ანა ტყებუჩავა და ლევან ბარამიძე აპრილში გოგოს ელოდებიან

"მოდი, ამ ზაფხულს ცოლ–ქმრის სტატუსით დავისვენოთ" – გადაწყვიტეს შარშან მსახიობმა ანა ტყებუჩავამ და რეჟისორმა ლევან ბარამიძემ. ასეც მოიქცნენ. აგვისტოში ჯვრისწერაც მოასწრეს, კარგად დასვენებაც და ბინის ყიდვაც. ახლა კი მათ ცხოვრებაში ყველაზე სასიამოვნო გაზაფხული დგება – აპრილში მშობლები გახდებიან. ექიმების ვარაუდით, გოგონა დაიბადება.
წყვილმა "სარკეს" თავის ახალმოწყობილ ბუდეში უმასპინძლა.
– სად და როგორ გაჩნდა თქვენ შორის გრძნობა, რომელმაც ოჯახის შექმნამდე მიგიყვანათ?
ანა: ერთმანეთი ჩემმა დაქალმა გაგვაცნო. პირველივე ნახვისას საკმაოდ დადებითი შთაბეჭდილებები შემექმნა. მას მერე დიდი ხანი გავიდა ისე, რომ ერთმანეთი არ გვინახავს. ერთ უბანში ვცხოვრობთ და რამდენჯერმე საერთო სანაცნობო წრეში შევხვდით.
ლევანი: გრძნობა 2012 წლის აგვისტოში გვეწვია, როცა მეგობრებთან ერთად კვარიათში ვისვენებდით. ზღვიდან ანასთან წავედით აბაშაში, სადაც მას სახლი აქვს. თბილისში რომ დავბრუნდით, მივხვდი, მის გარეშე ცხოვრება აღარ შემეძლო.
ანა: ერთი ეპიზოდი მახსოვს. ლევანმა სახლში მიმაცილა, ერთმანეთს რომ დავშორდით, გავიფიქრე, ასეთი ქმარი რომ მყავდეს, ბედნიერი ქალი ვიქნებოდი–მეთქი. ჯენტლმენია არამარტო ჩემ მიმართ, არამედ ყველა ქალთან. ბევრი დადებითი თვისება აქვს.
ლევანი: როცა აბაშაში მასთან ჩავედით, იქ აღმოვაჩინე, რომ კარგი დიასახლისი, კარგი მასპინძელია. მივხვდი, როგორია ანა სახლში და გარეთ. ეს რომ შევამჩნიე, მაშინვე ვიფიქრე, რომ ეს "ის" არის.
– ეს როგორ აგრძნობინეთ საყვარელ გოგონას?
ლევანი: ანას სიყვარულში პირველი მე გამოვუტყდი და ისიც ვუთხარი, ერთად ვიყოთ და ერთმანეთს საქმეში ხელი არ შევუშალოთ–მეთქი. აღმოჩნდა, რომ ანასაც ამის თქმა სურდა. ამაზეც რომ შევთანხმდით, ჩვენი სასიყვარულო თავგადასავალიც დაიწყო.
– მერე კი ანას ხელი ითხოვეთ მისი ოჯახისგან?
ლევანი: ანას ოჯახის წევრებს თავიდანვე ვიცნობდი, თითქმის ყოველდღიური ურთიერთობა გვქონდა. ასე რომ, ოჯახში ასვლა და ხელის თხოვნა აღარ დამჭირვებია. ეს კარგია იმ მხრივ, რომ ნერვიულობა არ მომიწია. საქმიანად დავგეგმეთ ქორწილი და აგვისტოში ჯვარი დავიწერეთ.
ანა: ერთი სიტყვით, ამ ყველაფერს დიდი რიტუალი არ ჰქონია.
– ანა, საქორწინო სამზადისი როგორი იყო? როგორც მახსოვს, მოკრძალებული ჯვრისწერა გქონდათ.
ანა: ყველაფერი ლევანის ამ სიტყვებით დაიწყო: "მოდი, ამ ზაფხულს ცოლ–ქმრის სტატუსით დავისვენოთ". იმ პერიოდში ორივე აქტიურად ვცხოვრობდით, დაკავებულები ვიყავით. მხოლოდ აგვისტო გვქონდა თავისუფალი და ამ ერთ თვეში კიდეც უნდა გვექორწინა, კიდეც უნდა დაგვესვენა, სახლიც უნდა მოგვეძებნა, სადაც ჩვენს ოჯახურ ცხოვრებას დავიწყებდით და ეს ყველაფერი შევძელით.
ყველაზე მეტად ქორწილს გავურბოდი. თეთრ კაბაზე არასოდეს მიოცნებია და ჩვენს ქორწილშიც მოკრძალებული კაბა მეცვა, უბრალო ვარცხნილობა მქონდა და თითო მეჯვარე გვყავდა. ზემო ბეთლემის ტაძარში დავიწერეთ ჯვარი. ეს იყო ყველაზე მნიშვნელოვანი დღე ჩვენს ცხოვრებაში.
– თავიდანვე დაინახეთ ლევანში ის, რამაც გაფიქრებინათ, რომ მის გვერდით ბედნიერი იქნებოდით?
ნინა: ისეთი ქმარი მყავს, რომელიც საქმეში პრობლემებს არ მიქმნის. ამ საკითხზე ყოველთვის განსაკუთრებულად ვფიქრობდი. მსახიობის პროფესია რთულია, ეს კი ბევრს არ ესმის. ლევანი პროფესიით რეჟისორია, თავისი საქმე უყვარს და შესაბამისად, ჩემს საქმესაც აფასებს, ესმის და პატივს სცემს.

– შეყვარებულობის ხანა სხვაა, ცოლქმრობა – სულ სხვა. როცა ერთად ცხოვრება დაიწყეთ, რა აღმოაჩინეთ ერთმანეთში?
ლევანი: ყველაფერი დაახლოებით ისეა, როგორც მეგონა, რომ იქნებოდა. სახლიც ასეთი წარმომედგინა. საკუთარ თავზე კი ვიტყვი, რომ უფრო ჭკვიანი გავხდი, რთულად არაფერს ვუყურებ, ვიცი, რა არის მთავარი და რა – მეორეხარისხოვანი.
ანა: რომ გიყვარს და მისი გჯერა, მეტი ძალა გაქვს.
– რომელი უფრო საინტერესო ეტაპია, შეყვარებულობის პერიოდი თუ ცოლქმრობის?
ანა: შეყვარებულობის პერიოდში ამდენ სადილს არ ვუკეთებდი.
ლევანი: როცა შეყვარებულები ვიყავით, მაშინ უფრო მეტ დროს ვატარებდით გარეთ, ვიდრე სახლში. ახლა პირიქითაა.
ანა: ლევანი საოცრად გეგმავს დღეს, იცის, სად და რა დროს უნდა წავიდეთ. ასეთ რაღაცეებში მე ცოტა ზანტი ვარ, ვიღაცამ უნდა მაიძულოს, რომ გეგმის მიხედვით ვიმოქმედო. გარეთ სიარულს სახლში ყოფნა და მეგობრების გამასპინძლება მირჩევნია.
ლევანი: ანაში ეს თვისება მომწონს, რომ პასიურია, მე კი აქტიური ვარ. რთული იქნებოდა, ანას რომ უნდოდეს სხვადასხვა ადგილას სიარული და მე ამის სურვილი არ გამაჩნდეს. როდესაც მე ვარ ინიციატორი და თვითონ მომყვება, ეს უკვე კარგია.
– ანა, როგორი იყო თქვენი რეაქცია, როცა თქვენი პატარას გულისცემა პირველად გაიგონეთ?
ანა: როცა ექოსკოპიურ გამოკვლევაზე მივედი და გულისცემის ხმა გავიგონე, ბევრი ვიცინე. ვხუმრობდი, ქარხანაში როგორი ხმებიც არის, ისეთ ხმას გამოსცემს–მეთქი... ვერ წარმომედგინა, რომ გავთხოვდებოდი, შვილი მეყოლებოდა. არ ვიცი, რატომ მქონდა ეს ფიქრები. როცა ნაყოფი გაიზარდა და მოძრაობა დაიწყო, მაშინ გავაცნობიერე, რომ დედა ვხდებოდი. ექოსკოპიაზე სქესის გასაგებად სანამ მივიდოდი, დედაჩემმა გამომითვალა და მითხრა, ბიჭი გეყოლებაო, მაგრამ შეცდა. ექიმებმა მითხრეს, თქვენი პატარა სქესს მალავს, მაგრამ გოგოს ჰგავსო. ასე რომ, გოგოს დაბადებას ველოდებით, მაგრამ ვნახოთ... მაინც ნეიტრალური ფერის სამოსს ვყიდულობთ.
– სახელიც მოფიქრებული გექნებათ.
ანა: სახელზეც ნაფიქრი გვაქვს, მაგრამ ჯერ არ ვიცით, რომელს შევურჩევთ. როცა ჩემი პატარა დაიბადება და შევხედავ, იმის მიხედვით გადავწყვეტ, რას დავარქმევ. ლევანს ყველა ექოსკოპიური გამოკვლევა გადაღებული აქვს.
– ლევან, თქვენ რა ემოციით შეხვდით ცნობას, რომ მამა ხდებოდით?
ლევანი: ვერ გადმოგცემთ იმ ემოციას, როცა გავიგე, რომ ანა ორსულად იყო. ასეთი წუთები იშვიათად დგება ცხოვრებაში, თითქოს დიდ სიყვარულსა და სითბოს შევეხე. მას შემდეგ პატარებს სხვა თვალით ვუყურებ. მანამდე მათ მიმართ ინტერესი არ მქონდა, ახლა კი მათ ვსწავლობ. სასწაული მოვლენაა, როცა ახალი სიცოცხლე იბადება.
ანა: მე ძალიან მინდა, ბიჭი მეყოლოს. ლევანს ვეუბნები ხოლმე, მინდა, შენნაირი პატარა ბიჭი მყავდეს–მეთქი. ლევანს გოგო უნდა, რომ ჩემნაირი პატარა გოგო ჰყავდეს, თუმცა პირველი შვილია და სქესს მნიშვნელობა არ აქვს.
ლევანი: თავიდან ვამბობდი, რომ ბიჭი მინდოდა, ახლა გოგო მინდა. ერთს კი გეტყვით, მშობიარობის დღეს ანას გვერდით ვიქნები და შვილის დაბადებას დავესწრები.
ანა: ჩვენს წარმოსახვაში უკვე ვიცით, როგორი იქნება ჩვენი შვილი და უკვე გვეცინება.
ლევანი: იმასაც კი ვფიქრობთ, საბავშვო ბაღში რომ წავა და იქ რომ ვიღაცას შეუყვარდება.
– ლევან, ორსულმა ცოლმა ჭირვეულობა ხომ არ დაიწყო?
ლევანი: არა, ძალიან კარგი ორსულობა აქვს, არაფერზე შევუწუხებივარ. მხოლოდ ერთხელ მახსენდება, როცა შინ მოვედი და მზესუმზირა მთხოვა. ამაზე როგორ ვეტყოდი უარს?! ანასთვის მთავარია, მინერალური წყალი ჰქონდეს და შიგადაშიგ მზესუმზირას ითხოვს.
– საკუთარი ჭერი უკვე მოგიწყვიათ. ასე მალე როგორ მოასწარით?
ანა: ვიდრე ჩვენს სახლში გადმოვიდოდით, ლევანის ბებიასთან ვცხოვრობდით. ბინა ლევანმა თავისი სახსრებით შეიძინა. ნანი ბებო გვიკეთებდა სადილ–ვახშმებს, ახლაც ხშირად მოაქვს საჭმელები. მშობლებთან ახლოს ვცხოვრობთ. ჩვენი სახლისთვის ნელ–ნელა ყველაფერს ვყიდულობთ. ლევანი დამპირდა, რომ აქ ჰამაკსაც ჩამომიკიდებს. დიდი გარდერობი ჩემი ოცნება იყო, რომელიც ავიხდინე. ისეთ ნივთებს არ ვყიდულობთ, რაც არ გვჭირდება, არ გვახარებს და უფუნქციოა.
ლევანი: ჩვენი სახლის კედლები თვითონ შევღებე. გემოვნებით და შეღავათიან ფასში გავარემონტეთ. ერთად შევიძინეთ სახლისთვის საჭირო ავეჯი, ჭურჭელი თუ სხვა. ჩვენი ოჯახებიდან ერთი ჭიქაც კი არ წამოგვიღია.
– ლევან, ცოლს ეხმარებით ოჯახურ საქმეებში?
ლევანი: საყიდლებზე ერთად დავდივართ, მაგრამ ანა ახლა უკვე სიას მიწერს და მატანს. მასთან ერთად საყიდლებზე სიარულისას ვისწავლე, რა არის კარგი და რა უნდა ვიყიდო. საოჯახო საქმეებშიც მონდომებული ვარ. ანა დღეში რამდენიმე კერძს აკეთებს და ახლა უკვე მეცოდება.
