სოფო, იმ ''პროფილზე'' მინდა გკითხო, იუნა შაფათავას რომ ანდე ქმარი. როგორ დათანხმდი ამ პროვოკაციას?
- ვახოსაც აქვს მსგავსი გადაცემა ''კომედი არხზე'' - ''მახე'' - და ვიცოდი, ამ ხუმრობას გაგებით მოეკიდებოდა. რაც შეეხება გახდას და უხერხულ მომენტებს, მისმა რეაქციამ დამაინტერესა. ვიცოდი, რომ არ მიახტებოდა, ბოლოს და ბოლოს, კამერები და ხალხი იყო იქ. სხვათა შორის, ყველა მეკითხებოდა, ეს როგორ გააკეთე, მე შემეშინდებოდა, ჩემი ქმარი მიახტებოდაო. ნორმალური ადამიანი ასე არ მოიქცეოდა. იქ იყო კამერები, იყვნენ ოპერატორები, თან ქალმა უთხრა, გადაცემას ვიღებო. ამ შემთხვევაშიც თუ არ მოიქცეოდა კარგად, ჩემთვის ნათელი გახდებოდა, რომ არ არის ნორმალური და შეიძლება, დამენგრია კიდეც ოჯახი (იცინის).
- ამ გადაცემის შემდეგ ისაუბრეთ ამ თემაზე?
- ერთმანეთთან არა, გავიცინეთ და ამით დავამთავრეთ. საუბარი გვქონდა ჩვენს ახლობლებთან, მეგობრებთან, ძირითადად, ვამშვიდებდით (იცინიან).
- ვახო, სამაგიერო გადაუხადე მაია ასათიანს შენს გადაცემაში ''მახე''...
- (იცინის) ჰო, მივედი და ვუთხარი, ამ გადაცემის მერე გამიფუჭდა ცოლთან ურთიერთობა და ოჯახს ვანგრევ-მეთქი. შეწუხდა ძალიან, მე დავურეკავ, ავუხსნი, ბოდიშს მოვუხდიო.
- საერთოდ, რა წინადადებით მიხვედი მასთან, რას ითხოვდი მაიასგან?
- ყველაფერს. მეგობრის პოვნას ვთხოვდი ''დაკარგულებში'', რომელსაც ჩემი ვალი ჰქონდა, ბოლოს ''პროფილის'' ტიტრებში ჩაწერაც ვთხოვე, იმდენჯერ ვიყავი შენი სტუმარი, მეკუთვნის-მეთქი, ვუთხარი. გაგიჟდა. რა ტიტრებში, ხომ კარგად ხარო (იცინის). ბოლოს დამთანხმდა ტიტრებზე. მოკლედ კარგად ვიხალისეთ.
- სოფო, მაყურებელს ვახო ძალიან ხალისიანი ქმარი ჰგონია, უპრობლემო...
- პრინციპში მასეთია, უბრალოდ, ხასიათზე უნდა იყოს. გადაღლილობა უფუჭებს ხასიათს. წინასაახალწლოდ საკმაოდ დაძაბული რეჟიმი ჰქონდა სამსახურში და გადაიღალა.
ვახო:
- დასვენება არ გვაწყენდა, ერთი შაბათ-კვირა მაინც უნდა ავიდეთ გუდაურში ან ბაკურიანში. სოფო პატივს სცემს ჩემს სრიალს და...
სოფო:
- ვახო თხილამურების გარეშეც კარგად სრიალებს. მე მანქანით სრიალი ვიცი (იცინიან). თბილისში რომ მოთოვა და მოიყინა გზები, მანქანით მოვსრიალდი ასათიანზე. ვახოს დავურეკე, მომაკითხა, მანქანა ეზოში შეასრიალა და ფეხით წამოვედით. ნუცუბიძიდან კომაროვის სკოლასთან ფეხი დამიცურდა და ძალიან მაღალი სიჩქარით აღმოვჩნდით ორივე ვაჟა-ფშაველაზე. არ ვაჭარბებ, მართლა სრიალით ჩავედით.
ვახო:
- ამ ჩასახვევთან ბავშვები იდგნენ და მობილური ტელეფონით იღებდნენ, მანქანები როგორ მისრიალებდნენ ამ ქუჩაზე. ჩვენ რომ დავეცით, იმაზე ვფიქრობდი, კიდევ არ ჩამოუხვიოს მანქანამ და არ დაგვეწიოს გზაში-მეთქი. ანუ იმდენ ხანს მივსრიალებდით ხელჩაკიდებულები, რომ ავარიებსა და მსგავს რაღაცებზე ფიქრი მოვასწარით.
სოფო:
- ბოლოს ვახოს ფეხმა და იქვე დაგდებულმა რაღაც ნივთმა გადაგვარჩინა, რომ ვაჟა-ფშაველაც არ გადავკვეთეთ და ძეგლს არ ჩავეხუტეთ. ფეხი და ხელი კი ვიტკინეთ, მაგრამ ტრავმატოლოგიურს გადავურჩით.
ვახო:
- უკან რომ ამოვედით, ვახომ ბავშვებს ჰკითხა, თუ გადაიღეთ, მოგვეცით ვიდეოო. არ გადაგვიღიაო, გვითხრეს. ეტყობა, მოერიდათ. არადა, ძალიან გვინდა ეგ ვიდეო, იქნებ, ახლა მაინც დადონ სადმე, რომ ვნახოთ.
- ახლა მითხარით, რაზე კამათობთ შინ?
- ვერ გაიგებ. ნივთები რომ მუდმივად იკარგება სახლში, ამაზე არ ვკამათობთ, რადგან სახლში გვყავს სოფოს ბებია, პროფესიით ლია, რომელიც არის სუპერენერგიული ბებია. რომელმაც იცის, სად რა დევს და რა როდის უნდა დაგვჭირდეს.
ვახო:
- მაგალითად, დავკარგე შარფი. სოფოსთვის კითხვას აზრი არ აქვს. რომც ჰკითხო, ლიას ''დასერჩავს''. ლიას დაკარგული ნივთების ბიურო აქვს (იცინიან). გვეუბნება, სად დევს და მაინც ვერ ვპოულობთ, სანამ თვითონ არ მოვა და იპოვის.
- საჭმლის ადგილსამყოფელიც ქალბატონ ლიას ეცოდინება კარგად...
- რა თქმა უნდა, ლიამ ყველაფერი იცის. ''ლია იზ ოლ''. ლია რომ არ გვყავდეს, არც ვიცი, რა გვეშველებოდა.
- ''ფეისბუქი'' გააუქმეთ ორივემ, რატომ?
სოფო:
- ჩემი აზრით, სოციალური ქსელი არის იმისთვის, რომ განიტვირთო, სიამოვნება მიიღო. ბოლო დროს ისეთი თემები და მათი განხილვები წამოვიდა, ვეღარ ვისიამოვნეთ. ძირითადად, პოლიტიკური თემები ან რაღაც დებილობები იდებოდა. ვინ რა ჭამა, ვინ სად წავიდა, სად დაიძინა და სად გაიღვიძა. გადავწყვიტეთ, არ შევაწუხოთ სხვები და არც ჩვენ შევწუხდეთ სხვებით.
ვახო:
- ერთი წელია, გავაუქმეთ და წიგნით ჩავანაცვლეთ, ანუ ნაღდი ''ბუქით''. მე მაქვს წიგნების ყიდვის მანია. მართალია, მერე სოფო კითხულობს ხოლმე ამ წიგნებს, მაგრამ მე ვყიდულობ (იცინის)... ოღონდ რაც ''ფეისბუქი'' აღარ მაქვს, დაბადების დღე არ მომილოცეს მეგობრებმა და ეს ცოტა მეწყინა.
- ვახო, ეს სათვალე იმიჯისთვისაა თუ ნომრიანია?
- ექიმის რეკომენდაციით მიკეთია. მხედველობა არ მაკლია, მაგრამ თვალები მაწუხებს. ექიმმა გრიმი ამიკრძალა. ყოველი გრიმის შემდეგ ორდღიანი ცრემლდენა მქონდა. ახლა აღარც გრიმს მიკეთებენ და თვალებზეც ვმკურნალობ.
ნინო მჭედლიშვილი
ჟურნალი ''რეიტინგი''
