''ყველა პოლიტიკოსს ბნელ ოთახში, მკაცრ სტილში გადავიღებდი''
1 925 ნახვა
გიორგი ვან დე კამპი - ასე გაგვეცნო ფოტოხელოვანი, რომელიც ჩვენი რუბრიკისთვის ჩავწერეთ. ბრი ვან დე კამპი მისი საყვარელი პერსონაჟია სერიალიდან ''სასოწარკვეთილი დიასახლისები''. ერთ დღეს სოციალურ ქსელში საკუთარი გვარი ვან დე კამპით შეცვალა და იმის შემდეგ თავადაც შეეჩვია და მეგობრებიც. ფოტოების გადაღება ორი თვის წინ დაიწყო, მაშინ, როდესაც პროფესიონალური ფოტოაპარატი შეიძინა. მანამდე იყო დიზაინი, ''ჰენდ მეიდი'', ვიდეომონტაჟი, თუმცა საკუთარი თავი ყველაზე კარგად ფოტოგრაფიაში იპოვა. გიორგი ერთ-ერთი გამონაკლისია ახალგაზრდა ქართველ ბიჭებს შორის, რომელიც მშობლებისგან დამოუკიდებლად, მარტო ცხოვრობს. ერთ-ერთ კაფეში მუშაობს და დიდი გეგმები აქვს. გადაღებულ ფოტოებს ორიგინალური სახით არასოდეს აწვდის მნახველს. მოსწონს, როდესაც დეტალებს უკვე საკუთარ კომპიუტერში ამატებს და სწორედ ამიტომ არის, რომ მისი გმირებიდან ზოგი დაფრინავს, ზოგსაც შეიძლება პირით ადამიანის თვალი ეჭიროს.
- 24 წლის ვარ, თბილისში ერთ-ერთ კაფეში ვმუშაობ. ჯერჯერობით სერიოზული არაფერი გამიკეთებია ცხოვრებაში. მარტო ვცხოვრობ. სწავლა მივატოვე. აგრარულ უნივერსიტეტში ვსწავლობდი, აღარ მომეწონა და დავანებე თავი. ბავშვობიდან ხელოვნების სხვადასხვა სფეროს ვეპოტინებოდი, ვმუშაობდი დიზაინზე, ვხატავდი, ''ჰენდ მეიდს'' ვაკეთებდი. შემდეგ ვიდეოების მონტაჟზე გადავედი. საკუთარ თავს ვეძებდი. ორი თვის წინ პროფესიონალური ფოტოაპარატი შევიძინე და მივხვდი, რომ ყველაფერი, რასაც მანამდე ვაკეთებდი, აქ შემეძლო მომექცია.
- პირველად ვინ გადაიღე?
- არ მიყვარს პორტრეტების გადაღება, ჩვეულებრივ ფოტოებს გრაფიკულად ვამუშავებ, მისტიკას ვურევ, ცოტა გლამურსაც. ნუდი ნაკლებია ჩემს შემოქმედებაში, ასეთი სულ რამდენიმე ფოტო მაქვს. ამ შემთხვევაში გოგონების დათანხმებაც რთულია. მომწონს ისეთი ფოტოები, როდესაც გოგონებს რეალურად არაფერი უჩანთ, მაგრამ მთლიანობაში მაინც ნუდის შთაბეჭდილებას ტოვებს, ფსიქოლოგიური სიშიშვლეა ასახული. ჩემი გადაღებული ფოტოებიდან განსაკუთრებულად მომწონს აბაზანის ფოტოები, როდესაც გოგონა წყალში წევს. არანაირი სამუშაო პირობები არ მქონია, მაგრამ ბოლოს კმაყოფილი დავრჩი.
- ცნობილი ადამიანებიდან ვინ გადაგიღია?
- ქეთი ორჯონიკიძე და ახლა ვაპირებ, რამდენიმე კიდევ გადავიღო.
- საკმაოდ უცნაური ფოტოები გაქვს, ერთ-ერთზე ბიჭს ტუჩებით თვალი უჭირავს, მეორეს რამდენიმე ხელი აქვს შიშველ სხეულზე შემოხვეული...
- პირველი ბიჭი ჩემი მეგობარია, ძალიან კარგი ნაკვთები აქვს. მართალია, მსგავსი ფოტო სადღაც მქონდა ნანახი, მაგრამ იქ გოგონას ეჭირა თვალი, მე მაინც გადავიღე. რაც შეეხება მეორე ბიჭს, ჩემი თანამშრომელია. უფროსმა რომ გაიგოს, ალბათ გაბრაზდება, მაგრამ დილას გადავიღე სამსახურში, უცებ, ხუთ წუთში გადაღებული ფოტოა. ჩემს ფოტოებს ზოგჯერ მძიმედ აღიქვამენ, მაგალითად, თვალებახვეული ბიჭის იდეა იყო, როგორ კავდება ადამიანი თვითგვემით და ამ დროს რწმენას სცილდება. არ მიყვარს ორიგინალი ფოტოები, მომწონს, როდესაც დეტალებს ვამატებ.
- წინასწარ გეგმავ, რის გადაღებას აპირებ?
- სამწუხაროდ, არა, რადგან როდესაც ცნობილი ფოტოხელოვანი არ ხარ, ადვილი არ არის ადამიანების დათანხმება. ამიტომ იძულებული ვხდები, ახლობლებსა და იმ ადამიანებს ვთხოვო ფოტოკამერის წინ დადგომა, რომელთაც ჩემი სურათები უნახავთ და მოსწონთ.
- რომელ ცნობილ ქართველს გადაიღებდი სიამოვნებით?
- ახლა არა, მაგრამ ლელა წურწუმიას გადაღება მინდა. მისი მსმენელი არ ვარ, მაგრამ ისეთი გარეგნობა აქვს, რომ ჩემს ხედვაში მთლიანად ჯდება. მდიდრული ფოტო უნდა იყოს, ძველებურ სკამზე ზის, ყვავების თემაც მომწონს, მაგრამ თავად არ მოეწონება. დიდგვაროვანი ქალის როლში ვხედავ.
- კოლეგებთან როგორი ურთიერთობა გაქვს?
- რამდენიმე ფოტოხელოვანს ვიცნობ. საერთოდ, კონკურენციის მომენტი არის, მაგრამ ჩემ მიმართ ნაკლებად. ალბათ, დამწყები რომ ვარ, კარგად მექცევიან, მეხმარებიან.
- პოლიტიკოსებიდან ვის გადაიღებდი და რა გარემოში?
- არასოდეს გადამიღია პოლიტიკოსი, ჩემს სტილში ვერ წარმომიდგენია. ალბათ, ყველა პოლიტიკოსს ბნელ ოთახში, მკაცრ სტილში გადავიღებდი.
- გიორგი, შენი საოცნებო პროექტი რომელია?
- პირველ რიგში, მინდა, რომ პირობები მქონდეს და ჩემი დაწყებული საქმეები ბოლომდე მივიყვანო. მოყვარულის დონეზე აღარ მივიჩნევ საკუთარ თავს, მაგრამ ჯერ კიდევ ბევრი რამ მაქვს სასწავლი. განსაკუთრებულად მომწონს ის პროცესი, როდესაც ჩემს გადაღებულ ფოტოებს ვამუშავებ.
ნინო გიგიშვილი
ჟურნალი ''რეიტინგი''
- 24 წლის ვარ, თბილისში ერთ-ერთ კაფეში ვმუშაობ. ჯერჯერობით სერიოზული არაფერი გამიკეთებია ცხოვრებაში. მარტო ვცხოვრობ. სწავლა მივატოვე. აგრარულ უნივერსიტეტში ვსწავლობდი, აღარ მომეწონა და დავანებე თავი. ბავშვობიდან ხელოვნების სხვადასხვა სფეროს ვეპოტინებოდი, ვმუშაობდი დიზაინზე, ვხატავდი, ''ჰენდ მეიდს'' ვაკეთებდი. შემდეგ ვიდეოების მონტაჟზე გადავედი. საკუთარ თავს ვეძებდი. ორი თვის წინ პროფესიონალური ფოტოაპარატი შევიძინე და მივხვდი, რომ ყველაფერი, რასაც მანამდე ვაკეთებდი, აქ შემეძლო მომექცია.
- პირველად ვინ გადაიღე?
- არ მიყვარს პორტრეტების გადაღება, ჩვეულებრივ ფოტოებს გრაფიკულად ვამუშავებ, მისტიკას ვურევ, ცოტა გლამურსაც. ნუდი ნაკლებია ჩემს შემოქმედებაში, ასეთი სულ რამდენიმე ფოტო მაქვს. ამ შემთხვევაში გოგონების დათანხმებაც რთულია. მომწონს ისეთი ფოტოები, როდესაც გოგონებს რეალურად არაფერი უჩანთ, მაგრამ მთლიანობაში მაინც ნუდის შთაბეჭდილებას ტოვებს, ფსიქოლოგიური სიშიშვლეა ასახული. ჩემი გადაღებული ფოტოებიდან განსაკუთრებულად მომწონს აბაზანის ფოტოები, როდესაც გოგონა წყალში წევს. არანაირი სამუშაო პირობები არ მქონია, მაგრამ ბოლოს კმაყოფილი დავრჩი.
- ცნობილი ადამიანებიდან ვინ გადაგიღია?
- ქეთი ორჯონიკიძე და ახლა ვაპირებ, რამდენიმე კიდევ გადავიღო.
- საკმაოდ უცნაური ფოტოები გაქვს, ერთ-ერთზე ბიჭს ტუჩებით თვალი უჭირავს, მეორეს რამდენიმე ხელი აქვს შიშველ სხეულზე შემოხვეული...
- პირველი ბიჭი ჩემი მეგობარია, ძალიან კარგი ნაკვთები აქვს. მართალია, მსგავსი ფოტო სადღაც მქონდა ნანახი, მაგრამ იქ გოგონას ეჭირა თვალი, მე მაინც გადავიღე. რაც შეეხება მეორე ბიჭს, ჩემი თანამშრომელია. უფროსმა რომ გაიგოს, ალბათ გაბრაზდება, მაგრამ დილას გადავიღე სამსახურში, უცებ, ხუთ წუთში გადაღებული ფოტოა. ჩემს ფოტოებს ზოგჯერ მძიმედ აღიქვამენ, მაგალითად, თვალებახვეული ბიჭის იდეა იყო, როგორ კავდება ადამიანი თვითგვემით და ამ დროს რწმენას სცილდება. არ მიყვარს ორიგინალი ფოტოები, მომწონს, როდესაც დეტალებს ვამატებ.
- წინასწარ გეგმავ, რის გადაღებას აპირებ?
- სამწუხაროდ, არა, რადგან როდესაც ცნობილი ფოტოხელოვანი არ ხარ, ადვილი არ არის ადამიანების დათანხმება. ამიტომ იძულებული ვხდები, ახლობლებსა და იმ ადამიანებს ვთხოვო ფოტოკამერის წინ დადგომა, რომელთაც ჩემი სურათები უნახავთ და მოსწონთ.
- რომელ ცნობილ ქართველს გადაიღებდი სიამოვნებით?
- ახლა არა, მაგრამ ლელა წურწუმიას გადაღება მინდა. მისი მსმენელი არ ვარ, მაგრამ ისეთი გარეგნობა აქვს, რომ ჩემს ხედვაში მთლიანად ჯდება. მდიდრული ფოტო უნდა იყოს, ძველებურ სკამზე ზის, ყვავების თემაც მომწონს, მაგრამ თავად არ მოეწონება. დიდგვაროვანი ქალის როლში ვხედავ.
- კოლეგებთან როგორი ურთიერთობა გაქვს?
- რამდენიმე ფოტოხელოვანს ვიცნობ. საერთოდ, კონკურენციის მომენტი არის, მაგრამ ჩემ მიმართ ნაკლებად. ალბათ, დამწყები რომ ვარ, კარგად მექცევიან, მეხმარებიან.
- პოლიტიკოსებიდან ვის გადაიღებდი და რა გარემოში?
- არასოდეს გადამიღია პოლიტიკოსი, ჩემს სტილში ვერ წარმომიდგენია. ალბათ, ყველა პოლიტიკოსს ბნელ ოთახში, მკაცრ სტილში გადავიღებდი.
- გიორგი, შენი საოცნებო პროექტი რომელია?
- პირველ რიგში, მინდა, რომ პირობები მქონდეს და ჩემი დაწყებული საქმეები ბოლომდე მივიყვანო. მოყვარულის დონეზე აღარ მივიჩნევ საკუთარ თავს, მაგრამ ჯერ კიდევ ბევრი რამ მაქვს სასწავლი. განსაკუთრებულად მომწონს ის პროცესი, როდესაც ჩემს გადაღებულ ფოტოებს ვამუშავებ.
ნინო გიგიშვილი
ჟურნალი ''რეიტინგი''