– მეგრულ კერძებს გიმზადებთ?
ლევანი: ღომს და ელარჯს არ აკეთებს, თვითონ ძალიან უყვარს, მე კი – არა.
ანა: ლევანს ხორციანი საჭმელები უყვარს, სალათებით ვერ ნაყრდება. როცა მე გადაღებაზე ვარ, თვითონ იმზადებს ტოსტერით ბუტერბროდს. მე არ ვეკარები ცომეულს, არ მინდა, რომ მოვიმატო.
– კარგად გამოიყურებით თქვენი მდგომარეობის გათვალისწინებით, წონაში არც ძალიან მოგიმატიათ.
ანა: 10 კილო მაქვს მომატებული. წინ 2 თვეა და ვნახოთ. ლევანი სულ მეფერება და მამხნევებს, მეუბნება, რომ ლამაზი და კოხტა ორსული ვარ.
– სად იმშობიარებთ, მეან–გინეკოლოგი უკვე აიყვანეთ?
ანა: სერიალიდან გამომდინარე, ჯერ ჩამოყალიბებული არ ვარ. ჩემი მეგობარი ერთ–ერთ კლინიკაში მუშაობს... ჯერ არ ვიტყვი, რომელ კლინიკაში ვიმშობიარებ. ძალიან ბევრი სამშობიარო გვთავაზობს, რომ ჩემმა პერსონაჟმა, ნინამ, ბავშვები მათ კლინიკაში გააჩინოს. აპრილის დასაწყისამდე მოვიფიქრებ.
– ლევან, თქვენი რეჟისორული ნამუშევრები გაგვაცანით.
ლევანი: ტელე–კინოსარეჟისორო ფაკულტეტი დავამთავრე. ჯერჯერობით მხოლოდ რეკლამებს ვიღებ. მე და ანამ ერთად ვიმუშავეთ რეკლამაზე – "შეიკარი ღვედი". ვთვლი, რომ ჩემს საქმეს ხარისხიანად ვაკეთებ. ჩემს სახელს ბევრი კარგი რეკლამა უკავშირდება. შემდეგი ეტაპია კინემატოგრაფია. აქამდე ფილმები არ გადამიღია, მაგრამ როგორც კი ეს ეტაპი დადგება, ანას ჩემს ფილმებში დავაკავებ.
– სერიალ "ჩემი ცოლის დაქალებში" ანას გმირი ნინა როგორ მოგწონთ?
ლევანი: ნინა დადებითი პერსონაჟია და საერთოდ, ანა რა საქმესაც აკეთებს, მომწონს. მიხარია, რომ კარგ შემოქმედებით გუნდში მუშაობს. მის როლებს, ფილმებს, სადაც მონაწილეობს, დადებითად ვაფასებ. ანა ჯერ კიდევ პროექტ "დასის" პერიოდიდან მომწონს.
– ანა, როცა იმშობიარებთ, თქვენს პერსონაჟ ნინას რა ბედი ეწევა, სერიალს რამდენი ხნით ჩამოშორდებით?
ანა: სერიალი წინსწრებით იწერება. მშობიარობის შემდეგ ალბათ ერთი თვე ვერ გავალ გადასაღებ მოედანზე. მერე დავუბრუნდები "ჩემი ცოლის დაქალებს". ნინამ ბევრი საოჯახო გამოცდილება შემძინა, ჯერ სერიალში შევქმენი ოჯახი, შემდეგ კი – რეალურ ცხოვრებაში. სერიალში როგორი დედამთილიც მყავს, ეგეთი რომ რეალურ ცხოვრებაში შემხვედროდა, მასთან ურთიერთობა საერთოდ არ გამიჭირდებოდა, თუმცა, მადლობა ღმერთს, რომ ჩემი ნამდვილი დედამთილი არაფრით ჰგავს მანანას!
– ცოლ–ქმარს კამათი ჯერ არაფერზე მოგსვლიათ?
ანა: თითქმის არაფერზე.
ლევანი: ძირითადად ანა თმობს ხოლმე. როცა ხვდება, რომ არ უნდა ამყვეს, ჩემს ნათქვამს იგნორირებას უკეთებს და მგონია, ეს სწორი საქციელია.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე