თაკო ყურშავიშვილის ჩანაწერებიდან: "დინების საწინააღმდეგოდ კი არა, დინებაზე სწრაფად ვივლი

17 თებერვალს 18 წლის თაკო ყურშავიშვილის გარდაცვალებამ არავინ დატოვა გულგრილი. თბილისში, ორხევის დასახლებაში, გოგონა საკუთარ საძინებელში სისხლის გუბეში პირქვე დამხობილი იპოვეს. მას თავის არეში ერთი შემავალი ჭრილობა ჰქონდა.
გავრცელებული ინფორმაციით, გოგონამ თავი მოიკლა. როგორც ამბობენ, საბედისწერო წუთებში თაკო სახლში მარტო იმყოფებოდა. მისთვის დედას რამდენჯერმე დაურეკავს, თაკოს კი პასუხი არ გაუცია. ამის შემდეგ დედას მეზობლისთვის უთხოვია, თაკოს უთხარი, შემეხმიანოსო. სწორედ ამის სათქმელად მისული ფეხმძიმე მეზობელი გახდა საშინელი ტრაგედიის თვითმხილველი.
ცნობილი გახდა, რომ იარაღი, რომელმაც გოგონას სიცოცხლე შეიწირა, მამამისის ტაბელური იარაღი იყო. ამბობენ, რომ 4–ჯერ იყო გასროლილი, აქედან 3 ტყვია კედელს ჰქონდა მოხვედრილი.
თაკო ყურშავიშვილი საბავშვო ტელესტუდია "ინკოგნიტოს" კურსდამთავრებული იყო. მე–20 საჯარო სკოლაში სწავლობდა მე–12 კლასში და ჟურნალისტიკაზე ჩასაბარებლად ემზადებოდა. მის ახლობლებსა და მეგობრებს ლამაზი, სიცოცხლით და ენერგიით სავსე გოგონას შესაძლო თვითმკვლელობისთვის ახსნა ვერ მოუძებნიათ.
ახალგაზრდა გოგონას თვითმკვლელობის შესახებ ინტერნეტის საშუალებით ბევრი ინფორმაცია გავრცელდა. ერთ–ერთის მიხედვით, თაკომ თავი შეყვარებულის გამო მოიკლა, რადგან მან ცოლი მოიყვანა. დაიწერა ისიც, რომ თაკოს ფსიქიკური პრობლემები ჰქონდა. თვითმკვლელობამდე ცოტა ხნით ადრე ფსიქოლოგთან იმყოფებოდა კონსულტაციაზე, მან კი ფსიქიატრთან გადაამისამართა.
როგორც ამბობენ, თაკო ყურშავიშვილმა თვითმკვლელობა ადრეც სცადა, რასაც საბავშვო სტუდია "ინკოგნიტოს" დამფუძნებელი "სარკესთან" საუბარში კატეგორიულად გამორიცხავს. მას ეჭვი აქვს, რომ ეს უფრო შემთხვევითობაა.
შინაგან საქმეთა სამინისტრომ საქმე სისხლის სამართლის კოდექსის 115–ე მუხლით აღძრა, რაც თვითმკვლელობამდე მიყვანას გულისხმობს. ექსპერტიზის პასუხები რამდენიმე კვირაში გახდება ცნობილი.
თაკო ყურშავიშვილის უახლოესი მეგობარი მარიამ გურჩიანი "სარკესთან" ყვება:
– თაკომ ადრე დღიურში სამახსოვროდ ჩამიწერა: "დინების საწინააღმდეგოდ კი არა, დინებაზე სწრაფად ვივლი, არ გეგონოს, რომ საკუთარ თავზე დიდი წარმოდგენა მაქვს, უბრალოდ ვიცი, რომ ყველაფერი შეუძლია ადამიანს". ეს სიტყვები ზუსტად ასახავს თაკოს ხასიათს. სულელი, მიამიტი და ქარაფშუტა თინეიჯერი არ იყო. ზუსტად იცოდა, რა უნდა ეკეთებინა და რატომ. მე ბოლოს დაახლოებით ერთი თვის წინ ვესაუბრე, მეცადინეობის გამო იყო ოდნავ გადაღლილი, ისევე, როგორც ყველა აბიტურიენტი. ვიცი, რომ მეგობრებს წინა დღეებში არ შეუნიშნავთ, დეპრესია ან რამე ამგვარი თუ ჰქონდა.
...
სალომე უერთაშვილმა და მარიამ ფარნიშვილმა თაკო "ინკოგნიტოში" გაიცნეს და დაუმეგობრდნენ. გოგონები იხსენებენ, რომ მისგან ყოველთვის იღებდნენ საჭირო დროს თანადგომას და კარგ რჩევებს.
სალომე:
– მიჭირს იმის აღქმა, რომ თაკოსავით აღარავინ დამიდგება გვერდში და მასავით რჩევებს ვერავინ მომცემს. თაკო ყოველთვის გამორჩეული იყო, განსხვავებული, სიცოცხლით სავსე, არაჩვეულებრივად მღეროდა და გული სულ სიხარულით და სიყვარულით უცემდა. კითხვა უყვარდა, გამოცდებისთვის ემზადებოდა, ჟურნალისტიკაზე უნდოდა ჩაბარება, ამ პროფესიაზე გიჟდებოდა... მისი ასე მალე წასვლა არ შეიძლებოდა, ჯერ კიდევ დიდი გზა ჰქონდა გასავლელი და ჩვენ, ყველას, გვჯეროდა მისი წარმატების.
მარიამი:
– ჭკვიანი, ნიჭიერი, მამაცი, მონდომებული, მიზანდასახული... არასდროს დამავიწყდება რჩევები, რომლებსაც ის მაძლევდა, დღეები, რომლებიც ერთად გავატარეთ. ვერ ვიჯერებ, რომ ვეღარ ვნახავ, რჩევას ვერ ვკითხავ. ვერ დამაწყნარებს ისე, როგორც ეს მას შეეძლო... ყოველთვის ვგრძნობდი მის უდიდეს სითბოს, სიყვარულს და ყურადღებას. ის ყოველთვის ფიქრობდა და ზრუნავდა ჩემს მომავალზე. განიცდიდა ჩემს პრობლემებს და სიხარულით ჭკუაზე არ იყო, როცა რამე მიხაროდა... ჩემთვის ყოველთვის მისაბაძი მაგალითი იქნება.
– თაკოს 6 წელი ვიცნობდი, ერთად შევდგით ფეხი ჟურნალისტიკის სამყაროში. მთელი ამ დროის განმავლობაში ის მტრედივით მშვიდი იყო, არასდროს შემინიშნავს მის თვალებში ზედმეტი ფორიაქი. იცოდა, როდის, სად, როგორ და რა უნდა ეთქვა, ყოველთვის პოულობდა შესაბამის სიტყვებს. თვალებანთებული, დადებითი ემოციით აღსავსე შემოაღებდა ხოლმე ჩვენი სტუდიის კარს და როგორც უნდა ყოფილიყავი, მაინც გაგაღიმებდა... ეს ამბავი რომ გავიგე, მასთან რეკვა დავიწყე, მეგონა, ვიღაც ხუმრობდა. არც კი მომსვლია აზრად, რომ თაკო ასე მოიქცეოდა. იმდენად უყვარდა სიცოცხლე, იმდენი გეგმა ჰქონდა, ისე კარგად იცოდა თითოეული წუთის ფასი, რომ ასე უყველაფროდ ვერ მოისვრიდა სანაგვეში ოცნებებს, რომელთა ახდენაც თავისუფლად შეეძლო. ყოველთვის, როცა მძიმე, გადამწყვეტი მომენტი იდგა, თაკო ყველაზე მებრძოლი იყო, არანაირ დაბრკოლებას არ უშინდებოდა. რადგან ვიცნობდი ასეთ ლაღს, ძლიერს, მორწმუნეს, მისგან ასეთ საქციელს არ მოველოდი. მე თაკო ზუსტად ისეთი მახსოვს, როგორიც გავიცანი და ცხოვრების ბოლომდე შემომრჩება მისი, როგორც შეუპოვარი გოგოს, სახე, – ამბობს თაკოს კიდევ ერთი მეგობარი, ლიკა ჯანყარაშვილი.
"სარკეს" საბავშვო ტელევიზია "ინკოგნიტოს" დამფუძნებელი მანანა გაბრიჭიძეც ესაუბრა. თაკო ყურშავიშვილმა მის სტუდიაში 4 წელი ისწავლა და სერტიფიკატიც მიიღო.
მანანა გაბრიჭიძე:
– იმ ტრაგიკულ დღეს, ორშაბათს, თაკოს "ინკოგნიტოში" ველოდებოდი. შარშან ადვოკატ ირაკლი გაბრიჭიძესთან ერთად დავიწყეთ პროექტი. ირაკლიმ და თაკომ 3–4 გადაცემა ერთად დაგეგმეს, მაგრამ, რადგან თაკო აბიტურიენტი გახდა, ამ გეგმის განხორციელება ვერ მოახერხა. ეს პროექტი მის თანაკურსელ ლიკა ჯანყარაშვილს უნდა გაეკეთებინა. თაკომ ხუთშაბათს დამირეკა და მითხრა, ის პირველი გადაცემები მე დავგეგმე და ირაკლისთან შეხვედრაზე ლიკასთან ერთად მეც წამოვალო. თუ გინდა, დღეს გამოდი, ვისაუბროთ–მეთქი, ვუთხარი, მაგრამ უარი მითხრა. ხომ იცი, ძალიან შორს ვცხოვრობ, ახლა რომ გამოვიდე, ვერ ვისაუბრებთ დიდხანსო. ორი კვირის წინ იყო მოსული, საღამოს 9 საათამდე ძალიან ბევრ თემაზე, გეგმაზე, პროექტზე ვისაუბრეთ, იმდენი ვიცინეთ...
– მის განწყობაში რაიმე უცნაური ხომ არ შეგინიშნავთ?
– არა, უბრალოდ თქვა, ეს უნარები მომბეზრდა, მენატრება მიკროფონი, სიუჟეტების კეთებაო. შენ ჩამოყალიბებული ჟურნალისტი ხარ, უნარები არაფერში გჭირდება, საქართველოში დამთავრებული ჟურნალისტიკის ფაკულტეტი არ ღირს იმად, რომ ასე გაღიზიანდე–მეთქი, ვუთხარი.
ორშაბათს სტუდიაში დაახლოებით 10 საათზე მოვედი, თაკო რაღაცნაირად უაზროდ მომენატრა და ინტერნეტში მისი ვიდეო გავაზიარე. ვიდეო რომ გავაზიარე, ხალხს ეგონა, ამ ტრაგედიის შესახებ ვიცოდი, არადა თაკოს წუთი წუთზე ჩემთან ველოდი. ლიკა მოვიდა, თაკო შორს ცხოვრობს და ისიც მოვა–მეთქი, ვიფიქრე. 5 წუთში ირაკლი გაბრიჭიძემ დამირეკა, ინტერენტში წერენ, რომ თაკო ყურშავიშვილმა სიცოცხლე თვითმკვლელობით დაასრულაო. არ არსებობს, ალბათ მეხუმრები–მეთქი... აშკარად თაკოს ფოტოაო, მითხრა. თაკოსთან სახლში იმ დღესვე გავედი. მაჩვენეთ ის ოთახი, სადაც ეს მოხდა–მეთქი, ვამბობდი. საკუთარი თვალით რომ არ მენახა, ვერ მოვისვენებდი.
– რა დაგხვდათ იქ?
– თაკო უკვე ექსპერტიზაზე იყო წაყვანილი... ჩვენ ზაფხულში ერთად ვიყავით ევროპაში. როცა საქართველოში მოვდიოდით, ავტობუსში ერთად ვისხედით, მისი ხელები მე მეკავა, ერთად გვიძინია, ერთად გვიჭამია... ვერაფრით ვხვდები, მისმა გონებამ ეს როგორ მოიფიქრა, იმდენად იცოდა სიცოცხლის ფასი... არ მჯერა, რომ მისმა გონებამ ეს მოიფიქრა! უბრალოდ ვერც კი წარმომიდგენია! ამიტომ ყველას მინდა გთხოვოთ, ნუ ვიტყვით, რომ თაკო ყურშავიშვილმა თავი მოიკლა, სანამ ამ დასკვნას გამოძიება არ დადებს. ან ვინმემ იცის, რომ ეს გააკეთა? მე ვამტკიცებ, რომ ბავშვი ჯანსაღი და ჯანმრთელი იყო. ჯერ გამოძიებამ დაადასტუროს, რომ თავი მოიკლა. რატომ სცხებენ ბავშვის სულს ჩირქს? რატომ გამოჰყავთ შეურაცხადად?
– თქვენი აზრით, რა უნდა მომხდარიყო?
– ხომ შეიძლება, ეს ყველაფერი შემთხვევით მომხდარიყო? ხომ შეიძლებოდა, ტყვია შემთხვევით გავარდნოდა?
– 4 ტყვია?
– მე ერთადერთი რამ ვიცი, ჩემი თაკო ამას გამიზნულად არ გააკეთებდა.
– თავის შეყვარებულზე უსაუბრია თქვენთან? იცოდით, რომ ბიჭმა ცოლი მოიყვანა?
– თაკომ ამ ბიჭის ფოტოები მაჩვენა. როგორი ბიჭიაო, მკითხა. კარგი რა, შვილო, ანგელოზივით ხარ, შინაგანად მაინც თუ არის ლამაზი–მეთქი, ვკითხე. არა, ისეთი არაფერიო, მითხრა.
– იმ ბიჭს თაკო არ უყვარდა?
– ვერ ვიტყვი, რომ იმას არ უყვარდა და ამას გაგიჟებით უყვარდა, ჩვეულებრივი ურთიერთობა ჰქონდათ, დეტალები არ ვიცი.
– ერთმანეთს დაშორებულები იყვნენ?
– კი, ძალიან დიდი ხნის. როცა თაკომ მისი ფოტო მაჩვენა, არც კი წარმოედგინა, რომ იმ ადამიანისთვის დრო უნდა დაეხარჯა.
– თაკო "ფეისბუქზე" წერდა, მთელი დღე სახლში ხალათით დავდივარ, დედაჩემმა მითხრა, ხალათით რატომ დადიხარ, ჩაიცვი, გაიპრანჭე, სადმე გადიო... თქვენ დეპრესიული განწყობა არ შეგიმჩნევიათ მისთვის?
– არა. დეპრესიული რომ ყოფილიყო, აუცილებლად შევამჩნევდი. როგორც გითხარით, ჩვენ ამ ზაფხულს ევროპაში 3 კვირა ვიმყოფებოდით. კამერით, მიკროფონით ხელში, სულ დატვირთული გრაფიკით ვმუშაობდით რომში, ვატიკანში, ვენეციაში, ესპანეთში. თაკო ჩემი მარჯვენა ხელი, ჩემი მეგობარი იყო, ერთ ნომერში გვეძინა. ამ ბავშვისთვის არაფერი შემიმჩნევია. ზაფხულს რომ თავი დავანებოთ, 2 კვირის წინ ვნახე. მას რომ რამე სულიერი პრობლემა ჰქონოდა, აუცილებლად მეტყოდა! მხოლოდ უნარების საგნის გამო იყო გაღიზიანებული, დამღალაო, მითხრა. თაკოს არ სჭირდებოდა წინასწარ რამის დაწერა, სხვა გონების, სხვა მეხსიერების იყო. წარმატებული ჟურნალისტი გავხდებიო, ამბობდა. ძალიან ჩამოყალიბებული ბავშვი იყო. როცა პატარა თაობა ჩვენთან მოვიდა, თაკოს დედოს ეძახდნენ. ისეთ ჩამოყალიბებულ, გააზრებულ, დალაგებულ რჩევებს აძლევდა მათ. ნებისმიერი ქაოსური სიტუაციიდან პოულობდა გამოსავალს.
– თაკო იმ ტრაგიკულ დღეს სახლში მარტო იყო?
– ასე დაიწერა. როგორც ვიცი, იმ დღეს თაკოს დედა და მამა ნიკუშას, თაკოს ძმის, მოსკოვში წასასვლელ საბუთებს ამზადებდნენ. 15 წლის ძმა ჰყავს, რომელზეც გიჟდებოდა. ბიჭს ფეხბურთში სერიოზული წარმატებები აქვს. ერთხელ თემა დავაწერინე "ფოთლის ცხოვრება". მან პარალელი გაავლო ადამიანისა და ფოთლის ცხოვრებას შორის. მტკივნეულად აღიქვა, რომ ფოთოლი ჩამოვარდა, მერე ნეშომპალად იქცა, ადამიანმა გაიარა სიცოცხლე და დაასრულა. ჩათვალა, რომ ფოთოლი ამქვეყნიდან უაზროდ წავიდა. არ მგონია, ამ ფრაზების დამწერ ბავშვს თავის მოკვლის განზრახვა ჰქონოდა.
– გავრცელდა ინფორმაცია, რომ თაკო ყურშავიშვილს თვითმკვლელობის მცდელობა ადრეც ჰქონია და რაღაც აბები დაულევია. ეს სიმართლეა?
– მისი უფროსი მეგობარი ვიყავი, ასე რომ ყოფილიყო, მეცოდინებოდა და თაკოც აუცილებლად მეტყოდა. პრესაში ეწერა, ერთ–ერთმა მეგობარმა თაკოს დაატირა, ხომ გითხარი, ეს არ გააკეთოო... თაკოს რომ თვითმკვლელობა აზრად ჰქონოდა, ეს ჩემს ბავშვებს ეცოდინებოდათ, რადგან ისინი თაკოს მეგობრები იყვნენ. თვითმკვლელობის მცდელობა ადრე რომ ჰქონოდა, მისმა დედამ იმდენად კარგად იცოდა ჩემი და თაკოს ერთამენთთან დამოკიდებულება, ამას აუცილებლად მეტყოდა.
– რას საქმიანობენ მშობლები? როგორც თქვეს, თაკოს მამა ერთ–ერთ ძალოვან სტრუქტურაში მუშაობს.
– არ ვიცი.
– თურმე მამამისის იარაღიდან არის ნასროლი.
– მეც წავიკითხე ეს, იარაღი დაშლილი იყო და თაკომ ააწყოო. ეს ვინ დაასკვნა?.. თაკო ხუთშაბათს, 20 თებერვალს დაკრძალეს. ჩემს თაკუშას ძალიან ბევრი ვეფერე... ისე ცუდად გავხდი, სასწრაფო გამოიძახეს და სასაფლაომდე ვერ გავყევი.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე