მხიარული გუნდაობის ტრაგიკული დასასრული – 16 წლის მარიამ ჩავლეიშვილი გაყინული იპოვეს

პირველ თებერვალს მასობრივი საშუალებებით ინფორმაცია გავრცელდა, რომ თბილისის გარეუბანში მეთერთმეტეკლასელი გოგონა, 16 წლის მარიამ ჩავლეიშვილი, გარდაცვლილი იპოვეს. მისი ცხედარი 31–ე ქარხნის მიმდებარე ტერიტორიაზე, რკინიგზის ლიანდაგებთან ახლოს ნახეს.
თავდაპირველი ვარაუდით, გოგონა გააუპატიურეს და შემდეგ მოკლეს, თუმცა გარეგანი დათვალიერებით ძალადობის კვალი არ აღენიშნებოდა, ამიტომ ეს ვერსია არ დადასტურდა. გოგონას ცხედარი პროზექტურაში გადაასვენეს, ექსპერტიზის დასკვნები კი ჯერ ცნობილი არ არის. შინაგან საქმეთა სამინისტრო მომხდარს სისხლის სამართლის კოდექსის 115–ე მუხლით იძიებს, რაც თვითმკვლელობამდე მიყვანას ნიშნავს.
პოლიციის მიერ მოძიებული ინფორმაციით, იმ საბედისწერო დღეს მარიამი მეგობრებთან ერთად საგუნდაოდ იყო გარეთ გასული. გუნდაობის შემდეგ ბავშვები საცხოვრებელ კორპუსებთან ახლოს ფაცხაში შევიდნენ, ცეცხლი დაანთეს და, როგორც ამბობენ, ალკოჰოლური სასმელიც მიიღეს. მარიამი მეგობრებს მალევე დაემშვიდობა, რადგან დედასთან ერთად ახლობლის დაბადების დღეზე მიდიოდა... ამის შემდეგ ის აღარც მეგობრებს უნახავთ და აღარც ოჯახის წევრებს.
სახლში შვილის მომლოდინე დედამ მარიამის ძებნა დაიწყო, თუმცა უშედეგოდ, გოგონა ტელეფონს არ პასუხობდა. მიუხედავად იმისა, რომ საქმეში სამართალდამცავები მალევე ჩაერთვნენ, მარიამის პოვნა იმ ღამეს ვერ მოხერხდა. ის, უკვე გარდაცვლილი, მეორე დღეს რკინიგზის ლიანდაგთან ახლოს გაყინული იპოვეს.
გაჩნდა ვარაუდი, რომ გოგონა მეგობრებთან გამომშვიდობების შემდეგ დაღმართზე ჩავიდა, რომელიც გაყინული იყო, ყინულზე ფეხი დაუცდა, თავი ძირს დაარტყა და გონება დაკარგა, შემდეგ კი გაიყინა.
ამ ტრაგედიით გაოგნებულია ყველა, მათ შორის – მარიამის პედაგოგებიც. გოგონა კერძო სკოლა "დავითიანში" სწავლობდა. სკოლის დირექტორი ნანა ზურაბიშვილი ამბობს, რომ ძალიან მოწესრიგებული მოსწავლე იყო და ამიტომ ძალიან უკვირს, ღამით ბავშვებს ფაცხაში რა უნდოდათ.
– ქალბატონო ნანა, მარიამის გარდაცვალების შესახებ როდის და როგორ შეიტყვეთ?
– მომხდარის შესახებ კვირას, 12 საათზე გავიგე. დღესდღეობით მეც იგივე ინფორმაცია მაქვს, რაც თქვენ. იმ დღეს ბავშვები საგუნდაოდ იყვნენ გასული, შესცივდათ, სადღაც ფაცხაში შევიდნენ, ცოტა ალკოჰოლი დალიეს. ამის მეტი ჩვენ არაფერი ვიცით.
– ეს ინფორმაცია საიდან გაქვთ?
– პოლიციიდან.
– იმ დღეს მარიამი კლასელებთან ერთად იყო?
– არა, უბნელებთან ერთად, მათგან ორი ბიჭი ჩვენი სკოლის მოსწავლე იყო. ისინი სახლში უფრო ადრე წავიდნენ, ვიდრე მარიამი. კორპუსების წინ ავტოფარეხები დგას. ფარეხებს შორის, თითქმის ყველა კორპუსის წინ, მოსახლეობას საქეიფო ადგილები, გადახურული ფაცხები აქვთ. ბავშვებიც იქ იყვნენ.
– მარიამი ლიანდაგებთან მარტო როგორ აღმოჩნდა?
– ბავშვებს დაემშვიდობა, სახლში წავიდა და რატომ მოიკითხავდნენ? თუ არ ვცდები, დედამისთან ერთად დედის მეგობრის დაბადების დღეზე მიდიოდა... საღამოს 9 საათზე ოჯახმა უკვე გოგონას ძებნა დაიწყო.
– როგორ იპოვეს?
– საქმეში მაშველები და სამართალდამცავები ჩაერთვნენ. მისი ცხედარი მეორე დღეს იპოვეს, ადგილმდებარეობა ტელეფონით დაადგინეს.
– როგორი ადგილია იქ, სადაც მარიამის ცხედარი ნახეს?
– ლიანდაგების თავზე გორაკია. ალბათ მარიამი იმ გორაკიდან არის დაგორებული. ეს ისეთი ადგილია, ადამიანს საპირფარეშოში გასვლა რომ მოუნდება, იქაურობას მოეფარება და ჩავა. ასეთი ვერსია არსებობს: როცა მარიამი ბავშვებს დაემშვიდობა და წავიდა, საპირფარეშოში მოუნდა, იქ ჩავიდა და ყინულზე ჩასრიალდა. სიკვდილი რითია გამოწვეული, ამას ექსპერტიზა დაადგენს.
– ანუ იქ ვერავინ დაინახავდა გოგონას?
– ვერა, თან სიბნელე იყო.
– კარგად იცნობდით მარიამს? როგორი მოსწავლე იყო?
– ჩვენს სკოლაში შარშან, იანვარში გადმოვიდა სწავლის დონის ასამაღლებლად. სიცოცხლით სავსე, მოწესრიგებული ბავშვი იყო, ასეთივე კარგი ოჯახი ჰყავდა. მეტი რა გითხრათ? ჯერ გამოძიება არ დამთავრებულა და ვერავითარ დასკვნებს ვერ გავაკეთებთ. როგორც სამართალდამცავები ამბობენ, ეს უბედური შემთხვევა იყო, ბავშვს ყინულზე ფეხი დაუცურდა.
– ბოლო დროს მარიამისთვის რაიმე უცნაურობა ან უხასიათობა ხომ არ შეგინიშნავთ?
– აგერ არიან მასწავლებლები და ჰკითხეთ, რაიმე უცნაური შეუნიშნავთ თუ არა. მარიამი სულ იპრანჭებოდა, მშვენიერ ხასიათზე იყო, ზრდილობით გამოირჩეოდა. მონდომებული იყო, რომ კარგად ესწავლა.
– ოჯახის წევრებს რა ვერსიები აქვთ?
– რაც გითხარით, მათაც ეს ვერსია აქვთ. მეტი არც მათ იციან.
– ამ დღეებში ბევრი ვერსია გავრცელდა, ერთ–ერთის მიხედვით, ის უბედური შემთხვევის დროს მარტო არ იყო.
– თბილისი ისეთია, პატარა რაღაცას საშინელ ჭორად გადააქცევენ ხოლმე. ჩვენ ჭორებს ვერ ავყვებით. მარიამზე კარგის მეტს ვერაფერს ვიტყვით. ბევრი ვერსია ვრცელდებოდა, სკოლაც კი გაილანძღა, მაგრამ არავინ არაფერ შუაშია. მოსწავლე სკოლის გარეთ თუ რაიმეს დაიზიანებს, ეს სკოლის ბრალი არაა. სკოლა ოჯახია, ჩვენ ოჯახის წევრი, ბავშვი დაგვეღუპა, ეს ჩვენთვის უმძიმესი ტრაგედიაა. გამოძიების შედეგებს ველოდებით, თუმცა, დარწმუნებული ვართ, რომ ეს უბედური შემთხვევა იყო. ერთ–ერთ გაზეთში წავიკითხეთ, დამნაშავე კლასელი გაქცეულიაო. ეს აბსურდია, ჭორია! არავინ არსად გაქცეულა, აბსოლუტურად მთელი კლასი დაიკითხა, მათ შორის – ჩვენც. ყველანი პოლიციაში ვიყავით. არ მცალია, თორემ იმ ჟურნალისტს ნამდვილად ვუჩივლებდი!
იმდენად კარგი, იმდენად წესიერი ბავშვები არიან, იმ ფაცხაში შესვლა რატომ იკადრეს, ეს მიკვირს! ეს უფრო მაღელვებს, ეს როგორ იკადრეს, თორემ უბედური შემთხვევისგან არავინაა დაზღვეული. შეიძლება ახლა, გარეთ რომ გავალ, ფეხი დამისრიალდეს, თავი დავარტყა და მოვკვდე.
გამოძიება გრძელდება, უფლებაც არ მაქვს, ამდენს რომ ვლაპარაკობ, ამით შეიძლება გამოძიებას ხელი შევუშალო.
...
იმ ადგილას, სადაც ტრაგედიის დღეს მარიამი იმყოფებოდა, გადახურული, შემოფიცრული, ფაცხისმაგვარი შენობა დაგვხვდა, სადაც ერთი დიდი მაგიდა და სკამები იდგა. გამვლელებმა გვითხრეს, იმ დღეს ბავშვები აქ ისხდნენო. იქვე პატარა ბილიკია, რომელიც იმ ადგილამდე მიდის, სადაც ცხედარი იპოვეს. ისეთი დაღმართია, თოვლსა და ყინვაში ადამიანი უვნებლად ჩასვლას მართლაც ვერ შეძლებს. თუმცა გამოძიების დასრულებამდე დაბეჯითებით იმის თქმა, რომ ნამდვილად უბედური შემთხვევა იყო, ნაადრევია.
16 წლის მარიამ ჩავლეიშვილის ცხედარი 4 თებერვალს თბილისიდან, მამიდის სახლიდან, ჩოხატაურში გადაასვენეს. იქ მარიამის ბაბუა ცხოვრობს. გოგონა ხუთშაბათს, 6 თებერვალს დაკრძალეს.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე