საიდან გაექცა გოჩა კაპანაძეს კახი კავსაძე
1 628 ნახვა
რუსთაველის თეატრის 2006-2009 წლის სეზონზე თეატრის მცირე სცენაზე რეჟისორმა გოჩა კაპანაძემ სპექტაკლი ''მოხუცი ჯამბაზები'' წარმოადგინა. მას შემდეგ დღემდე სამი მსახიობი გამოაკლდა პირვანდელ შემადგენლობას. ესენი არიან: მედეა ჩახავა, ზინა კვერენჩხილაძე და გურამ საღარაძე. სპექტაკლმა, რომელიც ყოველ ჯერზე სრული ანშლაგით იმართებოდა, მაყურებლის დიდ სიყვარული დაიმსახურა. ახლახან რეჟისორმა მისი აღდგენა გადაწყვიტა. განახლებულ ''მოხუც ჯამბაზებში'' დაკავებული არიან მსახიობები: კახი კავსაძე, ზაზა ლებანიძე, მანანა გამცემლიძე, თენგიზ გიორგაძე, ჯემალ ღაღანიძე, მარი ჯანაშია, მარინა კახიანი და დარეჯან ხარშილაძე. გოჩა კაპანაძესთან საუბრისას, პირველ რიგში, დავინტერესდით, რა გახდა ამ სპექტაკლის რუსთაველის თეატრის რეპერტუარში აღდგენა-დაბრუნების მიზეზი...
-''მოხუცი ჯამბაზები'', პირველ რიგში, იმიტომ აღვადგინეთ, რომ დიდი მოთხოვნა იყო მაყურებლის მხრიდან. ბევრი ზარი და განაცხადი შედიოდა თეატრში, ასევე გვწერდნენ სოციალური ქსელების მეშვეობით. ბევრს ეს სპექტაკლი ორ-სამჯერ ჰქონდა ნანახი, ზოგმა საერთოდ ვერ შეძლო, ამიტომ გადავწყვიტეთ, ის მაყურებლის თხოვნით აღგვედგინა. სპექტაკლს შეემატნენ დარეჯან ხარშილაძე, თენგიზ გიორგაძე და მანანა გამცემლიძე. თუმცა აქვე გეტყვით, რომ ქალბატონი მანანა უკვე მედეა ჩახავას დროს თამაშობდა ამ სპექტაკლში, ის ქალბატონი მედეას თხოვნით დავნიშნეთ მის დუბლად და როცა თავად შეუძლოდ ბრძანდებოდა, ის ცვლიდა... ბატონი გურამის გარდაცვალების შემდეგ ძალიან დიდხანს ვფიქრობდით, ვის დავაკავებდით მის როლზე. რამდენიმე ვარიანტი განიხილებოდა თეატრისა და ჩემ მიერ და ბოლოს არჩევანი თენგიზ გიორგაძეზე შევაჩერეთ.
- საინტერესოა, თავად თენგიზ გიორგაძე როგორ შეხვდა ამ წინადადებას?
- უარყოფითად. თავიდან ბატონ თენგოს ძალიან არ უნდოდა, შინაგანი პროტესტი ჰქონდა და ვიტყოდი, მისთვის გამაღიზიანებელიც კი იყო ამ ამბის გაგება. ეს მხოლოდ და მხოლოდ იმიტომ, რომ ბატონ გურამ საღარაძეს ძალიან დიდი ავტორიტეტი ჰქონდა და ასეთ დროს, ბუნებრივია, მსახიობს ეშინია, როცა ასეთი დიდი არტისტის როლის თამაში უწევს. მით უფრო მაშინ, როცა ბატონი გურამის შესრულებით ეს როლი ბევრს აქვს ნანახი და თან არცთუ ისე დიდი ხნის წინ. ბატონი გურამი განუმეორებელი ხმის პატრონი ბრძანდებოდა და მისი ხმა ყველას ყურში ''ჩაესმის'', მათ შორის მეც. ამის გამეორება არც გვიცდია, თავიდანვე შევეცადე, თენგიზისთვის ამეხსნა, რომ მისი გმირი უნდა ყოფილიყო მისეული მოხუცი ბაბუა, რომელიც თავშესაფარში მოხვდა. სამუშაოდ დროც საკმაოდ გვქონდა. რეპეტიციები ერთი თვის განმავლობაში მიმდინარეობდა და პრინციპში თავიდან დავდგით ეს სპექტაკლი, შევცვალეთ სცენები, რაღაცები შევკვეცეთ, ფინალის დაახლოებით 5-6 წუთი სულ სხვაგვარია და, რა თქმა უნდა, თენგიზის როლი სულ სხვაგვარი გამოვიდა. ბატონ გურამს ვერ გავიმეორებდით და ამის მცდელობა არც გვქონდა. ბატონ თენგოს კოლეგებიც ძალიან დაეხმარნენ, გვერდით დაუდგნენ და მან გადალახა ის ბარიერი, რასაც ბატონი გურამ საღარაძის ფენომენი ჰქვია.
- 1-2 მარტს გქონდათ პრემიერა და 14 და 30 მარტსაც იგეგმება...
- დიახ. 7 მარტს ქუთაისში ვიმყოფებოდით. იქაურმა მაყურებელმა უკვე მესამედ მოითხოვა ეს სპექტაკლი. წინასწარ გაიყიდა ბილეთები, 30 მარტს დაგეგმილი სპექტაკლის ბილეთები უკვე იყიდება. ძალიან სასიამოვნოა, რომ მაყურებელს ასე უყვარს ''მოხუცი ჯამბაზები'' და ამ დიდი მსახიობების სცენაზე ხილვა სურს.
- როცა წლების წინ პირველად გადაწყვიტეთ ამ სპექტაკლის დადგმა, ერთ-ერთ როლზე ბატონი კარლო საკანდელიძეც მოიაზრებოდა...
- მოიაზრებოდა კი არა, მას ერთ-ერთი როლი ჰქონდა. თითქმის ბოლომდე რეპეტიციებსაც გადიოდა. უბრწყინვალესი ადამიანი და უნიჭიერესი მსახიობი ბრძანდებოდა. ერთხელ ბატონმა კახი კავსაძემ თქვა, რუსთაველის თეატრში კარლოს ჩავარდნილი როლი არ მახსოვსო. ბოლო დღეებში მას ჯანმრთელობამ უმტყუნა, თუმცა პრემიერას დაესწრო, მოგვილოცა. ძალიან დასწყდა გული, სპექტაკლიდან რომ გამოგვაკლდა და ამის გამო კოლეგებს ბოდიშიც კი მოუხადა. მისი როლი მეც ძალიან დამაკლდა და სპექტაკლსაც. იმდენად, რამდენადაც ეს როლი მთლიანად ბატონ კარლოზე იყო აწყობილი, ის იმდენად ძლიერი გახლდათ თავისი ხასიათის გადაწყვეტაში, რომ კარლო საკანდელიძის პერსონაჟი სიუჟეტიდან საერთოდ ამოვიღე.
- ხშირად ამბობენ, რომ ასაკში შესული ადამიანები ბავშვებს ემსგავსებიან. ალბათ განსაკუთრებული სიფრთხილე გჭირდებათ მუშაობის დროს. ამ თვალსაზრისით როგორია თქვენი მიდგომა მსახიობებთან?
- მიდგომა ინდივიდუალური იყო. თითოეული მათგანი დამოუკიდებელი თეატრია. ცალკეა ბატონი კახი კავსაძე უზარმაზარი ნიჭიერებითა და უწყეტი ენერგიით, ცალკე თეატრია ქალბატონი ზაზა ლებანიძე, რომელიც გამოირჩევა ქალურობით, მუსიკალობით, ინტელექტით, ფანტაზიით, ცალკე თეატრია ბატონი ჯემალ ღაღანიძე - ქართული სცენის ფეიერვერკი. ქალბატონი ზინა ხომ, საერთოდ, ლეგენდარული ტრაგიკოსი იყო. ჩემი აზრით, და არა მხოლოდ, ვერიკო ანჯაფარიძის შემდეგ ასეთი დიდი ტრაგიკოსი მსახიობი ქართულ სცენაზე არ ყოფილა. იმხელა სკოლა გავიარე, მათთან სპექტაკლზე მუშაობა რომ დავამთავრე, ერთ ჩემს მეგობარს ვუთხარი კიდეც, ახლა ჩინეთში რომ დამიძახონ გუანჯოუს პროვინციაში სპექტაკლის დასადგმელად, თარჯიმანიც რომ არ მყავდეს, იქაც წავალ-მეთქი. ამდენი ნიჭიერი და გენიოსი არტისტის ერთად შეკრება ადვილი არ არის. ეს ადამიანები რუსთაველის თეატრის ოქროს ხანის წარმომადგენლები არიან. ამ კოჰორტასთან მუშაობა მომიხდა.
რა თქმა უნდა, ადვილად ღიზიანდებოდნენ, ადვილად სწყინდათ. მაგალითად, ქალბატონი მედეა სულ უნდა მექო, ქალბატონ ზინასთან კი უფრო შემტევი უნდა ვყოფილიყავი. ის თავის ბუნებას არ ღალატობდა და ყოველთვის შეიძლებოდა, რეპეტიციიდან გაქცეულიყო. მე კი არა, ძალიან ბევრჯერ გაექცა ბატონ მიშა თუმანიშვილს (იღიმის). ბოლო წუთამდე ''ბუნტარი'' და ბობოქარი ქალბატონი იყო. ბატონ კახის თავისი ''ენაბილწობით'', გურამს ანეკდოტებითა და ჯემალის ხუმრობებს ვერ იტანდა. პატარა ბავშვებივით გაუთავებლად ჩხუბობდნენ. ერთხელ კარის ჩაკეტვაც მომიხდა, ქალბატონ ზინას ვუთხარი, გარედან ვართ ჩაკეტილები-მეთქი, ის კი იდგა და ამბობდა, ''გააღეთ კარი, მე მივდივარ რეპეტიციიდან!'' ის ''ცუდ სიტყვებსა'' და გინებას ვერ იტანდა, კახის ამის გარეშე არ შეეძლო და ზინა ამაზე გიჟდებოდა (იღიმის). მერე მივიდოდა კახი მასთან და ბოდიშს უხდიდა. ერთხელ ქალბატონ ზინას მკაცრად მოვთხოვე, თქვენ ხომ დამჯერი მსახიობი ხართ, მთავარი სარეპეტიციოში ხომ რეჟისორია, ჰოდა, მე რეჟისორი ვარ და ძალიან გთხოვთ, ნუ აჰყვებით ემოციებს-მეთქი. გამომხედა და ხმა არ გამცა, რამდენიმე წუთის შემდეგ კი შევრიგდით.
გურამი ძალიან თბილი იყო, მეხმარებოდა, თუ რამეზე ჭოჭმანობდი, გეფერებოდა, დაგაწყნარებდა. ჯემალი უპრობლემო მსახიობია, კახიც ასეთივეა, მაგრამ წლების წინ, როცა ამ სპექტაკლს პირველად ვდგამდი, გენერალური რეპეტიციის დღეს ჩვენ ძალიან დიდი კონფლიქტი, ასე ვთქვათ, თეატრალური ჯახი მოგვივიდა და ბატონმა კახიმ რეპეტიცია დატოვა. არაფერი განსაკუთრებული, ერთი მიზანსცენის გადაწყვეტაზე მოგვივიდა შეკამათება და რაღაც ფრაზა, რომელიც მე წამოვიძახე ჩემი ტუტუცობით, მან არ მაპატია. მე დავურეკე და ბოდიში მოვუხადე. მითხრა: ''ვნახოთ'' და ყურმილი დამიკიდა. მეორე დღეს, რა თქმა უნდა, მოვიდა სპექტაკლზე. როგორც კი პირველი მოქმედება დამთავრდა, გამომხედა და თავი დამიქნია. წარმოდგენის ბოლოს მოვიდა და მითხრა: ''გოჩა, მე შენთვის მიპატიებია'' (იღიმის). სპექტაკლის წარმატებული პრემიერის შემდეგ ბატონი კახის პატიება უფრო გამიხარდა. მას დიდი ხანია ვიცნობ, მის ოჯახსა და შვილებთან ვმეგობრობ და მისი წყენინება ჩემი უზარმაზარი შეცდომა იყო. ვიმეორებ, ეს იყო რეჟისორისა და მსახიობის ჩვეულებრივი კამათი, მაგრამ ჩემს თავს ვერასდროს ვაპატიებდი, ბატონი კახი რომ არ შემრიგებოდა.
თითოეული მათგანი ჩემთვის ძალიან ძვირფასია, ბავშვებივით მოფერება უნდათ, მოსწონთ ერთად ყოფნა, სუსნაობენ, უყვართ ნამცხვრები, ტკბილეული, შოკოლადი, არც სასმელზე ამბობენ უარს ბანკეტებზე და ბრწყინვალე თამადებიც არიან. ყოველთვის მოწესრიგებულები მოდიან რეპეტიციებზე და მაგალითს გვაძლევენ. წინა დღეს სადაც უნდა იყო, რესტორანში, დაბადების დღის სუფრაზე ან სხვა ბოჰემურ გარემოში, მეორე დღეს რეპეტიციაზე აუცილებლად ფორმაში უნდა მიხვიდე, გაკრიალებული, სუფრთა, ''გაკრახმალებული'' და სამუშაოდ მობილიზებული. მათთან მოუმზადებელი არ უნდა შეხვიდე, თორემ შენგან ხინკალს გააკეთებენ (იღიმის).
ერთხელ ქალბატონმა მედეამ და ზინამ რეჟისორის პროფესიასთან დაკავშირებით გამოცდა მომიწყვეს. სტანისლავსკის სისტემიდან და თუმანიშვილის მეთოდოლოგიიდან ჩემი თეორიული ცოდნის შემოწმება გადაწყვიტეს, რასაც საკმაოდ კარგად გავართვი თავი და ორივემ ხუთიანი დამიწერა. ''მალადეც, მალჩიკ'', - მითხრა ქალბატონმა მედეამ.
Rating
- ბატონო გოჩა, რეჟისორები თავიანთ სპექტაკლებს ძირითადად მხოლოდ პრემიერებზე ესწრებიან და შემდეგ იშვიათად, ან სულ აღარ. რატომღაც მგონია, რომ ''მოხუცი ჯამბაზები'' გამონაკლისია და თქვენ ყოველ მორიგ წარმოდგენაზე კულისებში ხართ...
- ამ თვალსაზრისით გამონაკლის რეჟისორთა რიცხვს მივეკუთვნები, მე არა მხოლოდ ამ სპექტაკლს, არამედ ჩემს ყველა სპექტაკლს ყოველთვის ვესწრები. ვცდილობ, სხვა ქალაქშიც კი ჩავიდე, როცა ჩემი სპექტაკლია და თან არა მხოლოდ საპრემიერო ჩვენება. მიყვარს, როცა სპექტაკლი ფორმაშია და არ ძველდება. ჩემი პირველი პროფესია მსახიობობაა. როცა არტისტმა იცის, დამდგმელი რეჟისორი ესწრება, ყოველთვის სხვანაირად მობილიზებულად თამაშობს და დადგმა ინარჩუნებს თავის საწყის მდგომარეობას. ამგვარად მე ჩემს ყველა სპექტაკლს ვაკონტროლებ, ''მოხუცი ჯამბაზების'' შემთხვევაში მიზეზი მხოლოდ ეს არ არის, ვტკბები, რადგან კულისებში ყველაზე დიდი თეატრია. სულ ვფიქრობ ამაზე და მინდა, ვინმეს აზრად მოუვიდეს, გადაიღოს კულისების კადრები. ფირზე აღიბეჭდოს მსახიობთა რეპლიკები, კოსტიუმის გამოცვლა, სცენაზე გასვლა-გამოსვლა, გრიმის მოხსნა და ა.შ. იღლებიან, და უცბად, როცა მათი სცენაზე გასვლის დრო მოდის, 20 წლის გოგო-ბიჭებივით გარბიან სცენაზე. გულწრფელად ვამბობ, ეს არის ნამდვილი გარდასახვა, ვუყურებ, როგორ ხდება ჩემ თვალწინ ეს ჯადოქრობა და არ მინდა, ამას გამოვაკლდე. ვფიქრობ, რომ ამ ოქროს კადრების დაკარგვა არ შეიძლება.
- დაბოლოს, გადაცემაზე ''ერთი ერთშიც'' მინდა გკითხოთ, პროექტის პირველი სეზონი საკმაოდ წარმატებული გამოდგა. მონაწილეებთან თქვენც მუშაობდით, კონკრეტულად რა გევალებოდათ?
- მონაწილეთა სამსახიობო მონაცემებისა და სცენური იმიჯის რეჟისურა, უფრო სწორად, მონაწილეთა სამსახიობო ნიშან-თვისებების გამოვლენისთვის უნდა შემეწყო ხელი. დიახ, ამბობენ, რომ საკმაოდ წარმატებული პროექტი გამოდგა. პროექტს ძალიან კარგი სტაფი ჰყავდა და ალბათ სწორედ ამიტომ, პირველივე გადაცემიდან ბოლომდე რეიტინგული გამოვიდა.
- აპრილში მეორე სეზონის დაწყება იგეგმება. სამუშაოდ კვლად მიწვეული ხართ?
- არ ვიცი. ყოველ შემთხვევაში, ჯერ არ დამკავშირებიან. თუ შემეხმიანებიან, დიდი სიამოვნებით ვიმუშავებ, თუ არადა, ამ პროექტის გულშემატკივარი ვიქნები (იღიმის).
ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
-''მოხუცი ჯამბაზები'', პირველ რიგში, იმიტომ აღვადგინეთ, რომ დიდი მოთხოვნა იყო მაყურებლის მხრიდან. ბევრი ზარი და განაცხადი შედიოდა თეატრში, ასევე გვწერდნენ სოციალური ქსელების მეშვეობით. ბევრს ეს სპექტაკლი ორ-სამჯერ ჰქონდა ნანახი, ზოგმა საერთოდ ვერ შეძლო, ამიტომ გადავწყვიტეთ, ის მაყურებლის თხოვნით აღგვედგინა. სპექტაკლს შეემატნენ დარეჯან ხარშილაძე, თენგიზ გიორგაძე და მანანა გამცემლიძე. თუმცა აქვე გეტყვით, რომ ქალბატონი მანანა უკვე მედეა ჩახავას დროს თამაშობდა ამ სპექტაკლში, ის ქალბატონი მედეას თხოვნით დავნიშნეთ მის დუბლად და როცა თავად შეუძლოდ ბრძანდებოდა, ის ცვლიდა... ბატონი გურამის გარდაცვალების შემდეგ ძალიან დიდხანს ვფიქრობდით, ვის დავაკავებდით მის როლზე. რამდენიმე ვარიანტი განიხილებოდა თეატრისა და ჩემ მიერ და ბოლოს არჩევანი თენგიზ გიორგაძეზე შევაჩერეთ.
- საინტერესოა, თავად თენგიზ გიორგაძე როგორ შეხვდა ამ წინადადებას?
- უარყოფითად. თავიდან ბატონ თენგოს ძალიან არ უნდოდა, შინაგანი პროტესტი ჰქონდა და ვიტყოდი, მისთვის გამაღიზიანებელიც კი იყო ამ ამბის გაგება. ეს მხოლოდ და მხოლოდ იმიტომ, რომ ბატონ გურამ საღარაძეს ძალიან დიდი ავტორიტეტი ჰქონდა და ასეთ დროს, ბუნებრივია, მსახიობს ეშინია, როცა ასეთი დიდი არტისტის როლის თამაში უწევს. მით უფრო მაშინ, როცა ბატონი გურამის შესრულებით ეს როლი ბევრს აქვს ნანახი და თან არცთუ ისე დიდი ხნის წინ. ბატონი გურამი განუმეორებელი ხმის პატრონი ბრძანდებოდა და მისი ხმა ყველას ყურში ''ჩაესმის'', მათ შორის მეც. ამის გამეორება არც გვიცდია, თავიდანვე შევეცადე, თენგიზისთვის ამეხსნა, რომ მისი გმირი უნდა ყოფილიყო მისეული მოხუცი ბაბუა, რომელიც თავშესაფარში მოხვდა. სამუშაოდ დროც საკმაოდ გვქონდა. რეპეტიციები ერთი თვის განმავლობაში მიმდინარეობდა და პრინციპში თავიდან დავდგით ეს სპექტაკლი, შევცვალეთ სცენები, რაღაცები შევკვეცეთ, ფინალის დაახლოებით 5-6 წუთი სულ სხვაგვარია და, რა თქმა უნდა, თენგიზის როლი სულ სხვაგვარი გამოვიდა. ბატონ გურამს ვერ გავიმეორებდით და ამის მცდელობა არც გვქონდა. ბატონ თენგოს კოლეგებიც ძალიან დაეხმარნენ, გვერდით დაუდგნენ და მან გადალახა ის ბარიერი, რასაც ბატონი გურამ საღარაძის ფენომენი ჰქვია.
- 1-2 მარტს გქონდათ პრემიერა და 14 და 30 მარტსაც იგეგმება...
- დიახ. 7 მარტს ქუთაისში ვიმყოფებოდით. იქაურმა მაყურებელმა უკვე მესამედ მოითხოვა ეს სპექტაკლი. წინასწარ გაიყიდა ბილეთები, 30 მარტს დაგეგმილი სპექტაკლის ბილეთები უკვე იყიდება. ძალიან სასიამოვნოა, რომ მაყურებელს ასე უყვარს ''მოხუცი ჯამბაზები'' და ამ დიდი მსახიობების სცენაზე ხილვა სურს.
- როცა წლების წინ პირველად გადაწყვიტეთ ამ სპექტაკლის დადგმა, ერთ-ერთ როლზე ბატონი კარლო საკანდელიძეც მოიაზრებოდა...
- მოიაზრებოდა კი არა, მას ერთ-ერთი როლი ჰქონდა. თითქმის ბოლომდე რეპეტიციებსაც გადიოდა. უბრწყინვალესი ადამიანი და უნიჭიერესი მსახიობი ბრძანდებოდა. ერთხელ ბატონმა კახი კავსაძემ თქვა, რუსთაველის თეატრში კარლოს ჩავარდნილი როლი არ მახსოვსო. ბოლო დღეებში მას ჯანმრთელობამ უმტყუნა, თუმცა პრემიერას დაესწრო, მოგვილოცა. ძალიან დასწყდა გული, სპექტაკლიდან რომ გამოგვაკლდა და ამის გამო კოლეგებს ბოდიშიც კი მოუხადა. მისი როლი მეც ძალიან დამაკლდა და სპექტაკლსაც. იმდენად, რამდენადაც ეს როლი მთლიანად ბატონ კარლოზე იყო აწყობილი, ის იმდენად ძლიერი გახლდათ თავისი ხასიათის გადაწყვეტაში, რომ კარლო საკანდელიძის პერსონაჟი სიუჟეტიდან საერთოდ ამოვიღე.
- ხშირად ამბობენ, რომ ასაკში შესული ადამიანები ბავშვებს ემსგავსებიან. ალბათ განსაკუთრებული სიფრთხილე გჭირდებათ მუშაობის დროს. ამ თვალსაზრისით როგორია თქვენი მიდგომა მსახიობებთან?
- მიდგომა ინდივიდუალური იყო. თითოეული მათგანი დამოუკიდებელი თეატრია. ცალკეა ბატონი კახი კავსაძე უზარმაზარი ნიჭიერებითა და უწყეტი ენერგიით, ცალკე თეატრია ქალბატონი ზაზა ლებანიძე, რომელიც გამოირჩევა ქალურობით, მუსიკალობით, ინტელექტით, ფანტაზიით, ცალკე თეატრია ბატონი ჯემალ ღაღანიძე - ქართული სცენის ფეიერვერკი. ქალბატონი ზინა ხომ, საერთოდ, ლეგენდარული ტრაგიკოსი იყო. ჩემი აზრით, და არა მხოლოდ, ვერიკო ანჯაფარიძის შემდეგ ასეთი დიდი ტრაგიკოსი მსახიობი ქართულ სცენაზე არ ყოფილა. იმხელა სკოლა გავიარე, მათთან სპექტაკლზე მუშაობა რომ დავამთავრე, ერთ ჩემს მეგობარს ვუთხარი კიდეც, ახლა ჩინეთში რომ დამიძახონ გუანჯოუს პროვინციაში სპექტაკლის დასადგმელად, თარჯიმანიც რომ არ მყავდეს, იქაც წავალ-მეთქი. ამდენი ნიჭიერი და გენიოსი არტისტის ერთად შეკრება ადვილი არ არის. ეს ადამიანები რუსთაველის თეატრის ოქროს ხანის წარმომადგენლები არიან. ამ კოჰორტასთან მუშაობა მომიხდა.
რა თქმა უნდა, ადვილად ღიზიანდებოდნენ, ადვილად სწყინდათ. მაგალითად, ქალბატონი მედეა სულ უნდა მექო, ქალბატონ ზინასთან კი უფრო შემტევი უნდა ვყოფილიყავი. ის თავის ბუნებას არ ღალატობდა და ყოველთვის შეიძლებოდა, რეპეტიციიდან გაქცეულიყო. მე კი არა, ძალიან ბევრჯერ გაექცა ბატონ მიშა თუმანიშვილს (იღიმის). ბოლო წუთამდე ''ბუნტარი'' და ბობოქარი ქალბატონი იყო. ბატონ კახის თავისი ''ენაბილწობით'', გურამს ანეკდოტებითა და ჯემალის ხუმრობებს ვერ იტანდა. პატარა ბავშვებივით გაუთავებლად ჩხუბობდნენ. ერთხელ კარის ჩაკეტვაც მომიხდა, ქალბატონ ზინას ვუთხარი, გარედან ვართ ჩაკეტილები-მეთქი, ის კი იდგა და ამბობდა, ''გააღეთ კარი, მე მივდივარ რეპეტიციიდან!'' ის ''ცუდ სიტყვებსა'' და გინებას ვერ იტანდა, კახის ამის გარეშე არ შეეძლო და ზინა ამაზე გიჟდებოდა (იღიმის). მერე მივიდოდა კახი მასთან და ბოდიშს უხდიდა. ერთხელ ქალბატონ ზინას მკაცრად მოვთხოვე, თქვენ ხომ დამჯერი მსახიობი ხართ, მთავარი სარეპეტიციოში ხომ რეჟისორია, ჰოდა, მე რეჟისორი ვარ და ძალიან გთხოვთ, ნუ აჰყვებით ემოციებს-მეთქი. გამომხედა და ხმა არ გამცა, რამდენიმე წუთის შემდეგ კი შევრიგდით.
გურამი ძალიან თბილი იყო, მეხმარებოდა, თუ რამეზე ჭოჭმანობდი, გეფერებოდა, დაგაწყნარებდა. ჯემალი უპრობლემო მსახიობია, კახიც ასეთივეა, მაგრამ წლების წინ, როცა ამ სპექტაკლს პირველად ვდგამდი, გენერალური რეპეტიციის დღეს ჩვენ ძალიან დიდი კონფლიქტი, ასე ვთქვათ, თეატრალური ჯახი მოგვივიდა და ბატონმა კახიმ რეპეტიცია დატოვა. არაფერი განსაკუთრებული, ერთი მიზანსცენის გადაწყვეტაზე მოგვივიდა შეკამათება და რაღაც ფრაზა, რომელიც მე წამოვიძახე ჩემი ტუტუცობით, მან არ მაპატია. მე დავურეკე და ბოდიში მოვუხადე. მითხრა: ''ვნახოთ'' და ყურმილი დამიკიდა. მეორე დღეს, რა თქმა უნდა, მოვიდა სპექტაკლზე. როგორც კი პირველი მოქმედება დამთავრდა, გამომხედა და თავი დამიქნია. წარმოდგენის ბოლოს მოვიდა და მითხრა: ''გოჩა, მე შენთვის მიპატიებია'' (იღიმის). სპექტაკლის წარმატებული პრემიერის შემდეგ ბატონი კახის პატიება უფრო გამიხარდა. მას დიდი ხანია ვიცნობ, მის ოჯახსა და შვილებთან ვმეგობრობ და მისი წყენინება ჩემი უზარმაზარი შეცდომა იყო. ვიმეორებ, ეს იყო რეჟისორისა და მსახიობის ჩვეულებრივი კამათი, მაგრამ ჩემს თავს ვერასდროს ვაპატიებდი, ბატონი კახი რომ არ შემრიგებოდა.
თითოეული მათგანი ჩემთვის ძალიან ძვირფასია, ბავშვებივით მოფერება უნდათ, მოსწონთ ერთად ყოფნა, სუსნაობენ, უყვართ ნამცხვრები, ტკბილეული, შოკოლადი, არც სასმელზე ამბობენ უარს ბანკეტებზე და ბრწყინვალე თამადებიც არიან. ყოველთვის მოწესრიგებულები მოდიან რეპეტიციებზე და მაგალითს გვაძლევენ. წინა დღეს სადაც უნდა იყო, რესტორანში, დაბადების დღის სუფრაზე ან სხვა ბოჰემურ გარემოში, მეორე დღეს რეპეტიციაზე აუცილებლად ფორმაში უნდა მიხვიდე, გაკრიალებული, სუფრთა, ''გაკრახმალებული'' და სამუშაოდ მობილიზებული. მათთან მოუმზადებელი არ უნდა შეხვიდე, თორემ შენგან ხინკალს გააკეთებენ (იღიმის).
ერთხელ ქალბატონმა მედეამ და ზინამ რეჟისორის პროფესიასთან დაკავშირებით გამოცდა მომიწყვეს. სტანისლავსკის სისტემიდან და თუმანიშვილის მეთოდოლოგიიდან ჩემი თეორიული ცოდნის შემოწმება გადაწყვიტეს, რასაც საკმაოდ კარგად გავართვი თავი და ორივემ ხუთიანი დამიწერა. ''მალადეც, მალჩიკ'', - მითხრა ქალბატონმა მედეამ.
Rating
- ბატონო გოჩა, რეჟისორები თავიანთ სპექტაკლებს ძირითადად მხოლოდ პრემიერებზე ესწრებიან და შემდეგ იშვიათად, ან სულ აღარ. რატომღაც მგონია, რომ ''მოხუცი ჯამბაზები'' გამონაკლისია და თქვენ ყოველ მორიგ წარმოდგენაზე კულისებში ხართ...
- ამ თვალსაზრისით გამონაკლის რეჟისორთა რიცხვს მივეკუთვნები, მე არა მხოლოდ ამ სპექტაკლს, არამედ ჩემს ყველა სპექტაკლს ყოველთვის ვესწრები. ვცდილობ, სხვა ქალაქშიც კი ჩავიდე, როცა ჩემი სპექტაკლია და თან არა მხოლოდ საპრემიერო ჩვენება. მიყვარს, როცა სპექტაკლი ფორმაშია და არ ძველდება. ჩემი პირველი პროფესია მსახიობობაა. როცა არტისტმა იცის, დამდგმელი რეჟისორი ესწრება, ყოველთვის სხვანაირად მობილიზებულად თამაშობს და დადგმა ინარჩუნებს თავის საწყის მდგომარეობას. ამგვარად მე ჩემს ყველა სპექტაკლს ვაკონტროლებ, ''მოხუცი ჯამბაზების'' შემთხვევაში მიზეზი მხოლოდ ეს არ არის, ვტკბები, რადგან კულისებში ყველაზე დიდი თეატრია. სულ ვფიქრობ ამაზე და მინდა, ვინმეს აზრად მოუვიდეს, გადაიღოს კულისების კადრები. ფირზე აღიბეჭდოს მსახიობთა რეპლიკები, კოსტიუმის გამოცვლა, სცენაზე გასვლა-გამოსვლა, გრიმის მოხსნა და ა.შ. იღლებიან, და უცბად, როცა მათი სცენაზე გასვლის დრო მოდის, 20 წლის გოგო-ბიჭებივით გარბიან სცენაზე. გულწრფელად ვამბობ, ეს არის ნამდვილი გარდასახვა, ვუყურებ, როგორ ხდება ჩემ თვალწინ ეს ჯადოქრობა და არ მინდა, ამას გამოვაკლდე. ვფიქრობ, რომ ამ ოქროს კადრების დაკარგვა არ შეიძლება.
- დაბოლოს, გადაცემაზე ''ერთი ერთშიც'' მინდა გკითხოთ, პროექტის პირველი სეზონი საკმაოდ წარმატებული გამოდგა. მონაწილეებთან თქვენც მუშაობდით, კონკრეტულად რა გევალებოდათ?
- მონაწილეთა სამსახიობო მონაცემებისა და სცენური იმიჯის რეჟისურა, უფრო სწორად, მონაწილეთა სამსახიობო ნიშან-თვისებების გამოვლენისთვის უნდა შემეწყო ხელი. დიახ, ამბობენ, რომ საკმაოდ წარმატებული პროექტი გამოდგა. პროექტს ძალიან კარგი სტაფი ჰყავდა და ალბათ სწორედ ამიტომ, პირველივე გადაცემიდან ბოლომდე რეიტინგული გამოვიდა.
- აპრილში მეორე სეზონის დაწყება იგეგმება. სამუშაოდ კვლად მიწვეული ხართ?
- არ ვიცი. ყოველ შემთხვევაში, ჯერ არ დამკავშირებიან. თუ შემეხმიანებიან, დიდი სიამოვნებით ვიმუშავებ, თუ არადა, ამ პროექტის გულშემატკივარი ვიქნები (იღიმის).
ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
